Mijn naam is Slamez.
Ik verwijderde mezelf opzettelijk van deze wereld enkele maanden geleden, omdat ik echt geloofde dat het al mijn problemen die ik in mij ervaarde zou oplossen, die blijkbaar niet wilden weggaan en altijd maar erger werden, totdat ik tenslotte besloten had dat ik er genoeg van had en de enige manier waarop ik geloofde dat ik eruit kon was door mezelf uit deze wereld te verwijderen, omdat ik dacht dat de problemen die ik aan het ervaren was in mezelf, te wijten waren aan deze wereld. Ik dacht en geloofde dat wat ik ervaarde in mijzelf kwam door de wereld, dat deze wereld mij dit aandeed – en ik moest eruit.
Ik realiseerde mij niet dat het eigenlijk ikzelf was die alles wat ik in mezelf ervaarde – mezelf aandeed, dat het niet de fout van de wereld was, de wereld trof geen schuld – ik was verantwoordelijk.
En dat is een moeilijk punt om zich te realiseren, omdat ik niet wilde weten/begrijpen dat ik feitelijk verantwoordelijk was voor wat ik ervaarde in mezelf – omdat het zo veel gemakkelijker is om te verwijten en de schuld te geven aan iets of iemand anders dan het zelf. Ik realiseerde mij dat ik door dit te doen – een lafaard was.
Ik gaf alleen maar de wereld de schuld omdat ik een te grote broekschijter was om daadwerkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in mezelf – en gebruikte verwijt en de schuld geven aan de wereld en anderen van deze wereld om anderen te manipuleren om ‘medelijden met mij te laten hebben’/ om ‘mij te helpen’ omdat ik het zelf niet wilde doen – maar liever medelijden verzamelde van anderen zodat zij me zouden moeten helpen te geraken uit wat ik ervaarde in plaats van het voor mezelf te doen.
Maar de ironie van dit alles was dat ik alleen was en niemand anders had om te manipuleren dan mezelf. Dus ging ik verder met het verwijten van de wereld en met alles en iedereen rondom mij de schuld te geven – en ik deed dit, ik bleef de rotzooi ervaren die ik in mezelf deed, en het werd erger, veel erger – zodat ik op die manier kon rechtvaardigen waarom ik wat ik ben in mezelf ervaarde – totdat ik tenslotte de grootste misstap beging die gekend is in deze existentie…
En ik realiseer mij nu dat ik mezelf opzettelijke verneukt heb – alsof ik opzettelijk de ervaring van mezelf aan het manifesteren was, zodat ik iets of iemand zou kunnen raken als ik mezelf in die mate verneuk dat ik het niet meer aankan, zodat ik wanneer ik mezelf uit de wereld verwijder, kan zeggen: ‘Kijk, kijk wat jullie mij hebben aangedaan – dit is jullie schuld, jullie hebben mij dit aangedaan.’ Maar dat gebeurde niet…
Toen ik mezelf van deze wereld verwijderde, ervaarde ik voor een fractie van een seconde helemaal niets, werkelijk een refractie van een moment – die refractie van een moment waarin ik mezelf verwijderd had…
Maar dan na die fractie van een seconde, toen – kwam alles teruggesneld, alles wat ik ervaarde in mezelf hier op Aarde was verdomme nog altijd hier, ik was nog altijd hier – zelfs nadat ik mezelf verwijderd had uit deze wereld. Ik was dood, maar alles wat ik hier op Aarde in mezelf ervaren had, was nog steeds hier! Ik kon het niet geloven.
Je kunt je mijn reactie indenken: de woede die ik in mij ervaarde was zo groot – een woede die ik nooit eerder had ervaren. Omdat ik echt, echt geloofde dat mijn ervaring gewoon zou STOPPEN en dat ik niet langer zou bestaan (ik geloofde niet in het hiernamaals toen ik hier op Aarde was) – maar klote, ik bestond nog steeds en al de rest in mij van wat ik op Aarde ervaren had, bestond nog steeds – samen met intense pijn, pijn zo intens dat een mens in een fysiek lichaam het niet zou aankunnen en zou sterven binnen de minuut aan het ervaren van dergelijke pijn – ja, men ervaart zelfs na de dood pijn.
------------Hier is hoe ik mezelf verneukte in deze wereld en ook mijzelf verder verneukte door mezelf uit deze wereld te verwijderen:
Ik maakte mijn school niet af in deze wereld, omdat mijn vader zichzelf dood gedronken had – ik herinner me dat we naar hem op zoek waren op een avond, omdat hij een hele dag wegbleef, hij kwam gewoonlijk thuis van het drinken na het werk zo rond 5-6 in de ochtend, maar toen hij die ene ochtend niet thuiskwam en ook niet de daarop volgende dag, gingen mijn moeder, grootmoeder, grootvader en mijn kleine zus en ik hem zoeken. Ik was toen acht jaar oud. We vonden hem op een afvalwerf (mijn zuster en ik) – met zijn fles likeur in zijn hand, tamelijk hard in elkaar geslagen – hij had een gat in zijn hoofd – dood.
Ik was opgelucht – ik herinner mij dat ik in dat moment ‘dank je’ zei. Toen ik jong was geloofde ik niet persé in God, doch ik sprak er soms tegen – ik vroeg dat mijn vader zou weggaan omdat hij mijn zus sloeg – hij raakte mij nooit aan. Ik vroeg alleen maar om datgene waarvan ik wist dat ik het zelf niet zou kunnen doen, maar misschien dat er iets/iemand is die dat wel kon. Ik wenste zelfs tot de sterren dat hij zou weggaan.
Mijn zus was een jaar jonger dan mij – ze stierf toen ik 10 was, zij was 9. Ze werd ziek, kreeg koorts – en niemand kon de koorts omlaag krijgen, zelfs niet de dokters en ze stierf binnen de drie weken, alles in haar viel gewoon stil – ik was er zeker van dat het kwam door al die jaren dat mijn vader haar geslagen had, verkracht had. Voordat ze stierf zei ze: ik zal je engel zijn die je beschermt.
Mijn grootmoeder raakte mij evenwel aan toen ik jong was – van toen ik 5 was totdat ik 7 jaar oud was, totdat ik acht was en haar in haar gezicht sloeg en zei tegen haar: doe dit niet met mij, het doet pijn – toen is ze gestopt.
Dus, ik was nu diegene die voor het gezin moest zorgen. We hielden kippen in onze achtertuin wat onze bron van inkomsten was – we brachten sommige kippen in gevechten, anderen legden eieren die we verkochten in de plaatselijke winkel. Dit is wat ik deed tot ik 15 was – op mijn vijftiende, voordat ik dat schooljaar had afgemaakt – verliet ik de school. Want ik had besloten: waarom zou ik in hemelsnaam naar school gaan als ik al weet dat mijn leven nergens toe zou leiden.
Niemand maalde erom dat ik wegging.
Ik begon te stelen om een extra inkomen te hebben voor mezelf en ik had besloten het te sparen om te kunnen weggaan uit de stad waarin ik leefde. Alles begon langzaam aan kapot te gaan – omdat ik niet voor de kippen zorgde, mijn moeder deed dit zelden – ze was gebroken toen mijn vader en zuster gestorven waren – zelfs terwijl ze wist wat ze haar kind had aangedaan. Ze was zo verdomd bang van hem. En ook hierdoor – begon ze mij te slagen – met potten en pannen, ze had niemand anders om zich op af te reageren, buiten mij – en dus deed ze dat.
Ik werd redelijk goed in het stelen – ik stal niet veel in mensen hun huizen, enkel items waarvan ze zouden denken dat ze ze verloren hadden en niet zouden herkennen dat ze gestolen waren. Ik observeerde mensen hun huizen overdag – controleerde wanneer ze thuis waren en wanneer niet en zo plande ik de precieze gepaste tijd om in te breken. Dit is hoe ik voor mezelf zorgde – ik stal kleren en wanneer ik het huis van andere mensen was, at ik ook.
Ik ging alleen naar huis om te slapen. Mijn grootmoeder en grootvader gingen weg toen ik 17 was – ik en mijn moeder bleven alleen. Er werd voor mijn moeder gezorgd door mensen van het dorp die haar eten toestuurden. Ze gaf helemaal niets om mij – ze hield op met tegen me te praten en begon mij alleen nog maar te slagen nadat mijn zus gestorven was.
Ik begon me in te laten met enkele oudere kerels toen ik 17/18 was – inlaten in de zin van ‘bevriend worden’. Dus werd ik geïntroduceerd tot heroïne. Ik kocht toen mijn heroïne met al de spullen die ik gestolen had uit de huizen van anderen – meestal sierraden en cash geld dat ik vond. Ik sliep waar ik maar kon want ik ging nooit meer naar huis sinds die keer dat ik heroïne gebuikte – ik zag mijn moeder nooit meer terug.
Ik heb in de gevangenis gezeten toen ik 22 was. In de gevangenis was ik ernstig verneukt door andere mannen (ook verkracht) – ik was toen dun en broodmager. Ik heb nooit seks gehad met een vrouw toen ik op Aarde was – enkel die keren met mijn grootmoeder en dan de mannen in de gevangenis.
‘De kerels’ – ik noemde hen ‘Mijn Heroiinis’ – besprongen mij op een avond en staken me neer toen ik niet kon betalen voor de heroïne die ik verbruikte,.
Ik werd naar een ‘ziekenhuis’ gebracht toen iemand mij gevonden had. Begon daar te werken en bleef daar ook – ik vroeg om een baantje als schoonmaker. Dus dat is wat ik deed – elke dag zieke mensen zien greep me echt aan. Ik was toen 23. Ik en een andere kerel die daar werkte begonnen medicijnen naar buiten te smokkelen en gebruikten het om high te worden – door onszelf te injecteren met allerlei rotzooi, we experimenteerden ermee.
Op een avond werd ik gevonden in het ziekenhuis waar ik verbleef – ik had allerlei soorten medicijnen in mezelf geïnjecteerd en de flesjes slingerden rond. Ik werd toen buiten gesmeten – met lege handen.
Ik bedelde op de straten – bleef op de straten gedurende enkele maanden totdat ik 24 werd. Ik kon het niet meer aan. Ik had gehoord van kerels die geweren verkochten op straat. Ik bedelde om geld te sparen om er een te kopen. Ik kocht het wapen. Ik kocht mezelf een fles alcohol, dronk hem leeg en schoot mezelf toen in een veld ver weg van het dorp, neer – en het was gebeurd. Dus – ik stierf voordat ik 25 jaar oud was.
Dit is slechts wat er met mij gebeurde gedurende mijn leven. De feitelijke ervaringen in mezelf, wat er gaande was – zou het volume van een boek vullen als ik het zou beschrijven, en dit is maar een beknopte beschrijving van mijn ervaring.
Ik ben hier om mijn ervaring met jou te delen, omdat ik niet zou willen dat jij als ik doet, wat ik mezelf heb aangedaan door de grootste fout te maken die men maar kan maken in zijn bestaan.
Ik begrijp dat mijn leven een goede reden lijkt om mezelf te verwijderen uit deze wereld – verdomd, het leek toen een goede reden. Maar ik had anders kunnen leven – dat is in elk geval zeker. Alles wat ik ervaarde deed ik mezelf aan en er waren vele kansen waarin ik had kunnen stoppen – maar ik bleef mezelf verder verneuken. Bleef het verder afschuiven op mijn vader, God, moeder, de wereld, anderen omwille van wat ze mij hadden aangedaan…
Zie – ik dacht en geloofde dat de reden waarom ik mezelf wilde verwijderen uit deze wereld kwam door de omstandigheden waarin ik mij bevond, in deze wereld – maar dat is niet zo – de zelfoprechte waarheid is, dat ik van mezelf wilde wegvluchten omdat ik niet meer met mezelf kon leven, ik kon mezelf niet meer aan.
En de reden waarom ik zeg dat het de grootste fout is die ik heb kunnen maken is omdat alles wat ik in mij ervaarde, wat ik wilde laten ophouden, wat ik wilde ontvluchten: nog steeds bij me was na de dood. En als je naar mijn leven kijkt – dan kun je je indenken wat ik meegemaakt heb en wat nog steeds in mij bestond, zelfs nadat ik gestorven was. En toen realiseerde ik mij – dat het geen verschil uitmaakte voor de ervaring van mezelf in mezelf, toen ik mezelf verwijderd had uit deze wereld – veranderde niets behalve mijn omgeving – ik bestond nog steeds met mezelf en alles van mezelf als wat ik in mij ervaarde.
Dus – de zelfoprechte waarheid moet je je realiseren, is dat de reden waarom je ook maar overweegt om jezelf te verwijderen uit deze wereld – niet is omwille van de wereld, andere mensen, etc. – Het komt door JOU, en JIJ alleen. Het heeft niets te maken met omstandigheden of omgeving – het heeft te maken met wie jij bent in dit moment en hoe je jezelf in jezelf ervaart. Je wilt in feite van jezelf en wat je in jezelf ervaart wegkomen. En je denkt/gelooft op dit moment dat als je jezelf uit deze wereld verwijdert je vrij zal zijn van wat je nu ervaart: Je zal dit in geen geval zijn. Je zal alles meenemen zoals je het op dit moment in jezelf ervaart – precies wat je nu ervaart – dat zal je nog steeds ervaren na de dood – samen met de pijn.
Ik stel voor om jezelf niet te verwijderen uit deze wereld om je dan te realiseren wat ik mij gerealiseerd heb omwille van wat ik mezelf had aangedaan:
Ontdekken dat je verantwoordelijk bent voor wat je in jezelf ervaart – en het heeft niets te maken met deze wereld of anderen van deze wereld – het gaat allemaal over jou en over wat je toestaat en accepteert in jezelf.
Dus – jezelf verwijderen uit deze wereld is geen oplossing, neem het van mij aan: ik weet het, want ik heb het meegemaakt en ik zou niet willen dat een ander zichzelf aandoet wat ik mezelf heb aangedaan. Ik stel voor dat je jezelf onder ogen ziet hier in deze wereld, dat je opstaat in jezelf hier en verantwoordelijkheid neemt voor jezelf hier. Er zijn vele zelf-ondersteuning en zelf-assistentie toepassingen voor handen hier bij Desteni zodat je jezelf in elk moment van ademhaling kunt assisteren en ondersteunen.
Komaan – stop met te participeren in die mind van jou, dat is wat je van jezelf aan het accepteren en toestaan bent om in te participeren, dat is wat de ervaring veroorzaakt die je hebt van jezelf. Stop met in de mind te participeren in elk moment van ademhaling – stop met participeren in elk moment van ademhaling – stop met participeren in emoties en gevoelens en gedachten van de mind wat de ervaring van jezelf veroorzaakt – dit is hoe je opstaat in jezelf en zelfverantwoordelijkheid neemt voor jezelf, sta op in jezelf en pas jezelf toe in elk moment van ademhaling door niet te accepteren en toe te staan dat je in de mind participeert.
Jij als wie je werkelijk bent, is de reden om verder te leven – JIJ, doch deze JIJ, zal je enkel leven en ervaren en uitdrukken als je jezelf toepast om te stoppen met te participeren in de mind in elk moment van ademhaling.
Ik stel voor dat je begint met zelfvergeving. Omdat zelfvergeving je de kans zal geven om op te staan in jezelf, jezelf te confronteren en verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf hier. Ik stel ook voor dat je begint te schrijven – schrijf je ervaring van jezelf neer en terwijl je schrijft pas je zelfvergeving toe.
Maak niet dezelfde fout als ik deed – sta op in jezelf, hou op met anderen of de wereld de schuld te geven – want niets of niemand is verantwoordelijk voor wat je in jezelf ervaart buiten jij zelf – en zo ben je in staat jezelf te assisteren en ondersteunen om niet langer te accepteren en toe te staan wat je in jezelf ervaart door zelfvergeving toe te passen en in elk moment wanneer een gedachte/gevoel/emotie opkomt zeg je: STOP – ik accepteer dit niet/sta dit niet toe – dit is niet wie ik ben.
Man – indien ik geweten had wat ik op dit moment begrijp – dan had ik de ervaring van mezelf in deze wereld onmiddellijk veranderd – omdat ik toen niet wist, dat ik feitelijk over het vermogen beschikte om de ervaring van mezelf in deze wereld te veranderen, door mezelf te assisteren en ondersteunen als wie ik ben.
Je hebt deze kans, je begrijpt en weet dat je het vermogen hebt om de ervaring van jezelf in jezelf te veranderen – ik zou enorm dankbaar zijn als ik jou was. Dankbaar dat je begrijpt en weet dat je het vermogen hebt om de ervaring van jezelf te veranderen – ik stel voor dat je het doet en dat je begint met zelfvergeving. Geef jezelf de kans in deze wereld om jezelf te leven, te ervaren en uit te drukken – om niet langer te accepteren/toe te staan dat iets of iemand je beïnvloedt in jezelf – maar om op te staan en zelfverantwoordelijkheid te nemen voor jezelf in elk moment van ademhaling.
Er zijn geen Reptilianen in deze wereld en van deze wereld – er zijn zelfs geen reptilianen in de interdimensionale existentie – dus die angst in je, die kan je te ruste leggen. Het enige wat in deze wereld bestaat zijn mensen met hun eigen mind – verloren in hun eigen mind in plaats van hier te leven als ademhaling als wie je werkelijk bent.
Dus – begin met je op jezelf te focussen, wie je bent = stop met je om de wereld zorgen te maken of wat je hoort van wat anderen, wat mogelijk misschien gaande is, die ook in hun mind verloren zijn.
De enige manier om de pijn te stoppen is door op te staan in jezelf en te stoppen met participeren in je mind in elk moment van ademhaling = in het bijzonder ook jezelf ondersteunen en assisteren met zelfvergeving = JIJ BENT DE OPLOSSING – dus, leef en pas jezelf toe in elk moment van ademhaling en accepteer niet/sta niets minder toe van jezelf dan wie je werkelijk bent.
ZELFVERGEVING IS DE SLEUTEL VRIEND ! Dus begin onmiddellijk.
Indien je enige verder bijzonderheden nodig hebt met betrekking tot zelfvergeving – laat het ons weten – we zijn hier.
lees meer op DesteniNL
Meer lezen...
inklappen...
