Desteni NL Blog

Liefde bestaat als jezelf. Jij bent liefde en jij bent constant, dus liefde kan niet van je worden weggenomen. Liefde is niet iets buiten jezelf, dat kan worden afgenomen door de verdwijning van een ander mens of ding. Alles bestaat in jezelf, maar men heeft ons wijs gemaakt, dat alles buiten ons bestaat en dat we er ons leven lang naar moeten streven om onszelf tot vervulling te brengen door naar anderen te zoeken om ons liefde te 'geven'.

Het enige dat angst kan hebben voor de dood zelf is, dat wat niet echt leeft, in leven is, hier leeft, maar dat al weet, voor zichzelf, dat zijn eigen einde en niet meer bestaan, het sterven, onvermijdelijk is.

Mensen, trek je broek uit, trek alles uit, richt je aandacht hierop, want ik kan jullie een  ervaring vertellen, waarvan je uit je dak gaat. Het is iets dat nog nooit iemand heeft gehoord! Dat kan ik garanderen.

Dit is Dr. Ian Stevenson en voordat ik verder ga, wil ik me even voorstellen. Want het is wat raar om tegen iemand te praten, terwijl maar door je hoofd gaat: "Met wie ben ik aan het praten? Wie is dat? Wie is dat?" Alles komt beter in perspectief, als je weet met wie je praat. Dan denk je: "Ahh..." Nietwaar?

Ik weet het pas kort, niet zo lang geleden, toen ik een fascinerende ervaring had. Dit is iets dat ik nooit voor mogelijk had gehouden vooral op het gebied waarop ik heb gewerkt en waaraan ik twijfelde, toen ik hier op Aarde was. Ik ging naar de andere kant en ik had heel veel nieuwe ervaringen verwacht. Maar niet wat ik werkelijk meemaakte. Wacht, laat ik naar het moment gaan waarop ik stierf.

Oh, ik voel me weer jong, ik voel me geweldig, ik kan zelfs mijn energie zien – ik bedoel niet energie, maar mijn expressie. Energie bestaat helemaal niet – O mijn God, ja, het is helemaal te gek. Jullie kennen me waarschijnlijk niet op deze manier, maar het is verbijsterend, het is geweldig. Mijn energie is voortdurend waar ik nu ben, constant, constant. Mijn hele wezen hier beweegt zich hier doorheen, mijn stem en alles in één expressie, dat is prachtig. [Moet je kijken, ik zit niet hoog genoeg voor de camera.] Nou, het is geweldig en ik ben hier in een fysiek vrouwenlichaam, het interdimensionale portaal, en ik kan rechtstreeks met jullie praten, weet je, direct en compleet alsof dit mijn lichaam is. Het is wat vreemd om als man in een vrouwenlichaam te zitten, maar laten we doorgaan met het onderwerp.

Ik ging dus over naar de andere kant en evenals ik nu doe, keek ik om me heen en zei: "Oké, waar zijn ze allemaal gebleven?" want ik stond nog steeds naast mijn lichaam, ik zag nog steeds mensen om me heen en toen gebeurde er iets wonderlijks. Alsof mijn gezichtsveld ging van, "Zzjukh...", weet je wel, van "Zzjukh..." [er schoof iets aan de kant]. Ik bedoel: "Zwoesh..." en alles werd WIT.

Ik zag niet meer het beeld van mensen in hun fysieke 3D gedaante. Wat ik nu zag was ex-pres-sie... Maar met expressie bedoel ik, dat ik de gedachten zag van wezens, ik begon de emoties van wezens te zien. Ik zag SYSTEMEN. Die systemen zijn fascinerend, want die systemen zitten midden in het hoofd van wezens, in hun solar plexus, in hun borstkas, om hun armen, in hun benen, in hun achterwerk, overal.

Hun gedachten circuleerden constant in de rondte en begonnen steeds in hun maag te genereren. Ik dacht: "Wat is hier in godsnaam aan de hand, wat zie ik allemaal?" Eerst dacht ik dat het aan mij lag nu ik in de dimensies was. Ik was me heel goed bewust dat ik dood was, ik wist wat het is om dood te zijn, gek genoeg. Maar wat ik nu zag versloeg alle records. Ik kon het niet begrijpen. Het was niet te plaatsen. Want eerst zag ik hun gewone gezichtsuitdrukking, maar toen werd alles helemaal wit met al die metalen systemen in hun hoofd en die generatoren, die energiedingen die in hun lichaam bewogen, in de rondte van het hoofd naar de solar plexus. En dan zag je al die gedachten ronddraaien en die emoties, ik zag voortdurend die emotionele bewegingen in die wezens rondtollen.

Dit was ongelooflijk. Ik dacht: "Wacht es even, dit slaat nergens op." Dit hoort er niet in. Dit gaat niet. Ik wist dat ik dood was en ik wist dat er veel wezens zoals ik dood zijn, dus ik ging naar iemand op zoek. Ik hoefde niet lang te zoeken, want zodra dat idee in mijn... expressie kwam – ik kan niet zeggen verstand, want in de dimensies heb je niet echt een verstand – maar op hetzelfde moment was er opeens een wezen en dat zei tegen me: "Zo, je bent zeker nieuw hier." En ik zei: "Ja dat is duidelijk, maar ik ben oké, ik ben dood en ik ben er nog steeds en het was een schitterende overgang en ik genoot ervan. Maar ik heb een vraag. Wat zijn die dingen in de mensen? Want ik zag ze eerst als gewone mensen, toen ik daar dood was naast mijn lichaam, werden ze opeens helemaal wit en ik begon al die systemen in hun lichaam te zien."

Ze leken echt op systemen, letterlijk. Dat was het eerste woord dat in me opkwam toen ik die dingen zag. Hij zei tegen me: "Dat zijn systemen". En ik zei: "Maar ik begrijp het niet, want ik zie ze niet op het niveau van 3D – mensen zien er daar normaal uit – maar wat is dan dat witte dimensionale "Swoesj" dat langs komt, waarna ik opeens al die dingen ga zien?"
Hij legde uit: "Die systemen zijn interdimensionaal." Ik zei: "Goed, maar hoe werken ze dan?" In principe werken ze op het niveau van het denken en alle mensen denken, nietwaar? Ik wil jullie adviseren om daarmee te stoppen. Echt waar. Want het is de activiteit van het denken en de betrokkenheid bij emoties en gevoelens. Allerlei gevoelens, je hebt dat gevoel van liefde en geluk, en dat gevoel van allemaal knus bij elkaar, en liefde "Aah, aah..." en woede, zo van "Grrmphfff..." en dan heb je deze nog van angst "Wa-a-ah..." Al die uitdrukkingen van emoties en gevoelens en gedachten, die door je hoofd gaan, zijn onderdeel van die systemen op interdimensionaal niveau.

Ik zei: "De mensen weten dit toch?" Hij zei: "Nee, mensen willen dit niet weten."
Ik kan jullie vertellen, dat dit angstaanjagend spul is. Het is werkelijk doodeng. En mensen weten dit niet. Mensen zitten constant in hun hoofd, ze denken, denken, denken, "Oh, het is oké, het is oké, het is oké." Ze denken dat gevoelens normaal zijn! Dat emotioneel worden normaal is! Maar dat is het NIET!

Ik zal doorgaan in het tweede deel.
Dit is Ian Stevenson,
Tot straks.

Dit is Ian Stevenson en in ga door in het interdimensionale portaal in dit fysieke vrouwenlichaam.
Ik zei dus, dat mensen denken dat gedachten normaal zijn, dat emoties en gevoelens normaal zijn. Verliefd zijn, gelukkig zijn, kwaad zijn, bang zijn zou normaal zijn, maar dat is het NIET. Dat is het NIET. Maar ik dacht zelf ook dat het normaal is, dat je moet denken, dat je je hoofd nodig hebt om in deze wereld te kunnen functioneren en dat je je hersens nodig hebt om te doen wat je moet doen. Maar weet je wat het is? Denken is geen onderdeel van de hersenen. Niet te geloven! Emoties en gevoelens maken geen onderdeel uit van de hersenen [het weten]! Want een feit is, dat je hersenen je hele fysieke lichaam zijn! Van de punt van je teen tot en met die vinger is allemaal belichaamd als je weten, als één.

Maar DENKEN is een fascinerend iets. Denken vindt alleen plaats in dit kleine compartiment hier [wijst rond de ogen] en in dit deel in je solar plexus [wijst op de navel]. Dat denken zit alleen in dat kleine gedeelte in je hoofd en daar komen gevoelens en emoties ook vandaan. Ik ging van "Oh, mijn GOD! Ben ik mijn leven lang blind geweest al die tijd in die wereld! Waar heb ik uitgehangen", weet je wel. Dat komt naar boven, je gaat van "Waar ben ik geweest? Wat is er aan de hand?"

En het is ontzettend raar om dit van mij te horen, want het is moeilijk te begrijpen, moeilijk te bevatten en om te geloven wat ik zeg. Maar het is waar. Ik zeg niet: "Oh, is ben de almachtige, de wijze, ik heb alle wijsheid in pacht. Volg mij, ik spreek de hoogste waarheid." Nee, ik zeg, dit is de waarheid, die ik zelf heb ontdekt, toen ik dood ging. Ik ben nu in de dimensies en ik spreek met jullie door dit interdimensionale portaal en ik vertel jullie dat die gedachten, emoties en gevoelens SYSTEMEN zijn in mensen. Ongelooflijk, dat weet ik. Ik was ook geschokt, ik was totaal verbijsterd, want dat is het laatste wat je verwacht.

Mensen zien er normaal uit in deze wereld, ze zien er helemaal verdomd normaal uit. Nou ja, bepaalde types niet, maar de meeste mensen zien er normaal uit. Hun activiteiten kunnen idioot zijn, sommigen drukken zich idioot uit, omdat het niet altijd normaal is. Maar wat is nou normaal? Dat weten we toch niet? Het woord 'normaal' is zo doordrenkt... Dat wil je niet weten, want zelfs de afbeelding [van een mens] ziet er perfect uit in deze wereld, die ziet er 'normaal' uit.

Maar dat is helemaal niet waar! Want wat zich ACHTER die afbeelding afspeelt – daar vanbinnen en interdimensionaal – is een rotzooi. Een echte grote rotzooi! Want ik stond daar in de dimensies te kijken naar die gedachten – drie woorden, DRIE WOORDEN! Gedachten, Emoties en Gevoelens!!! Dat is het! Dat is wat mensen denken dat ze ZIJN! En ik deed precies hetzelfde!

Je gaat van "Oh, mijn God! Dit is zo'n benepen bestaan! Dat is zo'n... piepkleine definitie van jezelf! En dan ga je naar de dimensies en dan realiseer je je: "Jezus Christus... als ik dat niet ben, wat ben ik dan wel?" Oh, er is veel meer... oh... nou ja, laat maar... Er is veel meer! Ik noem het 'meer', ik bedoel dus dat het woord 'meer' betekent 'het bestaan in zijn totaal... als God'. Dat is het 'meer'. Nou, dat 'meer' is ontzettend veel meer in feite. Maar dat is wel wat ieder mens is...

Die drie woorden – gedachten, emoties, gevoelens – drie woorden, mensen denken dat ze drie woorden zijn, drie kleine woordjes denken ze dat ze zijn in dat kleine gebiedje in hun hoofd. Vergeleken met 'meer' is gelijk aan 'bestaan in zijn geheel' is gelijk aan 'God' en dat is gigantisch. Alleen maar drie woorden, fascinerend! Drie verschillende perspectieven van woorden en drie verschillende expressies van woorden. Dat heb ik me gerealiseerd.

En weet je wat? Ik wil niet dat al die mensen eerst moeten sterven om dit te realiseren. Waarom zou dat nodig zijn? Dit is mijn passie op dit moment. Mijn passie is om mensen te laten inzien, dat ze niet die drie kleine woordjes zijn in hun hoofd. Met al die gedachten die door hun hoofd rommelen de hele tijd en al die emoties en gevoelens, dat is zo'n beperkt bestaan! Het is zo BEPERKT! En dan ga je naar de dimensies, pas wanneer je sterft, en dan realiseer je je: "Barst! Hier ben ik en nu realiseer ik me dat – waarom heb ik me dat niet op Aarde gerealiseerd? Wat heeft me ervan weerhouden?" Weet je waardoor je wordt gestopt? Je gedachten. Die gaan van "Krrrrr..." in je hoofd en al die emoties en gevoelens, die stoppen je.

Er is een manier. Er is een manier om die emoties en gevoelens te stoppen door stil te worden. Want in de dimensies zijn we stil. Ik ben daar echt helemaal stil. Ik ben daar in vrede. Mijn expressies komen hier uiterst krachtig naar voren, want mensen moeten dit echt gaan realiseren. Dus in die stilte heb je helemaal geen gedachten en heb je helemaal geen emoties en gevoelens, want die zitten alleen hierboven [wijst op hoofd] en dat kleine gebiedje hier onder in je solar plexus [wijst op navel], maar in feite ben je gigantisch, je bent oneindig. Je bent ontzettend uitgestrekt. Je bent niet die kleine gedachten, mensen. Geloof me. Ik weet dat het vreemd is dat je me hier nu ziet, Ian Stevenson, die spreekt zoals ik ben, als een kleine jongen, die opnieuw is geboren, want dat is met mij gebeurd. Ik ben letterlijk opnieuw geboren in de dimensies nadat ik was gestorven, waar ik dat "denk-, voel- en emotiesysteem" daar bovenin kwijt raakte en ik mezelf realiseerde.

Ieder mens moet zich realiseren, maar dat zou niet alleen moeten gebeuren als je dood gaat, oké? Dus blijf bij ons. Er zijn zoveel mensen die dood zijn en niet kunnen spreken zoals ik doe in dit interdimensionale portaal. Dus luister naar ons. Want op zekere dag ben je dood en dan wil je ook praten door dit portaal en dat geeft je de gelegenheid om jezelf volkomen uit te drukken, zoals ik dat doe. Er zijn zoveel wezens in de dimensies, er zijn er miljoenen en die willen allemaal praten en zichzelf uitdrukken. Maar ik weet dat er niet veel mensen zijn die ons horen, maar als er mensen zijn die twijfelen, laten ze naar ons luisteren, naar wat we te zeggen hebben. Kijk naar je wereld, kijk hoe je jezelf ervaart en dan gaat opeens het licht aan: "Aha! Ben JIJ wat je zegt?"

We zijn de woorden die we spreken, het gaat om de woorden die we spreken in dit portaal. Dat is het belang ervan, dat is 'gezond verstand'. Die woorden moeten rechtstreeks bij je binnenkomen en dat licht moet aangaan en dan zeg je: "Wat die daar zegt is waar."

Dit is Ian Stevenson. Mensen, blijf bij ons. Het is geweldig om met jullie nog eens te communiceren. Ik ben er dankbaar voor en ik vind het heel fijn.
Bedankt! Bye!

Het is een hele ervaring om niet in een fysiek menselijk lichaam te zitten. Maar toch is weer het meest fascinerende, dat ik me als mezelf niet anders ervaar, ik zit alleen niet meer in een fysiek lichaam.

Hoe dan ook, het maakt voor mij geen verschil als wie ik ben.

Ik heb een interessant perspectief ervaren, gezien en begrepen over wat op dit moment in deze wereld aan de hand is, waarbij ik me heb gerealiseerd dat alles, wat ik, zoals zoveel mensen in deze wereld, geloofde dat in deze wereld op dit moment aan de hand is, inderdaad onjuist is. Het is in feite helemaal niet wat we denken dat het is.

Er zijn nogal wat theoretici van samenzweringen in deze wereld met een enorm grote verbeeldingskracht.

Wat dat betreft is het meeste wat mensen horen over wat er aan de hand is in de wereld afkomstig van theoretici, die theorieën opstellen van mogelijke verbindingslijnen waarlangs de wereld zou opereren. En als er maar een fractie van waar is, geloven mensen in de rest van de wereld het bijna onmiddellijk, omdat "het voor de hand ligt".

Theoretici denken voor de hand liggende verklaringen uit.

Als hun theorie een verklaring geeft, biedt deze een mogelijke verbinding, die ze gaan volgen en waarop ze een schijnbaar eindeloos onderzoek gaan uitvoeren naar degenen die in deze wereld 'achter de coulissen' opereren, hoe ze dat precies doen, waarom het gebeurt en wat precies wordt gedaan om deze hele wereld als EEN GROOT BEDRIJF te laten functioneren in plaats van eenvoudig in zichzelf te zoeken.

Samenzwering is een nieuwe vorm van amusement die mensen in deze wereld wordt geboden en die veroorzaakt dat velen niet hun eigen gezonde verstand als zichzelf gebruiken. Ze hebben anderen die voor hen 'voor de hand liggende verklaringen' bedenken, zoals in dit geval. Ze nemen dus geen verantwoording voor zichzelf in hun eigen leven.

Dit heb ik me gerealiseerd toen ik mezelf observeerde. We zijn zo gemakkelijk geneigd om gewoon te volgen, om te worden geleid, om alles VOOR ONS te laten doen, waardoor we ons op die manier voor het onvermijdelijke feit schijnen te verstoppen: dat we verantwoordelijkheid voor onszelf moeten nemen in deze wereld en ons moeten realiseren, dat deze verantwoordelijkheid ons eigen individuele leven in deze wereld belichaamt.

verder lezen

Weet je wat er zo fascinerend is aan de manier waarop Het Witte Licht de dingen aanpakte?

Dat je je in één leven gewaar kon worden van wat er aan de hand was of dat je misschien zelfs begon te begrijpen dat niets echt is, je de toegestane en geaccepteerde controle en slavernij begon te beseffen. Dan ging je dood en Het Witte Licht verwijderde al je herinneringen.

Ja, het spijt me om je te moeten vertellen dat of je nou de meest indrukwekkende Gnosticus was, de meest boze Satanist of een persoon die zich zijn naam amper kon herinneren - allen werden compleet ontdaan van hun herinneringen en dan gerecycled in de dimensies en werden slechts een herinnering in de minds van de mensen, herinnerd in de geschiedenis.

Alleen de herinneringen die relevant waren voor je volgende ervaring hier op Aarde, mocht je houden - als schijnbare lessen die je had te leren. Jippee! Wat een complete verspilling van tijd als je bedenkt dat veel mensen hele levens verspilden met het najagen van kennis en nooit werkelijk werden wat ze begrepen, maar: ze voelden zich veilig, ze voelden zich alsof ze iets bereikt hadden, iets waar gemaakt hadden.
Het maakte eigenlijk niet uit wie je werd want Het Witte Licht was je altijd een stap voor. Op je doodsbed kon je de geheimen van de pyramiden wel doorgrond hebben (gewoon maar een simpel voorbeeld) maar Het Witte Licht voerde een fascinerend regiem dat bepaalde wie wat wanneer zou onthullen. Niets voordat en zeker niet zonder dat zij ervan wisten. Zo nu en dan liepen er mensen rond die welwillende woorden verspeiden over wie we werkelijk zijn en dat we 'voorbij' deze wereld zijn, maar op de een of andere manier had Het Witte Licht altijd wel een slim plan. Ze wisten precies hoe elke kennis te gebruiken om mensen nog meer tot slaaf te maken.

Ik ben gestorven! Ik ben dood!

Ik moet eerlijk toegeven, dat ik volstrekt niet had verwacht, dat ik mezelf nog als bestaand zou ervaren zoals ik op dit moment ben. En ik had helemaal niet verwacht, dat ik in feite hier voor een computer zou zitten typen in het fysieke lichaam van een ander mens, zoals ik nu doe.

En de meest vreemde ervaring van alles is, dat het zo normaal is, het comfort om hier te zijn in het lichaam van een ander mens, want ik realiseer me dat datgene wat werkelijk belangrijk is ikzelf ben, hier. Hoewel dat 'hier' niet wordt omschreven als tijd en ruimte noch door omgeving, zoals op Aarde te zijn of niet te zijn – waar het om gaat is, dat ik met mezelf ben!

In het proces van sterven heb ik in het bestaan van mezelf ontdekt, dat wat werkelijk belangrijk is ikzelf ben, de realisatie dat ik nog steeds besta ongeacht waar ik ben.

Grote goedheid, je zou je kunnen voorstellen dat de verplichtingen in deze wereld, zoals familie, vrienden, kinderen/kind en geliefden de belangrijkste aanwinsten zijn, die bestaan, die voorbij de dood nog bij je blijven. Maar ik ben erachter gekomen dat dit helemaal niet waar is. Dat zelfs onze liefde die we vanbinnen ervaren in de relaties tussen onszelf en anderen een illusie is, want ik ben hier, ik ben gestorven en niemand met wie ik contact had, dat ons zogenaamd bij elkaar hield in een of andere vorm van relatie, is nog in me aanwezig. Alles wat op dit moment in mezelf aanwezig is, is wie ik ben – ik met mezelf en dat is het.

verder lezen