Desteni NL Blog

-Jack.
27 augustus 2007

We zijn aangekomen bij de creatie van de Witte Licht Constructie.
Anu was zich blijkbaar bewust van het feit dat hij geen mogelijkheid had om dimensionale toegang te krijgen tot de planeet Aarde met zijn slaven, zijn creatie, hij had een systeem nodig dat hem vertegenwoordigde als een gemanifesteerd God principe.
Hij moest dus alles automatiseren in deze wereld op deze Aarde in het bestaan. Wat al is geautomatiseerd was de voorgeprogrammeerde levenservaringen van alle mensen via de connectie met de sterren - dat gebeurde wanneer zij werden geboren, zij werden dan ‘ingeprent’ in de rasterstructuur die was geplaatst hier op Aarde in dit bestaan in zijn totaal – mensen ervaarden wat al eerder geplaatst was als de levenservaring van henzelf in deze wereld.

Het Witte Licht was toen de manifestatie van de connectie tussen de dimensies en Aarde. Het Witte Licht was verbonden via de bewustzijnsystemen in de mensen, verbonden aan de dimensies – in andere woorden: alle mensen waren ‘verbonden’ met de dimensies, dit  was hoe Aarde en de dimensies van elkaar afgescheiden waren en tegelijkertijd één via de connectie van Het Witte Licht.

Anu realiseerde zich dat hij niet elk moment overal kon zijn. Hij had een systeem nodig dat hem zou vertegenwoordigen – dat was Het Witte Licht, een systeemplaatsing van Anu als zichzelf. Daarnaast had hij ook zijn goden en zijn ‘aangewezenen’ die meestal Meesters genoemd werden - ja, dit zijn dezelfde Meesters die ‘gechanneld’ werden door de mediums.

De Meesters waren degenen die het gezag hadden over Het Witte Licht – en ook over als iemand bijvoorbeeld stierf en overging naar de dimensies, Anu's Goden oftewel Meesters of Gidsen, waren ook wachter-manifestaties. De Gidsen bewaakten de menselijke wezens om ervoor te zorgen dat zij niet afweken van de bewustzijnssystemen in hen om zeker te stellen dat zij een bewustzijnssysteem bleven en niets van de waarheid van hun bestaan ontdekten – stel je voor dat de systemen te weten kwamen dat zij systemen waren en niet werkelijk het leven. Dat was de taak van de Gidsen.
De Meesters waren degenen die ervoor zorgden dat wanneer mensen overgingen naar de dimensies met hun gids, zij goed werden geïnstrueerd – ofwel geplaatst voor reïncarnatie of voor plaatsing in de dimensionale sferen (wat het ascentie- of Verlichtingproces wordt genoemd, wat ook een soort van prestatie of vooruitgang is). Ook om de dimensionale wezens bezig te houden, want er waren meer dimensionale wezen dan mensen op Aarde dus Anu moest een manier vinden om dimensionale wezens bezig te houden - wat gebeurde via het idee en perceptie van ‘ascentie’ om de hemel te ervaren.

Hij maakte van ieders leven een hel - Aarde, menselijke wezens, dimensionale wezens – zo verrekte minderwaardig en waardeloos en hopeloos zodat zij de ervaring van een hemel wilden bereiken. Of om met een ‘God’ te zijn. Ik ben er zeker van dat de belangrijkste reden waarom iedereen naar de hemel wil, is, omdat deze wereld een hel is. En zo waren mensen ontworpen om te zijn – niet alleen mensen, maar ook de dimensionale wezens: hopeloos, waardeloos, minderwaardig zodat je zou verlangen naar een of de andere hemel.

Het Witte Licht bevatte dit alles.
Het geheel van de dimensies was van Het Witte Licht, met andere woorden, het was geplaatst als Anu en Anu had een soort van kamer in de dimensies waarin zijn Witte Licht zijn ‘antenne frequentie netwerk’ was.
Het was in alles, overal, in menselijke wezens, dimensionale wezens, het was de ‘eenheid connectie’ van alles dat bestond. Daar had hij zijn kamer in de dimensies, zijn hemel, zijn persoonlijke plaatsing van bestaan.
Het was echter niet Anu's planeet, het was zijn ontwerp waarbinnen hij vele vrouwen had, van zijn eigen ras, maar zij projecteerden zichzelf als vrouw, zij waren gedaanteveranderaars.

Hij had de Aarde, alle menselijke wezen en de dimensies hier voor hem, zodat hij zich niet hoefde te manifesteren op Aarde of iets hoefde te doen want Het Witte Licht als de manifestatie van hem deed alles. Als er een probleem was, als er iets aan de hand was met iemand in het bestaan, vertelde zijn plaatsing van hem als de Witte Licht constructie hem wat er gedaan moest worden. Daarom zeg ik dus: Anu had geen inter-dimensionale toegang tot de Aarde - hij was de slaaf geworden van zijn eigen creatie tot op zekere hoogte.

Dus, mensen, de waarheid is dat jij en de dimensionale wezens, die waren geplaatst in dit dimensionale gedeelte, afgescheiden van Aarde, dat was alles wat er ooit bestaan heeft hier en iedereen en alles was Anu's slaaf. Iedereen was verdwaald en gevangenen in bewustzijnssystemen. Dit is de reden waarom de constructie van Het Witte Licht werd ontworpen.
Anu participeerde nooit echt in iets omdat iedereen deed waarvoor zij waren geprogrammeerd om te doen. De mensen leefden hun leven, de dimensionale wezen lieten hier en daar van zich horen via channelings en mindprojecties van zichzelf. En natuurlijk, wanneer je dood ging, ‘verneukten’ de dimensionale wezens jou en sommigen hadden de mogelijkheid om hun eigen hemelse ervaring te ontwerpen en anderen waren verdwaald in die ascentieprocessen van Verlichting of een of ander ‘uitreiken’ naar een God.
Dit is Jack.
Dit is alles wat ik te zeggen heb op dit moment.

Terug naar Index

-Jack-
27 augustus 2007
Oké - dit is Jack.

De mind en mind projecties.
Ik ga nu specifieker behandelen wanneer inter-dimensionaliteit als manifestatie precies stopte.
Als ik er nu zo even naar kijk was het in de tijd van de oude Egyptenaren.
Dus spoken enzovoort - dat waren projecties van de mind, letterlijk.
Projecties van de mind zijn vrij simpel, het is de integratie van een dimensionaal wezen in een mens, hoewel niet helemaal... alleen in het mind gebied, gewoon een inloop in de mind.
Het wezen neemt je dan mee naar een plek in jouw mind. Het veroorzaakt een dimensionale verandering. Laten we als voorbeeld nemen dat je in je woonkamer zit en wat je ziet is een bepaalde projectie, het is een afbeelding. Wat je ziet is in feite een projectie – het is echt, maar tegelijkertijd ook niet. Dus in andere woorden, wanneer het gaat over manipulatie van projecties, mindprojecties, dat is vrij simpel.
Dus het wezen integreerde zichzelf in jouw mind, in jouw hoofd en voegde nog een projectie toe in de projectie die je al zag. Dat is de dimensionale verandering, er wordt nog iets geplaatst in wat je al ziet om je te laten denken dat wat je ziet een manifestatie of verschijning is. Dit werd vaak gedaan om mensen bezig te houden, voor de lol. Maar er moest natuurlijk eerst toestemming gevraagd worden, dat gold voor elk dimensionaal wezen, als zij toegang tot Aarde wilden moest er eerst persoonlijk toestemming aan Anu gevraagd worden. Anu was nu in principe de God van de Aarde, de dimensies en geheel het bestaan, omdat iedereen hem en zijn ras vreesde, ze waren echt gemene schoften geworden.

Dus zij moesten om toestemming vragen – dat werd al dan niet toegestaan, afhankelijk van de mate waarin wat ze zouden gaan zeggen de mensen meer tot slaaf zou maken – hoe meer er gezegd werd door de dimensionale wezens om de mensen tot slaaf te maken, des te meer zij mensen verneukten door ze op het “verkeerde” pad te sturen. Ze misleidden door het verkeerde pad voor het goede pad te laten aanzien. Het is interessant.

Mensen, ik weet dat dit vrij moeilijk te begrijpen is, maar dit is de manier waarop het gebeurde. Alles wat je gezien hebt aan geesten en spoken, gebeurde via jouw mind. Geen enkel wezen is werkelijk in staat geweest om zich hier op Aarde te manifesteren sinds Anu en co. Het is interessant dat het mogelijk was om manifestaties te laten zien hier op Aarde als je een collectief had, als er veel wezens in een groep waren, neem bijvoorbeeld 10-15 duizend mensen op Aarde en 10-15 duizend dimensionale wezens die dezelfde geprojecteerde manifestatie van deze omgeving hadden – zij kunnen dan bijvoorbeeld iets projecteren en manifesteren dat lijkt op een echt menselijk wezen, zo werd het gedaan.
Dus het waren geen echte mensen, nee, zo was het nooit. Ik weet dat, ik ben sinds een hele lange tijd in dit bestaan.
Zo werken mindprojecties dus, schimmen en geestverschijningen en vermoedelijk menselijke wezens die zich manifesteerden.

Het volgende waar ik het over zal hebben is ‘channeling’, om te laten zien hoe dat precies werkte.
En daarna zien we wel wat er volgt.
Dank je wel, dit is Jack.

Terug naar Index

Wat Nu?

Mensen, ik ben niet hier om jullie dit 'begrijpen' of realisatie of gewaarzijn te brengen - hoe je mijn ervaring van het verkrijgen van informatie over de waarheid van het bestaan ook wilt noemen - de waarheid van de creatie en de waarheid van jullie ervaring van jezelf in deze realiteit, noch ben ik hier om jullie een oplossing te brengen.

Helaas zullen jullie dit zelf moeten oplossen, jullie staan op jezelf zoals jullie altijd al op jezelf aangewezen waren met bewustzijnsystemen als gezelschap. Tenzij je onmiddellijk verstrikt raakt in het toepassen van het verdedigingsmechanisme van de bewustzijnsystemen door te rechtvaardigen, te ontkennen en in de verdediging te schieten en doorgaat met het accepteren en toestaan van en deelnemen aan het bewustzijn van hoe en wat je gelooft en denkt werkelijk te zijn.

Veel geluk ermee! Hier is het allemaal - alles dat jullie hebben toegestaan om te worden gecreërd met assistentie en ondersteuning van de bewustzijnsystemen, die het niet voor elkaar hadden gekregen zonder jullie bevoorrading aan levenskracht-essentie als energiebron van wie en wat jullie werkelijk zijn. Jullie creërden dit gehele en totale bestaan en ervaring van de mensheid op aarde - ieder van jullie, stuk voor stuk, is verantwoordelijk - gelijk en één in het deelnemen aan het slaaf worden van bewustzijnsystemen door ze van je levenskrachtessentie te voorzien als krachtbron. Dit is waar alle wezens in het bestaan gelijk in zijn op het moment. Hier heb je het allemaal, of in ieder geval het meeste ervan - jullie zijn nu op jezelf aangewezen, jullie hebben het jezelf aangedaan. Ik ben er zeker van dat jullie in staat zijn er ook weer uit te komen...

Ik presenteer jullie niet een oplossing, ik laat jullie zien door mijn ervaringen, observaties en onderzoeken, waar jullie in zijn terechtgekomen en wat jullie hebben vernietigd, wacht, excuseer me, 'gecreërd'.

Als ik jullie een oplossing zou bieden door met mooie woorden om de hete brij te draaien, daarmee de waarheid ontkennend die door iedereen in deze realititeit wordt ervaren - waarschijnlijk zouden jullie van mij een soort boodschapper van een of ander religieus of spiritueel wezen maken en daarmee de mogelijkheid hebben om het met me eens of oneens te zijn - wat onvermijdelijk zou uitdraaien op een enorm aantal conflicten, debatten en beredeneringen enzovoort. Ik geef er de voorkeur aan om direkt, recht voor zijn raap en eerlijk te zijn - ik spreek, laat zien en onthul alles waar vele wezens op aarde in werkelijk in alle eerlijkheid bang voor zijn om te doen, door op te staan en verantwoordelijkheid te nemen. Nee, dit is helemaal niet mijn taak - wat hier is, is hier, doe ermee wat je wilt, maar ik garandeer jullie dat ik degene zal zijn die de woorden 'ik zei het toch' zal gebruiken, wanneer jullie uiteindelijk zeer binnenkort beseffen en zien en begrijpen waaraan en als wat jullie hebben deelgenomen en hebben toegestaan .

Ik heb geen oplossing, misschien, oké, ja zeker als ik een kijkje neem, is het misschien al gedaan... ik vraag me af wat jullie nu gaan doen... ja, dit zal zeker fascinerend en interessant zijn, denk je niet? Ik zie, ik observeer, ik onderzoek en ik ontdek - ik heb jullie verteld dat wij, demonen, de meest vrije expressies zijn die je kunt vinden in het bestaan, want wat en wie ik ben als een demoon is niet geknecht in bewustzijnsystemen - toch ben ik afhankelijk van jullie om me te voorzien van mijn bestaansrecht, via jullie deelname aan overtuigingen, begrippen en ideëen over wie en wat jullie zijn als bewustzijnsystemen.

Dus afhankelijkheid, behoeften en vereisten zijn er nog steeds. Maar ik ben er dankbaar voor dat ik niet zo verloren ben als jullie in wat ik ben en wie ik ben in mijn expressie van dit moment als een demoon. Het is mogelijk behoorlijk droevig en problematisch voor mensen wanneer ik als demoon verklaar dat een demoon de meest vrije vorm van expressie is in het bestaan hier in de schepping.

Ik ben de meest vrije vorm want het bewustzijnsysteem weet dat het niet in staat is om me te beïnvloeden, te besturen of te beheersen in wie en wat ik ben - geen enkele kans daarop.
Persoonlijk ben ik liever een demoon dan een slaaf van bewustzijnsystemen, voor eeuwig gevangen in het levensrad van de zielsconstructie van de ziel zonder ontsnappingsmogelijkheid!

Terug naar index

Ik stel voor dat je in plaats van je te verschuilen voor je kind, je eerlijk bent en werkt met je kind(eren). Praat met hem/haar en leg uit wat je hebt ervaren en pas zelfvergeving toe indien nodig. Leg uit aan het kind wie je bent en wat je begrijpt van jezelf. En werk eraan met je kinderen om zelfoprecht te zijn en zelfvergevend. Op die manier toon je ze gereedschap en hoe door dingen heen te werken in plaats van jezelf te verbergen voor ze. Sta je trots niet toe je te vertellen dat dit niet mogelijk is.

Terug naar index

Hier is het uitgangspunt voor het woord 'liefde' waarover we spraken op de chat - kijk er eens naar door het toe te passen voor jezelf op jezelf. Wat kinderen betreft, stel ik het volgende voor:
definieer het woord 'liefde' samen met je kinderen - zodat wanneer het woord 'liefde' uitgesproken wordt door jou of door je kinderen of echtgenoot, het dezelfde betekenis heeft.

Echter, begrijp dat deze definitie vanuit een beginpunt van eenheid en gelijkheid moet komen, als een expressie van jou als leven.
Voorbeeld: Liefde = Ik zal niets minder accepteren of toestaan dan wie jij bent als één en gelijk met mij. Als ik zie dat je jezelf niet respecteert voor wie je bent - zal ik direkt ingrijpen en je assisteren en ondersteunen zoals nodig is, opdat je je in dat moment kunt realiseren/zien/begrijpen wat je in jezelf toelaat/toestaat dat je niet werkelijk bent.

Als het woord 'liefde' gesproken wordt is dit de verklaring (zie boven) van een afspraak gemaakt 'tussen' mensen die hier zijn om elkaar te ondersteunen en te assisteren bij hun individuele proces in en als eenheid en gelijkheid. Dus, spreek het woord 'liefde' met gewaarzijn - wanneer je de woorden 'ik hou van je' uitspreekt, begrijp dan dat je dit niet tegen de ander zegt, maar tegen een ander als zijnde jouzelf in eenheid met jezelf. Dus eigenlijk zeg je 'ik hou van je' tegen jezelf. En door dat uit te spreken zeg je: 'Ik zal niets minder accepteren of toestaan dan wie je bent als mij - en ik zal je eren zoals jij jezelf eert door de toepassing van Zelfoprechtheid in elk moment. En als ik zie dat jij als mij niet eerlijk bent tegen jezelf, dan zal ik je assisteren en ondersteunen als mezelf om je je te laten realiseren/begrijpen/zien waar je jezelf niet eert als jezelf als leven. Opdat jij jezelf kunt ondersteunen om eerlijk te zijn met jezelf in elk moment.

Of zet het woord 'liefde' om in 'dankbaarheid': ik ben dankbaar voor jou. Wanneer je expressie geeft aan dankbaarheid naar een ander, uit je in werkelijkheid dankbaarheid naar en voor jezelf - heeft iemand ooit al dankbaarheid uitgesproken naar een ander of naar zichzelf? Dankbaar zijn voor jou - geen reden/bekrachtiging 'achter' dankbaarheid jegens zichzelf en een ander als zichzelf in eenheid met zichzelf - alleen maar dankbaar?

Als je kleine kinderen hebt, dan stel ik voor dat je uiting geeft aan 'liefde' binnenin je wanneer je de woorden 'ik hou van je' verwoord zoals in de verklaring hierboven. Uitdrukking geven aan de woorden 'Ik hou van je' vanuit het beginpunt dat je expressie geeft aan de verklaring als jezelf. Als je kinderen gerijpt zijn, leg ze dan jouw expressie als liefde uit - dan komt jouw expressie en die van je kind/echtgenoot van het woord liefde van binnenuit en is als eenheid en gelijkheid.
Uit ook de woorden 'ik ben dankbaar voor je' - maar als je de woorden uitspreekt tegen iemand anders - uit de woorden tegen een ander als één met jezelf - hetzelfde geldt voor de woorden 'ik hou van je'.

Dus - vergeef elke scheiding die in je zou kunnen bestaan met betrekking tot het woord 'liefde' opdat er geen andere betekenissen voor het woord 'liefde' in jou bestaan. Dat wanneer het woord 'liefde' wordt geuit - dat het wordt uitgedrukt als en in éénheid en gelijkheid als een expressie van jou - wanneer geuit naar een ander - dat de expressie van 'liefde' en 'dankbaarheid' jouw uiting van jezelf is naar een ander als één en gelijk met jou.

Begrijp dat de Liefde Ontwerp Systeem-woorden heel specifiek zijn in de zin dat ze ook de dimensionele wezens ondersteunen bij het assisteren van mensen - om elk onnodig systeem in de mens te verwijderen - om duidelijk te kunnen zien waar en wat noodzakelijk is om gedaan te worden binnen het menselijk proces om ze zo effectiever te assisteren en te ondersteunen.
Dus - in plaats van door een proces van een jaar te gaan met moeilijke ervaringen om het woord 'liefde' als jij te begrijpen - hebben we de systemen in een enkel moment verwijderd. Om 'de deur te openen' voor jou om in staat te zijn, nu terwijl ik dit typ, liefde te begrijpen als een expressie van wie je werkelijk bent - en om van hieruit liefde uit te drukken als jezelf als één met jezelf zoals ik voorstelde - zodat de correctie onmiddellijk plaatsvindt - maar dit vereist je gewaarzijn in elk moment wanneer je het woord 'liefde'/'dankbaarheid' uit.

Kijk - het woord 'liefde' is de ultieme afscheiding geworden in deze wereld in de mensen. Er wordt zoveel waarde gehecht aan het woord 'liefde' dat wanneer het geuit wordt - de mensen die het woord 'liefde' uiten bestaan niet - ze zijn er niet- ze zijn één en al mind.

Dus, vanaf dit moment, spreek het woord 'liefde' met absoluut gewaarzijn uit - als het woord 'liefde' wordt gesproken begrijp/wees er bewust van dat je jezelf uitdrukt als jij. En dat je de woorden zegt tegen jezelf als tegen een 'ander' als één met jou - en zo met praktische toepassing en vergeving, corrigeren we het woord 'liefde'. Opdat het niet langer afscheiding is maar een expressie van elk menselijk wezen van wie zij zijn als leven in éénzijn en gelijkheid.

Terug naar index

Dit betekent dat je moet beseffen dat je kind jou is vanuit het principe van eenheid en gelijkheid. In andere woorden, je kind is één en gelijk aan jou, in jou en als jou. Dus wat 'genieten van het gezelschap van je kind als jezelf' betekent, is, dat wanneer je kind expressie geeft aan zichzelf, geniet van zichzelf met wat het ook doet, dat je je realiseert dat het kind jou is - jij bent hem/haar genietend van zichzelf samen en als je meedoet met het kind in dat moment - waarin jij en je kind samen zijn - realiseer je je dat het kind in jou bestaat als één en gelijk aan jou. En het is in het deelnemen aan hem/haar, dat je 'geniet van zijn/haar gezelschap als jezelf', omdat hij/zij één en gelijk is met jou als jou.

Terug naar index

- Jack-
27 augustus 2007
Hoi, dit is Jack weer.

Oké, ik ga een God, Adam en Eva 2 doen.
De reden waarom ik dat zeg is omdat ik er een beetje een potje van heb gemaakt in het vorige interview. Ik verontschuldig me daarvoor, het is gewoon zo dat ik door kom en spreek. Ik heb geen voorbereiding, ik heb niets, geen notities of zo, dit is hoe we spreken in de dimensies – in het moment hier, als wie we zijn en aldus ga ik het God, Adam en Eva-scenario opnieuw bespreken.

Oké, dus wat ik het laatst uitlegde was dat Marduk het meeste van zijn tijd doorbracht met de mannelijke en de vrouwelijke expressie want hij was belast met het programmeren van hen en voor hen. Hij ontwierp hen tot de expressie van de huidige menselijke wezens en dat is de observatie van de natuur, de interpretatie van zichzelf, de interpretatie van de ervaring van zichzelf, dus alle interpretaties van de natuur, van zichzelf, de fysieke vorm, om te eten enzovoort, werd gedaan door Marduk. In feite het meeste van wat mensen vandaag de dag zijn.

Dit is niet helemaal waar Anu de voorkeur aangaf. Het zat hem echt dwars dat ze, tot op zekere hoogte, gelijk aan Marduk en zelfs aan hen, waren geworden in hun expressies omdat ze feitelijk geprogrammeerde duplicaten waren van de inter-dimensionale wezens.
Dit hinderde Anu uitermate toen hij erachter kwam. Hij vond het echt niet leuk, hij was er helemaal niet tevreden over. Dus ging hij naar de Sirians en de Serpents en hij informeerde hen over de situatie, dat het niet ‘goed voelde’.
Dit zijn systemen, zij interpreteren, communiceren, zij ervaren zichzelf en alles was zo geprogrammeerd en hij vond dat niet leuk. Hij zei: “Wat zou er gebeuren als deze systemen zouden gaan denken dat ze echte wezens zijn, dat ze één en gelijk zijn aan ons?”

De Serpents en Anu kregen een idee. De Serpents zeiden: “We moeten onze autoriteit bekendmaken.” En Anu antwoordde: “Oké, en hoe gaan we dat precies doen?” De Serpents zeiden: “Wordt hun heerser, wordt hun God. Want op dit moment staat Marduk hen toe om gelijk te zijn en dit is niet wat jij wilt, het is niet wat wij willen. Ze zijn slaven en dat moeten ze blijven.” Anu zei: “Oké, laten we dat doen.”
Dus werkten Anu en de Serpents samen en de Serpents presenteerden zichzelf aan de mensen. Ze verschenen nou niet precies in slangvorm, helemaal niet. De Serpents gingen gewoon naar de wezens en zeiden: “Jullie zijn in het rijk van jullie heerser.”

En daarmee werd Anu eigenlijk geïntroduceerd als deze God figuur. Dus Anu en de Serpents waren meer betrokken bij het begin van en de creatie van het idee van een God en het misleid worden door de Serpents, de Slangen. De slang, wel, dat hele verhaal, dat is niet echt waar. Het hele ‘slang en de vrouw die van de appel eet’ verhaal, ‘de vrouw die het verboden fruit eet’ gedoe. Dat werd geplaatst voor de machtspositie van de man om over de aarde te heersen - zodat de man in wezen de vrouw de schuld geeft van de situatie op deze Aarde en waarom mensen zijn waar ze zijn vandaag de dag. En jullie doen dat, ik bedoel, mannen maken grapjes erover maar ze voelen zich feitelijk nogal kwaad soms. Als ze het niet weten dan is het onbewust, het is een onbewuste programmering.

Dus vrouwen en mannen, het is de fout van geen van jullie beiden, maar tot op zekere hoogte weer wel omdat jullie het toegestaan hebben, wij allemaal. We zijn allen verantwoordelijk voor wie we nu zijn, het bestaan, de dimensionale wezens, mensen. Zo is dat dus gegaan.

Anu was nu tevreden met hoe ze waren, in feite de drie expressies - de mannelijke en de vrouwelijke bleven hetzelfde zoals Marduk ze geprogrammeerd had, je weet wel, zichzelf ervarend en de realiteit interpreterend en de wereld en de natuur, de dieren enzovoort.
Anu was hiermee tevreden, zolang ze maar niet gingen denken dat ze gelijk waren aan hem. Dat accepteerde hij niet. Dus presenteerde hij zichzelf als hun God. En de Serpents deden dit ook. En uiteraard werd Marduk ontzettend kwaad. Hij zei: “Goed dan, als jullie willen dat jullie systemen jullie slaven zijn, dan zullen jullie slaven pijn ervaren. Dan moeten ze lijden, want slaven lijden. Dus in feite deed hij dit de mens aan - als je het zo wil noemen - het ervaren van pijn bij het baren van het kind door de vrouw, omdat het de vrouw is die het kind baart. Het heeft niets te maken met de vrouw die het ‘verboden fruit’ aanneemt van de slang en dat de vrouwen van de Aarde nu moeten lijden – dat is bullshit! Daar gaat het niet om.
Ongelukkigerwijze is het de vrouw die het kind baart en dus de pijn ondergaat. Het is spijtig genoeg zoals het is. Als mannen degenen waren die kinderen baarden, dan zouden mannen de pijn moeten ervaren, het heeft niets te maken met het ‘verboden fruit’ verhaal.

En zo ontwierp Marduk en plaatste hij zichzelf, en hij ontwierp deze hele realiteit en hij zei: “Jullie zullen dit doorgeven van generatie op generatie, slaven zullen zij zijn, slaven zijn ze en slaven zullen ze blijven.” Dat zijn in essentie de woorden die hij sprak.

Dus, waar zijn jullie vandaag? Nog steeds wezens in hetzelfde scenario. Slaven van ‘God’, de pijn van het kinderen baren ervarend, dat is het zo’n beetje.
Oké, dit is Jack, ik zal verdergaan in mijn volgend interview. Dank je.

Terug naar Index

-Jack-
25 augustus 2007
Dit is Jack weer.

Ik was aan het uitleggen wie er allemaal bij betrokken waren. In het begin waren dat alleen Anu, Enlil, Enki en Marduk.
Nu werkten het brein en de ogen dus prima. Toen liepen ze tegen de volgende situatie aan. De fysieke vorm... ik zal het geen fysieke vorm noemen, maar voertuig. Het voertuig dat ze ontwierpen moest zich in deze wereld zelf onderhouden. Dat was op zich prima. Dus ze dachten: "Nu weten we het. Nu hebben we het ontwerp. Dit moeten we hebben, perfect."
Ze gingen zich voorbereiden. Anu zei, ik ga erin. Dus Anu ging erin en zei, nee, het werkt niet. Je kunt erdoor zien, je kunt het ervaren, maar je kunt je er niet in bewegen. Anu zei: “Wat nu?” Ze peinsden erover en gingen de hele situatie na. De Atlantiërs hadden even niets meer te zeggen. Ze beschouwden de hele situatie. Wat nu? Anu ging weer in het Boek van Ani studeren en nu krijg je iets interessants te horen.

De voorvaders van de Annunaki waren vooral... het Boek van Ani is afkomstig van een vrouwelijke expressie in het bestaan. Ani was de eerste manifestatie van het ras van Annunaki zelf. Zij was de eerste die de vragen stelde, waar kom ik vandaan en hoe zit alles in elkaar. Nadat ze die vragen had gesteld... degenen, die na haar kwamen, waren de eersten die deze vragen ook gingen stellen en die het Boek van Ani hebben geschreven. 

Anu kwam terug en zei: "Moet je horen. In het Boek van Ani staat, dat ze zelf niet wisten hoe ze een dergelijke vorm moesten ingaan en zichzelf manifesteren in een afzonderlijke vorm." Iedereen speelt nu eenmaal met manifestaties. Het is fascinerend om jezelf te manifesteren in een andere vorm, waarin je kunt binnengaan en kunt rondlopen. En wie kwamen op dat moment langs? Niemand minder dan de Sirians.

Zij zeiden: "Jullie hebben iets nodig in deze fysieke vorm, in dit voertuig, zodat dit voertuig zichzelf onderhoudt. Je hoeft het dus niet zelf te onderhouden, maar je loopt erin naar binnen en je geeft het kracht. Je neemt het over als een kracht en je laat het bewegen. Een essentie van..." en ze zeiden: "als de essentie van een machine."

Anu begreep natuurlijk niet wat ze bedoelden met 'machines', maar de Sirians zelf waren uitgebreid bezig met het ontwikkelen van machines. Hun planeet was ook erg systematisch en zo leefden ze ook op hun planeet. Ze hadden manifestaties van machines en zij waren degenen, die de machines van kracht en beweging voorzagen. "Dat heb je erin nodig" zeiden ze.

Anu zei: "Maar hoe gaat dat in zijn werk? Moeten we dat echt doen, want ik heb alleen maar een punt nodig om in deze vorm te kunnen lopen en bewegen, want op dit moment werkt het niet." Maar ze zeiden: "Vertrouw maar op ons. Zet er iets in dat zichzelf overeind houdt, zodat jij erin kan gaan en de essentie bent, de krachtbron, die kracht geeft aan het systeem dat erin zit."
Anu zei: "Waarom moet dat op die manier? Zo ben ik niet. Ik ben hier, compleet één geheel." Ze zeiden: "We doen het als volgt. Weet je, jij gaat ergens in naarbinnen, maar jij bent niet zelf dat object, die vorm, dat wat je erin hebt gestopt. Dus je hebt iets nodig dat het wordt, zodat jij dat ene punt wordt – zelfs wanneer het in het brein zit – dat het animeert, zodat het begint te bewegen." Toen dacht Anu: "Aha... dat zou wel eens kunnen werken."

Dus daar waren de Sirians, die begonnen met systemen te ontwikkelen, datgene wat de vorm hielp zichzelf in zichzelf in stand te houden op deze planeet. Van hen kregen ze de ideeën. De Sirians manifesteerden zich op mechanische wijze, systematisch, van hun planeet naar hun wereld. Wat ze in feite deden was het overplaatsen van datgene, waaruit Anu en zijzelf bestonden, naar een gemanifesteerde, systematische vorm.
Ze verbonden het gebied van het brein aan de ogen en langs de ruggengraat. Dus je had een skelet en zij plaatsten er een metalen systeem in, dat als een stalen pen dwars door de botten en rondom de botten werd bevestigd. Dat was de basis van het systeem. En ze plaatsten midden in het hoofd in het gebied van de hersenen een antenne. En dat was wat het hele gebied activeerde en de vorm in beweging zette, die zichzelf in stand hield, maar waarin jijzelf datgene bent dat de vorm stevig maakt, dat de vorm dingen laat doen en overeenkomstig laat bewegen en dat de vorm laat spreken. Dat ben jij, maar je bent niet de vorm zelf.

We hadden ons ook nog afgevraagd, waar de vorm zelf vandaan kwam. Welnu, de vorm zelf is... geluid! De vorm zelf werd gemaakt met behulp van geluid. En daarover ga ik spreken in mijn volgende interview. Dank je wel.

Terug naar Index

-Jack-
25 augustus 2007
Dit is Jack

De Atlantiërs gebruikten hun verstand en kwamen met het idee om de vorm in zijn geheel te manifesteren, inclusief de ogen. Eerst alleen de ogen. Ze zeiden: "Ontwerp eerst de ogen, zodat wanneer je de vorm binnengaat, jij datgene wordt wat leven aan de vorm geeft en jij kunt er dan mee kijken als jezelf." De Annunaki gingen zo van "Pfff..." hun verstand stond stil. Ze wisten totaal niet waarover ze het hadden. Hoe moet je dat aanpakken?

Ze begonnen in zichzelf te kijken. Hoe komt het dat ik kan praten? Waardoor kan ik denken? Waardoor kan ik naar objecten kijken en hoe neem ik iets in overweging?
Als je de Atlantiërs zag, kon je dwars door hen heenkijken. Dat was ook het geval met de Annunaki. Ze hadden geen hersenvorm, ze hadden geen organen. Nee. Ze waren alleen vorm. Daarom ontwierpen ze een voertuig als alleen vorm, totdat het skelet erbij kwam en nu dan de ogen. Ze dachten: "Hoe moet je dat in godsnaam doen?" De Atlantiërs kwamen erbij en zeiden: "Goed. Je hebt een ruimte in die vorm nodig om te doen wat je nu doet, denken. Maak vormen van datgene, waarvan je ziet dat je het zelf doet. Met andere woorden, denken, of kijken, of afvragen. Manifesteer die drie dingen in één vorm. Spreken moet je ook in één vorm gieten, enzovoort."

Natuurlijk hadden ze gevoelens, zoals woede en wrok, maar daarvoor bestonden nog geen woorden. Ze zeiden: "Datgene wat je ervaart, als dat en dat en dat gebeurt, moet je in één punt onderbrengen." En ze dachten: "Dat is een goed idee!" Ze gingen kijken: "Wat zou de meest geschikte plek zijn om datgene te plaatsen wat denkt en naar objecten kijkt?" En ze stopten dat in het gebied van het hoofd. Anu dacht: "Dat is een mooie plek!"

Hoe hebben ze het brein ontworpen? Wat ze deden was het volgende. Anu vroeg zich af, hoe moet ik dat nou eigenlijk in elkaar zetten en manifesteren? Hij ging eerst eens in het Boek van Ani kijken, want misschien waren zijn voorouders ergens mee bezig geweest, dat hij nu kon gebruiken. En inderdaad, dat was natuurlijk het geval. Ze hadden eigenlijk al gedaan, wat de Atlantiërs hem hadden voorgesteld. Namelijk, waar je het brein kon zien en waar je de ogen kon zien. Dat was alles. Organen waren er nog niet. Waarom hadden ze dat al zitten tekenen? Omdat de voorouders van Anu dezelfde vragen hadden gesteld: "Waardoor kan ik spreken? Waardoor kan ik denken? Waardoor kan ik kijken? Waardoor kan ik me iets afvragen?"

En zo gingen ze zitten spelen met verschillende opties en perspectieven. Ze hadden in het Boek van Ani dus die tekening met ogen en een brein, zoals het zich in feite in deze wereld heeft gemanifesteerd, het had toen alleen een meer ronde vorm. Dat was alles. De Annunaki zeiden: "Ja! Dat moeten we hebben!" En ze gingen een nieuwe poging ondernemen.
Ze hadden alleen het brein en de ogen en probeerden de vorm in te gaan. Maar ze zeiden: "Nee, het werkt niet. Het is gemanifesteerd, maar het blijft stokstijf staan, de ogen zien niets en het brein zit er gewoon in..." Toen dachten ze, misschien moeten we het brein aan de ogen koppelen, want hoe denk je, hoe kijk je en hoe stel je vragen? Dus misschien moeten we het brein op de ogen aansluiten?"

Het werd nog niet 'brein' genoemd. Het was de 'plek waar ik binnenga'. Met andere woorden, de Annunaki en de Atlantiërs verplaatsten zichzelf in het brein. Daar gingen ze zitten. Daar konden ze denken, naar objecten kijken, zich afvragen, spreken – alles. In die ronde holte in het hoofd, die was aangesloten op de ogen. En dat deden ze.

Toen realiseerden ze zich, dat het brein één gemanifesteerde vorm is met twee ogen. Maar hoe moest het gaan werken? Ze sloten dat ene brein aan op die twee ogen. "Laten eens kijken wat er nu gebeurt – ja, cool. Laten we dat eens doen." Dus toen ze in die vorm zaten en in dat voertuig naar buiten gingen kijken, zagen ze wat je ziet, als je door een telescoop kijkt: één rond punt in de verte. Ze zagen niet alles om zich heen, zoals wij nu kijken. Ze zagen alles in een cirkeltje. Toen hadden ze een probleem.

Ze dachten, als je twee ogen hebt, moet je misschien ook twee hersenhelften hebben. En dat maakten ze. Ze sloten het linker oog op de linker hersenhelft aan en verdeelden het brein in twee helften. En toen konden ze alles prachtig zien. Dat werkte goed. Nu konden ze er dus binnengaan en ze konden ermee kijken, maar de vorm stelde verder niets voor. En omdat de tijd doortikte, moesten ze opschieten, omdat ze zich anders op Aarde zouden manifesteren.
Ze zeiden: "Goed, laten we snel zo'n tienduizend vormen maken. We hebben nu één vorm, die zich kan manifesteren zolang de Aarde zich manifesteert en wij zijn voorbereid als de planeet zich gaat manifesteren voor het geval, dat we het niet redden en we ons niet kunnen manifesteren. Waarmee waren de Annunaki eigenlijk bezig? Ze wilden zichzelf manifesteren in een afzonderlijke gedaante. Daar komt het op neer. Dat gold ook voor de Atlantiërs, want die waren er ook dik bij betrokken.

En zo namen ze tienduizend dezelfde voertuigen in productie. Nu vraag je je natuurlijk af, waaruit bestaat die vorm? Waar komt die vorm vandaan? Die vorm werd geplaatst door... de Annunaki waren ook betrokken bij de Sirians van Sirius. Andere groepen komen er pas later bij. De belangrijkste groepen van dat moment waren de Annunaki, de Sirians, de Serpents, de Marsianen en de Leviticus. Die waren er uiteindelijk allemaal bij betrokken. Maar hierbij, waar ik nu mee bezig ben, waren alleen Anu, Enlil, Enki. De anderen komen er later bij.
Ik ga door in het volgende interview.

Terug naar Index

-Jack-
25 augustus 2007
Dit is Jack

en ik ga weer door. Anu ontdekte dus dat zijn voorvaders in feite met de schepping hadden gespeeld. Zij waren de planeet der schepping. Hij had nooit geweten dat ze dat ooit hadden gedaan. Alles wat Anu wist was dat hij goud nodig had om te kunnen overleven. Daaruit bestond zijn bestaan. Daaruit bestond het hele bestaan van de Annunaki. Hij dacht: "Ik moet de genen van mijn voorvaderen hebben, dus laat ik daarom ook eens met de schepping spelen."
Daarom ging hij zich met het meer gecompliceerde ontwerp van het fysiek menselijke voertuig bezig houden. Zijn voorvaders hadden daarmee al zitten spelen, maar niet gedetailleerd genoeg. In het Boek van Ani stonden al schetsen van fysiek menselijke vormen, maar ze hadden nooit begrepen hoe ze die op het fysieke vlak moesten manifesteren in de vorm van materie.

Op dat moment realiseerde Anu zich, dat de Atlantiërs al die tijd het antwoord daarop hadden geweten. Dus wat hij te doen had was deze vorm manifesteren - totdat het klaar was. Nu gaan we iets krijgen, dat heel interessant is...
Waar moet ik beginnen om dit uit te leggen. We zullen eens gaan kijken naar de organen van de fysiek menselijke vorm. De gedaante zelf was ontworpen... daar komt het idee vandaan dat mensen aapmensen waren, want zo was inderdaad de eerste vorm ontworpen, ja, want deze was erg, hoe zal ik het zeggen, deze kon het werk dat moest worden gedaan gemakkelijk doen – het goud dat moest worden gedolven, want dat was op dat moment het belangrijkste doel.

Dus Anu, Enki en Enlil gingen samenwerken om die gedaante te vormen, de vorm van de aap, die de mensen van tegenwoordig kennen. Maar onthoud, dat de organen er nog niet inzaten. Het ontwerp van organen werd alleen ter hand genomen vanwege de systemen, die in de menselijke vorm moesten worden geplaatst. Daarmee is de slavernij van de mens begonnen.

Maar laten we eerst doorgaan met de manifestatie van de fysieke vorm, die precies hetzelfde was als die van de aapmensen. Er zat een structuur in. Dat was het skelet. Als je nu naar een skelet kijkt, zitten er ruimten in voor de ogen en een ruimte voor de hersenen. Die zaten er toen niet in. Er zaten geen hersenen in. Het bestond alleen uit een fysieke botvorm, die het fysieke voertuig op zijn plaats moest houden. Dat is logisch, zoiets heb je nu eenmaal nodig.

Nu vraag je je misschien af, waar de beenderen vandaan kwamen. De beenderen zelf werden geplaatst als... ze hadden nog een vorm van zwaartekracht nodig. Wat ik nu zeg is het volgende. De fysiek menselijke vorm werd naar het evenbeeld van de Aarde gemaakt. Dus de botten vertegenwoordigden de kern van de Aarde; de vorm er omheen vertegenwoordigde de Aarde zelf, en de zwaartekracht houdt de fysieke vorm zoals die nu is bij elkaar, zodat je niet als kleine geluidmoleculen uit elkaar valt, want dat zou hilarisch zijn, nietwaar? Wat overigens wel gebeurt in de dimensies.
Wat is nu eigenlijk het verschil tussen mensen en dimensionale wezens? Wij zitten niet in een fysiek menselijk lichaam van materie met zwaartekracht. Dat is alles.

Je skelet is eigenlijk geen skelet. Het is iets, dat jou op deze Aarde manifesteert in termen van zwaartekracht. De kern van de Aarde staat in verbinding met het skelet, dat de hele menselijke vorm bij elkaar houdt – en dat is wat jou in feite in deze wereld manifesteert. Niet alleen de kern van de Aarde. De kern van de Aarde is het skelet in de fysiek menselijke vorm. Dat is duidelijk, want hoe konden ze die mensen als fysieke voertuigen op deze Aarde geaard houden? Ze hadden het wel geprobeerd, maar in het begin hadden ze nog geen skelet. Ze manifesteerden de vorm van de aap – alleen de vorm – en... het werkte niet, want het dreef weg in zekere zin en het vloog uit elkaar. Iedere keer, dat ze die vorm aan de gang kregen, vloog hij uit elkaar en desintegreerde, zodra ze hem in deze wereld plaatsten. Ze dachten: "Verrek, hoe werkt dat nou?"
Toen kwamen de Atlantiërs erbij. Die zeiden: "Kijk, je hebt iets nodig dat vanbinnen zit om de fysieke vorm in de Aarde te aarden, zodat er een verbinding ontstaat." Dat deden ze. En zo kwam het skelet tot stand.
Dat skelet had een andere vorm. Het was nogal groot, want ze liepen zo van... huhu, weet je wel. Verder hadden ze ogen. Maar die ogen hadden ze toen ook nog niet helemaal voor elkaar. Ze dachten, dat ze die vorm moesten inlopen en dat hun eigen ogen de ogen in de vorm gingen besturen – en dat het zo wel kon lukken. Nee. Helemaal niet.
Ze probeerden die vorm binnen te gaan, maar ze konden zich niet manifesteren in die vorm. Ze bleven ervan afgescheiden. Ze konden wel inter-dimensionaal zien, maar ze waren hier niet gemanifesteerd. Ze zeiden: "Shit, wat nu?"

En toen... wie was het? Het waren weer de Atlantiërs, die met het idee kwamen van – die gebruikten hun gezonde verstand – en zeiden: "Goed. Als je die vorm niet kunt binnengaan, heb je waarschijnlijk een ontwerp van een vorm nodig, een voertuig, als geheel – compleet, zodat wanneer je erin binnengaat, jijzelf datgene wordt wat de vorm kracht geeft, wat de vorm animeert."
Oké... Ik ga door in mijn volgende interview. Dank je wel.

Terug naar Index

-Jack-
25 augustus 2007

Goed, ik ga door met uitleggen hoe de fysieke vorm, hoe dat voertuig zichzelf kon handhaven op een planeet die zichzelf begon te manifesteren. Ze realiseerden zich dat ze moesten opschieten. In die tijd hadden ze hier nog steeds inter-dimensionaal toegang, ze wisten alleen niet voor hoelang. Ze gebruikten hun gezonde verstand, wat ze toen nog hadden, en ze zeiden: "Als we dit niet op tijd klaar hebben, hebben we zelf geen toegang meer tot deze expressie."
Dus ze gingen op zoek naar datgene, wat deze planeet primair manifesteerde. De Atlantiërs zeiden, "Wij waren hier gewoon als geluid en we manifesteerden de plaatsing van het geluid, de zwaartekracht in de kern van de aarde, want dat is geluid, alles is geluid, dus dit is de manifestatie van geluid". En toen deden ze een interessante ontdekking.

Wie spreekt? Wie praat? Wat praat? Dit is ook een vorm, maar inter-dimensionaal. En ze vroegen zich af: "Ben ik deze vorm? Wat is spreken? Spreekt de vorm, of ben ik het, die spreekt? Wat is dit 'ik'?" Toen vroegen ze zich af, waar ze zelf vandaan kwamen. Wat is hun oorsprong, hun ontwerp, waarschijnlijk zijn ze dan ook in staat om een ontwerp of een voertuig te maken, dat op deze planeet kan existeren.

Ik vertelde al eerder, waar de planeet van Anu zich precies bevond, Anu's gouden stad. Ze wilden hem verplaatsen naar de kern van deze Aarde, waar ze het goud konden manifesteren. Maar de Atlantiërs zeiden natuurlijk, dat dat niet kon, omdat ze geen verschillende rassen op één planeet wilden huisvesten. De gouden stad van Anu bevond zich inter-dimensionaal in dit universum dichtbij de Aarde. Niet zo heel ver hier vandaan, eigenlijk direct ernaast.

Eerst moesten ze er achter zien te komen, waar ze zelf vandaan kwamen. Ze gingen onderzoeken waar ze vandaan kwamen. En toen ontdekten ze iets interessants. Ze vonden boeken, rollen, geschriften van heel lang geleden met precies dezelfde vraag ... maar zonder antwoord. Die wisten toen dus ook niet waar ze vandaan kwamen, hoe ze hier waren gekomen. Die vraag was dus in het verre verleden al gesteld, maar ze hadden het begin van alles niet kunnen vinden, zoals de bibliotheek van Alcyone.

Uit dat ene wezen van Anu's ras, de voorvader van Anu, kwam de conclusie voort: "Als ik niet in staat ben mijn oorsprong te vinden, moet ikzelf de oorsprong zijn." Dat is een interessant inzicht, want niemand kon eigenlijk het beginpunt van de schepping ontdekken en de reden waarom ze er zijn. Anu keek ernaar en zei: "Shit, ik ben de oorsprong. Ik ben de schepper. Ik moet deze hele schepping zijn." In dezelfde gedachte vond Anu meer geschriften van zijn voorouders, die met de schepping speelden, die met manifestatie speelden, niet met gemanifesteerde manifestatie, maar met inter-dimensionale manifestatie.

Wat betreft het ontwerp van de planeten zelf – de planeten waarop ze hun steden bouwden, de planeten die één waren met hun expressie – die waren in feite gemaakt door de voorvaders van de Annunaki. Daarbij speelden de Sirians een rol en in het bijzonder de Serpents. De Serpents waren het oorspronkelijke ras, waaruit het ras van Annunaki was voortgekomen. Dus de Serpents waren het oudere ras in het bestaan van die tijd. De Serpents waren nogal gemene, onaangename wezens. Maar niemand bemoeide zich met hen. Iedereen zat gewoon in zijn eigen stad en deed wat hij moest doen en bleef uit de buurt van de Serpents. In termen van het bestaan zou je kunnen zeggen, dat de Serpents de Duivel vertegenwoordigden en de Atlantiërs God, als je het beeld van hemel en hel voor je ziet. De rest was 'gewoon', zoals het volk, de mensen.

Dus de Annunaki waren eigenlijk zonen van de Duivel, de Serpents. Maar de Annunaki en de Serpents kwamen eigenlijk nooit met elkaar in contact. De Annunaki hadden een hekel aan de Serpents. Iedereen was eigenlijk beducht voor de Serpents. En de Serpents waren bang voor de Atlantiërs. Het was eigenlijk geen angst, maar ze gingen niet naar hen toe.

Anu ging terug in de tijd en keek nog eens in de rollen van zijn voorouders in de bibliotheek van Alcyone van Satya en hij zag, dat wat zijn voorvaders hadden gekend, de schepping was. Dit heet het Boek van Ani. Dat boek was geschreven door het ras van Annunaki tijdens hun ontdekkingen van het scheppingsproces. Het boek werd geschreven op het moment dat ze erachter kwamen dat "Als ik mijn oorsprong niet kan vinden, ikzelf de oorsprong ben."

In die realisatie speelden ze met allerlei uitdrukkingen van de schepping. Ze manifesteerden planeten, waar steden werden gebouwd en waar rassen naartoe trokken, als je het zo wilt noemen. Want daarvoor hadden rassen wel hun steden op inter-dimensionaal niveau, maar ze hadden geen vaste plek, zoals een planeet, die specifiek aan hen was toebedeeld. Dat hebben de voorvaderen van Anu gedaan, planeten in hun vorm ontwerpen. En dat gebeurde met geluid, ze maakten plaatsen met behulp van geluid.
De voorvaderen gingen naar al die rassen toe en zeiden, "Luister, wij kunnen voor jullie een planeet maken, voor jullie alleen, waarop je jezelf en je steden kunt manifesteren en ook nog in je eigen melkwegstelsel kunt existeren. Wat denken jullie daarvan?"
Dit is Jack. Ik ga door in mijn volgende interview.


Terug naar Index

-Jack-
25 augustus 2007
Dit is Jack weer.

En ik ga door met de uitleg van het eerste ontwerp. Met dit eerste ontwerp werd inter-dimensionaal gespeeld, want het had zich nog niet gemanifesteerd. Die vormen hadden handen nodig, die nogal groot moesten zijn, relatief groter dan de rest van de fysieke vorm. Ze hadden een hoofd dat een normale vorm had, meer een rond, eivormig hoofd. Dan hadden ze natuurlijk andere lichaamsdelen, zoals degene die nu bestaan. De benen waren lang en recht. De voeten waren enorm groot en die hadden meer de vorm van klauwen. De handen leken meer op de fysieke handen van gorilla's of grote apen tot op zekere hoogte, niet helemaal. De voeten waren krachtig als klauwen, zodat wanneer ze liepen ze zich goed konden voortbewegen op de gemanifesteerde grond, vooral wanneer ze klompen goud uit die instrumentele dingen moesten trekken. Dan moesten ze zich goed in de grond kunnen afzetten om het eruit te kunnen trekken. Het lichaam was verder niet van groot belang, het ging voornamelijk om de voeten en de handen.
Dan de ogen. Die waren reptielachtig, als spleten, maar vanbinnen rond. Katten hebben ook pupillen in de vorm van ronde spleten. Dit was het eerste basisontwerp, dat zag er goed uit. Maar het bestond alleen nog als een afbeelding. Het bevond zich alleen nog in het stadium van een voorlopige tekening. En die zag er goed uit.

Ze konden zien en ze konden min of meer ademen, maar ze vroegen zich af, hoe ze die vorm hier in stand konden houden. Hoe moet dat in zijn werk gaan? Hoe kan alles hier bestaan? Hoe waren die vormen in staat te kunnen zien? Dat waren de kwesties die volgden. Want stel je voor, je bent in deze wereld en je hebt geen dokters en wetenschappers, die weten hoe je kunt zien, hoe je brein werkt, hoe je fysieke lichaam functioneert. Dan ga je je afvragen, hoe zie ik eigenlijk? Op welke manier kan dit hier allemaal bestaan? Hoe kunnen mensen zien. Hoe kun je ademhalen? Hoe gaat dat in zijn werk?

De vragen die de Annunaki zich samen met de Atlantiërs stelden waren, hoe moet deze vorm, dit voertuig, zichzelf hier overeind houden?

De natuur, de planten, ontwikkelde zich – interessant genoeg – uit zichzelf. Maar dat gebeurde niet in de specifieke vormen die je nu ziet, zoals bomen en planten. Het was één expressie en die was prachtig, schitterend. Dus ze vroegen zich af hoe dat in zijn werk ging. Hoe heeft zich dat eigenlijk gemanifesteerd. Dat wisten ze niet. Alles wat ze wisten was hoe ze in het centrum van deze planeet een zwaartekrachtkern konden plaatsen, zodat van daaruit alles zich begon te manifesteren en waaruit alles voortkwam.

Zo gingen ze een onderzoek doen met de assistentie van de Atlantiërs natuurlijk. Want ze hadden wel in de gaten, dat hier op deze planeet een vacuüm moest worden gevormd. En zo kwam de expressie van de natuur en hele kringloop van ... ik ben geen wetenschapper en ik ken al die termen niet, maar je weet wel wat ik bedoel: alles wat je inademt en uitademt, wat het omgekeerde is van wat planten in- en uitademen [kooldioxide, zuurstof en stikstof].

Wat betreft de instandhouding van de fysieke vorm ... nee, ik moet verder teruggaan in mijn verhaal. Mijn excuus voor het  van de hak op de tak springen, maar ik moet je van verschillende dingen tegelijk op de hoogte brengen.
Dit was ontwikkeld toen de natuur zich in redelijke mate had gemanifesteerd, alleen niet op de huidige manier. Ik zal je nog vertellen hoe alles veranderde in bomen, planten en bloemen met hun eigen uitdrukkingen.

Dus ze gingen eens naar de natuur kijken en vroegen zich af hoe het kon bestaan en hoe het zich had gemanifesteerd en hoe het zichzelf in stand hield. Hoe hield die planeet zichzelf in stand? En op die manier kwamen ze erachter, dat alles ademt. Er is iets op deze planeet waardoor alles ademt. Ze omschreven het niet als ademen, maar ze geloofden eigenlijk, dat de hele planeet leefde.
Dat was verbijsterend, want hoe moet je zoiets verklaren? De Atlantiërs en Anu begrepen het niet. Dus ze dachten echt dat deze planeet leefde, want hij hield zichzelf in stand, hij drukte zichzelf uit en dat was nergens anders het geval. En zo kwamen ze erachter hoe de planeet zichzelf in stand houdt. Hoe de natuur, zoals we dat tegenwoordig noemen, zichzelf bedruipt.

In het volgende interview ga ik uitleggen hoe ze de ingewikkelde aard van de fysieke vorm van de mens ontwikkelden.


Terug naar Index

-Jack-
26 augustus 2007
Dit is Jack.

Toen alles zich in en op deze planeet begon te manifesteren, gebeurde dat dus ook met het goud. Het probleem dat ze zich realiseerden was, dat - wanneer alles in die mate gemanifesteerd zou worden - ze geen toegang meer zouden hebben tot deze planeet. Ze hadden een plan nodig. Dat is de reden dat Anu naar de Atlantiërs ging en zei: "Luister, we gaan een probleem krijgen. Alles wordt in die mate gemanifesteerd dat ik er zeker van ben dat we op een bepaald moment geen toegang meer zullen krijgen. Maar dit is ook een mogelijkheid om eindeloos te blijven bestaan."

Uiteraard hielden de Atlantiërs erg veel van hun planeet, het was wie ze waren. Het was een expressie van henzelf, die aan het manifesteren was, maar zijzelf niet. Ze dachten echt dat ze gingen manifesteren, omdat ze van deze planeet waren. Ze konden het echt niet begrijpen. Toen zeiden de Atlantiërs: "Oké, je hebt onze toestemming om je plan voor te leggen. We zullen zien wat je naar voren brengt en dan zullen we het nog eens overwegen."
Anu zag de bui al hangen, omdat hij goud nodig had. Als hij geen goud heeft, kan hij niet bestaan. Het zou een probleem worden, omdat hij inter-dimensionaal bestaat en niet in gemanifesteerde vorm. Als het goud zich manifesteert, moet hij zijn stad hier op Aarde manifesteren. Hij zal dat wel moeten doen om te kunnen overleven en hij zal daarvoor doen wat noodzakelijk is. Maar het is interessant om te weten, dat het meer over hem ging dan over iets anders. Hij wist dat hij goud nodig had. De Annunaki geloofden dat ze goud nodig hadden om te kunnen bestaan en van vorm te kunnen veranderen. Wat ze zijn, is van goud. Als ze geen goud hebben, zijn ze niets, waardeloos en sterven ze.

Nu vraag je je waarschijnlijk af, waar de menselijke vorm vandaan komt. Laten we daarop ingaan. De Atlantiërs hadden een fascinerende vorm die bijna hetzelfde is als de menselijke vorm maar dan groter, veel groter en slank. Zowel de mannelijke als de vrouwelijke vorm was redelijk slank in hun expressie. Ze hadden voeten, ze hadden handen, ze waren mooi. Het waren echt mooie wezens, prachtig, zonder fouten, perfect. Het zijn wezens, die je in één oogopslag ziet. Stel je voor... Ik zal het je even uitleggen...

Ik ben er zeker van, dat mannen soms vrouwen zien rondlopen, waar hun mond van openvalt. Alles staat stil. Het enige dat op dat moment bestaat, is de vrouw die daar rondloopt. Dit gold niet alleen voor de vrouwen van Atlantis, maar ook voor de mannen die ik daar heb gezien. Daar kun je het dus mee vergelijken. Het is alsof je voor een moment voor een deel bent gehypnotiseerd. Alsof je bent betoverd. Dat was mijn ervaring wanneer ik naar de Atlantiërs keek. Met het kijken naar mannen of vrouwen had het op zich niets te maken, het was hun aanwezigheid in de expressie van klankbeweging en hoe ze hun stem gebruikten om te communiceren. Het was gewoon adembenemend. Goed, daarover heb ik genoeg gezegd.

De algemeen menselijke vorm is dus afkomstig van de Atlantische vorm maar de stabiliteit en de details kwamen van een andere planeet. Ze realiseerden zich, dat ze een comfortabele vorm nodig hadden, waarin ze zich aangenaam en gemakkelijk konden verplaatsen. Ze beseften dat ze een omhulsel moesten ontwikkelen, dat hen op deze Aarde zou ondersteunen. Het plan was om dit omhulsel te vormen en om daarna gewoon in staat te zijn om erin te gaan en te kunnen bewegen en... Mijn god, dat is bijna hetzelfde als dit portaal... Dus je gaat erin, je doet wat je moet doen en je gaat er weer uit. Maar ook dit werkte niet. Het goud begon zich echt te manifesteren en ze konden het goud niet meenemen naar het inter-dimensionale gebied. Dat gaat simpelweg niet. Anu zei: "Dat is een probleem voor latere zorg, laat ik me eerst concentreren op het ontwerp van het omhulsel."

Dit is het moment, waarop Enki en Enlil erbij komen. Enlil was vooral bekwaam in de kennis van het onderhoud van dit fysieke omhulsel op deze gemanifesteerde planeet. Hij wist bijvoorbeeld wat de haren, de ogen en de oogleden in het lichaam doen en waarvoor ze dienen. Wat de mannelijke en vrouwelijke manifestaties betreft; de penis en de vagina bestonden nog niet. Het waren ook "rechte" manifestaties. De arm bijvoorbeeld, had geen buigpunt maar was toch in staat om te plooien. De punt op de elleboog was er dus nog niet. De handen waren ook recht en sterk. Ze waren zelfs een stuk groter dan onze handen nu. Het hoofd was gewoon een rond hoofd met ogen ... uiteraard.
Ik zal verder gaan in mijn volgende interview.


Terug naar Index

-Jack-
26 augustus 2007
Dit is Jack.

Ik zei dat ik zat te lachen, maar je zult wel merken waarom. Je zult gaan inzien waarom bepaalde manifestaties zich hier bevinden, en hoe ze in hun werk gaan en waarom en waarbij alle mensen zijn betrokken.
Op dit moment zijn alle mensen programmeerbaar. Jullie zijn systemen. Jullie zijn systemen geworden in een evolutionair proces sinds het begin van de totstandkoming van de mens. Jullie zijn systemen sinds de integratie van de Atlantiërs met de fysiek menselijk vorm, die systemen zijn geworden.
Dit proces van mensen als complete systemen is ongeveer sinds 1998 voltooid.

Ik spreek over jullie als systemen, want dat is wat jullie echt zijn. Jullie waren ontworpen om dat te worden door een evolutionair proces. Zoiets gebeurt natuurlijk niet in één ogenblik, wanneer je wordt geboren. Dit hele proces heeft zich sinds het begin ontwikkeld. Deze wereld was in het begin niet zover gemanifesteerd als nu. De wereld was nog inter-dimensionaal.
En naarmate de wereld zich in de loop der tijd ging manifesteren onder invloed van de zwaartekrachtkern in de Aarde, begon het fysiek menselijke lichaam zich als één geheel met de Aarde te manifesteren, evenals de systemen in het menselijke lichaam. Die begonnen zich samen te pakken, te comprimeren tot deze driedimensionale situatie zoals je die nu kent. En dat heeft tijd gekost. Dat heeft ontzettend veel tijd gekost, zoals je je kunt voorstellen.

Het zijn dus de planeet, de fysieke vorm en de systemen in het lichaam, waarbij wezens geïntegreerd raakten met hun systemen, die zich tegelijkertijd in het lichaam hebben gemanifesteerd. Dat is de reden, waarom jullie het niet kunnen waarnemen en waarom jullie niet in de gaten hebben dat je een systeem bent. Hoe zou je dat kunnen weten? Jullie hebben er nooit van gehoord. Jullie hebben het nooit voor mogelijk gehouden. Want de systemen, die jullie door het evolutionaire proces zijn geworden, zijn in die mate een onderdeel van jezelf geworden, dat je het niet ziet. Het is onmogelijk om iets waar te nemen, als je het al bent geworden.

Neem bijvoorbeeld een systeem, dat vanaf het moment van de conceptie wordt geprogrammeerd en dat is nu een zichzelf voortbewegende, denkende en voelende machine en je zegt tegen die machine, "Jij bent een systeem." Dan zegt het: "Hoezo systeem?" Hoe vertel je een systeem dat het een systeem is? Daarop zal ik later nog uitgebreid ingaan.

Die systemen zijn voornamelijk geëvolueerd door middel van het denken, en door emoties en gevoelens. Mensen, dit zijn de drie punten. Als je denkt, als je emotioneel wordt en als je gevoelens koestert, die zich in je bevinden, ben je een systeem. Als je er vormen van geloof en overtuigingen op na houdt en verder alles in deze wereld, dat jou zelf omschrijft of definieert, ben je een systeem.
Dat is heel eenvoudig. Maar het proces om je ervan te verlossen als systeem, dat je bent geworden als een werkelijke levensuitdrukking, is een ander verhaal. Dat is een heel ander verhaal.

Maar laat ik doorgaan met deze dingen voor jullie in perspectief te zetten.
Voordat je ergens op reageert, wil ik je vragen gewoon adem te halen en kalm te worden en te luisteren naar wat ik verder zeg. Kijk naar dat hele circus, voordat je een veronderstelling doet en voordat je welke reactie dan ook vertoont en ik vraag je om onvoorwaardelijk te luisteren naar wat ik nu zeg:
Luister gewoon, ga zitten en laat de woorden door je heen stromen, meer niet.

Ik was gebleven bij het plan van Anu, de Sirians en de Serpents.
De Leviticus ontwierpen de hele voedselketen van het leven. Marduk hield zich bezig met het ontwerp van de programma's voor mensen.
Meer hierover vertel ik in mijn volgende interview. Dank je wel.

Terug naar Index

Nu ga ik verder met mijn vorige vraag: hoe hebben we vanuit structureel oogpunt deze realiteit gecreëerd om via geluid bepaalde scheppende vermogens te vertegenwoordigen? Zoals ik al zei, zijn de zon en de maan belichamingen van licht en donker, gecreëerd door licht frequentie trillingen.

Zoals ik eerder aangaf is alles in essentie klank. Eén klank, wat betekent dat alle vormen en structuren, wezens en dieren in de kern gelijk zijn. We zijn dus allemaal gelijk. We hebben hemel en Aarde, de hemel vibreert alleen met minder dichtheid en een lager intensiteitniveau dan de Aarde. Betekent dit dat alles en iedereen in het bestaan op elke manier afgescheiden is van elkaar?
Mijn antwoord is nee, want ik heb mezelf bewezen dat alles dat bestaat één is. Maar waarom en hoe is het bestaan dan gekomen tot de expressie en ervaring van zichzelf in dit moment? Waarom zijn zoveel wezens verdwaald in ideeën, overtuigingen, emoties, gevoelens, dromen, verlangens, verwachtingen en behoeften? Hoe is dit gebeurd?
Ik heb een theorie die ik kan afleiden uit datgene wat ik net met jullie heb gedeeld. Door ons creatieproces als geluid in de vorm van menselijke wezens en dieren hebben we de hele creatie verkeerd uitgelegd door wat we zagen met onze fysieke ogen. We zijn vanaf het begin de scheppers geweest en zullen eeuwig scheppers blijven.

Mijn vraag is dan ook, is er ooit een begin geweest, want wij zijn altijd en eeuwig hier als klank, we drukken ons alleen maar uit in verschillende structuren, vormen en gedaantes. Door onze misinterpretatie van het bestaan zijn we begonnen met het creëren van ideeën en begrippen over dit universum en alles wat erin bestaat. Wanneer zijn we gestopt met als klank te creëren wie we werkelijk zijn? Of is dit wie we werkelijk zijn?
Wat als wij voorbij klank zijn, wij de scheppers zijn van klank en van het geheel van de schepping dat is voortgevloeid uit de allereerste klank ooit gemaakt? Dat we alles wat er bestaat hebben gecreëerd en in onze eigen schepping zijn gestapt om zelf onze schepping te kunnen ervaren - wetende en begrijpende dat we nooit echt in staat zijn om werkelijk onszelf te verliezen - om te gaan en staan als eindeloze scheppers?
Dat we, als wie we werkelijk zijn, alles dat er is hebben gecreëerd en dat we onze eigen creatie ervaren. Mogelijk dat we, door hier te zijn en door onze eigen schepping te ervaren als onszelf (alle creaties zijn structurele manifestaties en expressies van wie we zijn) onze eigen schepping verkeerd hebben uitgelegd door ons af te scheiden van onszelf, van ons eigen bestaan en schepping en raakten we verdwaald in onze eigen creaties.

Wat belichaamt het bestaan, Aarde en hemel en alles wat erin leeft - het staat voor de omvang van waartoe wij in staat zijn om als scheppers te scheppen. En we ervaren onze eigen schepping.
Waarom zeg ik "afgescheiden"? Kijk naar de hedendaagse wereld, het lijkt alsof de schepping is gestopt bij de creatie van de mens. Waarom? Was de schepping van de mens, een andere manifestatie van onszelf om onze eigen schepping te kunnen ervaren en de schepping (zoals Aarde, planten en bomen en dieren), dat zijn wij ook, manifestaties van onszelf om ons te ondersteunen in de ervaring van onze eigen schepping? Afgescheiden, kijk naar de wereld van vandaag. We zijn bezig geweest met creëren aan de buitenkant, vliegtuigen, straalvliegtuigen, ruimteschepen om in de ruimte te reizen, mobiele telefoons, televisie, elektriciteit, computers, huizen, kleding enzovoort, maar wezens hebben zichzelf totaal vergeten. Iedereen op Aarde en in wat voorheen de hemel was, heeft vergeten wie hij is en waarom hij hier is.

Elk wezen dat ooit bestaan heeft leefde volledig buiten zichzelf, zoekend, smachtend, speurend naar iets om hem te vervullen. En terwijl computers, televisies en mobiele telefoons alleen maar verbeterd worden en de modellen steeds ingewikkelder en uitgebreider, worden de wezens op Aarde als wie ze zijn, langzaam maar zeker vernietigd. Proberend het leven en hun bestaan draaglijk en meer leefbaar te maken, proberend te overleven door relaties te hebben en betere technologie te creëren om het bestaan van alle wezens op Aarde te rechtvaardigen.

Het bestaan van geweld, molestatie, misbruik, moorden, vernederingen en grofheid ten opzichte van elkaar, wezens die zich definiëren volgens bepaalde bezigheden zoals doctoren, politici, advocaten of zakenmensen, als een vorm voor het behalen van succes. Wezens die zich definiëren volgens relaties, blijkbaar het enige werkelijke verlangen van alle wezens, zichzelf in een vorm gietend om een bepaalde mate van succes te bereiken, voor geld, macht en controle, om zeker te stellen dat ze een relatie zullen hebben om te kunnen genieten van de pleziertjes van sex.

Als je eerlijk zou kijken naar het bestaan zoals het nu is, als je één kans zou krijgen om de wereld te creëren zoals jij hem graag zou willen ervaren voor jezelf, zou dit alles dan voldoende zijn? Kijk eens naar de mate waarin wij ons hebben afgescheiden en beperkt binnen onze eigen creatie. Wezens bestaan alleen maar voor het verwerven van macht, geld, manipulatie, relaties, sex enzovoort en waarom? Ik heb er een antwoord op: om te kunnen overleven in deze realiteit. Ons bestaan is er een van overleven geworden. Dit is wat ik probeer duidelijk te maken. We zijn vergeten hoe te creëren zoals we werkelijk zijn, om expressie te geven aan onszelf (expressie is creatie, ze gaan hand in hand) als scheppers. En we hebben onszelf toegestaan om onszelf te beperken, te onderdrukken en naar beneden te halen tot het simpele niveau van overleving. Niet meer wetend of ons herinnerend wie we zijn, waar we vandaan komen, hoe we hier zijn gekomen en waarom we hier zijn.
Met zo'n omvang dat we niet eens meer willen overwegen dat het mogelijk is dat we feitelijk de scheppers zijn van het hele bestaan. Natuurlijk is duidelijk te zien aan wat alle wezens in het bestaan doen dat we niet alleen onszelf aan het vernietigen zijn, maar onze hele schepping. We zijn met ons allen zo verdwaald, verdwaald in ideeën, begrippen, een veelvoud aan overtuigingen enzovoort. We hebben onze toepassingen volkomen verdraaid.
Kijk eens naar de wereld van vandaag. Weet je wat interessant is; we tonen onszelf al wat het toepassen van eenheid (die bestaat in alle wezens) inhoudt. Alle landen hebben presidenten en politici en alle wezens in dat specifieke land zijn het eens over en gehoorzamen aan de regels, voorschriften en wetten van de regering van het land. Wezens zijn individueel en collectief overeengekomen (wezens in de maatschappij) om een bepaald persoon aan te stellen op een bepaalde verantwoordelijkheidspositie zoals bijvoorbeeld een president. En de president heeft natuurlijk ook toegestemd om deze positie in te nemen die hem werd aangeboden met de collectieve toestemming van de hele samenleving.
Wat ik duidelijk wil maken dat de meesten of een paar ermee instemden. Ja, misschien dat anderen de voorkeur gaven aan iemand anders, maar het collectief besloot en ze hebben toch te gehoorzamen aan de regels, voorschriften en wetten. Alle wezens in een bepaald land hebben collectief besloten welke wetten, voorschriften en regels zij moeten volgen. En dan zijn er de speciale politiemachten, ook deze bestaan met algemene instemming van het land om degene die zich niet houden aan de regels, voorschriften en wetten van het specifieke land, te assisteren met het begrijpen van de consequenties van hun daden.

Is niemand in het bestaan in staat om te zien wat we hebben toegestaan? Is niemand in staat te zien dat alles in feite leeft in expressie en dezelfde expressie ervaart in het bestaan? Wezens willen een relatie hebben, sex hebben, een gezin stichten, een succesvol bedrijf, gehoorzamen aan de regels van de regering van het land en maatschappij. Dit gaat al aeons van tijd zo, precies dezelfde toepassingen, steeds weer opnieuw. Het enige wat wel tot op zekere hoogte echt veranderde waren de scheppende vermogens om huizen, medicijnen en technologie te wijzigen. Precies dezelfde toepassingen bestonden voorheen ook in de hemel. Het verlangen om te domineren, regeren en een mate van macht te hebben om zichzelf en hun bestaan te rechtvaardigen, sommige wezens die anderen tot slaaf maken. Het hele bestaan is meer het samengevoegde effect geworden van de ervaring en uiting van onszelf als slaven. Heeft niemand in het bestaan zich gerealiseerd dat iedereen al aeons van tijd precies hetzelfde toepast? Precies dezelfde toepassingen en expressies zijn gebruikt in de hemel en op Aarde. Ik zelf, Alice Bailey, ontdekte dat de Aarde het middelpunt van slavernij in dit universum was geworden. Waar wezens uit het universum, sommige niet te zien door het menselijke oog, wezens op Aarde hebben gebruikt als laboratoriumratten om hun schijnbare scheppende vermogens te praktiseren, zich uitend in een bepaalde vorm van technologie. Die spelletjes speelden om te zien wie er de meeste wezens op Aarde in de val kon lokken. Wedstrijden werden bedacht om controle- en machtsposities te creëren door de wezens die spelletjes speelden met anderen die in de val zaten op de Aarde. Er is de wezens op Aarde zoveel aangedaan dat niets op de planeet Aarde nog waarheid is, op geen enkele manier dan ook. De Aarde is de definiëring geworden en het levende bewijs van de definitie tot in welke mate alle wezens in het bestaan verdwaald zijn geraakt. Het leven werd een slavernijgebeuren op slavernijgebeuren op slavernijgebeuren. We zijn de bouwstenen van het bestaan vergeten zoals de Aarde, de planeten, de planten, bomen, sterren en dieren en de specifieke reden voor hun bestaan en daarmee die van onszelf.
Kijk naar hongersnood, waarom bestaat hongersnood anders dan als gevolg en voortvloeisel van macht en geld - op honger gebaseerde overlevingsinstincten van de meeste wezens op Aarde zodat er niet genoeg is voor iedereen? Wat anders is sexueel misbruik en verkrachting dan het gevolg van de uiting van wezens die hun bestaan en de ervaring van zichzelf funderen op de behoefte en het verlangen om sex te ervaren? Wezens doen alles om sex te kunnen hebben. Wezens baseren hun bestaan, houding, manier van lopen, praten en kleden op gezien worden door iemand om een relatie mee te hebben om sex te kunnen ervaren. Wezens zijn succesvol en hebben geld om in staat te zijn om anderen te manipuleren en controle te hebben over anderen voor sex. Nemen drugs als vervanging voor de sex-ervaring. Zowel de drugs als de sex worden een verslaving en nemen de leiding volledig over. Zoals drugs en sex de slavernij zijn geworden van de Aarde, zo zijn macht en controle de slavernij geworden van de hemel. Waar wijst droogte op Aarde anders op dan op hoe wij onszelf toestaan om de scheppende levenskracht in onszelf uit te drijven door voortdurend buiten onszelf te leven, langzaam maar zeker onszelf dodend, onszelf en onze natuurlijke vermogens om te scheppen en onszelf te ondersteunen door onze scheppende vermogens, uit te drogen?

Wat hebben we gedaan? We leven in een realiteit van absolute slavernij en afscheiding waarin iedereen angst heeft en iedereen elkaar negeert. Zoals het in de hemel is, zo zal het op Aarde zijn. Bernard en ik hadden precies dezelfde vraag in de tijd dat we aan elkaar werden voorgesteld. Hoe hebben we onszelf toegestaan om onszelf te ervaren als één met klank, gelijk als scheppers onszelf ervarend en uitdrukkend in onze creatie, én als één en gelijk aan waar we nu zijn in de absolute ervaring van afscheiding en slavernij? We zijn volledig verdwaald in ideeën, plaatjes en overtuigingen, religies en relaties. We staan onszelf niet eens toe een flauw vermoeden te hebben van de waarheid van wie we werkelijk zijn en van wat we werkelijk in staat zijn om te doen als scheppers met volledige expressie. In de val gelopen, tot slaaf gemaakt en afgescheiden op niet te bevatten wijze!

De teksten en opmerkingen hierboven zijn vergaard gedurende mijn eigen reis in de dimensies en op Aarde. Ik ben vele levens lang een waarnemer geweest en een deelnemer aan gebeurtenissen in alle hoeken van het universele proces. Ik heb vele teksten die ik bij me hield, elke observatie over gebeurtenissen en gewaarwordingen waar ik tegenop liep gedurende het universele proces, schreef ik op. Vaak genoot ik van een rustig moment in mijn eigen gezelschap, schrijvend over mijn gewone dagelijkse ervaringen in de dimensies voordat ik me hier op Aarde manifesteerde als Alice Bailey. Ik heb het nu over de tijd voordat ik Bernard leerde kennen. Thuis, maar ook door de gemeenschap waar binnen ik verbleef, werd ik gezien als een vreemde "eenling". Ik had lang bruin haar, bruine ogen, wit-roze huid en was redelijk lang en slank. Ik kan me zelfs herinneren hoe ik me bewoog als ik liep. Mijn bepaalde manier van bewegen werd gewoonlijk vergeleken met de door God gezegende beweging. Welke ook specifiek is, want waar ik vandaan kwam werden wezens geboren door het uitspreken van woorden. Ik werd geboren door het woord "grace" (zegening) en hier kwam mijn naam vandaan: Gracioulè. Op onze planeet hadden we een speciaal heiligdom waar nieuwe wezens geschapen werden. Het proces van het scheppen van een nieuw wezen ging als volgt:
De zon (ik heb het over dezelfde zon als hier op Aarde) stuurde gedurende een bepaalde tijd een straal (lichtstraal, rood, oranje en geel in de natuur) over de driehoek die hing boven het heiligdom. Het heiligdom bestond uit een gebouw, parelwit, met daarboven een driehoek zwevend. De stralen openden dan de driehoek en daarmee de deuren van het heiligdom. Er werden dan twee wezens uitgekozen, meestal mannelijk en vrouwelijk, die een speciale overeenkomst hadden gesloten om samen te gaan en staan in de expressie van creëren. Hoewel het ook wel gebeurd is dat het één man of één vrouw was. De selectie werd aangegeven door een bal van vuur, een kleinere uitgave van de zon, ontvlammend tussen de twee wezens. De wezens werden getransformeerd tot het licht van de zonnestralen, precies dezelfde als welke van de zon komen om de driehoek en de deuren van het heiligdom te openen en dan, zodra hun hele lichamelijke expressie als de kleur van de stralen van de zon werden, verscheen de kleinere expressie van de zon tussen hen in. Zodra dit gebeurde, liepen de geselecteerde wezens de trap op door de open deuren van het heiligdom. Binnen de muren van het heiligdom was niets, behalve een witte muur, die meteen tot voor hen schoof. De twee uitverkorenen spraken dan tegelijkertijd een woord, het mijne was bijvoorbeeld "Grace", en dan stapte er een wezen uit de verplaatsbare, parelwitte muur. Het hele heiligdom en ons bestaan waren gefundeerd op klank. Alle klankstructuur expressies resoneerden op een specifieke licht-frequentie-trilling. En zo werd ik de bewuste verwezenlijking van Grace. En zo waren alle wezens uit de klankwereld waar ik vandaan kom. We waren specifieke bewuste verwezenlijkingen van gesproken woorden. Dan kun je volgende vraag stellen: wat is bewustzijn? Mijn begrip van en ervaring met bewustzijn als de belichaming van het woord "grace" was een fijn afgestemde klankfrequentie die resoneerde vanuit het centrum van mijn hersenen, waardoor ik alle structurele formaties en manifestaties van geluid in mijn omgeving en binnenin mij kon interpreteren als mezelf. Hierdoor was ik als klank in staat te wennen aan het leven van klank om me heen als zijnde mezelf.

Ik was me op een complexe manier bewust van alle geluid. Klank in beweging, klank in structurele resonantie en ik herinner me mijn eerste ervaring met de wereld en manifestatie van geluid binnen mijn bestaan. Ik werd werkelijk voor het eerst geboren toen mijn ogen en mijn oren de zuiverheid van klank van alles om me heen en in mij ervaarden. Ik herinner me duidelijk hoe ik de verschillende klanken observeerde, ernaar luisterde en keek en eraan deelnam, alsof de klank zo bewust was als ik, met mij deelnam aan de gebeurtenis van mijn geboorte en zelfverwerkelijking als belichaming van klankbewustzijn. Zo begon mijn leven, als klank in deze realiteit. De uitverkiezing van de wezens werd ook specifiek gericht op alleen diegenen die zichzelf respect betoonden als klank in vrije beweging en zichzelf als scheppers toepasten. Zij droegen ook de specifieke klanksignatuur die duidde op de toestemmende innigheid van wezens die een overeenkomst gesloten hebben. We creëerden en deelden onze ervaringen als scheppers ononderbroken met alle wezens. Zo kwam ik ook in contact met Lily en liet ik haar zien hoe je speelt en schept met klank toen we nog maar kinderen in het universum waren. Hiermee heb ik mijn begrip van alle creaties uit de klankbron uitgelegd.

Alice Bailey

Terug naar Index

Transcribed and typed by Alice A. Bailey through the interdimensional portal
Date: 23/11/2007


©Copyright 2007-2008 Desteni Trust
Alle rechten voorbehouden. Het materiaal mag worden verspreid in de oorspronkelijke vorm en uitsluitend als compleet document voor persoonlijke groei en onderzoek, mits de auteursrechten van Desteni Trust blijven ingesloten. Geen enkele vorm van reproductie en vertoning van materiaal ten behoeve van commerciële doeleinden is toegestaan.

Structuur, wat is structuur en wat is er vereist voor structuur van enig aspect of expressie binnen het bestaan of expressie van het creëren? Structuur, dit hele universum, Aarde en hemel bestaat uit vele vormen van structuur. Waarom, vraag ik? Waarom is structuur nodig? Zijn we niet in staat om te bestaan als vrij bewegende en vloeiende wezens in onze uitdrukking en toepassing van onszelf? Waarom zijn we in de val gelopen en hebben we onszelf beperkt tot een gelimiteerde gestructureerde realiteit genaamd de Aarde of de Hemel? Heeft de hemel een bepaalde gestructureerde vorm, volgens mij wel. Want het is mogelijk om in de hemel een auto met alle mechanische onderdelen te maken net als op Aarde. Dit is alleen maar mogelijk vanwege het bestaan van een vorm van structuur die de creatie van een dergelijk verschijnsel ondersteunt.

De Aarde is in een gestructureerde vorm, de natuur met alle individuele planten en bomen, de Aarde met alle gebouwen en torens, levensvormen zoals insecten, dieren, mensen en het universum met sterren en planeten. Het zijn allemaal gestructureerde manifestaties. En dan is er nog de hemel met wezens die alleen vibreren op een minder compact trillende expressie dan de Aarde, toch, beweging en richting en creatie bestaan in dezelfde toepassing als op Aarde, alleen maar sneller. En ze zijn niet zichtbaar voor de wezens op Aarde omdat de trillingstructuur van de ogen verfijnd is afgesteld om alleen dat te zien wat weerspiegeld wordt door de trilling van de Aarde.
Hoe ziet men? Zien kan alleen door de reflectie van licht door de trillingen en frequenties resonerend via een specifiek aantal moleculen of atomen die zichzelf plaatsen/toepassen in de manifestatie van een specifieke structuur.
Neem bijvoorbeeld een tafel. Een tafel is slechts een veelvoudig aantal moleculen en atomen die samenkomen om zichzelf te presenteren in een specifieke verschijningsvorm en expressie. Door dit te doen, trillen ze op een specifiek dichtheidniveau om in staat te zijn om in de vorm van een tafel te blijven. De trilling van de moleculen vibreert met een zodanige kracht, dat de ingewikkelde structuur van het samengaan van de moleculen niet door het menselijk oog kan worden waargenomen en het wordt slechts gezien als een plaatje. Dit is het plaatje van een tafel. Dus alles wordt in plaatjes gezien. Alles om je heen is slecht een plaatjesvoorstelling van de waarheid van moleculen die trillen op een bepaald dichtheid- en intensiteit niveau.

Waarom? Waarom doen moleculen dit, waarom plaatsen zij zich in een specifieke structuur? Dan kijken we naar ondersteuning. Ondersteunen zij ons niet in deze realiteit? Wat is deze realiteit en wat toont dat wat we gecreëerd hebben binnen deze realiteit ons? Beginnen we een reden voor de gestructureerde creatie van alle manifestaties op Aarde te missen? Heeft zelfs de hemel de ware reden vergeten voor de materiële manifestatie van zowel hemel en Aarde?
De vraag is: als de tafel begint te vergaan, doet de tafel dit dan? Of is het een creatie van de mind waardoor het fysieke oog ziet, een overtuiging of een idee dat een tafel slechts in staat is om te bestaan voor zo lang?
Moleculen bestaan oneindig; zij zijn de expressie van oneindige structuurvormen, maar nog steeds een vorm van structurele manifestatie. Ik kan duidelijk structuur zien in alle vormen van manifestatie en expressie, in oneindigheid.
De vraag blijft echter...waarom? Wat is de hemel? Wat is de Aarde? Zij zijn structurele manifestaties of expressies van oneindig aantallen moleculen die samenkomen in verschillende patronen en vormen. Waarom? Kijk eens goed - misschien om ons te ondersteunen? Maar de vraag blijft ook dan: Wie ben ik? Ben ik dat wat leven geeft aan alles dat bestaat? Ben ik de schepper van alles dat bestaat? Datgene dat alles wat bestaat in beweging brengt en bestuurt? Ben ik de schepper van alles wat er bestaat? Wat zijn moleculen dan in hun expressie van een structurele vorm? Zou het kunnen zijn dat ik dat ben, mezelf uitdrukkend in een structuurvorm, om mezelf in een andere structuurvorm of expressie te ondersteunen - door een proces van de manifestatie van de creator en het gecreëerde van wie ik werkelijk ben? Ben ik alles wat bestaat, of is het meer mij die mij ondersteunt om te kunnen manifesteren, te bewegen, te sturen en te creëren in structuurvormen en expressies, creaties en ervaringen van mezelf?
Waarom bestaat de Aarde in een tijd-ruimte continuüm en de hemel in een kwantum-tijd toepassing van het bestaan? Was het of is het hoe dan ook de bedoeling dat ze gescheiden van elkaar zijn? Waarom is het bestaan in die mate afgescheiden dat we zelfs niet in staat zijn ons te herinneren wie we zijn en waar we vandaan komen? Ja, er zijn vele overtuigingen gecreëerd vanuit een vraag als deze, betrekking hebbend op de bron van de creatie van zowel hemel als Aarde en alles dat bestaat.
Maar blijkbaar zijn we het niets eens met elkaar over de creatie van onszelf en het bestaan. Duidelijk is dat als niet iedereen het eens is over het beginpunt en het hoe van de schepping van het bestaan en onszelf, dan kan geen van de ideeën of overtuigingen betreffende de creatie van het bestaan mogelijk waar zijn. Waarom zeg ik dat? Om de volgende reden. Als alles dat bestaat louter moleculen is die trillen op een bepaalde frequentie en vibraties - en die ook naklinken op een bepaalde frequentie en vibratie - dan is het duidelijk dat we zijn afgeleid van precies dezelfde kern van constructie en structuur, welke moleculen zijn die zich manifesteren in meerdere verschillende vormen van expressie. Ik ga zelfs een stap verder met deze structurele toepassing van de molecuul. Waaruit bestaat de molecule in essentie om in staat te zijn om een structuur te maken?
De moleculen manifesteren zich in structuren, zoals ik heb uitgelegd hoe het universum en de Aarde met alles dat erin en erop bestaat, in staat waren zich in een vorm te openbaren. Het antwoord is klank. Hoe communiceren wij, wezens, door klank, door woorden, die in essentie alleen maar een taal is, een geordende rij van klanken zodat wij elkaar kunnen begrijpen? Maar kijk, we hebben ons zelfs zodanig afgescheiden van elkaar door een groot aantal verschillende talen te creëren, dat we niet goed met elkaar kunnen communiceren. Wat denk je van de mogelijkheid van één universeel geluid en taal? Tegelijkertijd is het bestaan van verschillende talen en woordconstructies ook een voorbeeld van de omvang van wat wij in staat zijn om te creëren.

Klank, hoe manifesteert klank zich om moleculen te creëren? Dan is de volgende vraag - is het een creatie of alleen maar een expressie? Wat is expressie, vraag ik? Gaat expressie hand in hand met creatie? Wanneer moleculen vibreren, dan is de trilling verbonden met de krachtige resonantie van klank. Hoe intenser de klank gestuurd wordt, des te gedetailleerder de gestructureerde manifestatie van de vorm.
Ik verwijs naar Lily's ervaring met het ontdekken van klank. Waar ze in staat was om een klank te maken die werkelijk van binnenuit kwam, en met de trillingen en frequenties waaruit de klank samengesteld was, was ze feitelijk in staat om vormen en structuren te scheppen en om de klank in zijn specifieke expressie vast te houden (een klank die zij creëerde). Ze maakte bijvoorbeeld een klank en instrueerde de klank om een vrij vloeiende cirkel van geluid te vormen. En afhankelijk van hoe lang ze de cirkel van geluid in zijn vrij stromende expressie hield, begonnen er zich binnen de cirkel meer structuren te vormen. Wat betekent dat de klank zich begon te manifesteren in meer krachtige en specifieke structurele manifestaties zoals diamanten. Dit gebeurde toen ze één specifieke klank maakte. De klanken manifesteerden zich ook in verschillende kleurexpressies, maar de essentie van het geluid kwam van een enkele klank. Dus als ze een ander geluid zou maken naast de eerste die ze in een cirkelvormige structuur plaatste, een andere vrij vloeiende geluidsvorm zou creëren met een diamanten structuurvorm en ze beiden als één zou plaatsen, dan zou een andere klank gecreëerd worden en andere structuurvormen zouden zich openbaren.
Bijvoorbeeld, er zouden nu twee verschillende, unieke, cirkelvormige klanken zijn, waarvan de vibratie en frequentie van het geluid zich manifesteren in structuurformaties zoals die van diamanten. En wanneer deze twee integreren tot één, dan zou er een andere unieke klank zijn, en diamanten, en ook een andere vorm, bijvoorbeeld een spiraal.
Wat is het belang hiervan? Het duidt op het volgende: dat met de integratie van twee verschillende cirkelvormige klanken met een diamantstructuur en de nieuwe klankcirkel die werd gemaakt met de nieuwe spiraalstructuur, alles toch individueel is in de manifestatie, maar toch uitgedrukt als zijnde één. Je kunt duidelijk de individuele kleuren zien van de twee oorspronkelijke klankcirkels, maar ook de nieuwe kleur van de twee tot één geïntegreerde klankcirkel en ook de individuele diamantstructuren en de nieuwe spiraalstructuur.

Allen samen klinken als één. Toch kun je het weer uit elkaar halen. Om twee enkele klankcirkels te creëren met de diamantstructuur. Opnieuw één klank creëren bestaande uit twee verschillende unieke klanken. Ik zeg één geluid omdat, zoals ik al eerder zei, al het geluid een andere unieke expressie in structuurverschijning heeft, maar toch is de essentie van alle geluid één en dezelfde. Wat anders zijn trilling en frequentie dan structuurscheppingen om het geluid te dragen? Trillingen doch zijn de meting van de tijdsduur gedurende welke de klank specifiek resoneerde op dezelfde geluidssignatuur. Als je bijvoorbeeld een bepaalde tijd hetzelfde geluid maakt, welke dan trillingen creëert en dan frequentie, dan is de meting van de intensiteit gedurende welke hetzelfde geluid is gemaakt voor een bepaalde tijd.
Ik zeg dat het hele bestaan de structurele manifestatie en expressie van ons als geluid is. Alles wat bestaat is een structurele manifestatie van geluid. Zoals ik al zei, kijk naar woorden, dat is geluid, geluidsdragers in een structuurvorm. Woorden zijn een andere vorm van structuur. Het is de structuur waarmee we communiceren.

Is het mogelijk dat we zijn ontstaan uit geluid, we altijd enkel geluid zijn geweest en dat we resoneerden en een specifieke klank tot in het oneindige maakten, totdat op een moment, het geluid als onszelf begon te vibreren (zoals ik heb uitgelegd is vibratie de structuurexpressie van klank zodra een specifieke klank is gemaakt voor een bepaalde tijd) en toen frequenties (welke zoals ik uitlegde, de meting is van de intensiteit waarmee dezelfde klank is gemaakt) creëerde?
Binnen de creatie van vibratie en frequentie begon het geluid structurele verschijningen te vormen zoals moleculen en atomen die de basisstructuren van het bestaan werden.

Ik heb dan weer een andere vraag. Hoe zit het dan met kleur? Waarom zien wezens op Aarde verschillende vormen in specifieke kleuren? Is dat de echte kleur van de expressie en de structurele toepassing van klank als een manifestatie van moleculen die in een specifieke formatie een boom scheppen? Nee, dat is niet zo. Ik zie alle structuur-manifestaties op Aarde als precies dezelfde klankkleur, maar met het menselijk oog lijkt het echter één enkele kleur. Waarom?
Zoals ik heb uitgelegd: zien is alleen mogelijk door de reflectie van licht via de trillingen en frequenties die resoneren met een specifiek aantal moleculen en atomen, die zichzelf toepassen/plaatsen in een specifieke structuur manifestatie. Wat is licht? Licht is de structurele toepassing en manifestatie van de intensiteit van de frequentie-niveaus. Wist je dat 'duisternis' ook licht is? 'Duisternis' is slechts de trillingsfrequentie van moleculen die een lagere frequentie intensiteit maken, daarmee het idee scheppend van 'duisternis'. Dus wat vertegenwoordigen dag en nacht? Beide zijn feitelijk lichtfrequenties, alleen resoneren en vibreren ze op verschillende frequentie om twee verschillende lichtapplicaties te creëren en de weergave van deze toepassing in structuurvorm zijn de zon en de maan!

De vraag die ik dan heb is: hoe hebben we vanuit structureel oogpunt deze realiteit gecreëerd om via geluid bepaalde creatie-vermogens te laten vertegenwoordigen? Maar voordat ik deze vraag beantwoord, laten we teruggaan naar kleur en zien. Ik heb uitgelegd dat de trilling van de moleculen van zodanige intensiteit is dat zijn gecompliceerde structuur van samenkomende moleculen onzichtbaar is voor het menselijke oog en dat het slechts wordt gezien als een plaatje. Dus alles op Aarde wordt in zijn meest simpele vorm gezien, dus het menselijk oog ziet de expressie van geluid in zijn meest simpele vorm en kleur. Eén kleur, één plaatje. Precies zoals een bruine tafel wordt gezien als één plaatje, met één kleur. Ik heb een andere vraag: wie besloot er dat bomen bruin en groen zouden zijn? Waarom worden ze door het menselijk oog waargenomen als bruin en groen? Maar als je de boom beter bekijkt kun je iets interessants waarnemen. Er zijn veel verschillende kleuren bruin en groen in een boom. Dus wat laten we onszelf zien via de structurele manifestaties van een veelvoudig aantal moleculen die samenkomen en vibreren in een specifieke dichtheid en lichtfrequentie-intensiteit om een boomstructuur te creëren? En dan ook de specifieke kleuren gezien door het menselijk oog? De moleculen trillen op zulke krachtige frequentie, trilling en lichtniveaus, dat alle kleuren van het geluid die gecreëerd worden doordat de moleculen samenkomen in een specifieke structuur, één bepaalde kleur lijken te zijn voor het menselijk oog, bijvoorbeeld het bruin en groen van een boom. Om het voor ons mogelijk te maken onderscheid te zien tussen meerdere verschillende klank-molecuul-frequenties-trilling structuren, zien we in plaatjes en in specifiek geselecteerde kleuren. Als ik kijk naar de structuurvormen op Aarde, dan zie ik het hele bestaan, wezens, geluid, woorden, structurele creaties enzovoort als één enkele klank, met een veelvoud aan verschillende kleuren. En ook alle moleculen die vibreren om het mogelijk te maken om zulk een buitengewoon bestaan te creëren.

Alice Bailey

Terug naar Index


Transcribed and typed by Alice A. Bailey through the interdimensional portal
Date : 15/11/2007

© Copyright 2007-2008 Desteni Trust
Alle rechten voorbehouden. Het materiaal mag worden verspreid in de oorspronkelijke vorm en uitsluitend als compleet document voor persoonlijke groei en onderzoek, mits de auteursrechten van Desteni Trust blijven ingesloten. Geen enkele vorm van reproductie en vertoning van materiaal ten behoeve van commerciële doeleinden is toegestaan.