Desteni NL Blog

17 september 2007

Dit is Prabhupada nog eens.
Waarom het Kwaad in deze wereld hoogtij viert. Kan het misschien zo zijn, dat degenen die Kwaad willen, weten wat het betekent om stil te zijn en te weten "Ik ben God" en handelen als het Levende Woord vanuit die realisatie?
Wat heeft in de wereld de overhand? Dat is "het Kwaad". Kwaad dat wordt gezien als destructie, dat de wereld in slavernij brengt, dat de mensheid in slavernij brengt. Datgene wat de mensheid vernietigt, dat Kwaad heeft de overhand. Velen verwijzen ernaar als de Illuminati. De Illuminati zijn natuurlijk niet van de hoogste rangorde...
Wat richten de Kwaden in de wereld aan? Ze ondernemen actie... en spreken. Ze ondernemen actie op hun eigen woorden van hetgeen ze zelf willen en dat doen ze!
Waarom bestaat Leven niet? Omdat het leven zichzelf kennelijk niet waardig acht, niet sterk genoeg, niet krachtig genoeg, niet moedig genoeg. Want om moed te hebben moet je slecht zijn.
Dat is interessant, want iedereen zegt dat ze het leven willen ervaren.
Ze willen herboren worden.
Ze willen God ervaren.
Ze willen God zijn.
Dus God-momenten, zijn diegenen die Kwaad hebben gedaan, die vernielen, want zij hebben actie ondernomen op hun woorden voor dat wat ze willen. Wat willen ze doen, wat willen ze bereiken? Ze willen iets en ze doen het. Waarom?
Omdat ze daadwerkelijk actie ondernemen.

Nu ga ik naar de spiritualisten, religie, het geloof van de New Age, atheïsten, volgelingen van een reformatie - ondernemen die enige actie? Nee! Onderneemt überhaupt iemand actie in de wereld? Nee!
Hoe kun je dat waarnemen? Dat zie je aan het Kwaad, dat nog steeds bestaat, dat nog steeds ernstiger vormen aanneemt. Dat onderneemt actie! Maar de rest van de mensheid onderneemt geen actie! Nee! Ze verstoppen zich achter een religie of een of andere groepering, want ze zijn beducht om actie te ondernemen. Het ziet ernaar uit, dat Leven bang is geworden om actie te ondernemen. Daarom bestaat het Kwaad, daarom heeft Kwaad de overhand.

Zou dit dan de werkelijke "religieuze oorlog" zijn, die in de wereld heerst, de echte oorlog tussen het Kwaad en het Leven?
Het is geen oorlog. Het betreft het toestaan van iets, een acceptatie.

Want degenen die Kwaad aanrichten, passen destructie toe, ze ondernemen actie op hun woorden en krijgen gedaan, wat ze al een hele lange tijd wilden bereiken. Want kijk naar de wereld. Het is allemaal een onderdeel van een plan. En daarvan is het eind nog niet in zicht. Dit is nog maar het begin, zoals altijd wordt gezegd.

Langzaam maar zeker sluipt het Kwaad de wereld binnen, in de huizen, in de levens, in de harten van de mensheid, waardoor ze van dag tot dag angstiger worden. De angst voor de dood is enorm. Denk je dat het Kwaad bang is voor de dood? Nee! Het leven is kennelijk bang voor de dood.

De vraag is of het leven ooit heeft bestaan. Of heeft het zolang in angst geleefd, dat het door de angst heen is gegaan en zich gerealiseerd, dat het nog steeds bestaat? Daarom neem ik risico's, daarom grijp ik kansen... misschien ga ik dood, misschien niet - misschien word ik vermoord, misschien niet... Dat is niet belangrijk.
Ik kan jullie één ding zeggen. Als je de dood niet hebt getranscendeerd, ben je niet in staat om wat dan ook te doen. Als je nog steeds bang bent voor de dood, heb je een probleem. Want het Kwaad heerst en manipuleert door middel van de angst voor de dood. Denk je dat zij bang zijn voor de dood? Nee! Geen angst voor de dood - onder geen enkele voorwaarde. Want hun daden en woorden zijn één en ze ondernemen hun actie. Ze doen wat gedaan moet worden.
Maar de mensheid is bang om dood te gaan. Onzettend bang! Door die angst, door die ene angst in de mensen, worden ze onder controle gehouden en gemanipuleerd. En die manifestaties van het Kwaad in de wereld weten dat! Let maar eens op wat in jullie wereld wordt aangemoedigd - angst voor de dood!
Spiritualiteit lijkt misschien een ander verhaal, maar spiritualiteit, religies, bewegingen bestaan alleen maar vanwege de angst voor de dood! Echt waar! Kijk om je heen! Het is de plek waar je je kunt verstoppen.
Angst voor de dood - veroorzaakt door het Kwaad - het houdt je gevangen in religies en allerlei bewegingen, vanwege de angst voor de dood - zodat je denkt, dat je, wanneer je sterft, je naar een "plezieriger bestaan" gaat.

Al met al zit het Kwaad dat actie onderneemt achter deze relatie. Dus wat gaat op het eind overheersen? Gaan we leven baren op het fysieke vlak als één? Of laten we het Kwaad voortgaan en alles voor ons vernietigen en beginnen we daarna weer helemaal opnieuw?
Dat is aan jullie, en mij, om te bepalen.
Dank je wel.

17 september 2007

Dit is Prabhupada nog een keer. Actie, woorden van actie... Wat betekent dit? Wat betekent het om woorden van actie te leven? Om op te staan en actie te ondernemen als woorden?
Het betekent dat je moet begrijpen wat je in je wereld aanvaardt en toestaat. En wat je niet aanvaardt en toestaat in je wereld.
In jezelf is die daad van zelfoprechtheid...
Als je duidelijk ziet, wat mensen in je wereld doen, hetzij tegen zichzelf, hetzij tegen een ander, is blijven zwijgen terwijl je weet wat ze doen, het niet-ondernemen van actie.
Dat is oneerlijkheid jegens jezelf.
Als je duidelijk ziet wat die persoon tegen zichzelf uitricht of tegen anderen, en je spreekt diegene aan of je onderneemt actie om die situatie zelfs op te lossen, is dat actie ondernemen, dat is zelfoprechtheid. Dat brengt evenwicht terug in het leven tussen twee personen met onopgeloste kwesties die ze niet hadden opgemerkt. Dus wat gebeurt er als je op zo'n moment handelt en zo'n persoon laat zien... Ze zouden in staat kunnen zijn om hetzelfde voor een ander te ondernemen, of niet dan? Ja. Dus daarmee help je anderen, zoals je ook jezelf zou helpen.

Wachten tot je klaar bent, is iets, dat niet bestaat. Of wachten tot je bereid bent, want dat is weer een excuus. Je kunt immers oneindig zitten wachten tot je klaar bent of bent voorbereid.
Ik was ook klaar en bereid om over kennis te spreken, maar dat is een ziekte geworden - gewoon praten. Totdat ik stierf, heb ik eenvoudig zitten praten, maar ik heb niets gedaan, ik heb geen actie ondernomen. Kijk eens naar mijn leven. Dat bestond alleen uit praten. De wijze man, maar het waren alleen woorden volgens gezond verstand, diepgaande woorden, maar zonder dat ze zin hadden. Ze betekenden niets...
Waarom zeg ik dat?
Wat heb ik gedaan als actie van het Levende Woord om deze wereld te veranderen? Ik heb niets gedaan. Ik zat op mijn reet en sprak.

Niet langer spreken zonder daadwerkelijk actie te ondernemen. Woorden als acties moeten één zijn met jezelf. Niet langer het gezegde: "Daden zijn sterker dan woorden". Dat is de manifestatie van een bewustzijnsconstructie.
Je woorden en acties moeten één zijn.
Het enige punt in jezelf waar actie kan bestaan is zelfoprechtheid, in de eenheid van jezelf.
Gelukkig natuurlijk dat ze nog in de wereld zijn, die moesten overleven.
Ik bedoel niet actie ondernemen zonder te betalen wat moet worden betaald.
Ik zeg niet, dat je moet ophouden met werken.
Ik zeg niet, dat je je kinderen van school moet houden. Het zou weliswaar de voorkeur hebben...
Die dingen zeg ik niet.
Ik zeg, actie in jezelf en in degenen in je wereld - daar moeten we beginnen. Dat lijkt van weinig belang, alsof je je niet kan voorstellen, hoe zoiets in deze wereld een verandering teweeg kan brengen. Het lijkt of het geen zin heeft, maar natuurlijk heeft het zin!
Hebben grote organisaties dan geen verandering in deze wereld gebracht? Kijk om je heen. Hebben grote organisaties een verandering gebracht in deze wereld? De definitieve oplossing voor de hongerdood? De definitieve oplossing voor ziekten? De definitieve oplossing voor de verkrachtingen, de moorden? Nee. Ze hebben nooit een oplossing gebracht. Ze hebben ze tijdelijk in de gevangenis gezet en gewacht tot ze de geest gaven. Of hebben ze vrijgelaten toen ze hun lesje hadden geleerd.
Dus het antwoord ligt in de eenvoud van daden. Waarbij je woorden en daden één zijn in het moment van jezelf. Dat is de enige plaats waar het leven wordt geboren, nietwaar?
We hebben gedacht dat het leven begint bij de geboorte van een kind. Dat is het leven niet! Nee, dat is niet de geboorte van het leven. Dat is een ingang naar deze wereld. Dat is een beschamende representatie van het leven. Het leven heeft nog nooit bestaan... We zijn het leven. We moeten onszelf baren, ons Zelf... geen kind baren! Het kind is al geboren, maar wij draaien ze terug, we vermoorden ze, als ze ouder worden, we vermoorden het leven, we doen alles omgekeerd...
Een moment leven en dan sterven...
Dus, onderneem actie met woorden als één.
Dank je wel.

17 september 2007

Dit is Prabhupada. Ik ben hier om over mijn leven te spreken en over mijn leven na de dood. Ik ben opnieuw gereïncarneerd en ik ben weer op Aarde, maar de ervaringen van mezelf als Prabhupada op Aarde zitten nog in me, zijn nog steeds bij me als mezelf, dus het maakt niet uit waar ik ben. Ik ben ook nog steeds Prabhupada!
Ik heb een paar fouten gemaakt, die ik terugneem in de komende interviews. Ik maakte fouten met betrekking tot afgescheidenheid in mijn woorden en in mijn begrijpen. Ik heb mezelf niet veroordeeld erom, want ik dacht dat wat ik vertelde nodig was om te vertellen. Ik geloof dat ik ook lang genoeg had geleefd, want ik heb dat punt van afgescheidenheid nog lange tijd gediend. Zodra de realisatie van eenheid en gelijkheid plaats vindt ben je al begraven...
Maar nu is het tijd, dus het is hier en eenheid en gelijkheid in zijn meest ware vorm is nu gerealiseerd. De fout die ik heb gemaakt is het geloof in Krishna, Christus, Jezus, zonder me te realiseren, dat God hier is, als de mens en uit de mens zal het leven op het fysieke vlak worden geboren.
Dat zijn de principes.
Maar wat ik heb geleerd is, dat de woorden die ik heb gereciteerd, een herinnering van het geheugen worden, al lang vergeten... Hoe weet je dat?
Dat zie je in de wereld. Er zijn grote mannen in de wereld geweest die kwamen en gingen: Buddha, Osho, ikzelf... velen, lange tijd voor ons. En ze hadden het antwoord bijna. Ze waren heel dicht bij het antwoord van eenheid, maar dat is nooit helemaal duidelijk geworden. Het was hier, het is altijd hier geweest. Ik zie het overal, maar je kunt het net niet te pakken krijgen. Je spreekt woorden uit...
Er zijn grote mannen geweest, die kwamen en gingen, en die grote woorden spraken, maar die woorden zijn nooit geleefd geworden en dat is de grote fout, die de mens heeft gemaakt. De fout die ik heb gemaakt.
Maar ik kon de woorden niet leven, want de woorden bevonden zich in afgescheidenheid, waarbij ik liefde als een afzonderlijke entiteit van mij beschouwde. Ik realiseerde me de volheid niet, de volheid van de woorden "God is hier", "God ben ik", "God is alles als één"... God is één, daarom zijn we allemaal één - ieder van ons. God, God is hier. En dan pas heeft het zin, want iedereen roept mijn naam, ik ben daar, want kijk nou eens naar de wereld... Wat hebben wij als God geschapen?
God werd altijd gezien als dat wezen met een hoge essentie van schoonheid en grootsheid, als de alfa en omega, de Alom Tegenwoordige. Misschien is dat niet het geval. Waarschijnlijk hebben we niet gezien wat wij als God hebben aangericht. Waarschijnlijk hebben we een idee gevormd over wat we hebben waargenomen als één zijn... in religies...
Als je toch eens naar de wereld kijkt... God is één, God is hier, God is mens, van de mens, van het leven. Dit is God, deze wereld... Wat hebben we gedaan... Maar er is iets veranderd - en ik heb gezegd dat het kan, maar ik maakte een fout; de fout van afscheiding.

De grootste afgescheidenheid die ik aantrof is die van woorden. Als je de woorden niet leeft, maar ze alleen maar predikt en uitspreekt, worden ze weer vergeten in de wereld, dan worden ze niet geleefd.
Want alleen woorden die worden geleefd, veranderen de wereld. Daarom zijn we God. We hebben woorden geleefd in afgescheidenheid en kijk eens waar we zijn uitgekomen...

Wat is dan de verandering? De verandering zit hem in het Levende Woord, waarbij we ons realiseren, dat we van het levende woord afzonderlijke manifestaties hebben gemaakt. We zijn de woorden niet gewòrden.
Kan het antwoord nog simpeler zijn?

Ja, de natuur is nog simpeler. En daarom zijn wijzelf dat ook. We hebben onszelf steeds gecompliceerder gemaakt. Maar zo zijn we niet echt. We zijn erg simplistisch.
We hebben het leven lange tijd op de hielen gezeten zonder te realiseren, dat het leven wel eens hier zou kunnen zijn... Maar in die achtervolging van het leven hebben we het steeds gecompliceerder gemaakt in de zoektocht naar onszelf. Nu moet de mensheid daarmee ophouden. Er zullen wel wat gebeurtenissen volgen, vele...
Laten we daarom eens zien of de woorden die deze keer worden gesproken door de interdimensionale wezens wel worden gehoord en worden toegepast.
Zo niet, gaan we alles stopzetten.
Dit is de laatste keer dat iemand nog een keer spreekt over datgene, wat in deze wereld door ieder mens moet worden gedaan: luisteren, het daadwerkelijk leven en toepassen. Als dat in dit leven niet wordt gedaan, zal alles ophouden. En zal alles overnieuw moeten worden gedaan. Alles zal worden overgedaan. Dan word ik weer opnieuw iemand als ik. Komt er weer een Osho - alles weer precies hetzelfde totdat we het voor elkaar hebben. Dus als het nu niet hier wordt gedaan - dit is de laatste keer - dan doen we het nooit meer. We doen het of we doen het niet, maar dan beginnen we overnieuw.
Dank je wel.