naar de NL Desteni website

Keyconcepts

Mind = je gedachten, gevoelens en emoties

Archives

Om je te abonneren op de DesteniNL nieuwsmail klik hier
Wil je reageren of heb je vragen, plaats die dan op het DesteniNL forum

23 augustus 2007  kennedy

Dit is John F Kennedy en ik weet zeker dat er veel mensen zijn die iets willen horen over de samenzwering in Amerika en wat ik meemaakte in Amerika en wat er in godsnaam aan de hand is in Amerika en in de wereld en god weet wat.

Wat ik kan zeggen is, dat ik ontzettend bedroefd was toen ik stierf. Het klinkt als een kind, als ik zeg ik was bedroefd, maar het was heel wat en het ging heel snel en het werd een toestand. Weet je, ik was hier om het anders te doen en ik wist dat ik de capaciteit had om het anders te doen, ik had de macht om het anders te doen en ik had het overwicht om het anders te doen. Ik wist wat nodig was om een verandering in Amerika door te voeren en niet alleen daar maar in alle buitenlandse betrekkingen. Ik wist, als ik het niet zou doen, wat er met Amerika zou gebeuren...

Kijk, een land kan twee kanten opgaan. Je hebt een land dat de mensen steunt, dat het land steunt, waar het land de mensen steunt, waar de president en regeringen de mensen steunen, maar het gaat altijd om steun. Je hebt een infrastructuur die op steun is gebaseerd. Het gaat om gelijkheid en eenheid. In ieder geval, ik had het vermogen om dat te doen. Ik wist precies wat ik wilde doen, hoe ik het wilde doen, welke mensen op welke posities moesten zitten, mijn god, ik had alles klaar liggen... en toen werd ik neergeschoten...

Dan realiseer je je iets. Want ik ging na waarom ik was gestorven, ik had alles klaar liggen, het was perfect... ik bedoel, ik ben niet achterlijk, mensen zijn niet achterlijk. Mensen weten precies wat ze moeten doen en hoe ze het moeten doen en wat gedaan moet worden. Maar er zijn altijd mensen die het anders zien, altijd. Als je kijkt... altijd, ik bedoel, als je kijkt, alles gaat rechtstreeks, direct, op de man af, "manifesteer het, doe het, dit is het, zo moet het gaan!" En die rechtstreekse stellingname, het plaatsen van de dingen die moeten gebeuren, is voor iedereen het beste. Ik deed altijd het beste voor iedereen en ik had consideratie, dat is niet moeilijk, zelfs niet in mijn positie. Het is echt niet moeilijk. Het is de meest simpele richting die genomen kan worden.

Maar wat ik ontdekte is interessant. Dat is het volgende. Ik kan dan zijn neergeschoten, maar dat schot was niet alleen van degene die het uitvoerde, maar door alle mensen in het land. Ik ontdekte iets interessants. Mensen zijn die ze zijn, niet omdat ze dat zelf zijn, maar omdat ze dat allemaal samen zijn. Wat bereft mijn moord is het een inherent verlangen van mensen om een strijd te leveren. Het inherente verlangen van mensen om te proberen te overleven in ellende, problemen, frustratie. Het verlangen van mensen om iemand of iets de schuld te geven van hun wereld, hun leven, de ervaring van zichzelf.

lees verder

Meer lezen...

Dagelijks Interdimensionaal Dagboek
30 september 2008


Ben ik klaar om te sterven?
Dit is de vraag die je aan zelf moet stellen, alleen voor jezelf - niet als idee of verbeelding of mogelijkheid, maar in volstrekte werkelijkheid.

Laten we de vraag verder onderzoeken:

Aanvullende vragen en perspectieven om nader te bekijken vanuit de vraag: Ben ik klaar om te sterven?:

Leef ik zo absoluut in elk moment dat ik in het volgende moment klaar ben om te sterven, dat ik in staat ben om volstrekt zonder spijt, schaamte, wanhoop, verlangen of verdriet te sterven? Dat ik in absolute zekerheid met mezelf hier sta - dat ik totaal heb geleefd en leef, volledig en dat ik alles heb gedaan, al het mogelijke dat in elk moment gedaan kan worden om mij hier als één en gelijk, te assisteren en te ondersteunen?

Leef ik werkelijk wanneer de angst voor de dood in mij is, in mij bestaat met zo'n draagwijdte dat ik geloof en in mezelf ervaar dat ik niet klaar ben om elk moment te sterven? Leef ik werkelijk wanneer alles dat als mijn 'zijn' bestaat de angst voor de dood is? En vanuit die angst voor de dood is het uitgangspunt voor al mijn acties, woorden en daden het beschermen en bewaken van alles waaraan ik waarde hecht als het meest belangrijk in mij, van mij en voor mij alleen.
Want ik vrees om dat te verliezen wat ik markeer, bestempel, definieer en geloof als heel erg belangrijk en waardevol voor mij en mijn wereld/realiteit te zijn. Waarbinnen mijn wereld bestaat uit en als alleen mij en mijn streven om te overleven dat ontspruit uit de geaccepteerde en toegestane definitie van mezelf als angst voor de dood.
clip_image001[4]


Beschermen en dienen: de geloofsovertuiging waaruit ik besta, als wat ik besta. Beschermen van dat wat ik voorwaardelijk liefheb en de macht dienen die deze realiteit is geworden waarin ik besta, om in staat te zijn om te overleven als de ik zoals ik me gedefinieerd heb vanuit de mind en overleven in deze realiteit als de ik zoals ik van mezelf geaccepteerd en toegestaan heb te bestaan als.

Het beschermen en dienen van de wetten van die, die leeft in angst voor de dood, die, die niet werkelijk leeft - want angst kan niet leven, de dood evenmin: angst en dood gaan hand in hand want zij werden ontwerpen in relatie met elkaar in de mind en het verenigde bewustzijnsveld. Als er angst in jou bestaat, is er ook dood in jou. En als de dood in jou bestaat - verwerkelijk je de stelling: Ik besta niet hier. Want het enige dat de dood zelf kan vrezen is dat wat niet werkelijk levend is, leeft, hier leeft, maar al weet van zichzelf, dat zijn eigen einde, zijn niet meer bestaan, zijn sterven, onvermijdelijk is.
De enige reden waarom angst voor de dood kan bestaan is omdat dat wat de dood vreest, weet dat het gaat sterven, weet dat het niet meer zal bestaan, weet dat zijn eigen bestaan zal stoppen te bestaan en niet meer zal zijn - nooit meer. Dit is gezond verstand.

Daarom:
Hoe kan dat wat eindigt, dat wat stopt te bestaan, dat überhaupt kan sterven - leven zijn?
Hoe kan dat wat sterven vreest, dat wat ophoudt te bestaan, dat wat eindigt en nooit meer zal bestaan, stellen dat het leeft, stellen dat het levend is, stellen dat het momenteel leeft, stellen dat het leven is?
Hoe kan dat wat de dood vreest, claimen dat het leeft, levend, hier leeft - wanneer het bestaan van angst voor de dood zelf impliceert, dat alles waaruit het bestaat, angst voor de dood is? En daarmee bestaat als de angst voor de dood zelf en dus als niets anders dan dat - en alles wat het doet beïnvloedt, doordringt en infiltreert vanuit dit oorspronkelijke uitgangspunt van zijn bestaan.


Hierin ligt de vraag besloten:
Hoe is het mogelijk om absoluut als alles als één en gelijk te staan en door dit proces in zijn totaliteit te gaan als totaliteit van bestaan als jij hier, als je niet klaar bent om in elk moment te sterven?

Waarom de vraag: Ben ik klaar om te sterven?

Als je niet klaar bent om te sterven in elk moment, als angst voor de dood in jou bestaat, dan accepteer je en sta je het volgende toe om in en als jou te bestaan: eigenbelang. Want vanuit angst voor de dood zul je alleen je eigenbelang beschermen, bewaken en zekerstellen, want angst voor de dood is een persoonlijke ervaring gerelateerd aan en verbonden met angst voor verlies - angst om dat te verliezen waarmee je een relatie hebt in jezelf en in je eigen, persoonlijke wereld/realiteit - dat wat je als waardevol, belangrijk en dierbaar hebt gedefinieerd. Daarmee definieer je jezelf als en in een relatie met dat wat je hebt en als belangrijk, waardevol en dierbaar definieert in en als je verpersoonlijkte 'mind zelf' en persoonlijke realiteit.

Hierbinnen bestaat alleen het zelf/ik/mij van de mind.

Hierbinnen bestaat alleen je eigen persoonlijke belang.

Hierbinnen bestaat alleen dat wat je als belangrijk, waardevol en dierbaar hebt gedefinieerd.

Hierbinnen besta je als afscheiding - omdat je bestaat uit relaties met/tot dat wat je als belangrijk, waardevol en dierbaar hebt gedefinieerd.

Hierbinnen, in de handeling van het relateren en definiëren, dat wat je hebt gedefinieerd als belangrijk, waardevol en dierbaar, dat waarmee je een relatie hebt en als belangrijk, waardevol en dierbaar hebt gedefinieerd - bestaat de angst voor verlies, angst om je relaties en definities te verliezen die je hele bestaan vormgeven en structureren, en dus zal jij op jouw beurt, niet klaar zijn om te sterven, dus angst voor de dood bestaat, jij bestaat als angst voor de dood.

Alleen dat wat bestaat als angst voor de dood, wil en moet hebben, vereist en verlangt ook naar - relaties. Want in het hebben en ontwerpen van relaties, kan het aan zichzelf constant en voortdurend zijn eigen bestaan bevestigen.
De noodzaak voor het constant en voortdurend bevestigen komt doordat zijn bestaan niet constant is, niet stabiel, werkelijk, echt hier is - en heeft daardoor bevestiging nodig om niet te vergeten hoe het zichzelf heeft ontworpen/gecreëerd zoals het is en hoe het is - en heeft dus punten van reflectie nodig om zichzelf mee te herinneren.


Alleen dat wat bestaat als angst voor de dood definieert zichzelf naar en volgens iets buiten zichzelf, hierdoor bestaat het vormen van relaties - definities en relaties gaan hand in hand want ze zijn in de mind en het verenigd bewustzijnsveld ontworpen.
Want met en in definities creëert het een bestaan voor zichzelf, verondersteld en waargenomen als schijnbaar 'leven' en 'levend zijn' omdat het bestaat uit en als definities, terwijl definities slechts de manier, de weg, het formaat zijn waarbinnen programma's geconstrueerd worden om een personae voor zichzelf te ontwerpen en via de personae een persoonlijkheid als een individuele identiteit, te manifesteren - zichzelf nu uitroepend tot 'bestaand' - en gelovend dat 'bestaan' (als een nader omschreven definitie) 'levend zijn' betekent, lol.

Dus, door zichzelf te definiëren als in staat zijnde om te bestaan en relaties te hebben om zijn eigen bestaan te bevestigen overeenkomstig de definitie van 'wie en wat het is', stelt het zichzelf en zijn eigen bestaan veilig.
En natuurlijk zal het dus bestaan in angst voor verlies - want als het zijn definities en relaties zou verliezen waaruit het bestaat en die creëren en de bron en reden zijn voor zijn realiteit om te bestaan zoals het doet - zou het stoppen met bestaan, want het bestaat als die relaties en definities die bepalen wie en wat het is en bestaat daardoor als angst voor de dood en zal dus niet klaar zijn om elk moment te sterven.

Bovendien is wat je accepteert en toestaat om te bestaan als jou, egoïsme, want je zult altijd alleen voor jezelf zorgen - niets en niemand anders bestaat in jou of in je wereld dan het zelf/ik/mij van de mind dat bestaat uit definities en relaties waarvan je bang bent ze te verliezen, die je uit angst niet op wilt geven - want zij zijn schijnbaar 'wie jij bent'.
Ja, jij bent de 'wie je bent' van de mind zoals je jezelf ontworpen en gecreëerd hebt om te zijn - die zal eindigen in de dood, omdat jij hierin niet leeft, niet het leven bent en daarom niet levend bent maar bestaat als een programma, als een constructie die weet dat zijn eigen dood onvermijdelijk is en dus alles zult doen wat mogelijk is om te overleven en je bestaat uit opzettelijke onoprechtheid, bedrog, manipulatie en controle om het eigen bestaan in deze wereld veilig te stellen.
Waarin alles alleen om jou draait, jijzelf als het zelf/ik/mij van de mind als de mind - dat een einde zal hebben in de dood, bestaand als en in de weigering om alles van jezelf onvoorwaardelijk en totaal in absoluutheid, op te geven - omdat er willen, nodig hebben, verlangens in je bestaan die maken dat je niet klaar bent om elk moment te sterven, dus leef je in en als angst voor de dood. Dus leef je niet echt, geen leven, niet hier, niet levend en dus: heb je nog nooit echt GELEEFD.


Zoals boven beschreven, door jezelf de vraag te stellen, in het zien of je klaar bent om te sterven en het jezelf antwoord geven - ben je in staat om de definities en relaties te zien/beseffen die in jou en je wereld bestaan die jou bepalen, die je dus bang bent te verliezen uit angst voor het verlies van het 'zelf/ik/mij' van de mind. En door voor jezelf te zien en te realiseren dat je eigenlijk nooit echt heb geleefd, dat het 'wie je bent' als wat je altijd bestaan hebt en waar je uitdrukking aan gegeven hebt in woorden en daden, bestond uit jou als angst voor de dood, uit overleven, eigenbelang en egoïsme vanuit zelfonoprechtheid, bedrog, manipulatie en controle.


Hoe kan ik dit wat besproken is direct toepassen op mij?
Ben ik klaar om te sterven?
Begrijp dat je niet kunt leven, niet levend kunt zijn, niet het leven kunt zijn of het leven binnentreden als de werkelijke realisatie van wie je werkelijk bent als alles als één en gelijk, als je niet bereid bent om jezelf als de egoïstische, op eigenbelang gerichte, misleidende manipulator die alleen maar leeft om macht te hebben om zijn eigen overleving te verzekeren, op te geven (het zelf/ik/mij van en door de mind gedefinieerd).
Niets van jou van de mind, niets van jou als relatie of definitie, niets als waarde, belangrijkheid of dierbaarheid, kan bestaan - want dit houdt afscheiding in en niet gelijkheid en één als alles als leven.


We hebben ontdekt dat een van de primaire redenen voor het 'niet klaar zijn om te sterven' te maken heeft met wensen, behoeften en verlangens voor/van zekere specifieke ervaringen in deze wereld als gemanifesteerde toekomstige projecties volgens welke wezens zich hebben gedefinieerd. Ook excuses, argumenten, uitvluchten zoals: ik wil dit nog doen, ik wil dat nog hebben, ik moet dit nog ervaren, ik moet dat nog bemachtigen.
Slechts excuses, argumenten en uitvluchten - want de werkelijke kern van jouw 'niet klaar zijn om te sterven' ben jij die niet wilt en ronduit weigert om jezelf op te geven. Je ziet jezelf dus nog steeds als louter relaties en definities, als 'meer speciaal' en 'belangrijker' dan iets of iemand anders - jij bent de koning, de autoriteit van jezelf en je eigen realiteit en je wilt dat dat zo blijft - want hierbinnen kun je klaarblijkelijk doen wat je wilt doen en ervaren wat je wilt ervaren en zie je jezelf opgeven als een schijnbaar 'offer', als een schijnbare 'te grote verantwoordelijkheid', zijn jij en jouw realiteit belangrijker, zijn jij en jouw verlangens, behoeften en wensen belangrijker...


Je beseft niet dat je jezelf al opoffert en alles als jezelf - aan een mind, een beperkt, geprogrammeerd systeem - dat zal eindigen en ophouden te bestaan - samen met jou...


Assisteer en ondersteun jezelf dus om werkelijk hier te leven, door jezelf te assisteren en te ondersteunen door de vraag voor jou te beantwoorden, jezelf hier absoluut, meedogenloos, recht door zee zelfoprecht - en zie/vind/plaats/wijs aan/identificeer de argumenten/excuses die in je opkomen en stop met het accepteren en jezelf toe te staan om in en als hen te bestaan, gedefinieerd te zijn door hen - waar definities en relaties van deze wereld in afscheiding van jou, jou bepalen, in plaats van dat jij het besturende principe bent van één en gelijk als leven hier dat werkelijk echt LEEFT.

Lilly.

Meer lezen...

Onze toekomstige ouders

Gezond verstand is dat je je realiseert dat we leven na leven hier terugkeren - en als we niet de weg voorbereiden voor degenen die onze ouders zullen worden - zijn ze we goed verneukt.

Recent Posts

Recent Comments