Desteni NL Blog

-Jack-
25 augustus 2007

Goed, ik ga door met uitleggen hoe de fysieke vorm, hoe dat voertuig zichzelf kon handhaven op een planeet die zichzelf begon te manifesteren. Ze realiseerden zich dat ze moesten opschieten. In die tijd hadden ze hier nog steeds inter-dimensionaal toegang, ze wisten alleen niet voor hoelang. Ze gebruikten hun gezonde verstand, wat ze toen nog hadden, en ze zeiden: "Als we dit niet op tijd klaar hebben, hebben we zelf geen toegang meer tot deze expressie."
Dus ze gingen op zoek naar datgene, wat deze planeet primair manifesteerde. De Atlantiërs zeiden, "Wij waren hier gewoon als geluid en we manifesteerden de plaatsing van het geluid, de zwaartekracht in de kern van de aarde, want dat is geluid, alles is geluid, dus dit is de manifestatie van geluid". En toen deden ze een interessante ontdekking.

Wie spreekt? Wie praat? Wat praat? Dit is ook een vorm, maar inter-dimensionaal. En ze vroegen zich af: "Ben ik deze vorm? Wat is spreken? Spreekt de vorm, of ben ik het, die spreekt? Wat is dit 'ik'?" Toen vroegen ze zich af, waar ze zelf vandaan kwamen. Wat is hun oorsprong, hun ontwerp, waarschijnlijk zijn ze dan ook in staat om een ontwerp of een voertuig te maken, dat op deze planeet kan existeren.

Ik vertelde al eerder, waar de planeet van Anu zich precies bevond, Anu's gouden stad. Ze wilden hem verplaatsen naar de kern van deze Aarde, waar ze het goud konden manifesteren. Maar de Atlantiërs zeiden natuurlijk, dat dat niet kon, omdat ze geen verschillende rassen op één planeet wilden huisvesten. De gouden stad van Anu bevond zich inter-dimensionaal in dit universum dichtbij de Aarde. Niet zo heel ver hier vandaan, eigenlijk direct ernaast.

Eerst moesten ze er achter zien te komen, waar ze zelf vandaan kwamen. Ze gingen onderzoeken waar ze vandaan kwamen. En toen ontdekten ze iets interessants. Ze vonden boeken, rollen, geschriften van heel lang geleden met precies dezelfde vraag ... maar zonder antwoord. Die wisten toen dus ook niet waar ze vandaan kwamen, hoe ze hier waren gekomen. Die vraag was dus in het verre verleden al gesteld, maar ze hadden het begin van alles niet kunnen vinden, zoals de bibliotheek van Alcyone.

Uit dat ene wezen van Anu's ras, de voorvader van Anu, kwam de conclusie voort: "Als ik niet in staat ben mijn oorsprong te vinden, moet ikzelf de oorsprong zijn." Dat is een interessant inzicht, want niemand kon eigenlijk het beginpunt van de schepping ontdekken en de reden waarom ze er zijn. Anu keek ernaar en zei: "Shit, ik ben de oorsprong. Ik ben de schepper. Ik moet deze hele schepping zijn." In dezelfde gedachte vond Anu meer geschriften van zijn voorouders, die met de schepping speelden, die met manifestatie speelden, niet met gemanifesteerde manifestatie, maar met inter-dimensionale manifestatie.

Wat betreft het ontwerp van de planeten zelf – de planeten waarop ze hun steden bouwden, de planeten die één waren met hun expressie – die waren in feite gemaakt door de voorvaders van de Annunaki. Daarbij speelden de Sirians een rol en in het bijzonder de Serpents. De Serpents waren het oorspronkelijke ras, waaruit het ras van Annunaki was voortgekomen. Dus de Serpents waren het oudere ras in het bestaan van die tijd. De Serpents waren nogal gemene, onaangename wezens. Maar niemand bemoeide zich met hen. Iedereen zat gewoon in zijn eigen stad en deed wat hij moest doen en bleef uit de buurt van de Serpents. In termen van het bestaan zou je kunnen zeggen, dat de Serpents de Duivel vertegenwoordigden en de Atlantiërs God, als je het beeld van hemel en hel voor je ziet. De rest was 'gewoon', zoals het volk, de mensen.

Dus de Annunaki waren eigenlijk zonen van de Duivel, de Serpents. Maar de Annunaki en de Serpents kwamen eigenlijk nooit met elkaar in contact. De Annunaki hadden een hekel aan de Serpents. Iedereen was eigenlijk beducht voor de Serpents. En de Serpents waren bang voor de Atlantiërs. Het was eigenlijk geen angst, maar ze gingen niet naar hen toe.

Anu ging terug in de tijd en keek nog eens in de rollen van zijn voorouders in de bibliotheek van Alcyone van Satya en hij zag, dat wat zijn voorvaders hadden gekend, de schepping was. Dit heet het Boek van Ani. Dat boek was geschreven door het ras van Annunaki tijdens hun ontdekkingen van het scheppingsproces. Het boek werd geschreven op het moment dat ze erachter kwamen dat "Als ik mijn oorsprong niet kan vinden, ikzelf de oorsprong ben."

In die realisatie speelden ze met allerlei uitdrukkingen van de schepping. Ze manifesteerden planeten, waar steden werden gebouwd en waar rassen naartoe trokken, als je het zo wilt noemen. Want daarvoor hadden rassen wel hun steden op inter-dimensionaal niveau, maar ze hadden geen vaste plek, zoals een planeet, die specifiek aan hen was toebedeeld. Dat hebben de voorvaderen van Anu gedaan, planeten in hun vorm ontwerpen. En dat gebeurde met geluid, ze maakten plaatsen met behulp van geluid.
De voorvaderen gingen naar al die rassen toe en zeiden, "Luister, wij kunnen voor jullie een planeet maken, voor jullie alleen, waarop je jezelf en je steden kunt manifesteren en ook nog in je eigen melkwegstelsel kunt existeren. Wat denken jullie daarvan?"
Dit is Jack. Ik ga door in mijn volgende interview.


Terug naar Index