15 augustus 2008
Je kunt niet veranderen wat al gedaan is en zich geopenbaard heeft - je kunt alleen veranderen wie je bent binnen dat wat je al gemanifesteerd en gedaan hebt - zoals het gecreëerd werd door jou vanuit en als de mind in afscheiding.
Het punt van verandering houdt geen afscheiding in, omvat geen polariteit, impliceert geen beperking - het is wat het is en hoe het is, als het gemanifesteerde voortvloeisel dat ieder onder ogen moet en zal zien - want dit is de enige manier - zodat een ieder zal staan in en als nederigheid als één en gelijk als leven.
Dit is getest en bewezen als waar, interdimensionaal - er is geen 'bevallige' of 'genadevolle' manier om verder te gaan in en met dit proces - want we zijn uit de 'genade gevallen' al lang geleden, en zijn genadeloos geweest in onze woorden en daden zoals we consumerend en plunderend door en in deze realiteit, deze wereld rondgingen - schijnbaar niet te stoppen doorgaand met het vernietigen en verwoesten/ontwortelen van alles dat gemanifesteerde expressie van leven vertegenwoordigt hier zoals te vinden is in dieren, natuur als aarde en lucht en water - de drie-eenheid, de 'heilige drie-eenheid' die staat als het evenwicht, het stabiele als de werkelijk gemanifesteerde 'god' in en als dit bestaan.
Hoewel we een fase van het proces zijn binnengegaan waarin we onszelf zullen stoppen - door onszelf te ervaren in en als de gemanifesteerde consequentie - zijn deze consequenties niet een 'afrekening voor gedane daden of voor in het verleden gesproken woorden' vanuit het 'verdiende loon' gezichtspunt, maar simpel om te beseffen, te zien, dat er consequenties zijn aan wat een ieder heeft geaccepteerd en toegestaan door zijn daden en woorden naar zichzelf en naar een ander als zichzelf toe zoals de natuur, het dierenrijk en het water, als gemanifesteerde expressie van deze wereld/realiteit.
Oh, we hebben op vele manieren geprobeerd het onvermijdelijke af te wenden, het onvermijdelijke van het onder ogen zien van de gemanifesteerde gevolgen van en als onszelf en het erdoor heen moeten gaan - door te proberen ons te ontrekken aan de verantwoordelijkheid voor allen en alles van onszelf zoals zichtbaar geworden in onze aard, gepresenteerd in wie we zijn als het uitgangspunt van onszelf binnen woorden en daden, door het creëren van de constructies van beschuldigen. En ook middels het creëren van constructies van en als rechtvaardigingen en excuses om het gedrag te verbergen van de demonen die we werkelijk zijn geworden door de zelfonoprechte aard die we van onszelf hebben geaccepteerd en toegestaan om in te bestaan - trachtend de waarheid van onszelf te onderdrukken door zelfverantwoordelijkheid te ontlopen en ons te verstoppen in rechtvaardigingen en excuses.
Ik heb in mezelf ervaren dat ik het altijd heb geweten dat een dergelijke fase of ervaring van mezelf zou komen - en dat de angst die ik altijd ervaarde, de gemanifesteerde angst was voor het absolute zeker weten in mezelf, dat ik voor mezelf zou staan, dat ik mezelf onder ogen zou zien, omdat ik altijd geweten heb dat wat ik doe of zeg, altijd hier blijft, omdat ik dat ben - ja, ik kan het onderdrukken, maar het blijft hier in en als de constructie van het onderdrukken. En zo hebben we de waarheid van onszelf altijd voor onszelf gehouden en verborgen we de zelfonoprechtheden in constructies - we kapselden onze zelfonoprechtheden in constructies in - maar uiteindelijk wordt het teveel, zelfs voor onszelf, om al de ingekapselde zelfonoprechtheden onder controle te houden in constructies zoals onderdrukking, zoals rechtvaardiging, zoals excuses, zoals verbergen. Het wordt teveel want de zelfonoprechtheden mengen zich in elk moment dat we doorgaan met leven in zelfonoprechtheid in woord en daad. En de zelfonoprechtheden stapelen zich op als we ze plaatsen en categoriseren in gemanifesteerde constructies die we ontwikkeld en ontworpen hebben om te proberen ze te verbergen. En uiteindelijk is het onvermijdelijke hier, zoals het altijd hier is geweest = we barsten en scheuren aan stukken en de basis van onszelf als de gemanifesteerde constructies waarin we onze zelfonoprechtheid verborgen in een poging om geloofwaardig te maken dat, als het verborgen of onderdrukt is en dus genegeerd, het wel weg zal gaan en ophoudt te bestaan, stort in elkaar en valt uiteen en we staan uiteindelijk voor het onvermijdelijke dat we zo lang onder controle en in onze macht probeerden te houden: de waarheid van onszelf HIER.
Ik heb voor mezelf gekeken - en ik kon zien wat er gaat komen, wat al hier is en al gedaan - gemanifesteerd - door mezelf. Ik begrijp en heb in dit alles begrepen, dat ik zelf, voor mezelf, hier doorheen moet gaan en elke gemanifesteerde ervaring onder ogen moet zien die de door mij geaccepteerde en toegestane opzettelijke zelfonoprechtheid weerspiegelt en het meest belangrijke, waarom ik niet kan veranderen of verbeteren wat ik al heb gemanifesteerd als mij - de 'mij' zoals ik van mezelf heb geaccepteerd en toegestaan mezelf te definiëren in en als afscheiding van wie ik ben HIER, de 'mij' die bestaat uit alle gemanifesteerde constructies waarbinnen al mijn zelfonoprechtheden bestaan.
We zijn op 'het punt van geen weg terug' - en het is vanwege dit punt dat er geen verandering of verbetering gemaakt kan worden, alleen zelftransformatie in en als zelfrealisatie hier en terwijl we door de geopenbaarde consequenties gaan van en als onszelf hier.
Ik heb gezien dat we zo diepgeworteld zelfonoprecht zijn geworden, dat het 'veranderen of verbeteren van dat wat al gedaan is en gemanifesteerd' zelfonoprecht zou zijn, omdat we alleen maar opnieuw een andere manier/middel zouden creëren om niet de gevolgen van onze woorden en daden gedurende ons bestaan hier, onder ogen te hoeven zien. Dat is wat we zijn geworden, scheppers, levend in angst voor het onvermijdelijke van onszelf als de zelfonoprechte natuur die we zijn geworden, een realiteit/wereld scheppend in gemanifesteerde afscheiding van onszelf waarin we ons proberen te verstoppen - lol, maar nu is onze gecreëerde en gemanifesteerde realiteit/wereld waarin we leven of hebben geleefd als een gemanifesteerde manier/middel om te proberen onszelf in te verbergen, de gemanifesteerde realiteit/wereld geworden als onszelf waarin en als wat we ons uiteindelijk onszelf onder ogen moeten zien binnen een gemanifesteerde lichamelijke ervaring. Geen ontsnappen, geen verbergen mogelijk meer - want ieder deel en alles van onszelf zal hier zijn, recht in ons gezicht.
Fascinerend hoe we een plek, een gemanifesteerd bestaan/realiteit hebben gecreëerd, waarvan we geloven dat we er ons misschien in kunnen verbergen, door alles in afscheiding van onszelf te ontwerpen. Die plek is nu de enige plek geworden waaruit we niet kunnen ontsnappen of ons voor verstoppen, zelf niet in de dood - want als je sterft keer je direct terug naar hier om jezelf onder ogen te zien, lol, samengesmolten met de op zelfbesturing gebaseerde beginselverklaring van zelfverantwoordelijkheid hier; of reïncarnatie waarin je bestuurd wordt door je eigen schaamte en spijt en angst voor het niet opstaan en zelfverantwoordelijkheid hier realiseren, maar een stelling dat er meer lijden en pijn nodig is in jou en je wereld voordat jij eindelijk beseft wat het betekent om te STOPPEN.
Dus door ons te verzetten tegen het onvermijdelijke - door te proberen ons te verbergen voor het onvermijdelijke - manifesteren we het onvermijdelijke in de gemanifesteerde creatie zelf, die we creëerden in een poging om ons te verstoppen voor het onvermijdelijke.
En hier zijn we - in en als onze creatie als deze wereld - om onszelf onder ogen te zien, elke en alle zelfonoprechtheden die we geaccepteerd en toegestaan hebben in elk moment van ons bestaan.
We hebben al gecreëerd wat onder ogen gezien moet worden - dit geldt voor iedereen individueel, begrijp dat voor iedereen gemanifesteerde ervaringen zullen plaatsvinden, die zullen komen, in jou en je wereld - het meest onverwachte, absoluut onvoorstelbaar - besef dat jij zelf zulke ervaringen voor jezelf hebt gecreëerd, het was en is altijd al hier geweest - door jouw wil als de natuur of het zijn zelf van en als wat jij van jezelf hebt geaccepteerd en toegestaan om te zijn.
Deze wereld zal naar beneden kelderen in de duisternis van ellende, kommer en kwel, schaamte, spijt, kwaadheid en wanhoop om er maar een paar te noemen - want alle verborgen geheimen en onderdrukkingen binnenin de ingekapselde constructies zullen uiteenscheuren en breken - omdat de controle zal stoppen - want de beschermde containers die alle oneerlijkheden bevatten kunnen niet langer meer opgesloten blijven door middel van controle - en hierdoor zal een waanzin de mens verteren - alle ingekapselde onoprechtheden zullen naar buiten sijpelen, omgedraaid in en als zelf - om te manifesteren als zelf in en als zichtbaar geworden ervaringen in en als deze wereld om onder ogen te worden gezien voor eens en voor allemaal. Het zal óf het onvoorwaardelijke staan zijn - óf de val van de mensheid.
Hoewel je wat al hier is gemanifesteerd niet kunt veranderen of verbeteren, heb je het vermogen om jezelf voor te bereiden - hoewel zelfs met voorbereiding bestaat er geen zekerheid - want je uiteindelijke test en bewijs van jou als jij als wie je bent hier staande, zal in het doorlopen zijn van het gemanifesteerde, terwijl en als je praktisch door de gemanifesteerde gevolgen van en als jijzelf, heen gaat.
Dit jezelf voorbereiden voor wat er komen gaat, voor wat al gemanifesteerd is hier - waar je doorheen zult gaan als de gemanifesteerde consequentie van en als jezelf - wordt gedaan door middel van zelfvergeving, zelfcorrigerende toepassing, ademen en schrijven. Ik zal beschrijven waarom en hoe dit gereedschap je zal assisteren en ondersteunen:
Zelfvergeving om jezelf te assisteren en ondersteunen in het realiseren van zelfoprechtheid, vanuit het gezichtspunt van het jezelf assisteren en ondersteunen om jezelf de kans te geven om voor jezelf te zien en beseffen hoe en waar je precies zelfonoprechtheid hebt toegestaan te bestaan en zich te manifesteren als jou. Dus zelfoprechtheid komt uit zelfvergeving die absoluut wordt toegepast, geen halve maatregelen, want 'ertussenin' bestaat niet in zelfoprechtheid en zelfonoprechtheid = je blijft ofwel zelfonoprechtheid of je wordt zelfoprechtheid in en door het toepassen van zelfvergeving. En ik heb een fascinerend punt gevonden in zelfvergeving: dat je weet wanneer je niet absoluut bent in en als je zelfexpressie in je zelfvergeving, en wanneer je zelfvergeving is toegepast om jezelf te controleren en te manipuleren om zelfonoprecht te blijven, het is fascinerend. Dat is waarom wezens excuses, redenen, rechtvaardigingen zullen hebben voor het waarom van het niet toepassen van zelfvergeving - want een deel van hen weet dat wanneer zij zelfvergeving voor zichzelf zouden toepassen, ze de waarheid van zichzelf vóór zich zouden zien, niet meer verborgen of onderdrukt - en dat maakt wezens erg bang, het punt van zichzelf werkelijk zien, recht voor zich, want het is die ervaring, waarvan we al zolang proberen weg te rennen. En zo zullen wezens proberen om 'tijd te kopen' - elke en alle methodes vinden om het onvermijdelijke niet onder ogen te zien - tegelijkertijd weten ze dat het zal gaan gebeuren...
Wezens die eenvoudigweg weigeren zelfvergeving toe te passen om zo zelfoprechtheid tot stand te brengen, zullen omvangrijkere ervaringen manifesteren in zichzelf en hun wereld - want zij zullen dan door meer extensieve ervaringen gaan - en daardoor gedwongen worden om zichzelf uiteindelijk de mogelijkheid te geven om zelfvergeving toe te passen.
Degenen die zelfvergeving toepassen: besef dat zelfvergeving niet 'wegneemt' wat onder ogen gezien moet worden als de gemanifesteerde gevolgen die je gecreëerd hebt door wie en wat je van jezelf hebt geaccepteerd en toegestaan om te zijn als het zijn/de aard van/als jou. Zelfvergeving 'sluit' simpelweg je proces 'kort', zodat je niet eerst door omvangrijke verwerking hoeft te gaan om op hetzelfde punt te komen: eindelijk beseffen dat je moet starten in jezelf met zelfvergeving om zelfoprechtheid tot stand te brengen en zo jezelf onder ogen te zien door jou voor jou, jouzelf.
Dus zelfvergeving is de toepassing en jij geeft expressie aan jezelf erin - waarbij je begint verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf. Je zult ofwel onmiddellijk verantwoordelijkheid nemen voor jezelf en vanuit gezond verstand de noodzakelijkheid en het belang van zelfvergeving beseffen voor jezelf, alleen al door te observeren wat er bestaat in je - of je zult gedwongen worden zelfverantwoordelijkheid te nemen; alles in jou en je wereld zal beginnen fout te gaan, uit elkaar beginnen te vallen - totdat er niets overblijft behalve jij, en alles dat er bestaat ben jij en dus ben jij zelf de enige tot wie je je kunt wenden. En alleen zo zul je je realiseren, terwijl je totaal alleen staat in deze wereld, met niemand anders, met niemand anders om de schuld te geven, geen excuses/redenen/rechtvaardigingen meer over, geen doel of reden om te bestaan - en in de absolute duisternis van ellende en wanhoop, zul je je realiseren: alles dat er over is ben ik - als alles dat er over is, ik ben hier alleen, dan moet ik de oorzaak zijn, ik moet opstaan.
Of wezens in deze ervaring, zullen zich verwijderen van de wereld - maar begrijp dat dit een daad van jezelf opgeven is, wat de meest wroegingvolle ervaring is in het hele bestaan. Maar een dergelijk punt is in ons allemaal, een punt waarop je gewoonweg kunt breken en in het breken, geef je jezelf op. Wezens die zichzelf opzettelijk verwijderen van deze wereld, zullen helemaal opnieuw moeten beginnen: dit betekent dat je van alles wordt ontdaan wat je ooit geweest bent en bestaan hebt als doorheen het bestaan en begint bij exact hetzelfde punt van oorsprong van waaruit je voortkwam in dit bestaan. Begrijp echter dat zulke wezens verantwoordelijk zullen zijn voor het verlengen van het proces voor allen - allen moeten wachten op hen die door het proces van biljoenen jaren moeten gaan, wat in het interdimensionale bestaan ongeveer 7 tot 18 jaar beslaat, afhankelijk van de aard van het wezen. En degenen die zichzelf opzettelijk van deze wereld verwijderen, zullen zich dit punt herinneren waar zij zichzelf opgaven vóór de grootste overstijging van zichzelf en in plaats van er doorheen te gaan, besloten om op te geven...
Begrijp dat een ieder door dit punt heen zal gaan, iedereen moet - het punt waar je de grootste ellende, verdriet, pijn, wroeging, woede, angst en wanhoop zult ervaren - in de duisternis, het kwaad van jezelf - je zult alleen komen te staan en helemaal alleen daarin staan; niemand om je te helpen of om je te redden. Waar je ofwel absoluut staat óf een grote val maakt: dit is jezelf onder ogen zien en het is vanwege dit punt dat je jezelf aan het voorbereiden bent middels zelfvergeving.
Dus voor degenen die in zichzelf ervaren dat er geen reden of doel is om verder te gaan met het bestaan, waarbij je gelooft dat 'de dood' de enige uitweg is - je bent precies op de plek waar je wilt zijn, want het is in deze ervaring dat je zelf zult zien waarvan je gemaakt bent - van hieruit zul je ofwel 'het idee dat je van jezelf hebt doden' door zelfcorrigerende toepassing staande in zelfoprechtheid - óf fysiek sterven, wat je proces alleen maar verder zal verlengen en dat van iedereen als jou.
Begrijp dat ofwel je 'doodt het denkbeeld van jezelf' voor en door jezelf met het aangeraden gereedschap zoals zelfvergeving, zelfcorrigerende toepassing, ademen en schrijven - of je zult fysiek sterven. Maar door fysiek te sterven verklaar je dat je het denkbeeld van jezelf van de mind teveel koestert en liefhebt, teveel om het feitelijk op te geven en om te stoppen erin te bestaan. Dat je er de voorkeur aan geeft te bestaan in afscheiding van jezelf als alles als één en gelijk aan leven, dat je de voorkeur geeft aan te bestaan in voortdurend lijden en pijn. En wat er zal gebeuren is dat je de verklaring die je hebt gedaan van jezelf als jezelf, één en gelijk zal manifesteren en door zult gaan met bestaan in afscheiding en lijden en dit lijden zal zich intensiveren en groter worden in elk moment, totdat je stopt en zelfverantwoordelijkheid begint te nemen en zelfvergeving zult toepassen om zelfoprechtheid tot stand te brengen.
Dus - het eerste punt om stand te brengen voor jezelf, is ONVOORWAARDELIJKE zelfvergeving - geen halve maatregelen, anders is je zelfvergeving nutteloos, betekenisloos, en je weet wanneer je zelfvergeving onvoorwaardelijk toepast of dat het alleen maar woorden zijn, gesproken in rechtvaardiging. Want wanneer zelfvergeving absoluut wordt toegepast, zul je werkelijk veranderen in je zelfexpressie hier in woord en daad - wanneer alles nog steeds precies hetzelfde is, bestaat je zelfvergeving in en als het uitgangspunt van rechtvaardiging, het goed praten van het denkbeeld van jezelf in een poging om de controle te blijven houden over hoe je altijd hebt bestaan en door te gaan met het verbergen en onderdrukken van de waarheid van jou.
Zelfcorrigerende toepassing, kort en bondig, is een zelfoprecht punt voor ieder alleen in zijn eigen proces - je zult uitvinden dat je niet werkelijk zelfcorrectie kunt toepassen als de verklaring van verandering en transformatie van jou in zelfoprechtheid - welke je tot stand brengt voor en als jij in en als en door zelfvergeving.
Dus zelfvergeving en zelfcorrigerende actie moeten als één en gelijk als jou in en als jou staan - het is het punt van het tot stand brengen van eenheid en gelijkheid in zelfexpressie hier als jij. Omdat wanneer zelfvergeving absoluut is toegepast, zelfoprechtheid hieruit tevoorschijn komt - en vanuit zelfoprechtheid zul je onvoorwaardelijk de zelfcorrectie leven van en als dat wat je hebt verwerkelijkt in zelfvergeving - wat en hoe je jezelf moet veranderen en transformeren tot en hoe je leeft en spreekt in zelfexpressie hier als en wanneer je participeert in en als deze wereld.
Een punt om te overwegen: als er nog steeds gewoonten en gedrag bestaan in jou en je wereld waarin je 'schijnbaar opeens 'valt' zonder gewaarzijn', weet dan dat je zelfvergeving niet effectief is, er is geen zelfoprechtheid, omdat er geen zelfbesturend principe is als jou in elk moment hier in zelfgewaarzijn. Want in zelfoprechtheid ben je zelfgewaar, en wanneer je in zelfoprecht zelfgewaarzijn in een moment een patroon tevoorschijn ziet komen, zul je onmiddellijk stoppen en staan - wat zelfcorrigerende toepassing is als de zelfoprechte uitspraak van wie ik ben hier.
Door zelfvergeving zelfoprechtheid tot stand te brengen - zelfcorrigerende actie uitgedrukt in en als zelfbesturend principe in en als zelfgewaarzijn hier - dan begin je zelf-genoeg, zelf-onafhankelijk, zelf alleen-staand hier te worden, je zelf hier tot stand te brengen als wie je bent hier één en gelijk met en als jij als alles. ZELFOPRECHTHEID is de sleutel. En als je HIER gaat zoals hierboven beschreven, zul je je realiseren dat je in werkelijk onvoorwaardelijke zelfvergeving beweegt, de ECHTE zelfvergeving - omdat je dan de brute respectloosheid realiseert van de werkelijk echte onvoorwaardelijkheid voor alles als één en gelijk als leven.
Begrijp dat een moeilijke weg in het verschiet ligt, voor ons allemaal - en dat zal zo blijven totdat allen HIER één en gelijk als leven staan.
Begrijp dat je minimaal 7 jaar zelfvergeving zult moeten toepassen; elk wezen dat beweert dat hij eerder klaar is met zelfvergeving is echt zelfonoprecht, want door de mate waarin we de zelfonoprechte aard zijn geworden, is er minimaal 7 jaar van absoluut toegepaste en uitgedrukte zelfvergeving voor nodig, samen met zelfcorrigerende toepassing in zelfoprechtheid tot stand gebracht als zelf voor zelf door zelf - totdat je aan jezelf absoluut bewezen hebt dat je minimaal 7 jaar aaneen kunt gaan - zonder te vallen, zonder op te geven.
Begrijp dus dat je proces feitelijk pas begint wanneer je als zelfvergeving en zelfcorrigerende toepassing in zelfoprechtheid één en gelijk gaat als jij in elk moment. Daarvoor ben je nog steeds alleen maar in een proces van allereerst absolute zelfoprechtheid als jij hier tot stand te brengen.
Zelfvergeving, ademen en schrijven zijn de eerste punten die je 'loopt' als jij - om zelfoprechtheid tot stand te brengen, om jezelf te realiseren in het gemanifesteerde afscheidingsontwerp waarmee je jezelf geïdentificeerd hebt, als slechts een denkbeeld van jezelf dat je bent geworden. En om van hieruit in staat te zijn om zelfcorrigerende actie te leven als jij één en gelijk met en als zelfvergeving in en als zelfoprechtheid als jij.
Begrijp ademen - assisteer en ondersteun jezelf om jezelf te stabiliseren als je werkelijk voor de eerste keer jezelf begint te zien en om, in de puinhoop en geharrewar ervan, een stabiel punt in zelf te hebben van waaruit je kunt staan en jezelf kunt assisteren en ondersteunen in en als het zelfvergevingsproces. En als jij het ademen wordt, zul je je realiseren dat ademen de absolute zuil wordt waarmee jij één en gelijk staat om werkelijk door dit proces te gaan. De adem wordt je 'genade' bij wijze van spreken, in wat er aan het komen is - lol, je zult het wel zien...
Voor schrijven geldt hetzelfde als voor het ademen - door het ademen is er de zelf-stabiliteit, zelf-assistentie en zelf-ondersteuning binnen de structurele zelfstabilisatie en schrijven is de zelf-stabiliteit, zelf-assistentie en zelf-ondersteuning bij de expressie van stabilisatie van zelf. Dus je hebt een 'binnen' en een 'buiten' zelfstabilisatiepunt om je te assisteren en te ondersteunen in en tijdens de fase van jezelf HIER onder ogen zien door en als zelfvergeving, om absolute zelfoprechtheid voor en als jou tot stand te brengen.
Dus schrijven en ademen en toepassen van absolute zelfvergeving in en als het, terwijl je in elk moment gaat, zal je op monumentale wijze assisteren en ondersteunen in en als de fase van het tot stand brengen van zelfoprechtheid en je door de fase 'dragen' van het leven van zelfvergeving en zelfcorrigerende toepassing één en gelijk als jij hier in en door en als wat er komen gaat.
Besef dat zij die zich verzetten tegen het proces uiteindelijk op exact hetzelfde punt komen van het zich realiseren dat ze, voor henzelf, moeten beginnen met zelfvergeving, ademen en schrijven.
LUISTER naar me - het gereedschap dat ik hierboven heb beschreven is slechts om jezelf te assisteren en ondersteunen bij de 'voorbereiding van de weg die voor je ligt', voor wat je, als alles gelijk en één, onder ogen zal moeten zien in en als deze realiteit, deze wereld als de gemanifesteerde consequentiële ervaringen die al hier zijn - aan het uitspelen. Dit is niet een oplossing en niet de verlossing van de gemanifesteerde consequentiële ervaringen die al hier zijn en waar iedereen doorheen zal moeten gaan, gelijk als één - maar het is de oplossing voor en als jou voor het stoppen van de aard die wij zijn geworden en op te staan en absoluut doorlopen, zonder schaamte, zonder oordeel, zonder spijt, zonder verdriet, wat we hebben gedaan terwijl we onszelf absoluut onder ogen zien in en als deze gemanifesteerde realiteit/bestaan.
Totdat allen stoppen en alles wat er blijft HIER is.
Nogmaals: je kunt niet veranderen, en je zult voor jezelf zien dat het onmogelijk is om dat wat al gedaan is, te veranderen - toch kunnen we onze ervaring erin veranderen, door en als het gereedschap dat hier wordt aangeboden, één en gelijk te leven en uit te drukken.
Besef dus dat iedereen onvermijdelijk het zelfverantwoordelijke staan voor en als zelf in de expressie van starten met zelfvergeving, ademen en schrijven, voor zichzelf zal realiseren. Ik stel voor dat te doen door zelfbesturend gezond verstand, in plaats van door je proces, en dat van anderen, exponentieel te verlengen - omdat je te arrogant en egoïstisch was om jezelf als allen als één als gelijk als leven te beschouwen, maar je ego boven alles stelde - wat alleen maar verdere pijn en lijden impliceert, voor jou en anderen.
Zie in dat dit is hoe het is - dit is hoe we allemaal op dezelfde wijze als één hebben geaccepteerd en toegestaan hoe dit proces zal zijn - omdat we het verleden niet onvoorwaardelijk wilden loslaten en in absolute zelfvergeving in zelfoprechtheid wilden gaan als de levende expressie van wie we zijn hier.
We besloten, door de verklaring zelf van de aard van ons zelfonoprecht bestaan, dat we alleen door veel pijn en lijden op zullen staan en zelfverantwoordelijkheid nemen: en zo is het en zo zal het zijn, totdat allen, één en gelijk, uiteindelijk zijn opgestaan in zelfoprechtheid, werkelijk gestopt zijn en werkelijk veranderd en dit absoluut bewezen hebben aan en als zichzelf.
Begrijp echter, dat wat blijft is het principe dat jullie gelijk en één zullen manifesteren, ervaren en zijn wat jullie van jezelf accepteren en toestaan om één en gelijk mee te zijn door geaccepteerde en toegestane zelfdefinitie.
Realiseer je dus, dat we dit proces voor en als onszelf bepalen, ieder op zich - óf veel, veel, veel meer pijn en lijden dan wat er al is als een verlengd proces vanwege het ontbreken van werkelijk onvoorwaardelijke zelfvergeving om zelfoprechtheid tot stand te brengen, óf een 'snellere overstijging' met niet zoveel onnodig lijden en pijn, en dat wat onder ogen gezien moet worden en zal worden 'sneller' te doorlopen en doorstaan door werkelijk echt onvoorwaardelijke zelfvergeving hier toe te passen.
Zo beginnen we en zo gaan we tot het gedaan is.
Lao Tzu
Meer lezen...
inklappen...
