Desteni NL Blog

17 maart 2008

Dus ik deel met jullie mijn ervaring van wanneer ik mijn lichaam verlaat met het toepassen van adem. 

Dus ik adem in en in de inademing sta ik letterlijk in het centrum van mij, als, compleet en in zijn geheel in het centrum van mij. De ervaring ervan is alsof je jezelf onttrekt uit je fysieke menselijke lichaam en je absoluut in het centrum staat van je fysieke menselijke lichaam. En hoe je dit zal ervaren is als koud, erg koud en hard. En wanneer je jouw lichaam verlaat... - het is niet een koude zoals wanneer het koud is buiten en je ervaart jezelf als koud, niet die koudheid, ik zou eerder zeggen: zoals ijs dat zichzelf ervaart. Dat is hoe je je zult ervaren in het centrum van je lichaam: koud, maar het is niet dat je het koud hebt, het is een ijselijke koudheid die je wordt en ervaart, erg hard – en dan als je vertrekt, je lichaam is nog steeds koud, koud, koud en als je jouw lichaam verlaat ervaar je jezelf en... al het andere verdwijnt.  
Ik bedoel dat je menselijke fysieke lichaam verdwijnt. Het is letterlijk alleen jij met jezelf en je bent in het centrum van je menselijke fysieke lichaam en verlaat letterlijk je lichaam. En in dat moment als je jouw lichaam verlaat, die handeling daar van nadat je jou gemanifesteerd hebt in het centrum van je lichaam tot wanneer je jouw lichaam verlaat, verdwijnt alles: het is gewoon donker en je ziet niets, je ervaart jezelf niet echt, behalve dat je jezelf hebt gemanifesteerd en je bent koud, ijzige koud – maar het is niet dat je koud hebt, je ervaart alleen de ijzige koudheid als jou. En dan verlaat je jouw lichaam en voila! Je bent in het interdimensionale bestaan. 
En je bent in staat om je lichaam te zien, wat behoorlijk fascinerend is, je menselijke fysieke lichaam interdimensionaal te zien, omdat je in staat bent om alles te zien. En wanneer ik structuren zie of punten of wrijving, verhelder ik mij eerst in en als mijn fysieke menselijke lichaam. Hoe ik dat doe is, ik sta als mij hier. Met andere woorden: ik hoef niet in mijn fysieke menselijke lichaam te zijn. Dus wanneer je in het interdimensionale bestaan bent, sta je gewoon als jou, want je bent één en gelijk met en als je menselijke fysieke lichaam en je maakt jezelf gewoon schoon, staat hier interdimensionaal als je menselijke fysieke lichaam en je plaatst jou gewoon één en gelijk als leven als mij hier en alles wat overblijft is “ik blijf” en de rest verdwijnt.  
En als ik dezelfde punten steeds weer terug zie komen, dan zal ik de gemanifesteerde punten die ik interdimensionaal heb gezien in mijn fysieke menselijke lichaam specifiek bekijken en dan aansluitend het punt in zijn geheel ontleden, kwantum – je ziet alles in kwantumtijd, wat verbazingwekkend is. 

Dus als voorbeeld, laat ons zeggen dat je interdimensionaal naar je menselijke fysieke lichaam kijkt en je ziet een specifieke constructie daar... En de constructies zijn vrij interessant: er zullen kleuren zijn die duiden op emoties en gevoelens die deze constructie genereren en het zal er als een interessante puzzelblokachtige vorm uitzien en het zal een metaalgrijze kleur hebben, wat de kleur van gemanifesteerde systemen is – en dan kun je letterlijk deze constructie vastnemen, je haalt het uit je menselijke fysieke lichaam, legt het hier voor je in je hand – allemaal interdimensionaal – en dan maak je deze constructie open zodat die voor je staat. Dan kun je het begin en eind zien van deze constructie: waar je begon met het maken van deze constructie en hoe heeft uitgepakt als een systeem in je menselijke fysieke lichaam, wat dan aangeeft dat het een onderdeel is van je natuur. En dan wat je doet is: je plaatst de constructie totaal in en als jou en je staat en ik blijf. Wat je doet in dat moment is: je realiseert je dat die constructie niet echt bestaat, op geen enkele manier, maar door een punt van afscheiding heb je het gemaakt, ontworpen en uitgevoerd. En wat je doet is: je bevrijd dat punt van afscheiding door die constructie in en als jou te nemen en één en gelijk te staan in mij als mij – ik blijf.  
Dus dat is waar ik mij mee ondersteun op het moment dat ik mijn lichaam verlaat, dan controleer ik mijzelf om er zeker van te zijn dat ik helder ben hier, stabiel hier. En vervolgens beweeg ik in en als mensen in deze wereld, mij assisterend en ondersteunend om praktisch specifieker te worden. Dus dat is ongeveer waar we zijn in het interdimensionale bestaan met het proces. Het is praktisch en specifiek geworden in het assisteren en ondersteunen hier in en als deze wereld in en als mensen. 

Zo, wat nog meer? 

En weet je, het is interessant, je ziet je cellen, je atomen, je organen, je bent in staat om in de specifieke details te gaan van je gehele menselijke lichaam ontwerp, weet je, het ontwerp van je hele menselijke fysieke lichaam – en je ziet alles interdimensionaal, je kijkt letterlijke naar je menselijke fysieke lichaam en je ziet hoe alles beweegt en hoe alles werkt en... Oh! Een ander punt wat leuk is, waar ik van geniet is: ik ga in een cel, ik ga in een bloedcel (in een bloedcel heb je rode en witte bloedlichaampjes, bloedcel en bloedlichaampje wijzen dus op twee verschillende dingen) in mijn menselijke fysieke lichaam en dan als de bloedcel controleer ik mij en reinig alle bloedcellen in een moment in en als mijn gehele menselijke fysieke lichaam. 

Dus je bent dan in staat om dat soort dingen te doen, om je menselijke fysieke lichaam te assisteren en te ondersteunen als jou in deze wereld, want wat zich manifesteert in je menselijke fysieke lichaam is de natuur of wie je jezelf hebt geaccepteerd en toegelaten om te worden – dus in het interdimensionaal zien van je menselijke fysieke lichaam, reinig je jou: je assisteert en ondersteunt jou, echt tot in de eigenlijke aard van jou. En dat is ook waarom we wezens assisteren en ondersteunen om een portaal te worden, omdat je jezelf dan uitgebreid assisteert en ondersteunt in het assisteren en ondersteunen van de aard van jou, in het reinigen van jou – en zodat je altijd in staat ben om zelf te controleren, weet je, je kijkt in je lichaam op het moment dat je eruit gaat: zijn er geplaatste systemen, zijn er gedachte manifestaties die bezig zijn met ontwikkelen van een systeem, hoe werkt het, hoe doe je het? Je stopt het in dat moment in en als jou. Dus je lichaam reflecteert hoe je jezelf manifesteert, hoe je jezelf ervaart. 

17 maart 2008
Dus ik heb net in mijn eerste interview een beetje gecommuniceerd over zelf-vergeving, over mijn ervaring met zelf-vergeving en met betrekking tot reacties zoals gespannenheid in jezelf – dus je kijkt naar gedachten, of laat ik beginnen met het volgende...  
In het begin van het proces kan alles in jou, wat er gaande is, je weet wel, de gedachten en emoties en gevoelens – naargelang je je meer gewaar wordt van hen, kan het zijn dat ze op een "berg" lijken, zoals: je staat achterin jezelf en kijkt naar jezelf en deze gedachten gaan maar door en zo ook de emoties, gevoelens en reacties en je ziet iedereen in jouw wereld en omgeving en je wilt gewoon je haren van je hoofd trekken omdat het te veel lijkt...  
Sommigen zullen dit in het begin doormaken in zichzelf, alsof in hun hoofd de gedachten, gevoelens en emoties zό groot, zό immens, zό ontzettend veel lijken – en dit is waar adem en ademen zo belangrijk is; zodat je letterlijk moment voor moment pakt, omdat de troep in jezelf met betrekking tot de gedachten, de gevoelens en de emoties en hoe alles op elkaar inspeelt, en de reacties en de onderdrukking... soms is het gewoon zo van, kijkend naar jezelf: [lange zucht]. Oké, dit is waar ademen zo belangrijk is.  
Weet je, we hebben ons hele leven bestaan binnen deze troep in onszelf. Daarom, letterlijk moment voor moment, adem voor adem, langzaam maar zeker ontrafel je jezelf van dit hele gemanifesteerde mindsysteem in en als jou, wat (met betrekking tot informatie en hoe het wordt ontworpen en alle constructies) ingewikkeld is. Maar in het hier zijn binnen jezelf in elk moment van adem en, je weet wel, in het meteen verantwoordelijkheid nemen voor wat er ook opkomt binnen jezelf; de gedachten en de emoties en de gevoelens – daarin zal je je beginnen te realiseren dat wat er binnen in jou bestaat met betrekking tot de mind; tot de gedachten en de emoties en de gevoelens, eigenlijk niet zo groot is...  
Het lijkt alleen zo groot en uitgebreid omdat je jezelf nog niet hebt verwerkelijkt in dit alles. En wat je ziet in jezelf met betrekking tot de mind, en hoe die is ontworpen als jou: je hebt altijd al bestaan als dat, je hebt altijd alleen dat gezien wat je altijd bent geweest als jezelf. Dus wees niet hard tegen jezelf, gewoon, hier beginnen, alleen de adem, begin en vertraag alles binnen jezelf. Vertraging is erg belangrijk omdat je mind altijd racet. Dus wanneer je merkt dat je racet binnenin jezelf: stop – je stopt gewoon en vertrouwt erop dat je jezelf eenduidig stuurt binnen dat moment en niet accepteert en toelaat om je mind je te laten beïnvloeden in je zelf-expressie van jou in dat bepaalde moment. Wanneer je participeert in deze wereld, bijvoorbeeld wanneer je voor de computer zit of een film kijkt of wat dan ook, vertraag jezelf altijd, gewoon ademen, adem en als een gedachte naar boven komt of een reactie komt op: dan stop je binnen in jezelf, pas je zelf-vergeving toe en laat je gewoon los – alleen ik ben hier – en je gaat naar het volgende moment...  
Zo lopen we moment tot moment en in het lopen in elk moment van adem, zal je jou ervaren en met betrekking tot de mind zal alles beginnen te vertragen en je zult je realiseren dat de mind's emoties, gevoelens, reacties eigenlijk vrij traag bewegen en je wordt zeer stabiel binnen in jezelf, je weet, letterlijk, wat er ook gebeurt in jezelf: jij dirigeert jou in zelf-eerlijkheid in het moment zoals vereist.  
En hoe verder je bent in en als dit proces, zal je tot de realisatie komen dat deze gedachten, deze emoties en deze gevoelens niet jou zijn, geen van deze reactie van de mind die in je opkomen. En zie elk moment als een kans om jou "neer te zetten", om niet te veroordelen wat er gaande is binnen in jezelf, want we hebben de neiging dat te doen; om echt gefrustreerd te worden of boos of veroordelend ten opzichte van wat er in onszelf opkomt – maar ik zie het als een kans voor mij om mij neer te zetten – dus wanneer een gedachte, een emotie, een gevoel of een reactie opkomt: stop dan, sta en pas zelfvergeving toe – en als een kans voor mij om effectiever en specifieker te worden. 

Dus het gaat over ZELF, zelf die zelf assisteert en ondersteunt. Hetzelfde voor zelf-vergeving: het is jij die jou, mij assisteert en ondersteunt. Het gaat om wie je bent in het toepassen van zelf-vergeving, het gaat om wie je bent in het ademen, in het gehele proces – dus herinner je jezelf, neem jezelf in overweging in dit alles.  
Het is alsof we hebben bestaan in deze hele doolhof van troep binnen in onszelf, verwerkelijkt als de mind, en nu staan we letterlijk op van binnen uit en realiseren ons wie wij zijn, dat wie we zijn niet alleen de mind is. En realiseer je dat dat moment in het toepassen van zelf-vergeving wanneer een reactie wordt ervaren en je ervaart hoe alles stopt en dat je helder bent in jezelf en die zenuwachtigheid verdwijnt – dat die ervaring daar, die stilte, die stabiliteit en absolute duidelijkheid – dat jij dat bent. Dus jij die zelf-vergeving toepast in assistentie en ondersteuning van jou om jou te realiseren. 

17 maart 2008

Hi, dit is Winged, ik doe hier video’s over portaal-ondersteuning, en over hoe een ieder in staat is zich praktisch te assisteren en ondersteunen om een portaal te zijn en compleet en geheel het interdimensionaal bestaan te betreden, waarbij een interdimensionaal wezen dan in en als jou en jouw menselijk fysieke lichaam komt.

Dus ik zal starten met het delen van mijn ervaringen, wat je een indicatie zal geven over wanneer je werkelijk je lichaam verlaten hebt – en dan ook over wat eraan vooraf gaat, met betrekking tot zelf-vergeving en zelf-oprechtheid.

Mijn ervaring met zelf-vergeving in het bijzonder is best interessant, want in het toepassen van zelf-vergeving, bijvoorbeeld de woorden “Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om angst te ervaren”, zal je in die woorden – als ze effectief en met zekerheid gesproken zijn, een onmiddellijke vrijlating ervaren. Wat ik ondervind met zelf-vergeving is het hebben van vertrouwen in jezelf dat je in dat moment van het toepassen van zelf-vergeving, je absoluut bent in je toepassing. Bijvoorbeeld, in een moment waarin angst wordt ervaren en die angst wordt heviger in je zonnevlecht/solar plexus, in dat moment zeg je “Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard angst te ervaren” – maar in het spreken is de zelf-vergeving een werkelijke statement. En het is interessant want wat ik ervaar is dat de angst wegtrekt, letterlijk wegtrekt en... stopt. Je stopt in jezelf en alles wordt helder in en als jezelf en dan ben je gewoon hier, lol, met jou als jou. Het is zeer interessant - het eerste wat je bijvoorbeeld inziet, is dat de angst helemaal niet nodig was, op geen enkele manier. En dat is het specifieke aan zelf-vergeving: wanneer je het effectief toepast – gewoon met de woorden, in de woorden – zelf-vergeving toe te passen voor jezelf en daarin een statement te maken van wie je bent.

En dus, het gaat erom jezelf te realiseren/verwerkelijken in zelf-vergeving – waarbij zelf-vergeving niet louter woorden zijn die je uitspreekt wanneer je iets ervaart in jezelf – zorg ervoor dat zelf-vergeving geen reactie wordt. Je weet wel, wanneer je bijvoorbeeld angst ervaart en je onmiddellijk zegt van “Oké, Ikvergeefmijzelfdatikmijzelfhebtoegestaanenaanvaardomangstteervaren”, heel snel gesproken – lol. Wanneer je angst ervaart – wees jezelf in dat moment, zodat de zelf-vergeving geen lege woorden zijn waarbij de angst gewoon blijft bestaan. Het moet zijn: jij die jezelf dat moment geeft en je spreekt gewoon de woorden “Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard angst te ervaren.” En het is interessant – wat je dan ervaart is dat je jezelf terugbrengt in zelf-gewaarzijn, want je was ergens elders in je mind geprojecteerd, wat ervoor zorgde dat je in je mind ging en niet jezelf was, hier, met jou, in en als adem. Dit was en is een zeer veelbetekenende ervaring in mijzelf met betrekking tot zelf-vergeving, want, weet je, ik deed hetzelfde, waarbij zelf-vergeving een reactie werd en ik dus onmiddellijk zelf-vergeving zou toepassen wanneer een reactie in mij opkwam, maar de onmiddellijkheid van het toepassen van de zelf-vergeving was als bij een reactie, niet als mijzelf werkelijk vergevend voor het toestaan van het ervaren van een bepaalde reactie zoals bijvoorbeeld angst.

Dus, de mind zal de neiging hebben om dingen te doen racen/versnellen, je weet wel, de angst en gedachten inracen en alles gaat zich intensifiëren/ophopen en meer intensifiëren/ophopen en alles wordt erger en erger en erger en hoe meer je zelf-vergeving toepast, hoe meer het zich gaat intensifiëren/ophopen en uitbreiden – wat dan gebeurt, is dat je reageert op de reactie die je ervaart in jezelf. Bijvoorbeeld, angst komt op en je reageert dan op die angst in schrik of beoordeling enz. – en dan probeer je zelf-vergeving toe te passen vanuit dat startpunt en gaat verder alles zich intensifiëren/ophopen, uitbreiden en erger worden binnenin jezelf. Dus, een andere suggestie is om, als je angst ervaart in je zonnevlecht/solar plexus (of iets anders, ik gebruik angst enkel als een voorbeeld), om alles gewoon te vertragen – en dan pas je zelf-vergeving toe en zal de angst letterlijk wegtrekken.

Vervolgens ben je in staat om de gedachte, de omgeving of het wezen aan te wijzen die de angst in jezelf heeft doen opkomen en dan kan je die gedachte in jezelf ‘markeren’ – want je zult merken dat gedachten zeer gelijkaardig zijn wanneer ze opkomen en tevoorschijn floepen – en als je die gemarkeerde gedachte ziet, zal je in je proces in staat zijn om die gedachte te stoppen voordat ze zich ophoopt en een reactie creëert en dan ook ervaart in je menselijk fysieke lichaam. Dus, dat stadium zal je ook in staat zijn te ‘bereiken’ – als je het zo wil noemen – waar je de gedachten zal beginnen zien en je ze onmiddellijk zal stoppen, omdat je weet waar je zult uitkomen als je die gedachte volgt.

En hier is dus wat praktische assistentie met betrekking tot zelf-vergeving en mijn ervaring met zelf-vergeving in dit proces.