naar de NL Desteni website

Keyconcepts

Mind = je gedachten, gevoelens en emoties

Archives

Om je te abonneren op de DesteniNL nieuwsmail klik hier
Wil je reageren of heb je vragen, plaats die dan op het DesteniNL forum

13 augustus 2007
William_Butler_Yeats Dit is William Yeats.
Ik ben hier op verzoek om te komen praten over mijn ervaringen na de dood.
Dus ik stierf, omdat de levenscyclus een begin heeft en een eind. Daarna trof ik mezelf aan in een dimensionaal bestaan. Daar was ik dus. Ik was enigszins gemagnetiseerd en gehypnotiseerd, want je zit hier in een afgesloten ruimte in een fysiek menselijk lichaam op Aarde. Als je naar de werelden kijkt van de mensen, is dat het geval. Als je kijkt naar degenen met wie je een bepaalde relatie hebt,
ik liep er doorheen en het is wonderschoon, het wàs mooi.
Ik liep er doorheen en ik zei, "Ah prachtig!"
Je bent daar omringd door die warmte, dat comfort, dat uitgestrekt is.
Dat is adembenemend, het is verbijsterend.
Je mind is totaal niet in staat een dergelijke ervaring te bevatten.
Op dat moment kun je al het andere vergeten, want je ervaring op dat moment is als een geweldige opluchting. Stel je voor, dat je in Gods handen bent. Dat was mijn ervaring op dat moment.
Kalmte, vrede, dankbaarheid Mijn God, het stroomt door je heen, als jezelf. Het lijkt nooit op te houden en je krijgt er nooit genoeg van, want het is de expressie van jezelf. Ik kreeg er zoveel inspiratie door, het is verbazingwekkend.

Inspiratie uit mezelf. Weet je, hier op Aarde ben je op zoek naar inspiratie, daar heb je iets nodig om inspiratie uit te putten, maar op dat moment ben ik de inspiratie zelf. Het was geweldig!
Op dat moment kwamen er twee wezens naar me toe en die zeiden: "We hebben een hele bijzondere klus voor jou." En ik zei: "Ik ben de uwe, want - wow, ik wil dit uitdrukken, wat ik ervaar
op iedere wijze, die wat dan ook kan ondersteunen. "Want dit wil eruit komen om zich tot uitdrukking te brengen."
Ik volgde hen. En ze namen me mee naar zo'n kleine lessenaar. Sorry, mijn oor jeukt. Ik open de oren om de uitdrukking van mezelf te kunnen horen. Dus ze namen me mee naar die lessenaar.
En daar stonden van die veren om te schrijven, perkament en een pot inkt. Er stond een comfortabele stoel bij. En ik ging rechtop in die stoel zitten. Ze zeiden hoe ik moest gaan zitten. Dus ik ging zitten. Ik zat daar dus en pakte de veer, doopte hem in de inkt en zette hem op het perkament en toen zeiden ze tegen me: "Jij gaat de teksten schrijven voor de channels, die naar de Aarde zullen gaan om de wereld te helpen met liefde en plezier en hoop." Die drie woorden. Alleen drie woorden.
Ik zei: "Goed, maar hoe gaat dat proces precies in zijn werk?"
Ze gaven me de instructie dat zij dimensionale wezens waren, die door mensen komen in een gebied in hun lichaam vanaf hier als een kleine doos, waar ze hun hoofd kunnen insteken, soms ook hun armen, maar niet in het hele lichaam, alleen in het bovenste gedeelte van het menselijke lichaam.
En dan hebben ze de tekst voor hun neus, die ik heb geschreven en die zij oplezen tijdens hun communicatie met de mensen op Aarde, om hen te ondersteunen met liefde, plezier en hoop.
En vrede, natuurlijk - want ze zeiden, dat de wereld dat nodig had.

Deze wereld bevond zich in een hele, hoe zeiden ze dat nou? ernstige toestand, die de liefde, de hoop, het plezier en de vrede nodig had van de dimensionale ervaringen. Ze moesten weten, dat die bestonden en dat niet alleen het lijden bestond.
Ik dacht: "Weet je wat, dit ondersteunt het grote plan en misschien moet ik dit in het bijzonder gaan doen vanwege een of andere essentie, als iets dat in en als alles bestaat als iets dat op de een of
andere manier het bestaan onderbouwt en bestuurt en dit is de rol die ik erin ga spelen. Dus ik zei, "Geweldig, laat ik dat gaan doen!"

Dat heb ik dus gedaan, nadat ik was gestorven.
Ik zat daar aan die tafel. Ik zat daar alleen aan die tafel. En die expressies in mezelf heb ik op papier gezet. Ik zette de mensheid voor me neer. Ik zette de wereld voor me neer. Ik zat aan mijn tafeltje met mijn perkament en ik had mijn kleine pen van een veer en ik zette de wereld voor me neer en ik keek naar de huidige toestand van de wereld in een directe waarneming.
De teksten voor de channels die ik heb geschreven vloeiden voort uit die relatie. Welke woorden moeten de mensen horen om hen te laten geloven, dat er nog iemand is, die voor hen zorgt. En dat ze het idee hebben, dat er nog iemand iets om hen geeft. Die boodschap moesten mijn gechannelde berichten overbrengen. Plezier, liefde, hoopvrede, vrijheid en meer van die dingen.
Dat heb ik dus gedaan. Goed.

Tot twee jaar geleden, want twee jaar geleden is alles veranderd.
Ik vroeg me wel het een en ander af, toen ik zat te schrijven. Ik vroeg me dingen af, maar ik vroeg niets, nee. Ik schreef eenvoudig. Ik bleef gewoon doorschrijven.
Ik had ook vragen. Ik vroeg me af: "Waarom… Als er een essentie is, als er een goddelijke essentie bestaat…” Dat is een simpele vraag.
En ik weet zeker, dat een heleboel anderen zich dat ook hebben afgevraagd. Er moet een antwoord zijn, een bevredigend antwoord.
En die vraag ga ik beantwoorden in mijn volgende interview.

Voor deel 2 en 3 zie hier

Meer lezen...

Onze toekomstige ouders

Gezond verstand is dat je je realiseert dat we leven na leven hier terugkeren - en als we niet de weg voorbereiden voor degenen die onze ouders zullen worden - zijn ze we goed verneukt.

Recent Posts

Recent Comments