21 augustus 2007
Dit is Kardinaal Jean-Marie en ik lach in mezelf nu... En ik denk dat iedereen met me meelacht, die mijn eerste interview heeft gezien, want je kunt je voorstellen wat een schok het voor me was toen ik overging en me realiseerde dat alles wat er was geweest en alles wat ik had ervaren een leugen was. En dat je pas, wanneer je overgaat, de waarheid beseft. Hoewel ik het niet wil onderverdelen in een leugen en een waarheid. Ik wil het liever uitleggen als een realisatie. Dat is eenvoudig. En ik heb me gerealiseerd, dat alles wat ik in mijn leven hier op Aarde heb gemist, mezelf was. En dat heb ik ontdekt en neem me niet kwalijk (tranen) en dat je je realiseert, dat je hier altijd bent geweest en dat er niemand is die over je oordeelt. Er is niemand die je vervloekt en er is niemand die je veronachtzaamt of berispt, "Jean-Marie, kijk nou wat je hebt gedaan, wat je hebt toegelaten, wat je hebt gedaan, je moet nu lijden in je schuld en je verdriet en je moet eindeloos lijden voor wat je hebt gedaan met die mensen in de wereld die je hebt misleid!" Nee, de enige persoon die in staat is dat te doen, ben ikzelf. Alleen ik ben in staat mezelf te veroordelen, alleen ik ben in staat mezelf te vervloeken. En dat heb ik me gerealiseerd nadat ik een tijdje met mezelf had doorgebracht in het dimensionale bestaan.
En wat ik heb gerealiseerd is aanwezig in ieder mens. Ze zijn bang om zichzelf te confronteren met wat ze hebben gedaan, wat ze hebben toegelaten, wat ze hebben aanvaard in zichzelf in deze wereld, want ze wéten wat ze hebben gedaan. Je weet wat je hebt laten gebeuren, maar je bent te bang om erover te praten, je bent te bang om het toe te geven, en je bent te bang om eerlijk met jezelf te zijn om te realiseren wat je hebt toegelaten en hebt gedaan en wat je bewust bent, omdat je bang bent voor vervloeking en veroordeling. Maar ik kan jullie zeggen, dat wat ik me heb gerealiseerd is, dat er niemand is die je kan veroordelen of vervloeken, maar dat de vrijheid in jezelf en de vrede in jezelf en de realisatie van jezelf in die eerlijkheid bestaat in jezelf in de confrontatie van wat je hebt toegelaten en gedaan in plaats van alles te verstoppen, in plaats van alles te verstoppen in geheimzinnigheid, maar door het juist toe te geven. Want je zult ermee worden geconfronteerd, hetzij hier op Aarde, of wanneer je dood gaat, zoals ik.
Het is de meest magnifieke ervaring wanneer je jezelf realiseert, wanneer je jezelf ervaart. Wat ik in mijn eerste interview tot uitdrukking bracht zijn vele ervaringen op zichzelf, want je begint jezelf te realiseren en je wordt wakker en je gaat het zien, oh grote goedheid. Die ervaring met mezelf was een periode van realisatie. Iedereen in deze wereld denkt dat er iets prachtigs gebeurt, dat er iets bijzonders gebeurt, zoals de ervaring van de hemel op Aarde in een enkel ogenblik. Sommigen mogen de hemel op Aarde ervaren en anderen worden eindeloos vervloekt. Maar dat is niet het geval. Nee, dat is het niet. Het is allemaal jezelf. Het gaat om ieder individueel mens en dimensionaal wezen dat bestaat. Het gaat om de natuur, de dierenrijken, het universum en de Aarde. Die zijn zich allemaal heel goed gewaar, heel goed gewaar. Het gaat nu om ieder mens dat hierin achterblijft en het proces is als volgt.
Je gaat je realiseren wat je hebt toegestaan, wat je hebt gedaan, wat je hebt geaccepteerd – je gaat je realiseren dat je een leugen hebt geleefd, bedrog, dan komt schuld... spijt komt, verdriet komt, pijn komt, bedroefdheid komt, mogelijk word je depressief, want je wereld stopt, je wereld loopt ten einde, zoals bij mij gebeurde toen ik stierf, maar het moet gebeuren. Waarom?
Omdat, wanneer je van daaruit opstaat, is dat het moment waarop je jezelf vindt. Zoals ik mezelf vond, maar het is geen gevecht (tranen). Het is een realisatie en je bent altijd hier, dat is het mooie ervan. En dat moet worden gerealiseerd. Dat je altijd hier bent. Maar je hebt jezelf niet toegestaan het te realiseren, want iedereen is zo gewend geraakt aan deze wereld, zoals ze zijn en dat is eigenlijk zo verdrietig. In deze wereld geef je anderen de schuld, je wordt kwaad zonder je te realiseren dat het alleen over jezelf gaat en dan vraag je je af: "Hoe kon ik mezelf voorbij lopen?" Dat is grappig! Hoe lopen we onszelf voorbij? Je bent de hele tijd hier en toch ben je jezelf voortdurend kwijt.
Dit is Jean-Marie en ik zeg, dank je wel.
