30 augustus 2007
Dit is een beproefd levensmodel, waarin iedereen in staat is te participeren als één en gelijk en waarmee we een nieuwe wereld voortbrengen.
De manier waarop ik in de praktijk vergeving op ieder moment toepas is door innerlijk gewaar te zijn op het moment, voordat ik in uiterlijk gewaarzijn handel. Dus in mijn wereld kennen ze me als de vernietiger, want zodra ik eenmaal zeker weet, dat ik eerlijk ben tegen mezelf en dat ik me gewaar ben van mijn aanvaarde uitdrukking en ik mezelf heb gecorrigeerd in mijn zelfexpressie, onthul ik het punt dat in de ander moet worden gecorrigeerd, waardoor hun wereld in elkaar stort. Over het algemeen worden ze kwaad, maar ze keren onvermijdelijk terug in vergeving en begrip.
Dit is de manier waarop we de wereld verlichten door openbaring van het innerlijk gewaarzijn als uiterlijke uitdrukking van hetgeen we op ieder moment gewaar zijn. Kijk eens wat we van onze wereld hebben gemaakt. De uiterlijke ik weerspiegelt de innerlijke ik. We hebben ons voor de innerlijke ik verstopt en we hebben hem ontkend uit schaamte voor hetgeen we hebben aanvaard en hebben laten gebeuren in deze wereld als onszelf. Dat is de reden waarom we feitelijk niet zijn opgestaan en verantwoordelijkheid hebben genomen voor onszelf. Uit schaamte voor alles, waarvoor we verantwoordelijk zijn en dat is de innerlijke zelf, die de uiterlijke zelf manifesteert als ikzelf in deze wereld, waarin we onszelf ervaren.
Dus door op ieder moment vergeving toe te passen alvorens te handelen of te spreken en er zeker van te zijn, dat ik als zelfgewaarzijn in mezelf sta en corrigeer wat gecorrigeerd moet worden – namelijk datgene wat door aanvaarding en toestaan de oorzaak werd dat datgene wat in mezelf bestaat zich in mezelf en in mijn wereld manifesteerde, wat niet is wat ik werkelijk ben – gaat onze expressie zowel vanbinnen – als mezelf – en vanbuiten – als mezelf en als de wereld – veranderen, want dat ben ikzelf, waarvoor ik verantwoordelijk ben, zowel vanbinnen als vanbuiten! Alleen wanneer eerlijkheid met mezelf als mezelf wordt bewezen, als ik op ieder moment eerlijk tegen mezelf ben als zelfexpressie van mijn innerlijk gewaarzijn, ben ik in staat om rechtstreeks 'aan te wijzen' wat in anderen aanwezig is en dat niet hetgeen is die ze vanbinnen en vanbuiten zijn. Dan heb ik het vermogen om dit in anderen te zien als mezelf, want ik ben van hen gewaar als mezelf. Ik kijk rechtstreeks naar binnen, omdat ik rechtstreeks mezelf zie door zelfgewaarzijn als mezelf als wie ik ben. Ik leef wie ik ben door eerlijk te zijn, als eerlijkheid en innerlijk gewaarzijn, of zelfgewaarzijn, en daarom weet ik wie anderen zijn als mezelf – en ik aanvaard en sta niets toe, dat minder is dan wie ze zijn als ikzelf. Ik weet hoe en wat hun huidige beeld en gelijkenis in henzelf en in deze wereld aanvaarden en toestaan, hetgeen niet is wat ze zijn en daarom geeft de wereld datgene terug wat ze niet zijn. Ik ben voor hen als mezelf verantwoordelijk. Ik zie voortdurend, dat ikzelf, of degenen om me heen, vanbinnen datgene aanvaarden en toestaan, wat in deze wereld wordt weerspiegeld, dat niet is wat ze zijn. Ik neem dus verantwoording voor de momenten in mijn wereld, waarin ik participeer, zonder compromis of rechtvaardiging en zonder hem beter te maken dan hij in werkelijkheid is. Ik vertrouw alleen op de eerlijkheid in mezelf, zoals die is gecorrigeerd en zorg, dat ikzelf gecorrigeerd ben door vergeving en correcties toe te passen.
Als ik geen vergeving toepas, val ik. Als ik wel vergeving toepas, begrijp ik dat het wezen niet onmiddellijk verandert, maar door een realisatieproces als zichzelf heengaat, dat mij tot op zekere hoogte uitsluit, maar toch mezelf is, omdat het wezen mezelf is. Wat ik eraan toevoeg is de catalysator en de Structurele Resonantie als de Ik ben Aanwezigheid, die leiden tot het punt van "AHA! Nu zie ik wat ik doe!" Deze cyclus kan per gebeurtenis twee dagen duren of twee jaar, dus wees geduldig, maar toch assertief en sterk in je standpunt.
Vertrouw op zelfvergeving en corrigerende toepassing in je eigen ervaring van de wereld, die vanbinnen naar buiten reflecteert. Je zult door vergeving niet onmiddellijk een verandering in je wereld ervaren, alleen een opluchting en een moment van vrede, maar daarna komt er meer conflict, omdat je jezelf in de ogen gaat zien.
Velen reageren op allerlei manieren – omdat ik in mezelf sta en niets minder aanvaard en toesta, dan wie ze zijn als ikzelf – uit angst zichzelf tegen te komen door zelfoprechtheid, want dit betekent dat er schaamte voor zichzelf moet worden geconfronteerd over hetgeen vanbinnen als zichzelf is aanvaard en toegestaan, dat zich in deze wereld manifesteert als zelf – en voor het feit, dat we eigenlijk nooit in onszelf als zelfgewaarzijn en zelfoprechtheid in ieder moment zijn opgestaan en verantwoording hebben genomen voor hetgeen we hebben toegestaan en aanvaard, zowel in onszelf als in deze wereld als onszelf, maar in plaats daarvan vol schaamte zijn weggedoken. Dit is alleen een proces om eerlijkheid met jezelf te realiseren, zelfoprechtheid door zelfgewaarwording. Van zichzelf gewaar zijn, eerlijk zijn tegen jezelf, verantwoordelijkheid nemen voor jezelf – het is de enige relatie / afspraak / overeenstemming, die zich in het bestaan als mezelf bevindt.
Deze wereld zoals hij bestaat, wijzelf zoals we bestaan, zijn de innerlijke en uiterlijke expressie, die in de loop van vele momenten gedurende eons lang zijn gevormd. Daarom is zelfgewaarzijn in ieder moment noodzakelijk om niet langer door te gaan met de momenten van expressie, die we hebben aanvaard en toegestaan en die niet zijn zoals we zijn.
Door middel van vergeving corrigeren we zulke momenten in onszelf en door middel van zelfoprechtheid corrigeren we zulke momenten in onszelf, voordat we onszelf tot uitdrukking brengen. Pas dan drukken we onszelf uit door en als zelfgewaarzijn.
Het proces stap voor stap
1.
Ik zie het leven als een moment. Een moment heeft hier geen betrekking op de tijd, maar is het punt waarop mijn ervaring in een moment verandert tot het punt waarop het moment opnieuw verandert. Tussen het begin en het eind van het moment, waarin ik naar mijn innerlijke reacties en bewegingen kijk, kan ik slechts één ademhaling gebruiken, zoals in een conversatie bijvoorbeeld, of meerdere, wanneer ik louter zit te observeren.
Een moment wordt niet met de tijd vergeleken.
Ik zou een moment als volgt omschrijven. Je zit alleen in de kamer en iemand komt binnen. Dat is het begin van een moment. Het eind van dit bepaalde moment is bereikt, wanneer één van beiden opstaat en de kamer uitloopt. Tijdens het moment wordt de toepassing van de ademhaling op deze manier je uitdrukking: de inademing en de uitademing en het oneindige moment tussen de in- en uitademing. Tijdens de inademing observeer ik mijn innerlijk gewaarzijn, tijdens het moment tussen in- en uitademing bestaat een oneindig moment en met de uitademing druk ik mijn innerlijke gewaarzijn uit als uiterlijke expressie. Dit hele moment van inademing, oneindig moment er tussenin en uitademing voltrekt zich bij iedere ademhaling van het begin tot het eind van het hele moment, wanneer mijn innerlijk gewaarzijn wordt uitgedrukt als mezelf in mijn uiterlijke expressie als één. Het begin en het eind als één moment met de inademing, het oneindige moment er tussenin en de uitademing. En zo ga je door tijdens het moment naar het volgende moment. Het volgende moment is, wanneer je weer alleen bent in de kamer, nadat je iemand bij je in de kamer hebt gehad.
De toepassing van de ademhaling vanbinnen als moment gaat als volgt:
Vier (4) tellen inademen; vier (4) tellen oneindig moment tussen inademing en uitademing; vier (4) tellen uitademen ... en zo ga je door.
2.
Tijdens de inademing observeer ik mijn innerlijke zelf en ben zo eerlijk mogelijk. Ik merkte dat, wanneer ik niet eerlijk was, ik me later ging schamen. In het moment tussen de inademing en de uitademing staat de 'tijd' stil en in dat oneindige moment wordt het resultaat van mijn participatie gemeten om de grootste invloed te krijgen ongeacht wat, uiteraard alleen met woorden. Ik oefende dit oneindige moment door mezelf te dwingen om datgene te zien wat het beste is voor iedereen in het moment. Dat betekent, dat ik naar een praktische manier kijk, waarop het leven van iedere participant door het moment heengaat, indien ik niets zou doen, en of ik op het eind dankbaar zou zijn, als iemand de moed heeft gehad mijn ego en geloofsystemen op de korrel te nemen in het geval, dat ik mezelf uit het oog zou verliezen.
Daarna druk ik me uit als de uitdaging en tussenkomst in het leven van dat wezen en neem verantwoording voor mezelf om het moment onvermijdelijk in de richting te sturen van het heil van de grootste zelfexpressie.
Dezelfde toepassing werd gebruikt bij de sturende principes, die de dimensies in één moment veranderden. Deze uitkomst kan niet worden bedacht of afkomstig zijn uit kennis. En toegang kan alleen worden verkregen door veel effectieve en eerlijke zelfreflectie en bewezen toepassing in het oneindige moment in vol gewaarzijn en begrip. Dus als niemand hier toegang biedt kan het niet worden afgedwongen, voor gebeden worden, op worden gemediteerd – het wordt alleen verkregen door bewezen, effectieve zelfexpressie en deelname aan de huidig toegestane realiteit, waarbij aandacht wordt geschonken aan het stoppen van hetgeen hier bestaat door het leven vanbinnen naar boven te laten komen, dat wordt bestuurd door het zelf als bewijs als Schepper, Geschapene en Schepping alsmede de verantwoording die daarmee gepaard gaat.
Dit is het domein van de Mens en de reden waarom de aarde het 'geheim' van het bestaan is en waarom alle creatieve Wil in het bestaan vanaf de aarde wordt bestuurd en waarom de hele schepping rond de aarde in de val is gelopen door misbruik te maken van zelfexpressie.
Dit moest gebeuren om te kunnen begrijpen wat eenheid en gelijkheid is en om een model voort te brengen, waarin iedereen existeert als één, hetzij op aarde hetzij na de dood. Dus niemand kan een ander met angst of kennis gevangen houden. De dood vormt de compensatie voor het weigeren om zelfvergeving door te gaan en correctie toe te passen voor iedereen als één.
Dus bij de inademing observeer ik mezelf, mijn innerlijke zelf, en in het oneindige moment tussen inademing en uitademing observeer ik alle deelnemers als mezelf inclusief mezelf. In die observatie zie ik rechtstreeks waar het nodig is te handelen of te spreken om degenen als mezelf naar zelfrealisatie of zelfoprechtheid te leiden door de punten te onthullen, waarop ze niet zichzelf zijn. In de uitademing druk ik mezelf, mijn innerlijke zelf, mijn innerlijk gewaarzijn van alles om me heen uit en spreek en handel ik waar nodig is op gepaste wijze, waarbij de expressie van mezelf niets aanvaardt of toestaat, dan zoals de deelnemers zijn als ikzelf.
Let op, alleen in de ademhaling ben je gevangen in bewustzijn, alleen als ademhaling ben je gevangen in bewustzijn. Het is het moment er tussenin, waarin je vrij bent. In het oneindige moment tussen de inademing en uitademing ben je vrij. Die vrijheid expandeert en vertaalt zichzelf naarmate we specifieker worden in ons besef om los te laten wat we hebben toegestaan een illusie te zijn, datgene wat we creatie noemen. Echter als oefenmodel is de illusie groots en effectief. Het heeft dus geen zin om te vechten of te schreeuwen of te manipuleren, want dit wordt meestal gedaan.
Dit is voor iedereen het laatste leven op aarde als bewustzijn. Het is vervelend voor degenen die weigeren om vergeving toe te passen. Alles wat in dat geval zal gebeuren is, dat je de laatste zal zijn die zich de verantwoording voor zichzelf realiseert als alles als één als gelijk. Dus we zijn allemaal gelijk in onze toepassing.
3.
Als ik een beweging of een emotie, een gevoel of een reactie zoals woede in mezelf aantref vanwege de participatie van anderen, pas ik vergeving toe en pas ik correctie toe in mezelf voor de eeuwigheid op het oneindige moment tussen de inademing en de uitademing.
Eerst jezelf – dit is belangrijk. Eerst moet je je zelfgewaarzijn corrigeren, het innerlijk gewaarzijn van jezelf door de nodige zelfvergeving toe te passen, voordat je rechtstreeks spreekt of voordat je degenen, die deelnemen aan een bepaald moment, helpt door hen effectief en op de juiste wijze richting te geven als jezelf – door niets minder te
aanvaarden en toe te staan dan wat ze zijn als jezelf.
Het begint met jezelf. In momenten, waarin ik niets aanvaard en niets minder toesta dan wie ik ben door het toepassen van ademhaling en expressie, waarbij ik er zeker van ben, dat ik helder ben in mijn zelfoprechtheid, mijn zelfgewaarzijn en mijn zelfverantwoording door het toepassen van ademhaling en expressie, aanvaard en sta ik van degenen om me heen niets minder toe dan mezelf.
Eerst eerlijk zijn tegen jezelf, eerst verantwoordelijkheid nemen voor jezelf, voordat de eerlijkheid van zichzelf in anderen als jezelf kan worden 'aangewezen' en worden onthuld door zelfverantwoording voor anderen te realiseren, die aan een bepaald moment deelnemen. Ik help het wezen, dat ik voor zichzelf open, door vergeving toe te passen. Dat is erg effectief met kinderen. Zeg tegen de persoon of het kind, "Zeg me na: Ik vergeef mezelf, dat ik mezelf niet heb toegestaan in te zien, dat het innerlijke conflict in mezelf het innerlijke conflict is in alle andere wezens op aarde. Ik vergeef mezelf, dat ik mezelf heb toegestaan te geloven, dat mijn conflicten uniek zijn en dat ik de enige ben, die ze heeft. Ik begrijp, dat ik alleen ben in mijn innerlijke eerlijkheid, want ik moet me waar maken voor het leven om vanuit een systeem als leven te worden geboren." Dit vraagt wat oefening en het stellen van vragen kan ook helpen.
Ik kan me de angst voorstellen, die we allemaal hebben om bewustzijn op te geven alsmede datgene waarvan we dachten dat het belangrijk was. Dus we begrijpen allemaal onze angsten en de angsten van anderen. Het is daarom belangrijk om niet de angst van je eigen loslaten te gebruiken door te zeggen dat het niet werkt, want anderen geloven je dan niet meer en dan loop je zelf in de val. Richt je aandacht eerst op jezelf en test het uit. Anders moet je na de dood de waarheid confronteren van de essentie van je angst, die je nog niet had getranscendeerd. Dat zou ik niemand willen aanbevelen. Het maakt niet uit welke methode je gebruikt, nu of na de dood. In beide gevallen heb je alleen met jezelf te maken en daarin ben jij en ieder ander alleen.
Eerst jezelf – Wees er volstrekt zeker van bij de inademing, het oneindige moment – tussen de inademing en de uitademing – en de uitademing, dat je absoluut volstrekt duidelijk bent over alles, wat je in een bepaald moment niet bent. Innerlijk gewaarzijn, zelfoprechtheid en
zelfverantwoording moeten zoals ik ben in me zijn verankerd om in staat te zijn bij anderen, die participeren, datgene 'aan te wijzen' en te openbaren wat ze in een bepaald moment niet zijn. Ik moet er dus zeker van zijn, dat ik in mezelf als mezelf volslagen duidelijk ben over
alles wat ik niet ben en dat ik niets minder aanvaard dan ik wel ben om hetzelfde te kunnen doen bij degenen die in een bepaald moment participeren.
4.
Ik heb door dit heel vaak te doen en aandacht te blijven schenken aan mijn eigen correctie en vergeving in mijn corrigerende activiteiten duidelijk een niveau van vertrouwen
gevestigd en heb er daarom vertrouwen in, dat ik handel voor iedereen als één als gelijk in dit moment. Met andere woorden, vanwege de eerlijkheid met mezelf bij het begrijpen van zelfcorrectie en eenheid in expressie en gelijkheid in verantwoording heb ik vertrouwen in mezelf, dat ik doe wat nodig is om te assisteren bij onthullingen en praktische voorbeelden bij anderen.
Ik kan niemand redden of repareren. Ik kan alleen iemands zelfbedrog aanwijzen en alleen dan, zodra ikzelf heb bewezen, dat ik mijn eigen zelfbedrog heb gecorrigeerd. Dit stadium wordt bewezen door dimensionale toegang. Geen eerlijkheid, geen rechtstreekse toegang. Geen bewijs dat alles één is met wie je bent, geen toegang – alleen gedoe van de mind en allerlei plaatjes als snippers van onzekerheid. Maar zodra eerlijkheid tot in oneindigheid is bewezen, krijg je volkomen toegang tot de dimensies, die je kunt zien en horen op dezelfde manier, zoals jij en ik in 3D zitten te converseren. Dat de dimensies en de aarde één zijn wordt op dat moment je ervaring van de realiteit. Dit is de leidraad voor iedereen op aarde. Iedereen zal de dimensies kunnen zien en op gelijk niveau met ze kunnen communiceren, zoals we dat ook doen in 3D.
De sleutel echter is zelfcorrectie en zelfrealisatie en met effectieve toepassing is het voor iedereen, waar dan ook, heel goed mogelijk om toegang tot de dimensies te krijgen.
Je moet hier onthouden, dat toegang evenredig is met de mate van zelfexpressie. Niemand krijgt meer te zien dan datgene, waarvoor verantwoording is genomen als iedereen als één om te voorkomen, dat niemand een ander schade kan berokkenen.
Alleen systemen beschadigen systemen en de dood is slecht het afsterven van systemen.
5.
Correctie van zelfbedrog in ieder moment betekent het vinden van een oplossing in de oneindigheid. Dat lijkt raar, maar kijk. De Ik Ben bestaat alleen in het moment en niet in de mind. Dus de Ik Ben van mezelf laat me zien wat ik moet doen in het moment, als ik heb aangetoond eerlijk tegen mezelf te zijn en heb bewezen, dat ik handel in het belang van de grootste eenheid en gelijkheid – ONGEACHT WAT DAN OOK.
6.
Dit betekent, dat je het antwoord niet kunt plannen of voorbereiden. Ikzelf moet zijn voorbereid en dus gewaar zijn en in dat gewaarzijn van zelfbesturing moet ik mezelf kunnen vertrouwen, dat ik mijn gewaarzijn niet misbruik om mijn manier van doen of mijn wil door te drukken, maar dat ik de GROTE wil volg. Hier ligt de macht, als je dit macht kunt noemen. Over macht bestaan enorme misverstanden.
In de expressie van het zelf in de uitademing is de uiterlijke expressie van het zelf onvoorspelbaar. Zelfexpressie is onvoorspelbaar, omdat het niets te maken heeft met herinnering en niets te maken heeft met gedachten, emoties en gevoelens als reactieve gedragingen. Uiterlijke zelfexpressie als één met innerlijk gewaarzijn als zelf is
onvoorspelbaar en in die onvoorspelbaarheid ligt het zelfvertrouwen.
Deze onvoorspelbare zelfexpressie ontstaat, wanneer de woorden, die worden gesproken en de acties, die in een moment moeten worden ondernomen, één zijn – en wanneer dit vanbinnen wordt gedaan in gelijkheid en eenheid voor hetgeen het beste is voor iedereen als één als gelijk. Dus in de onvoorspelbare zelfexpressie berust het vertrouwen op het principe, dat ik in dit moment datgene doe en zeg, wat het beste is voor iedereen als één als gelijk, omdat ieder mens een bestaan vertegenwoordigt als iedereen als één als gelijk.
7.
Dus bij de inademing ga ik in mezelf en kijk wat ik gewaar ben. Op het punt er tussenin test ik mezelf tot in oneindigheid. Bij de uitademing geef ik me over aan vertrouwen en laat de woorden uitstromen – zonder te denken. Dit is dan de Ik Ben die spreekt. We zijn allemaal deze Ik Ben, maar deze Ik Ben spreekt nooit – de mind babbelt – dit is de rampspoed van de mens.
Hier vanbinnen als onvoorspelbare zelfexpressie, als uiterlijke expressie van innerlijk gewaarzijn als zelf tijdens de uitademing speekt de Ik Ben en drukt zich uit als alles als één als gelijk met datgene wat het beste is voor allemaal als één als gelijk. Hier spreekt de Ik Ben in klank als geluid en je woorden worden oneindig expansief, zodat je alle richtingen kunt zien, waar je woorden naartoe vloeien. Dit is werkelijk verbazingwekkend om te zien. Systemen of de mind kunnen dit onmogelijk ervaren.
Hoe weten we, dat het de Ik Ben is die spreekt en dat de mind is uitgeschakeld. Zolang de mind denkt of plaatjes produceert van iets groters, zal de Ik Ben niet spreken. Zie de "Tien Overgaven" in de boeken van Baird Spalding. Er zijn een paar aanpassingen nodig, maar het amalgaam, dat hier wordt uitgedrukt, komt alleen tot stand door eerlijkheid en zelfvergevng als innerlijk proces, dat iedereen individueel moet doorlopen en dat niemand voor een ander kan doen.
Degenen, die zitten te wachten op een ander, zullen het lot ervaren van degene op wie ze zitten te wachten. Ons voorbeeld van de discipline van zelfoprechtheid en zelfvergeving ongeacht de uitdaging zal zich manifesteren, dat is zeker.
Zie hoe de mensheid wordt gedwongen zich uit te spreken over wereldgebeurtenissen, wat weinig of geen effect heeft, omdat ze dit proces van zelfgewaarzijn op een innerlijk niveau van praktische toepassing niet hebben doorgemaakt. Daarom gaat zich grote rampspoed voltrekken. Maar het zou niet nodig zijn, indien we zouden opschieten met openbaringen in het moment door middel van zelfvergeving en zelfcorrectie.
We moeten het proces van zelfopenbaring als beweging van het zelf doorgaan in plaats van de opeenstapeling van effecten in de wereld af te wachten, die we hebben veroorzaakt door gebrek aan zelfgewaarzijn, gebrek aan zelfverantwoordelijkheid en gebrek aan zelfoprechtheid. Want als die accumulatie tot een uitbarsting komt, zal in plaats van het
zelfgewaarzijn de rampspoed gaan zorgen voor zelfopenbaring en zelfbestuur van onszelf.
Ik heb dit proces jarenlang geleefd, maar om het in woorden te kunnen omschrijven heeft een hele tijd geduurd.
Kijk eens naar dit model van praktisch leven. Je hebt er geen God voor nodig, je hebt er geen Meester voor nodig, je hebt er geen ascentie voor nodig, die je reet naar een beter oord verplaatst, want de beste plek ben jezelf, hier als Meesterschap van Jezelf. Er is geen enkele religie voor nodig alleen eerlijkheid met jezelf. Er is geen enkele wijsheid nodig alleen gewaarzijn in het moment. Er zijn geen zoete woordjes voor nodig, omdat jij de bij bent, die de pollen verzamelt in het gewaarzijn van het moment als de bloem, waarbij je weet, dat daarvan honing wordt gemaakt. Dit is het voedsel voor het leven.
Praktische ademhaling is dus een constante beoefening:
4 tellen inademen – 4 tellen oneindig – 4 tellen uitademen – herhalen
Niemand komt het bewijs aanleveren alleen jijzelf. Dit is zeker – en alleen het zelf bewijst zichzelf aan zichzelf. Dit is gelijkheid en eenheid in praktische zelfexpressie.
Veel plezier
