Desteni NL Blog

-Jack-
25 augustus 2007
Dit is Jack

en ik ga weer door. Anu ontdekte dus dat zijn voorvaders in feite met de schepping hadden gespeeld. Zij waren de planeet der schepping. Hij had nooit geweten dat ze dat ooit hadden gedaan. Alles wat Anu wist was dat hij goud nodig had om te kunnen overleven. Daaruit bestond zijn bestaan. Daaruit bestond het hele bestaan van de Annunaki. Hij dacht: "Ik moet de genen van mijn voorvaderen hebben, dus laat ik daarom ook eens met de schepping spelen."
Daarom ging hij zich met het meer gecompliceerde ontwerp van het fysiek menselijke voertuig bezig houden. Zijn voorvaders hadden daarmee al zitten spelen, maar niet gedetailleerd genoeg. In het Boek van Ani stonden al schetsen van fysiek menselijke vormen, maar ze hadden nooit begrepen hoe ze die op het fysieke vlak moesten manifesteren in de vorm van materie.

Op dat moment realiseerde Anu zich, dat de Atlantiërs al die tijd het antwoord daarop hadden geweten. Dus wat hij te doen had was deze vorm manifesteren - totdat het klaar was. Nu gaan we iets krijgen, dat heel interessant is...
Waar moet ik beginnen om dit uit te leggen. We zullen eens gaan kijken naar de organen van de fysiek menselijke vorm. De gedaante zelf was ontworpen... daar komt het idee vandaan dat mensen aapmensen waren, want zo was inderdaad de eerste vorm ontworpen, ja, want deze was erg, hoe zal ik het zeggen, deze kon het werk dat moest worden gedaan gemakkelijk doen – het goud dat moest worden gedolven, want dat was op dat moment het belangrijkste doel.

Dus Anu, Enki en Enlil gingen samenwerken om die gedaante te vormen, de vorm van de aap, die de mensen van tegenwoordig kennen. Maar onthoud, dat de organen er nog niet inzaten. Het ontwerp van organen werd alleen ter hand genomen vanwege de systemen, die in de menselijke vorm moesten worden geplaatst. Daarmee is de slavernij van de mens begonnen.

Maar laten we eerst doorgaan met de manifestatie van de fysieke vorm, die precies hetzelfde was als die van de aapmensen. Er zat een structuur in. Dat was het skelet. Als je nu naar een skelet kijkt, zitten er ruimten in voor de ogen en een ruimte voor de hersenen. Die zaten er toen niet in. Er zaten geen hersenen in. Het bestond alleen uit een fysieke botvorm, die het fysieke voertuig op zijn plaats moest houden. Dat is logisch, zoiets heb je nu eenmaal nodig.

Nu vraag je je misschien af, waar de beenderen vandaan kwamen. De beenderen zelf werden geplaatst als... ze hadden nog een vorm van zwaartekracht nodig. Wat ik nu zeg is het volgende. De fysiek menselijke vorm werd naar het evenbeeld van de Aarde gemaakt. Dus de botten vertegenwoordigden de kern van de Aarde; de vorm er omheen vertegenwoordigde de Aarde zelf, en de zwaartekracht houdt de fysieke vorm zoals die nu is bij elkaar, zodat je niet als kleine geluidmoleculen uit elkaar valt, want dat zou hilarisch zijn, nietwaar? Wat overigens wel gebeurt in de dimensies.
Wat is nu eigenlijk het verschil tussen mensen en dimensionale wezens? Wij zitten niet in een fysiek menselijk lichaam van materie met zwaartekracht. Dat is alles.

Je skelet is eigenlijk geen skelet. Het is iets, dat jou op deze Aarde manifesteert in termen van zwaartekracht. De kern van de Aarde staat in verbinding met het skelet, dat de hele menselijke vorm bij elkaar houdt – en dat is wat jou in feite in deze wereld manifesteert. Niet alleen de kern van de Aarde. De kern van de Aarde is het skelet in de fysiek menselijke vorm. Dat is duidelijk, want hoe konden ze die mensen als fysieke voertuigen op deze Aarde geaard houden? Ze hadden het wel geprobeerd, maar in het begin hadden ze nog geen skelet. Ze manifesteerden de vorm van de aap – alleen de vorm – en... het werkte niet, want het dreef weg in zekere zin en het vloog uit elkaar. Iedere keer, dat ze die vorm aan de gang kregen, vloog hij uit elkaar en desintegreerde, zodra ze hem in deze wereld plaatsten. Ze dachten: "Verrek, hoe werkt dat nou?"
Toen kwamen de Atlantiërs erbij. Die zeiden: "Kijk, je hebt iets nodig dat vanbinnen zit om de fysieke vorm in de Aarde te aarden, zodat er een verbinding ontstaat." Dat deden ze. En zo kwam het skelet tot stand.
Dat skelet had een andere vorm. Het was nogal groot, want ze liepen zo van... huhu, weet je wel. Verder hadden ze ogen. Maar die ogen hadden ze toen ook nog niet helemaal voor elkaar. Ze dachten, dat ze die vorm moesten inlopen en dat hun eigen ogen de ogen in de vorm gingen besturen – en dat het zo wel kon lukken. Nee. Helemaal niet.
Ze probeerden die vorm binnen te gaan, maar ze konden zich niet manifesteren in die vorm. Ze bleven ervan afgescheiden. Ze konden wel inter-dimensionaal zien, maar ze waren hier niet gemanifesteerd. Ze zeiden: "Shit, wat nu?"

En toen... wie was het? Het waren weer de Atlantiërs, die met het idee kwamen van – die gebruikten hun gezonde verstand – en zeiden: "Goed. Als je die vorm niet kunt binnengaan, heb je waarschijnlijk een ontwerp van een vorm nodig, een voertuig, als geheel – compleet, zodat wanneer je erin binnengaat, jijzelf datgene wordt wat de vorm kracht geeft, wat de vorm animeert."
Oké... Ik ga door in mijn volgende interview. Dank je wel.

Terug naar Index