Desteni NL Blog

-Jack-
26 augustus 2007

Dus na een aanzienlijke tijd was het fysieke voertuig klaar en naar tevredenheid.
Mijn excuses voor het springen van de hak op de tak - het is eigenlijk nogal veel informatie. Nu gaan we het hebben over de prehistorische tijd van de dinosaurussen, toen de Atlantiërs al tot slaven gemaakt waren in de fysieke vorm van de aapmens. Laten we daar beginnen.

Anu had nu de vorm gereed, terwijl de Serpents bezig waren om de dinosaurussen te maken, althans zo worden ze tegenwoordig genoemd. En de Leviticus waren bezig met de aanleg van de natuur. Hoe kregen ze toegang tot deze planeet om dat allemaal te doen zonder dat de Atlantiërs het in de gaten hadden? Dat was het plan van de Sirians. Zij sloten zich op in een cocon van geluid op een stuk land hier op Aarde, zodat ze niet werden opgemerkt door de Atlantiërs.
Het lijkt op een luchtspiegeling met een voorstelling, maar erachter speelt zich iets anders af. Zo konden ze hun vormen testen en gadeslaan of ze zich zouden manifesteren. Ze creëerden er een kleine habitat om hun creaties te testen. Het was een heel kleine omgeving, echt heel klein met een paar planten, een stuk of zes exemplaren van dinosaurussen en tien menselijke vormen. Anu testte eerst een paar exemplaren van zijn eigen ras, die rondliepen in de aapmensvorm om te kijken hoe het werkte - en dat was perfect! Ze waren primitief, dom en stom. Het was interessant, want toen hij eerst exemplaren van zijn eigen ras gebruikte, liepen ze ernaar binnen... Het was echt een systeem dat alles voor de eerste keer zag. Dus de aapmens liep rond zo van 'huh huh' en maakte rare geluiden, want het was een systeem. Alsjeblieft, onthoud dat, het waren systemen. Het waren geen wezens. De wezens waren degenen die de systemen tot leven brachten. En toen ze in die systemen zaten in de fysieke vorm, wisten ze niets meer, ze konden zich niets meer herinneren en wisten niet meer dat ze bestonden. Zo werkte het. Dus toen Anu een paar wezens van zijn eigen ras gebruikte liepen ze zo in die vormen naar binnen. Ze hoefden alleen een aansluiting te maken op het centrum van de installatie in het hoofd. Ze moesten er dus inlopen en aansluiting vinden op dat punt in het midden van het hoofd van de fysieke vorm, waardoor ze door het systeem in het centrum werden opgezogen. Er liep in het midden door het lichaam een centrale pool met een centraal punt van het hersengedeelte en dat activeerde het hele systeem in de fysiek menselijke vorm. Dus ze liepen erin en werden eraan vastgezogen. Nee, niet vastgezogen: het is een interdimensionaal wezen dat letterlijk in een vacuüm werd geplaatst in een voertuig alleen maar om systemen op gang te zetten.

Anu was tevreden. Anu, de Sirians, de Serpents en de Leviticus waren echt heel tevreden. Anu zei: "Goed, volgende stap. Nu moeten we zien dat we de Atlantiërs zover krijgen dat ze deze fysiek menselijk vorm binnengaan, zodat ze van ons worden." Met 'van ons' bedoel ik dat ze de systemen worden in de fysieke vorm.

Maar voordat ze dat konden doen zei Anu: "Hoelang moeten we ze eerst testen? En wat gebeurt er als ze in de test niet blijken te werken? Waar gaan die Atlantiërs naartoe?" Dat wisten ze niet. Totaal niet. Ze gingen ze testen. Je weet dat een aantal van Anu's ras in die vormen zaten. Anu zei: "Het enige wat we kunnen doen is het systeem doden, deze fysiek menselijke vorm en misschien sterft het wezen dan ook. Dat is althans te hopen." En dat deden ze. Ze sneden de hals door om het hoofd - dat het belangrijkste onderdeel was - te scheiden van de rest van het systeem, waardoor het systeem ermee ophoudt. Dat deden ze, maar dat werkte helaas niet. Het wezen kwam er desondanks weer uit en vroeg wat er was gebeurd - zonder zich ook maar iets te kunnen herinneren. Het enige wat het wist was dat het de vorm was ingelopen en er nu weer uitliep. Ze begrepen dat ze een probleem hadden, want dit was nog niet het eindproduct. Ze moesten het nog specifieker maken en bijwerken maar ze wilden het nu testen met het oog op de Atlantiërs. Ze hadden dus een probleem. Want als dat wezen zou blijven bestaan en het zich kon herinneren wie het was zodra de systemen als het menselijk lichaam zou sterven... En dat mocht dus niet gebeuren!

Dit is het moment waarop de dimensies een rol gaan spelen: het ontwerp en de creatie van het dimensionale bestaan. Wat ze moesten doen was het volgende. "Ten eerste, we hebben de Atlantiërs in deze voorhistorische vormen van de aapmens gezet - zoals die tegenwoordig door de mens wordt genoemd. Ten tweede, we hebben de dinosaurussen hier voor een paar miljoen jaar neergezet. In die tussentijd doen we het volgende. We ontwerpen een nieuwe menselijke vorm met meer details. We maken een plan om te zorgen, wanneer die vorm op de een of andere manier sterft - wanneer de systemen afsterven - dat de wezens die eruit komen zich niets meer kunnen herinneren, zodat we ze opnieuw kunnen gebruiken en ze opnieuw in een vorm kunnen zetten, elke keer opnieuw."

In mijn volgende interview zal ik doorgaan met de rest van het verhaal. De geschiedenis van de mens.

Terug naar Index

- Jack-
25 augustus 2007
Ja, dit is Jack weer.

Ik was bezig de vorm te beschrijven. Het fysiek menselijke lichaam zelf, het voertuig, was ontworpen naar beeld en gelijkenis van de Aarde zelf. Het had een kern, dat was het skelet, en het had een vorm eromheen om vorm te geven, dat bestond uit de Aarde. Ze hadden dus in feite de essentie van de Aarde genomen. Ze waren in staat om uit alles dat bestond de essentie weg te halen. Dat was ook de manier waarop de Atlantiërs zichzelf op uiteenlopende manieren konden uitdrukken. Ze stierven niet, maar ze verplaatsten de essentie van zichzelf en van daaruit gingen ze zich verder ontwikkelen. Dus dat was de manier waarop ze de essentie van de Aarde namen en het voertuig creëerden naar beeld en gelijkenis van de Aarde.
Nu hadden de Sirians de systemen in de fysiek menselijke vorm geplaatst. Het voertuig – het werd toen geen fysiek menselijke vorm genoemd. Ik gebruik die term alleen, zodat je kunt begrijpen waarover ik spreek. Ze hadden nu dus de fysiek menselijk vorm. Anu zei: "Okay, dat is het! Dat is alles wat we nodig hebben! Laten we eens kijken hoe het werkt." Hij ging erin en zei: "Het werkt!" Hij liep rond in die vorm en hij kon dat doen vanwege de antenne in het centrale punt van de hersenen en begon zich te bewegen. "Okay, dit is perfect. Dit hebben we nodig. Het is klaar!"
Maar de Sirians zeiden: "Nee, zo kan het niet! Er ontbreekt iets aan." Let even op, dat er nog geen organen en geen bloedsomloop inzaten. Die zaken kwamen pas later aan de orde. "Nee" zei Anu, "alles wat ik nodig heb is een manier om goud uit de grond te halen. Iets dat beweegt, ja... ze halen goud uit de grond, ze worden niet moe – dat is alles wat ik nodig heb." De Sirians gingen akkoord, maar ze wilden een vergadering beleggen met Anu en het Annunaki ras. Anu zei: "Dat is goed, laten we dat doen."
De Serpents kwamen pas later op de hoogte van Anu's vorm en van de manier waarop hij zichzelf manifesteerde. Dat was de grote wens van veel wezens uit die tijd, want het was fascinerend – het was cool. Maar Anu, de Sirians en de Serpents kwamen bij elkaar op de planeet van Anu. In die tijd was de planeet van Anu prachtig, veel wezens, goud, allemaal goud – het goud uit de Aarde, natuurlijk. De vorm waarover we het hebben was bedoeld voor een later stadium, wanneer hij het goud niet meer interdimensionaal kon ophalen, omdat de planeet bezig was zich in de materie te manifesteren.
Hij ging overleggen met de Sirians en de Serpents over de kwestie die gaande was en dat hij goud nodig had om te kunnen overleven... dat de Atlantiërs niet wilden, dat ze daar aanwezig bleven en zich gingen manifesteren... dat hij die vorm ging ontwikkelen om het goud uit de grond te halen. "Dat is alles wat ik op dit moment mag doen. Maar het is niet de oplossing voor het probleem, want eigenlijk zou ik deze hele planeet bewoonbaar willen maken. Ik wil hier wonen, omdat ik anders niet langer kan overleven. Als ik dat namelijk niet doe, krijgt het goud een vaste vorm en kan ik niet langer existeren."
Toen deden de Serpents een interessant voorstel: "Anu, waarom neem je niet gewoon de hele planeet over? Je hebt iets nodig dat die vorm tot leven brengt, waarom doe je dat niet met de Atlantiërs?"
Anu was in die tijd handig. Hij was niet, weet je, hij was een speelse, serieuze jongen tot op zekere hoogte. Hij was nog redelijk jong, niet zozeer qua tijd en leeftijd, maar qua ervaring van zichzelf in het bestaan was hij jong. Hij zei: "Dat kan ik niet doen. Want de Atlantiërs waren vrijgevig, ze zeiden dat ik dat goud voor mijn instandhouding kon krijgen, dus waarom zou ik zoiets in het bestaan veroorzaken, terwijl het met iedereen naar het schijnt goed gaat? Alles wat ik doe is manifesteren om te kunnen overleven, dat is alles. Ik moet overleven. Ik weet zeker, dat ik met de Atlantiërs tot een overeenstemming kan komen om de planeet te bewonen, want zijzelf leven in de oceanen." Dat wil zeggen, in water dat zich als geluid manifesteerde. De Atlantiërs kwamen nooit aan land. Dat deden ze maar zelden. De Atlantiërs waren ook niet van plan zich te manifesteren. En zo kwam er een interessant voorstel op tafel bij de Atlantiërs.
Op de vergadering met de Atlantiërs, Anu, de Sirians en de Serpents zeiden de Serpents tegen Anu: "Als jij het niet doet, doen wij het. Dan nemen wij de planeet over."
Anu ging naar de Atlantiërs en zei eerlijk wat er aan de hand was: "De Serpents willen jullie planeet overnemen als gemanifesteerde vorm, want ik wil me niet tegelijkertijd manifesteren, maar zij houden geen rekening met mij, dat ik moet overleven en goud nodig heb en om jullie maken ze zich ook geen zorgen. Ze zijn alleen met zichzelf bezig, want het zijn verdomt slechte wezens."
De Atlantiërs zeiden: "Laat ze maar komen. Ze gaan deze planeet niet overnemen. De planeet is van ons zoals we zijn. Het is de expressie van onszelf. We hebben je uitgenodigd omdat we wisten dat je goud nodig had om te overleven. Dat heb je gedaan en dat is alles wat je nodig hebt. Als het zover komt, dat de planeet gaat manifesteren op een manier, dat jij het goud niet langer kan ophalen, moeten we een planning maken. Er moet een manier zijn om interdimensionale stabiliteit te kunnen vasthouden."
Anu zei: "Nee, dat zal niet gaan. Ik garandeer je, dat deze planeet zich gaat manifesteren. En wij moeten toegang blijven houden. Als we de [menselijke] vorm niet samen met de Aarde kunnen manifesteren, is dat niet mogelijk." De Atlantiërs dachten erover na. Zijzelf zouden zich niet manifesteren met deze Aarde, omdat ze heel interdimensionaal waren, dus ze zouden gaan verliezen wat ze hier hadden. Ze stonden op deze planeet vanwege de zwaartekracht, maar ze hadden zich niet als en met de planeet gemanifesteerd. Dat was het probleem.
Dit is Jack. Ik ga verder in mijn volgende interview. Dank je wel.

Terug naar Index

- Jack-
26 augustus 2007
Hier is Jack weer.

Oké, dus Anu was met de Sirians en de Serpents samen en hij presenteerde hen de grootste kans ooit - je kent de uitdrukking als een ‘eens in je leven’ kans, maar dit was een ‘eens in het bestaan’ kans - en hij vertelde ze het volgende: “Dit is mijn plan: we ontwerpen deze lichamelijke voertuigen en we plaatsen de Atlantiërs erin als slaven. Maar ik besef dat we nog een probleem hebben: wat doen we met de andere planeten? Wat doen we met al de andere rassen? Als we de Atlantiërs tot slaaf gaan maken - de Atlantiërs die door de meesten in het bestaan gerespecteerd en vertrouwd worden, die om advies, wijsheid en inzicht gevraagd worden - dan moeten we het strategisch aanpakken. Mijn plan is als volgt: Ik heb dit fysieke voertuig ontworpen. Mijn goud is op deze planeet, het is mijn goud, ik heb dat goud nodig om te bestaan en om te overleven. Er is geen sprake van dat mijn ras zal uitsterven alleen maar omdat de Atlantiërs niet begrijpen wat het betekent om te moeten overleven en niet begrijpen hoever ik zal gaan om er zeker van te zijn dat ik zal overleven, om mezelf te verzekeren van een eeuwig leven. Ik begrijp dat deze planeet en alles wat erin bestaat een gemanifesteerde vorm zal worden en ik weet dat - als we snel zijn - dat deze fysieke vorm tegelijkertijd manifest zal worden. Het is gemaakt als een exacte gelijkenis van de levenskracht van deze planeet, het is hetzelfde, alleen maar een kleinere replica ervan en het is gemaakt uit dezelfde essentie. De door de Sirians erin geplaatste systemen zullen ervoor zorgen dat de Atlantiërs worden gevangen in dit fysieke voertuig en dat is eigenlijk alles wat we nodig hebben. Ik zal hier bestaan op deze planeet, de Sirians zullen hier op deze planeet bestaan en de Serpents zullen hier bestaan, totdat we terugkeren.”
De Sirians en de Serpents keken naar Anu en zeiden: “Hoe? Hoe gaat dat in zijn werk?” En Anu antwoordde: “Nou kijk, we hebben die voertuigen in een fysieke vorm, we hebben de Atlantiërs nu om in de voertuigen vast te zetten om de systemen van energie te voorzien. Maar ze moeten onze slaven zijn, echte slaven die alles precies zo doen als wij willen.”
Hier is waar Marduk erbij komt. Marduk was degene die de Siriaanse systemen programmeerde in de menselijke lichaamsvormen die ontwikkeld waren door Anu, Enki en Enlil. Wat betreft Anu’s bestaan en feitelijke manifestatie hier op de Aarde, dat zou plaatsvinden door de evolutie van de systemen binnenin de fysieke voertuigen - waarin de Atlantiërs geplaatst werden.
Dus waarvoor dienden de Atlantiërs eigenlijk? Zij waren erin geplaatst om tot in oneindigheid te bestaan op deze Aarde, om de systemen in de menselijke lichaamsvorm te ontwikkelen en te evolueren - de systemen die Anu en de Sirians vertegenwoordigden. Dus laten we zeggen dat de Atlantiërs de feitelijke levenskracht waren - en de levenskracht die aan Anu het leven moest geven in de fysieke menselijke vorm, om te ‘bestaan’, om ‘tot leven’ te komen in deze wereld/planeet. Dus door deze zich evoluerende systemen, door de systemen van de Atlantiërs in de fysieke vorm, kan Anu zich manifesteren in deze wereld. De Sirians en de Serpents vroegen: “Maar hoe gaan we dit aanpakken?” Anu vroeg zich af “Oké, hoe ga ik me precies manifesteren in deze wereld? Hoe ga ik me uiteindelijk manifesteren in deze wereld via de systemen in het fysieke voertuig waarvan de Atlantiërs de drijvende levenskracht zullen zijn?”
En toen kregen de Sirians opnieuw een briljant idee: “Oké, eerst moet je de Atlantiërs - die de drijvende levenskracht zijn binnenin het fysieke voertuig - laten geloven dat zij de systemen ZIJN die ik erin heb geplaatst als jou en ons. En dan worden zij de systemen. En dan, door deze systemen te worden zullen alle fysieke voertuigen - met de Atlantiërs erin - ons worden.”
Het ging hier alleen om de Sirians en Anu - zij zouden het worden. “En dan moeten we een manier vinden om - wanneer deze planeet voorbereid is met al de Atlantiërs in de menselijke lichaamsvorm om de systemen te worden - een manier vinden om nog eens binnen te komen en de systemen in een enkel ogenblik te programmeren, zodat we ons koninkrijk hier op Aarde kunnen vestigen.”
Dat was ook het moment waarop ze in conflict raakten met de Serpents, maar de grote uitbarsting kwam pas later, nadat de Serpents geholpen hadden met het ontwerp van het Dierenrijk en de dinosaurussen. De Serpents ontwierpen eigenlijk een dinosaurus in zijn meest primitieve vorm, zijn meest primitieve expressie. Zulke dieren werden ook ontworpen naar het beeld en gelijkenis van deze planeet.
Mij lijkt het dat Anu en de anderen niets van schepping begrepen. Wat zij deden was geen schepping. Voor mij is scheppen iets wat niet uit te leggen valt, het is... een expressie. Want als je kijkt naar de planeet, bruisend van expressies welke we tegenwoordig ‘natuur’ noemen, maar het leek er toen niet op - een levende essentie, die niet uitgelegd kan worden - expressie gevend aan zichzelf door een scheppende expressie, die hier al aanwezig is. Wat Anu deed, was... manipulatie van wat er al bestond.
Dit is Jack, ik ga verder in mijn volgende interview, bedankt.

Terug naar Index

- Jack-
25 augustus 2007
Hier is Jack weer, oké.

Ik was aan het vertellen dat Anu zich nu realiseerde dat hij deze vorm op Aarde moest manifesteren, deze moest zich samen met de planeet manifesteren als één om er zeker van te zijn dat zij toegang tot deze wereld hadden, tot het goud, om het mee te kunnen nemen naar hun stad. En Anu werd bezorgd, Anu werd angstig, hij zei: “Ik heb goud nodig. Als ik geen goud heb zullen mijn mensen niet overleven.” En hij werd boos, omdat de Atlantiërs niet naar hem wilden luisteren en hij wist dat als zij deze vorm niet zouden gaan manifesteren ze het niet zouden overleven.

En op dat moment ging hij weer naar de Atlantiërs. Met de slepende stem van de Serpents nog in zijn hoofd, zei hij: “Ik moet deze planeet bewonen. Als ik dat niet doe, zal ik het niet overleven en mijn mensen ook niet”. En de Atlantiërs zeiden: “Nee, dan moeten jullie ergens anders naar toe.” En op dat punt zei hij eigenlijk: “Fuck jullie, de planeet zal van mij zijn. Er is goud op deze planeet, het is bovendien de bedoeling dat deze planeet van mij is. Ik begrijp sowieso eigenlijk niet waarom jullie hier zijn. Omdat het goud hier is, ben ik hier, ik ben verplicht om hier te zijn.”

Dus, er is veel goud onder de kern van de Aarde. Onthoud dat het zich nu vanzelf manifesteert. En ze zijn nog steeds in staat om het goud inter-dimensionaal te verwijderen. Het duurde even om het goud te manifesteren, onthoud dat het even duurt - vooral op de manier waarop zij het deden met de kristal-geluid-resonantie. Zo kwamen zij aan hun goud, manifesteerden zij het goud en Anu besloot: “Weet je wat? Prima! Ik zal jullie mijn voertuigen laten aandrijven, dan zullen jullie mijn slaven zijn, omdat ik goud nodig heb om te overleven.” Dat was zijn verklaring: hij had goud nodig om te overleven en zijn planeet ook, de hele stad en alle andere wezens die daar woonden. Dus, hij kreeg zijn vorm en hij ging naar de Sirians en ook naar de Serpents en zei: “Luister, ik ga de planeet overnemen, ik laat de Atlantiërs de voertuigen bewonen, zij zullen mijn slaven zijn om bij het goud te komen. Ik heb goud nodig, Ik moet overleven. En de Serpents vonden het een top idee, zij lachten en zeiden: “Te gek!”

En zo komen Enki en Enlil en de Sirians erbij. Dus nu heb je Anu, Enki, Enlil en een bepaalde groep Sirians, die werken met creatie en manifestatie in systeemvorm. Ze zeiden: “Oké, nu hebben wij het brein, jullie hebben de ogen, wij hebben het middelpunt, wij hebben het skelet en wij hebben de systeemplaatsing binnenin de vorm en het skelet. En ze zeiden: “Je hebt iets nodig, de fysieke vorm moet in de basis zichzelf in stand kunnen houden. Wanneer het zichzelf niet in stand kan houden, moet je er altijd in bepaalde mate bij zijn.” Dus bekeken ze het en zeiden: “Waarom? Maar waarom kan het niet gewoon zo blijven? Het ziet er perfect uit, en het werkt”. En hij zei: “Dus jullie willen dat de Atlantiërs deze voertuigen van energie voorzien? Jullie willen dat ze jullie slaaf zijn? Maar het huidige systeem kun je naar behoefte in en uitgaan, dus met andere woorden, het gaat niet werken, je moet ze tot slaaf maken in je voertuig, dat is wat ik zeg.” Dat is wat de Serpents en de Sirians gezamenlijk zeiden: “Het is nodig om ze slaaf te laten zijn binnenin de fysieke vorm en daarom moet de vorm zichzelf staande houden, 'levend' zijn op zichzelf. En alles wat jij doet is energie geven aan de beweging en aan dat wat het laat denken en kijken en laat doen. Zij zeiden: “Oké, dus wat je eigenlijk zegt is zoals deze planeet is gevormd. Omdat deze planeet levend is met iets, het leeft. Er is een essentie en het beweegt, gemanifesteerd door zichzelf, het onderhoudt zichzelf.”

Dus, zij ontwierpen het ademen, zij ontwierpen de bloedsomloop, de organen en die dingen - de organen, de bloedsomloop, het ademen, het bewustzijn, alles in één. De gehele biologie van het menselijke lichaam is langzaamaan ontwikkeld. Het duurde een tijdje om uit te vogelen hoe het precies werkte. Ze realiseerden zich een ding, iets moet het voort laten bewegen, binnenin, als het, de hele tijd, om zichzelf te onderhouden, zoals de levenskracht van het bloed - de bloedsomloop, het bloed stroomde door de hele vorm. Zij hadden iets nodig om het bloed te laten vloeien, dat wat de hele tijd vloeit, om het levend te houden. En daar komt het hart vandaan. Het hart pompt het bloed de hele tijd, laat het leven bewegen binnenin.

Dan heb je, oké, de maag bestond nog niet, wacht nee, ze hadden die al gemaakt. Zij hadden zich gerealiseerd dat als het zichzelf in stand moest houden met eten, met iets te eten zoeken, het zichzelf staande moest kunnen houden. Omdat zij zich realiseerden wat er zou gebeuren, omdat de systemen binnenin de vorm waren geplaatst, begon het zichzelf uit te putten. Als het gaat om het systeem zelf dat is perfect, het hoeft niet te eten, het hoefde zichzelf niet in stand te houden, maar vanwege de systemen die waren geplaatst binnenin de vorm door de Sirians, wat ik heb beschreven, begon de vorm te vervallen, zich zelf uit te putten en zij realiseerden zich 'O shit'. Zij hadden iets nodig om deze vorm in stand te houden. En daar zijn de dieren voor gemanifesteerd.

Dieren zijn gemanifesteerd door de Serpents. De Serpents hebben de dieren gemanifesteerd - het dier, de meeste dieren van het dierenrijk. En in wezen zijn de dieren ontworpen in een vorm om zichzelf in die vorm in stand te houden in deze wereld - op deze planeet. Zij keken naar dat wat deze systemen aan de vorm ontnemen, wat is de essentie die nodig is? En zij realiseerden zich dat het een heel substantiële essentie is, dat het zich voedt met het spierweefsel - het spierweefsel en al het overige werd nu ook ontworpen met de vorm, binnenin. Dus, de fysieke vorm was al ontwikkeld, je weet, de spieren waren ontwikkeld en nodig om de organen binnenin te beschermen... En ze maakten een vorm, zij maakten een voertuig dat zou bestaan tot in oneindigheid. Dat was hoe de menselijke vorm gemanifesteerd is, als de oneindige manifestatie.

Oké, dit is Jack, ik zal doorgaan in mijn volgende interview. Heel erg bedankt.

 Terug naar Index

- Jack-
26 augustus 2007
Hallo allemaal, dit is Jack en ik ga verder met de geschiedenis van de mensheid. 
Oké, ik eindigde vorige keer met het beschrijven van de ontwikkeling en het ontwerpen van het menselijk lichaam, dat het voertuig is dat de Annunaki, de Sirians en de Serpents samen met de Atlantiërs ontwierpen - zij waren allen betrokken bij de aanvang of het beginpunt van de schepping van de menselijke lichaamsvorm. Bedenk - nog niet de mensheid als zodanig.
Wat betreft de ontwikkeling van de organen, de specifieke organen in de menselijke lichaamsvorm - ik ga daar later gedetailleerder op in. Nu beschrijf ik eerst en bereid ik de basis voor waarop ik verder zal uiteenzetten en meer op details in zal gaan.

Dus de menselijke vorm en de menselijke lichaamsvorm was ontwikkeld - zoals het tegenwoordig is. Nog een ander punt waar ik op wil wijzen is dat zij vonden dat het noodzakelijk was voor deze vorm om te eten, om zichzelf te ondersteunen. Ook het vergaren uit de natuur ontwikkelde zich in die tijd. Ik zou niet willen zeggen dat de natuur precies zo was als tegenwoordig. Het was meer de expressie van dit levende organisme dat planeet Aarde wordt genoemd. En dat ontdekten zij. Ze ontdekten dat deze planeet leefde, dat het ademde, het ondersteunde zichzelf en daarom is het dat door de adem... dat is hoe de ademhaling werd ontwikkeld. Dat is waarom eten eigenlijk niet nodig is of niet meer nodig zal zijn, spoedig, op een dag. 
Planten en bomen bestaan door middel van hun manier van ademen en hetzelfde geldt voor het menselijk lichaam. De noodzakelijkheid en de behoefte om te eten om te overleven komt in werkelijkheid door de systemen die zijn geplaatst in de menselijk lichamen. Dus eigenlijk heeft je lichaam geen voedsel nodig, het is noodzakelijk voor de systemen in het menselijk lichaam. Om de systemen binnenin te kunnen begeleiden moet het lichaam eten, om in staat te zijn zichzelf effectief te ondersteunen. Zo werd de menselijke lichaamsvorm ontwikkeld.

Wat betreft de dinosaurussen, het prehistorische tijdperk, dat heeft bestaan. Dat bestond vanwege de ontwikkeling van de menselijke lichaamsvorm. Dat was de periode waarin het eigenlijk uitgetest werd. Ze testen de aard van de lichaamsvorm, hoe het werkte, onderzochten het en speelden natuurlijk met de voeding, de noodzaak om het te voeden. Nu, wat betreft de dinosaurussen die ontwikkeld werden, zij werden ontwikkeld met specifieke genetische eigenschappen... laten we het 'codering' noemen. Dus met betrekking tot het vlees dat zij verschaften, in het bijzonder om te eten, het was specifiek om de weg voor te bereiden voor het uiteindelijke product - als ik het zo mag stellen.

Laten we teruggaan - excuseer me voor de sprongen. De Atlantiërs waren zich natuurlijk niet bewust van Anu's plan om hen in wezen te gebruiken als krachtgenerator van de lichaamsvorm en de systemen erin. Dus in essentie ging het niet alleen maar om de lichaamsvorm van het voertuig, het ging nu om het tot slaaf maken van de Atlantiërs zodat de Annunaki goud konden hebben. En om zichzelf feitelijk hier op Aarde te vestigen.
Nu, in het aanvankelijke plan ging het natuurlijk alleen om het goud en het goud floreerde behoorlijk en ze wisten dat het zich samen met deze planeet begon te manifesteren, dus was het noodzakelijk om zichzelf hier te plaatsen. Maar hij was niet tevreden met deze planeet noch met de menselijke lichaamsvorm en de Atlantiërs, hij wilde dat het zijn koninkrijk zou worden, zijn planeet, zijn stad. En dus, met betrekking tot waar de mens is vandaag de dag, op dit moment - de reden van het tot slaaf maken van de Atlantiërs in de menselijke vorm, daarmee bereid je in wezen de weg voor Anu - voor Anu, de Annunaki, de Serpents en de Sirians - om zich hier in deze wereld te kunnen manifesteren, op deze Aarde, zodat zij kunnen heersen, om God te kunnen zijn enzovoort. Dat was het plan, ongelukkigerwijze pakte het anders uit. En ook hier kom ik later op terug.

Laten we teruggaan naar toen Anu zich realiseerde dat als de Atlantiërs hem de Aarde niet willen geven - waar zijn goud zich bevindt - dat hij de leiding dan moest overnemen. En de enige manier waarop hij de leiding kon overnemen was door ze tot slaaf te maken in dit voertuig. 
Het tot slaaf maken was mogelijk door de systemen die erin werden geplaatst door de Sirians. Nu had hij alleen nog een plan nodig hoe hij de Atlantiërs voor de gek kon houden zodat ze niet in de gaten zouden hebben waar hij echt op uit was. Er was alleen een lichaamsvorm, de mannelijke/vrouwelijke expressie ook afgeleid van de Atlantiërs - weet je, zodat de mannelijke expressies van de Atlantiërs in staat waren om zich in de mannelijke expressie te verplaatsen en de vrouwelijke expressies van de Atlantiërs in de vrouwelijke expressie. Het ingewikkelde ontwerp van de menselijke lichaamsvorm, daar zal ik in specifieke interviews op ingaan, want het is heel erg gecompliceerd. En het is ook een verhaal op zich.
Ik ga verder in mijn volgende interview, bedankt.

Terug naar Index

23-08-07

Dit is John F Kennedy en ik weet zeker dat er veel mensen zijn die iets willen horen over de samenzwering in Amerika en wat ik meemaakte in Amerika en wat er in godsnaam aan de hand is in Amerika en in de wereld en god weet wat.

Wat ik kan zeggen is, dat ik ontzettend bedroefd was toen ik stierf. Het klinkt als een kind, als ik zeg ik was bedroefd, maar het was heel wat en het ging heel snel en het werd een toestand. Weet je, ik was hier om het anders te doen en ik wist dat ik de capaciteit had om het anders te doen, ik had de macht om het anders te doen en ik had het overwicht om het anders te doen. Ik wist wat nodig was om een verandering in Amerika door te voeren en niet alleen daar maar in alle buitenlandse betrekkingen. Ik wist, als ik het niet zou doen, wat er met Amerika zou gebeuren...

Kijk, een land kan twee kanten opgaan. Je hebt een land dat de mensen steunt, dat het land steunt, waar het land de mensen steunt, waar de president en regeringen de mensen steunen, maar het gaat altijd om steun. Je hebt een infrastructuur die op steun is gebaseerd. Het gaat om gelijkheid en eenheid. In ieder geval, ik had het vermogen om dat te doen. Ik wist precies wat ik wilde doen, hoe ik het wilde doen, welke mensen op welke posities moesten zitten, mijn god, ik had alles klaar liggen... en toen werd ik neergeschoten, hm...

Dan realiseer je je iets. Want ik ging na waarom ik was gestorven, ik had alles klaar liggen, het was perfect... ik bedoel, ik ben niet achterlijk, mensen zijn niet achterlijk. Mensen weten precies wat ze moeten doen en hoe ze het moeten doen en wat gedaan moet worden. Maar er zijn altijd mensen die het anders zien, altijd. Als je kijkt... altijd, ik bedoel, als je kijkt, alles gaat rechtstreeks, direct, op de man af, "manifesteer het, doe het, dit is het, zo moet het gaan!" En die rechtstreekse stellingname, het plaatsen van de dingen die moeten gebeuren, is voor iedereen het beste. Ik deed altijd het beste voor iedereen en ik had consideratie, dat is niet moeilijk, zelfs niet in mijn positie. Het is echt niet moeilijk. Het is de meest simpele richting die genomen kan worden.

Maar wat ik ontdekte is interessant. Dat is het volgende. Ik kan dan zijn neergeschoten, maar dat schot was niet alleen van degene die het uitvoerde, maar door alle mensen in het land. Ik ontdekte iets interessants. Mensen zijn die ze zijn, niet omdat ze dat zelf zijn, maar omdat ze dat allemaal samen zijn. In termen van mijn moord is het een inherent verlangen van mensen om een strijd te leveren. Het inherente verlangen van mensen om te proberen te overleven in ellende, problemen, frustratie. Het verlangen van mensen om iemand of iets de schuld te geven van hun wereld, hun leven, de ervaring van zichzelf.

Dat is interessant, want toen ik werd neergeschoten gebeurde alles op een manier waarop mensen wilden dat het gebeurde. Kijk naar Amerika op dit moment, wat is het voor een land op dit moment? Je kunt de regering de schuld geven, je kunt George Bush de schuld geven, je kunt Dick Cheney de schuld geven... maar zij zijn het niet. De positie van een regering is de positie van de mensen in dat land. De presentatie van mensen in dat land. Hun gedrag, hun positie en hun uitdrukking zijn die van iedereen samen in dat land.

Je zult je misschien afvragen waarom. Waarom doen we dat? Ik heb dat niet in de gaten en niemand heeft dat in de gaten. Het is inherent, het is zoals wat je hebt geaccepteerd en toegelaten. Het is een gewoonte. Het is niet zoals je bent. Je kunt iets niet zien, totdat iemand je erop attent maakt, die er doorheen kijkt. Als je in iets en als iets bent, kun je het natuurlijk niet zien.

Kijk, als je bijvoorbeeld in een ijsklont zit en je ervaart jezelf als een ijsklont, maar je praat met mij. Je bent een molecuul in die ijsklont. En ik zeg tegen je, "Je bent een ijsklont, wist je dat?" Maar je bent een enkele molecuul als ijsklont en je zegt, "Nee, ik ben gewoon een molecuul." Zoiets als dit. Het is een stom voorbeeld, maar het is bedoeld om je een perspectief te geven.

Dus wat laten George en Cheney en al die mensen in de regering van Amerika je zien? Wat je in en als jezelf toelaat en accepteert, dat is het.

Ik zal een advies geven. Ik zou zeggen houd op met de schuld aan anderen geven, hou op met kwaad worden, stop met rechtvaardigen, houd op met ontkennen. Kijk wat het inherente verlangen in jezelf is om problemen te willen hebben, om te overleven, om ellende te willen ervaren. Waarom zou zoiets als dit bestaan, mensen? Waarom zou zoiets als macht in deze wereld bestaan? Wie zijn hier anders dan wij?

Verder kan ik zeggen dat de dimensionale wezens bezig zijn om op te ruimen, maar ze hebben hier geen invloed. Alle invloed die zich in deze wereld manifesteert zijn we zelf, want wie anders dan wij zijn hier, alsjeblieft! Kijk om je heen. Kijk links, kijk rechts, kijk voor je uit, kijk achter je, of kijk naar jezelf, wie is hier? Jij bent hier!

Waarom zou je je bezig houden met Amerika of met de wereld? Begin met jezelf! Weet je, begin met jezelf. En als anderen je niet hier willen hebben, maak je niet druk om ze. Richt je aandacht op jezelf en wees duidelijk.

Dus ik zou zeggen, kijk eerst naar jezelf, voordat je een ander de schuld gaat geven, of rechtvaardigt voor de huidige toestand in Amerika. Het is niet George Bush, niet Dick Cheney, ze vertegenwoordigen alleen de positie van het hele land bij elkaar. En bij mijn dood gebeurde hetzelfde. Dat was in feite waar ze om vroegen. Omdat niemand wilde aanvaarden en ervaren om in een wereld van ondersteuning te leven, waarin ik het vermogen had om te doen wat gedaan moest worden. Je kunt erom vragen. Je kunt schreeuwen, je kunt huilen, je kunt verlangen, je kunt willen. Maar in dat geschreeuw en gehuil om hulp, vraag je in feite om meer.

Dit is John F Kennedy,

dank je wel.

Terug naar Index

Er bestaan 22000 bedoelingen binnen de primaire constructie van het menstruatieontwerp. Alle doelen zijn verbonden met elkaar en manifesteren de geconstrueerde lichamelijke ervaring en ontwerp van de menstruatie.
De 22000 met elkaar verbonden doelen manifesteren in relatie met elkaar het lichamelijke ontwerp van het vrouwelijk menselijk lichaam met betrekking tot de eierstokken/voortplantingsorganen.

Het getal ‘22’ is specifiek hierin, want de vrouw, door de menstruatie - door en in het bestaan van de menstruatie en de ervaring van een vrouw ervan, dus haar ervaring gedurende de menstruatiecyclus - duidt op het zelf als slaaf in en als het vrouwelijk menselijk lichaam van een baas zoals het geconstrueerde ontwerp en ervaring ervan en in de menstruatie binnen het vrouwelijk lichaamsontwerp. 
Dus, een vrouw - binnen het bestaan van menstruatie en de ervaring die daarmee gepaard gaat (is elke verandering die plaats vindt in de ervaring van zelf tijdens de menstruatie, hetzij door pijn of door emotionele/gevoelsmatige instabiliteit enzovoort), elke geaccepteerde en toegestane verandering toont dat het wezen zich als vrouw definieert binnen de menstruatie = het accepteren en toestaan van de slavernij van 'pijn en lijden'.

De geaccepteerde en toegestane slavernij van 'pijn en lijden' is vanwege de primaire definitie van zichzelf door de vrouw in deze realiteit - door het bestaan van de ervaring en ontwerp van de menstruatiecycli die plaatsvinden - want vrouwen hebben 'vrouw-zijn' gedefinieerd in overeenstemming met het 'pijn en lijden' ontwerp en binnen deze geaccepteerde en toegestane definitie = manifesteert zich in overeenstemming met 'wie zij van zichzelf accepteren en toestaan om te zijn' = lichamelijk zoals aangetoond door de menstruatie en de ervaring van de vrouw ervan.

De menstruatie 'dient zijn doel goed' = zijn doel is de ware reden voor zijn bestaan, om de gemanifesteerde ervaring van 'pijn en lijden' te geven in overeenstemming met de geaccepteerde en toegestane definitie van een vrouw van zichzelf als 'wie zij zich definieert te zijn' overeenkomstig 'pijn en lijden'.

Pijn en lijden = de overtuiging van zelf in overeenstemming met 'het slaaf zijn'.

Alleen slaven leven met en in pijn en lijden, want zij geloven dat zij 'slachtoffer zijn' van een vorm van macht groter dan zijzelf - en zij nemen geen beslissing om onafhankelijk op te staan, maar accepteren simpel de voortzetting van de geaccepteerde en toegestane pijn en lijden.

Dus, hiermee - de 22000 doelen die het gemanifesteerde lichaamsontwerp en ervaring van menstruatie in en als de vrouwelijke lichaamspresentatie vormen - is dat wat we van onszelf hebben geaccepteerd en toegestaan om slaaf van te zijn - leven in pijn en lijden vanwege dat, omdat we geloven dat het 'macht heeft over ons' en dat wij er slachtoffer van zijn.

Mannen, begrijp dat jullie hiervan niet uitgesloten zijn - vrouwen zijn alleen maar de 'dragers', bij wijze van spreken, van deze gemanifesteerde constructie van geaccepteerde en toegestane slavernij - door als slaaf gedefinieerd te zijn in de geaccepteerde en toegestane ervaring van 'pijn en lijden', gemanifesteerd als menstruatie.

Waarom worden vrouwen (fe-males) vrouwen (females) genoemd - 'fe' betekent 'voor' [male betekent man: fe-male=voor man], dus het vrouwelijke lichaamsontwerp werd 'vóór' het mannelijke lichaamsontwerp gecreëerd - jij, het wezen in en als het mannelijk of vrouwelijk menselijk lichaamsontwerp, bent niet gedefinieerd volgens het lichaam.

Een andere aanwijzing van waarom Anu bijvoorbeeld 'zo zeker' is dat wezens in deze realiteit 'niet zullen transcenderen' - omdat mannen de gemanifesteerde ervaring van menstruatie die een vrouw doorstaat/ervaart niet overdenken want de man ervaart het niet = het bestaat alleen in het vrouwelijke lichaamsontwerp.

Dus, mannen, begrijp dat het vrouwelijke lichaamsontwerp volgens de manifestatie en ervaring van de menstruatieconstructie/ontwerp, de drager van de sleutel is van wat we van onszelf hebben geaccepteerd en toegestaan om slaaf van te zijn - dat waarvan we hebben geaccepteerd en toegestaan om ons tot slaaf te maken.

Mens-tru-ate = wat de mens werkelijk haat (man's true hate). Waarom haat de mens dit echt - omdat een slaaf vol van woede zal zijn ten opzichte van zelf want zelf weet wat zelf toestaat en accepteert, maar niet toestaat en niet accepteert van zelf om op te staan en de geaccepteerde en toegestane definitie van slavernij/slaaf zijn, te stoppen - en dit omvat zowel mannen en vrouwen.

Begrijp het woord 'male' (man) - het vindt zijn oorsprong in 'the malice' (kwaadaardigheid) van Enki want hij ontwierp de primaire vorm van het lichamelijke, om - zoals hij beschreef in zijn video-interview - zijn verlangen te vervullen naar het ervaren van de 'marteling' die wezens ondergaan in de gemanifesteerde ervaring van hun 'tot in de kern verscheurde' zijn/natuur door wat hij ontwierp.

Wat Enki in gemanifesteerde vorm van expressie aan ieder van ons onthult (want hij is een gemanifesteerde expressievorm als een 'deel van ieder van ons') is, hoe we 'wie we zijn' hebben gedefinieerd overeenkomstig aan pijn, lijden en marteling voor aeons tijd - onthult door de ware ervaring van onszelf in en als deze wereld.

Als je de 'ontwerpers' van de creatie de schuld geeft, is dit zelfonoprechtheid, want je kunt alleen een ontwerper of schepper zijn door dat te gebruiken en in praktijk te brengen wat al bestaat hier in het bestaan. Wat ik begrijp van het 'doel' van Enki, Anu, Marduk en Enlil is dat zij als mij, als delen van mij, een bestaan als een gemanifesteerde lichamelijke ervaring hebben gecreëerd en ontworpen - om de gemanifesteerde 'waarheid' te onthullen van 'wie we onszelf hebben toegestaan en geaccepteerd te zijn' als 'wie we zijn' in een daadwerkelijke lichamelijke ervaring.

Dus of we nemen zelfverantwoordelijkheid en staan op binnen de geaccepteerde en toegestane slavernij van 'wie we onszelf hebben toegestaan en geaccepteerd om te zijn en te worden' overeenkomstig aan 'wie we ons gedefinieerd hebben om te zijn' zoals gereflecteerd in dit lichamelijk gemanifesteerde bestaan/wereld/realiteit en onze ervaring erin OF we gaan door met het van onszelf accepteren en toestaan van het slaaf zijn van onze eigen definitie van onszelf van en als 'wie we onszelf gedefinieerd hebben te zijn'.

Niemand kan iemand anders tot slaaf maken - je kunt alleen jezelf tot slaaf maken.
Daarom bestaat in het gemanifesteerde ontwerp en ervaring van de menstruatie - en ik stel voor dat zowel mannen als vrouwen dit onderzoeken in zichzelf - wat ieder van zichzelf heeft geaccepteerd en toegestaan om slaaf van te zijn, wat betekent dat wat bestaat in jou en je wereld waarin je het geloof hebt dat iets/iemand macht over je heeft en jij het schijnbare slachtoffer bent als slaaf ervan - van jezelf accepterend en jezelf toestaand te bestaan in beperking en insnoering = niet opstaan in elk moment en in zelfoprechtheid leven.

Begrijp dat het gemanifesteerde ontwerp en ervaring van menstruatie als de 22000 punten als wat en waaruit het bestaat, tijd nodig had om te worden gemanifesteerd en gecreëerd - de 22000 punten verbonden met elkaar - zijn eenvoudig punten die bestonden in wezens aeons van tijd geleden, gebruikt en 'aaneengeregen' in een gemanifesteerde vorm als het ontwerp van de menstruatie en de ervaring ervan. 
Dus moeten we 'in de tijd teruggaan' om elk punt te vinden en te identificeren en de geaccepteerde en toegestane reden voor zijn bestaan, welke reden/doel gaven we elk punt van het geaccepteerde en toegestane slaaf-zijn van iemand/iets = om het mogelijk te maken om te bestaan?

Begrijp dat in de samenpersing van het proces, de meeste van de 22000 punten getranscendeerd zullen worden door ervaringen/realisaties terwijl je door je proces 'loopt', je bent echter in staat om je eigen proces samen te persen - door de punten te identificeren in jou en je wereld waarvan je gelooft dat ze macht over je hebben en waarvan jij de schijnbare slaaf bent.

Sta niet toe en accepteer niet dat het aantal je ontmoedigt - wees een 'meester over je eigen geaccepteerde en toegestane slavernij' - wat betekent: maak je de moed eigen om in zelfoprechtheid te staan en accepteer niet en sta niet toe dat slavernij jou beheerst/jou aandrijft.

Dus, bijvoorbeeld - waar 'vrouwen' ontworpen zijn en het eerst gecreëerd wat betreft het vrouwelijk menselijk lichaamsontwerp en creatie, is een aanwijzing van een interessant punt om te overwegen: Alles is omgekeerd en niet wat/hoe het lijkt.

Vrouwen hebben zichzelf gedefinieerd als 'onderdanig' aan de 'mannen' die zich tot overheerser uitriepen zoals uitgedrukt in het eeuwen oude vertelsel uit de 'Bijbel' waarin 'Adam' klaarblijkelijk vóór 'Eva' werd geplaatst = een dergelijk geloof werd geïnjecteerd in en als deze realiteit om de slavernij te promoten binnen de afgescheiden aard van het lichaamsontwerp van mannen en vrouwen - omdat een man mannelijk manifesteert in een mannelijk menselijk lichaamsontwerp is hij dominant, omdat een vrouw vrouwelijk manifesteert in een vrouwelijke lichaamsvorm is zij onderdanig.

En zelfs als je wel/niet gelooft in de verhaaltjes uit de Bijbel en het verhaal van Adam en Eva - als een man en een vrouw dit horen, wordt het mannelijk dominante ego onbewust 'opgedoft' samen met haatdragendheid en kwaadheid naar de vrouw, omdat in het verhaal van Adam en Eva, Eva wordt afgeschilderd als 'de bedriegster' van Adam met het 'verboden fruit' en de vrouwelijke onderwerping aan slavernij wordt geprikkeld als zij zich, onbewust, schuldig en beschaamd gaat voelen en gelooft dat zij 'haar schuld moet betalen' aan de man/mannen en in klaarblijkelijke 'verdiend' pijn en lijden moet leven zoals de barensweeën/menstruatiepijnen.

Dit alles ligt besloten in het vertelsel uit de Bijbel van het verhaal van Adam en Eva, dus mannen en vrouwen, ik stel voor dat jullie je ervaring onderzoeken ten aanzien van het verhaal van Adam en Eva zoals afgeschilderd in de vertelsels van de Bijbel - pas onvoorwaardelijk zelfvergeving toe om zeker te stellen dat je jezelf niet definieert volgens de voorstelling van Adam en Eva in de Bijbel - want dergelijke constructies leven in en als je onderbewustzijn en zullen je ook assisteren en ondersteunen met en in het 'menstruatiepunt' (zowel mannen als vrouwen, zoals uitgelegd) met betrekking tot 'wat je van jezelf hebt geaccepteerd en toegestaan om slaaf van te zijn', daarmee jezelf manifesterend als en in een slavernijervaring als zijnde een slaaf.

Dit Adam en Eva punt is een voorbeeld van geaccepteerde en toegestane slavernij aan een verhaal beschreven in een boek - welke onbewust je definitie van jezelf beïnvloedt overeenkomstig je manifestatie als en in een mannelijk of vrouwelijk lichaam.  
Overweeg ook om jezelf niet te definiëren volgens het man/vrouw-zijn - de definitie van man of vrouw-zijn bestaat alleen maar in het ontwerp van het menselijk lichaam en als je accepteert en toestaat dat je slaaf bent van de definitie van jezelf door het man/vrouw-zijn volgens een menselijk lichaamsontwerp, dan accepteer en sta je hiermee slavernij toe, door een slaaf te zijn van een ontwerp = beperking aan een definitie van jezelf.

Binnen dit alles - neem niets voor waar aan van wat je in deze wereld gepresenteerd wordt - het principe van 'alles is omgekeerd' zal je assisteren en ondersteunen om de 'echte realiteit' achter alles zoals het wordt voorgesteld in deze wereld, 'helder te zien' - om niet pats boem rechtstreeks in de reflectie te kijken, maar om te zien wat de reflectie als deze realiteit reflecteert naar jou, jouzelf.
Marilyn M.



Terug naar Index

Hoi, dit is Satan! Hallo!

Ja, ik ben een wezen in de dimensies en ik was het "kuit" van de duivel. Ik werd als idee gecreëerd naar beeld en gelijkenis van de Duivel en ik koos de levensuitdrukking en vanuit een idee ontstond een werkelijk levend wezen. Ik heb besloten om vergeving toe te passen en mezelf als leven uit te drukken.

Als zelfs een gemanifesteerd idee in de dimensies in staat is zichzelf te realiseren wie hij is, zijn mensen zeker in staat om dat te doen. Want als ze dat niet doen, zijn ze eenvoudig minder dan een idee. Dat is eng! Je bent in feite nog minder dan een gedachte, want gedachten zijn ideeën... Goed.

Ik ben hier om te praten over een interessant concept. Als je bedrog toepast, dan creëer en manifesteer je bedrog. Dit is interessant, omdat Satan, de Duivel, Lucifer zich als bedrog hebben gemanifesteerd en hier zit Satan, die praat over bedrog, want ik ben daar geweest, ik heb dat gedaan en ik heb vergeving toegepast en ik heb mezelf als leven tot uitdrukking gebracht en heb mezelf als een wezen gerealiseerd en ik ben niet langer een idee dat ieder moment van de kaart kan worden geveegd.

Dus in termen van mijn eigen ervaringen werd ik in mijn eigen bedrog gevangen genomen. Kijk, wanneer je een val zet voor een ander, kun je er zelf invallen, maar dat heb je niet in de gaten – en oops, je valt op je reet. Ik heb dus voorheen de Duivel met bedrog bijgestaan en heb overal waar ik kon bedrog verspreid om gewoon het omgekeerde te doen wat al bestond. En met mijn bedrieglijke natuur was het niet moeilijk om bedrog te manifesteren, want het was een manifestatie van mezelf.

Alles wat je wordt of bent ga je manifesteren èn je gaat het verdomd nog ervaren ook! En dat is nogal... stupide. Dat is de wet van stupiditeit. Mensen die andere mensen bedriegen, wat ik ook deed, omdat ik van nature een bedrieger was – dus mensen die andere mensen bedriegen... en het zijn altijd andere mensen die ze willen bedriegen – ik deed niet anders, ik zat anderen altijd te bedriegen – en die realiseren zich niet dat ze in feite zichzelf bedriegen!

Dus daar ging ik, zoals andere mensen elkaar bedriegen, en daarin manifesteerde ik in feite bedrog, maar ze denken dat ze anderen bedriegen, terwijl ze in werkelijkheid zichzelf bedriegen. En dan manifesteren ze dat bedrog volgens de natuur die ze zijn geworden en dan komt er iemand langs en die prikt alles door en dan realiseren ze zich, "O mijn God, nu ervaar ik mijn eigen bedrog". Dus je valt altijd in je eigen valstrik. Hetzelfde is mij overkomen.

Kijk naar de wereld, ik heb die gemanifesteerd door bedrog te plegen. Ik zat anderen te bedriegen en ik liep in de val van mijn eigen bedrieglijke creatie. Nu ben ik verantwoordelijk voor alles, dat ik heb helpen creëren. En dat geldt voor iedereen die bedrog pleegt. Dat is interessant...

Als je naar Anu kijkt. Wat denk je waarmee hij bezig was? Hij dacht, dat hij iedereen in de maling nam, dat hij iedereen onder zijn slavernij bracht. Maar in die manifestatie van slavernij die hij creëerde ervaart hij op dit moment zijn eigen slavernij!

Dus mensen, je manifesteert en je ervaart altijd je eigen bedrieglijke natuur. Waarom? Omdat je het zelf bent. Alles wat je wordt en wat je jezelf toestaat te doen, manifesteer je EN de manifestatie ervan ga je ervaren, want je bent het allemaal zelf. Als ik bedrog ben, dan creëer en manifesteer ik bedrog en die manifestatie van bedrog als mezelf ga ik binnen en ga ik in werkelijkheid ervaren.

Hoe komt dat? Omdat we alles naar de mensen hebben teruggekoppeld. Dus als je denkt, ik bedrieg iemand, dan wordt die gedachte tien keer sterker in jezelf gereflecteerd. Waarom? Opdat mensen al die dingen van zichzelf in zichzelf kunnen gaan ervaren. Dus al die dingen zijn niet langer verspreid over andere wezens, maar nu worden de mensen met zichzelf geconfronteerd door de terugkoppeling van alles wat ze anderen proberen aan te doen en wijs te maken.

Wat eigenlijk interessant is, dat ik me realiseer, dat het altijd zo is geweest. Dus neem het van mij aan, ik heb het op de harde manier moeten ondervinden. Als je denkt dat je iemand anders moet bedriegen, bedrieg je in feite jezelf en je gaat dat duizendvoudig zelf ervaren. Kijk nou eens, waar we nu mee bezig zijn in deze wereld. Het is een manifestatie van mij en ik ben ervoor verantwoordelijk, zoals iedereen ervoor verantwoordelijk is, want we hebben het allemaal laten gebeuren. En in die aanvaarding en in het toelaten gaat het zich manifesteren en komt het in het bestaan terecht.

Dus mensen, ik, Satan, ben in mezelf opgestaan... en oh, eigenlijk samen met de kinderen, dat is heel interessant. Dus een naam wordt slechts een referentiepunt. Ik ben Satan, oké, maar ik ben niet meer DE Satan. Ik ben niet langer een manifestatie of een definitie van het woord 'Satan'. En dat moeten de mensen op aarde zich gaan realiseren. We zijn niet langer de definities van woorden als herinneringen, die zich in deze wereld bevinden.

Mensen, wees voorzichtig. Als je zelfbedrog wordt, manifesteer je zelfbedrog en je GAAT zelfbedrog duizendvoudig ervaren. Dit is geen waarschuwing. Het is de evidentie van het gezonde verstand.

Dank je wel. Dit is Satan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik een ander buiten mezelf nodig heb om mezelf te vervullen en aan te vullen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te aanvaarden als incompleet en onvervuld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan me van mezelf als een ander af te scheiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan op zoek te gaan naar liefde in een ander van wie ik mezelf – en die ik van mezelf – heb afgescheiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van het woord 'liefde'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van het woord 'relatie'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik een ander buiten mezelf nodig heb om te worden liefgehad en om liefde te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan het woord 'verliefd' eens goed te beschouwen en in het woord alleen 'lief' op te merken en niet 'ver'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te dromen, te wensen, te hopen en te verlangen om te worden gestreeld en mijn voeten te laten kussen door een geschikte, aantrekkelijke man of een prachtig mooie vrouw van wie ik in mijn hoofd een beeld heb als De Ene.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan me te laten conditioneren door – en me te conformeren aan de maatschappij door een niet te versmaden relatie te wensen en te verlangen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te beïnvloeden en te veranderen om een zo hoopvol mogelijke partner aan te trekken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat het krijgen van 'weke knieën' en 'vlinders in mijn buik' reële ervaringen van me zijn in plaats van te realiseren, dat dit manifestaties zijn van het verstand.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan om er letterlijk in te stinken, dat liefde echt bestaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat liefde en relaties valkuilen van deze wereld zijn om me bezig te houden in 'mijn eigen wereldje' in plaats van mijn ogen en oren open te zetten om te zien en te horen wat werkelijk in deze wereld aan de hand is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan in de valkuil te 'vallen' van het verstand als liefde en relatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan liefde en sex in de categorie relatie te plaatsen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan om blind en doof te worden door de overweldigende ervaringen van gevoelens en emoties in een relatie en mezelf af te sluiten en af te scheiden van de rest van de wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan een relatie te gebruiken als vluchtroute uit de wereld om de wereld, waarin ik existeer en mezelf ervaar, niet te hoeven aanzien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik mezelf kan 'vinden' en 'ontdekken' in een relatie met een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat emoties en gevoelens voor een ander buiten mezelf in feite ervaringen zijn van mezelf zoals ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan een relatie te wensen, te willen en nodig te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan louter emoties en gevoelens voor een ander buiten mezelf te aanvaarden en toe te staan door te geloven dat zulke emotionele en gevoelsmatige ervaringen 'normaal' en 'ok' zijn, omdat iedereen ze heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan ervan te genieten om door een ander te worden 'liefgehad' in plaats van mezelf als plezier te aanvaarden als uitdrukking van mezelf als liefde voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan van mezelf te houden en daardoor een zoektocht begon om elders liefde te vinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren dat ik door te willen, te wensen, te verlangen en een relatie nodig te hebben eigenlijk om een relatie met mezelf vroeg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan mezelf één keer in mijn leven in ogenschouw te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan een relatie te beginnen en op zoek te gaan naar een relatie, omdat de rest van de wereld dat ook doet en ik het klaarblijkelijk ook moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik sex, relaties en liefde mijn obsessie, verdrukking en onderdrukking heb laten worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan me tegen mezelf te verzetten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf als vanzelfsprekend te beschouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan om vasthouden, knuffelen, kussen en sex als intimiteiten te beschouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan dat mijn ogen me bedriegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te bedriegen door te geloven dat liefde en relatie werkelijk bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven, waar te nemen en te denken, dat anderen, die een relatie hebben, gelukkig en tevreden zijn zonder echt te weten of te begrijpen, dat hetgeen ze projecteren een leugen voor de wereld is en bedrog voor zichzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mijn gedachten, gevoelens en emoties te vertrouwen in plaats van mezelf te vertrouwen zoals ik ben van het leven vanbinnen en als eenheid en gelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te beoordelen en deze beoordeling te gebruiken om een ander buiten mezelf nodig te hebben om van me te houden, me te waarderen en me te adoreren, omdat ik het kennelijk zelf niet kon en kan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te denken dat zelfvergeving belachelijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te denken dat zelfvergeving te simpel en feilbaar is om me werkelijk te helpen en bij te staan met hetgeen ik in mezelf ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mijn eigen woorden te beoordelen en te vervloeken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf zelfs heb toegestaan het verstand als gedachten, gevoelens en emoties voorrang te verlenen en de levensadem als leven van mezelf als vanzelfsprekend te beschouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven, dat ik alleen liefde, vervulling, aanvulling, comfort, plezier, welzijn en zegen in een relatie met een ander kan vinden en ontdekken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan echt te geloven, dat God man en vrouw schiep om de schijnbare vreugden, de wonderbaarlijke extasen en de euforie van sex te beleven en babies te maken en een gezin te stichten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan onder de wetten en voorschriften van de maatschappij van de wereld te leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat mensen die relaties hebben gehad in feite alles van relaties afweten en dat ik mezelf heb toegestaan het voorbeeld van andere liefdezieke snotneuzen te volgen, die in hun verstand evenzeer verloren zijn als ikzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan het woord 'ziek' op te merken in 'liefdezieke snotneuzen', maar alleen het woord 'liefde'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan dat de woorden 'liefde', 'relatie' en 'sex' me hebben beheerst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan dat de woorden 'liefde', 'relatie' en 'sex' macht over me – en van me – hebben gehad.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan dat ik mezelf heb misleid, onteerd en belogen in de naam van liefde, relatie en sex.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan intiem met mezelf te zijn – zelfintimiteit is de sleutel tot mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat mijn ouders 'gelukkig getrouwd' zijn geweest en dat ik ook zo'n ervaring met een ander had willen hebben: relatie, huwelijk, huis, auto, kinderen, geslaagd bedrijf en geld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik 'hals over kop' ben 'gevallen' voor de misleiding, de manipulatie en de leugens van het systeem, toen ik 'hals over kop' voor een ander buiten mezelf 'viel'.

Een paar woorden om je op gang te brengen ...

Veel plezier, Veno

( Het vrouwelijk ego wordt ingesloten in het systeem van de moedermatrix, omdat het vrouwelijk ego het fundament is waarop het systeem van de moedermatrix is gebaseerd. We stellen voor, dat mannen ook zelfvergeving toepassen voor het loslaten van het vrouwelijk ego en het systeem van de moedermatrix in het onderbewustzijn en het onbewustzijn, omdat deze vergeving en die van het mannelijk ego op beiden van toepassing zijn, zowel mannen als vrouwen.)

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan dat ik altijd gelijk wil, moet en zal hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan in een verlammende angst te leven om misschien 'fout' te zitten of een vergissing te maken – ik moet en zal dus altijd 'gelijk' hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te existeren in een zelfgedefinieerde categorie van de mind als polariteitenconflict en conflict tussen 'goed' en 'verkeerd'.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan mezelf te definiëren als vrouw en vrouwelijk in plaats van mezelf vanbinnen uit te drukken als eenheid en gelijkheid van het leven – de expressie van zuiverheid van mij als leven – ongedefinieerd door aanduidingen als vrouw en vrouwelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan om altijd gelijk te willen, moeten en zullen hebben met betrekking tot wijsheid, inzicht, kennis en informatie die ik door 'levenservaring' heb opgedaan en heb verkregen uit de vrouwenfamilie, die mij is voorgegaan.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te geloven dat, omdat ik eenvoudig ouder ben, 'verder ben gevorderd' in levenservaring en veel 'kennis, informatie en wijsheid' heb vergaard, 'ik daarom alles weet' en het verschil ken tussen goed en kwaad en dit dan ook zal doorgeven aan de volgende generatie.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan dat 'ik alles weet' en omdat ik alles weet, ben ik in staat 'de kennis, die ik heb, door te geven' aan de volgende generatie.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en toegestaan te realiseren, dat dit 'ik weet alles' een eendimensionele opvatting is en niet afkomstig is uit de expressie van mezelf vanbinnen in eerlijkheid met mezelf als eenheid en gelijkheid met het leven als alles als één en gelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan een gevoel van 'kracht' en 'macht' te ontlenen aan het kenbaar maken van mijn 'standpunt' als 'mijn opinie', wat mijn ego oplaadt.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en toegestaan te realiseren, dat 'mijn opinie' en 'mijn gezichtspunt' zijn ontleend aan de mind volgens het patroon, waarin ik mezelf vanbinnen heb gevormd, geconformeerd en geconditioneerd in de vorm van een polariteitenconflict in de mind over de vraag wat is 'goed' en wat is 'verkeerd'.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan mezelf in deze wereld te vormen, te conformeren en te conditioneren volgens het model van de vrouw en de vrouwelijke statuur en status vanbinnen op basis van het verenigd bewustzijnsveld om in deze wereld te 'overleven'. Ik zal dan ook de volgende generatie precies dezelfde overlevingsstrategie leren en voordoen, omdat 'ik van ze houd'.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te 'denken' en te 'geloven', dat ik een grote hoeveelheid mensen (als schijnbare vrienden en vriendinnen) nodig heb en moet hebben, die het eens moeten zijn met 'mijn opvattingen' en 'mijn gezichtspunten' om op die manier mijn aanpassingen en conditioneringen van de mind in het conflict van wat is 'goed' en wat is 'verkeerd' te kunnen verzekeren en bevestigen.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en heb toegestaan te realiseren, dat 'vrienden' mensen van de wereld zijn en dat ik mezelf in een sociale groep opsluit om mezelf – mijn ego, er voortdurend aan te herinneren, dat ik het 'aan het juiste eind' heb en daarmee continu mijn mind blijf bevestigen en verzekeren in de vorm van 'mijn opinies' en 'mijn gezichtspunten'.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en toegestaan te realiseren, dat 'mijn opinies' en 'mijn gezichtspunten' aspecten van het ego zijn, het vals ego dat ik ben geworden, het vals ego van juistheid, deugdzaamheid en rechtvaardigheid, het bestaansrecht van mezelf als mind en vals ego, dat ik mezelf heb toegestaan te worden en dat wordt gedefinieerd als vrouw en als vrouwelijk voorbeeld in deze wereld en model van het verenigd bewustzijnsveld.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te 'denken' en te 'geloven', dat ik respect verdien en moet krijgen vanwege 'mijn opvatting' en 'mijn gezichtspunt', die absoluut noodzakelijk en belangrijk zijn als bijdrage aan het verenigd bewustzijnsveld in de vorm van vals ego, dat ik mezelf heb toegestaan en heb aanvaard te worden, en om andere vrouwen zoals ikzelf te helpen en te steunen met precies hetzelfde model en ego om hen op die manier te steunen en bij te staan in hun 'eigen opvattingen' en hun 'eigen gezichtspunten', die eveneens afkomstig zijn uit het vals ego van hun mind – en zo blijven we met elkaar omgaan om de patronen van de mind in de vorm van vals ego te blijven voeden.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en heb toegestaan te realiseren, dat respect een relationele formatie is die wordt opgeëisd van het vals ego van de mind, dat ik mezelf heb aanvaard en toegestaan te worden, want door respect af te dwingen kan ik pleiten voor de rechtvaardiging van het vals ego van mijn mind en voor de 'juistheid' en 'rechtvaardiging' van 'mijn opvattingen' en 'gezichtspunten', zodat anderen het met me eens moeten zijn en ik in overeenstemming kan komen met mezelf als vals ego van de mind om keer op keer op keer via anderen mezelf te bevestigen, dat wat ik ben, wat ik zeg en wat ik doe – Juist Is.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en toegestaan te realiseren, dat het vals ego van de mind altijd zoekt naar bekrachtiging, conformering, overeenstemming en respect van anderen, want het ego van de mind kan niet existeren zonder dat anderen met zijn bestaan overeenstemmen in de vorm van 'mijn opvattingen' en 'mijn gezichtspunten'.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en heb toegestaan om mezelf te respecteren.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en toegestaan te realiseren, dat het ego van de mind altijd zal proberen als een magiër te blijven zoeken naar methoden en middelen om zijn bestaan te bevestigen door als 'juist' over te komen en rechtschapen te zijn in daden en woorden.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te denken dat degenen, die niet bereid zijn deel te nemen aan mijn ego en niet 'mijn opvattingen' of 'gezichtspunten' willen delen en voeden, me aanvallen, 'kwaadaardig' zijn en 'fout' zitten en niet in deze wereld, in mijn wereld, of in wiens wereld dan ook thuishoren, want dit is de wereld waar ego's ego's voeden en waar ze de ene na de andere methode uitvinden om te zorgen, dat ze mijn ego in de vorm van 'mijn opvatting' en 'mijn gezichtspunt' niet 'beïnvloeden', 'schaden', of 'kneuzen', want ik zit goed en zij zitten fout – zij zitten fout, omdat ze niet bereid zijn mijn kostbare ego te voeden.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en heb toegestaan te geloven, dat ik mijn vals ego ben en dat niets en niemand me als ego van de mind kan veranderen, dat ik een leger van rechtvaardigingen, excuses en redenen te berde breng om het ego van de mind, dat ik mezelf heb toegestaan te worden, niet te hoeven of te moeten opgeven, want ik ben doodsbenauwd dat, wanneer ik mijn kostbare ego zou opgeven, ik het loodje leg en niet langer degene ben die ik nu ben.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan mijn ego als 'mijn kostbare bezit' te beschouwen en het niet te durven opgeven, want in dat geval gaat mijn wereld veranderen en ga ikzelf veranderen en raak ik al mijn vrienden en gezelschap kwijt.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te denken dat ik niet kan existeren zonder vriend/vriendin en kameraden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb aanvaard en niet heb toegestaan te realiseren, dat de noodzaak van – en de verslaving aan – vrienden/vriendinnen en kameraden afkomstig is uit het ego van de mind, want het ego van de mind heeft onafgebroken bevestiging, rechtvaardiging en bekrachtiging nodig voor zijn eigen bestaan in de vorm van 'mijn opvattingen' en 'mijn gezichtspunten' over wat wel en niet 'juist' is in 'mijn ogen', de 'ogen' van de mind, dat alles bekijkt vanuit een eendimensionaal perspectief.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te geloven, dat ik driedimensionaal ben, dat het fysiek gemanifesteerde bestaan een driedimensionale uitdrukking is, dat ik in de vorm van een mind besta, zoals het spiegelbeeld dat ik in de spiegel zie, de reflectie van mezelf als eendimensionaal bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan de beperking van het eendimensionale bestaan te blijven zijn, dat ik het ego van de mind ben geworden – en ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan mezelf van de schepping als mezelf af te scheiden, het driedimensionale, fysiek gemanifesteerde universum, de drie-eenheid als één zoals ik ben als leven.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan mezelf te definiëren in termen van sex en sexualiteit, het plezier-ego van de mind en genotcentrum, waarbij sex die absoluut grote gelegenheid is voor het ego van de mind om zich te regenereren en te verjongen als datgene, wat ik van mezelf heb aanvaard en heb toegestaan te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan mezelf te transformeren van een meisje naar een vrouw naar een moeder/echtgenote in en van het verenigd bewustzijnsveld, want ik heb mezelf aanvaard en toegestaan mezelf te definiëren volgens het verenigd bewustzijnsveld en moet me daarom conformeren, conditioneren en vormen naar de stadia van het bewustzijnsbestaan, waarbij ik mezelf transformeer en transfigureer om volgens de wet van het verenigd bewustzijnsveld te kunnen overleven.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan volgens de wet van het verenigd bewustzijnsveld in deze wereld te leven, zodat ik word gesteund en 'in Gods handen' ben als verenigd bewustzijnsveld, mijn schepping als schepping van de mind, waar ego's andere ego's bijstaan in gesynchroniseerde formaties van relaties, zoals het huwelijk en vriendschappen.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan mezelf te vormen, te conformeren en te conditioneren in en volgens het verenigd bewustzijnsveld van meisje naar vrouw naar moeder/echtgenote volgens de 'levensstadia' van het verenigd bewustzijnsveld om het ego van de mind te worden, zoals ik mezelf heb gedefinieerd, waarbij ik in mijn eigen schepping als schepping van de mind 'verloren' raak.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan me te identificeren als echtgenote.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan me te identificeren als een moeder.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan me te identificeren als vrouw.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan me te identificeren als vrouwelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan me te richten tot, te kleden, te gedragen, te handelen, te spreken, te communiceren, te converseren, te participeren en te reageren volgens het patroon van – en te beantwoorden aan – mijn eendimensionaal gedefinieerde bestaan als vrouw, echtgenote, vrouwelijk, moeder, meisje, dame – de identificatie van mezelf met het systeem van de moedermatrix als manifestatie van de conflicterende polariteitenvergelijking tussen goed en kwaad in deze wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en toegestaan te realiseren dat het Vrouwelijk Ego als Systeem van de Moedermatrix de manifestatie is van de conflicterende polariteitenvergelijking tussen juist/verkeerd, goed/kwaad, positief/negatief in en volgens het verenigd bewustzijnsveld, de mind als Vrouwelijk Ego als Moedermatrixsysteem, dat het bestaan van manifestaties van conflicterende polariteitenvergelijkingen in en volgens het verenigd bewustzijnveld mogelijk maakt, steunt en bevordert in de vorm van deze systematische realiteit, die we de 'wereldse beleving' noemen.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan bang te zijn om verantwoording te nemen voor mezelf als het Vrouwelijk Ego als wat ik heb aanvaard en toegestaan te manifesteren, te steunen en in deze wereld als polariteitenfrictie en polariteitenconflict mogelijk te maken om het Vrouwelijk Ego als model te worden en mezelf te conformeren aan – en te conditioneren volgens – alle andere vrouwen in deze wereld om elkaar bij te staan en als Vrouwelijk Ego te helpen door het verenigd bewustzijnsveld te steunen, dat uitsluitend kan bestaat in polariteitenconflicten en in de vorm van polariteitenverschuivingen, want ik ben bang om voor mezelf op te komen, bang om voor iedereen op te komen wegens mijn angst voor de dood.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en toegestaan te realiseren, dat het verenigd bewustzijnsveld in de vorm van deze hele wereld en de manifestatie ervan, zoals de mensheid zichzelf ervaart, afhankelijk is van mensen om zich in en als hun zelfgedefinieerde, eendimensionale natuur in de vorm van vals ego van de mind te definiëren, te worden, te zijn, te gedragen, te handelen en te reageren en als onafgebroken polariteitenfrictie en polariteitenconflict tussen de relatieve waarden van goed/kwaad, juist/verkeerd, positief/negatief te blijven existeren, zodat een idee van 'vooruitgang' of 'evolutie' in het verenigd bewustzijnsveld kan worden gegenereerd.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te geloven dat de kinderen, die ik in deze wereld heb gezet, van mij zijn en dat het mijn 'verantwoording' als moeder/vader is om ze te 'leren' en 'voor te doen' hoe ze een vals ego van de mind moeten worden, evenals ikzelf, om te blijven existeren als generatoren van polariteitenfrictie en polariteitenconflicten, die deze wereld als verenigd bewustzijnsveld voortbrengen, dat het vermogen moet hebben zich als schijnbare 'evolutie' voort te 'bewegen'.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en heb toegestaan, dat ik zo gemagnetiseerd en gehypnotiseerd word door mijn eigen ego als wat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te worden, dat ik totaal niet zie of hoor hoe de wereld als mensheid schreeuwt in ondraaglijke pijn, verdriet en ellende wegens de vernietiging van de wereld en het bestaan als ikzelf, want ik heb stellig de indruk en neem zelfs waar, dat deze wereld en de mensheid schijnbare vooruitgang boekt. Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en heb toegestaan te zien, te realiseren en te begrijpen, dat deze wereld zich ontwikkelt volgens de ware aard van de mens – de aard van de mens als destructie van zichzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en toegestaan dat de kinderen in deze wereld, het dierenrijk en de natuur hier zijn om degenen die hen zijn voorgegaan te tonen wat ze van zichzelf hebben aanvaard en hebben toegestaan te worden: verkrachters van het leven, folteraars van het leven, moordenaars van het leven, misbruik makend van het leven, vernietigers van het leven, waarbij de mind de infectie is, de ziekte in en als mensen, die de onschuld in de levensuitdrukking van kinderen ruïneert, die de natuur vernielt en het dierenrijk afslacht – en zichzelf daarin onvoorwaardelijk tot uitdrukking brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan deze zelfhaat, zelfwoede, zelfspijt, zelfmisbruik en zelfdestructieve aard in mezelf heb gekoesterd, omdat ik van mezelf heb aanvaard en heb toegestaan te worden wat ik ben als mind, want in deze woede, haat, spijt, wroeging en in dit verdriet geef ik het leven de schuld van alles – dus ik vernietig het leven, want het leven heeft van me gemaakt wat ik ben en daarom zal ik ook de volgende generaties leren en voordoen precies hetzelfde te zijn als ik – zoals pa en moe, zodat we samen het leven kunnen vernietigen.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en toegestaan te realiseren, dat het leven, zoals ik ben, onschuldig is en dat ik daarom individueel verantwoordelijk ben voor mezelf als voor alles wat ik allemaal in mezelf heb aanvaard en heb toegestaan te laten bestaan en wat ik als mind ben geworden – en dat ik dus voor mezelf als leven moet opkomen als alles als één als gelijk zoals ik ben als één en gelijk met alles – en te STOPPEN met wat ikzelf en iedereen heb aanvaard en toegestaan zich te manifesteren in deze wereld als de beleving van de mensheid vanbinnen als verenigd bewustzijnsveld – en op te houden onschuldige kinderen, het dierenrijk en de natuur te laten creperen: Tot hier en niet verder!

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te geloven, dat ik niet 'sterk' genoeg ben, dat ik geen 'kracht' genoeg heb om op te staan en te zeggen, "Tot hier en niet verder" om te stoppen wat ik heb aanvaard en toegelaten – maar dat ik daarentegen mezelf verstopte, afsloot en opsloot in mezelf door het vals ego van de mind te worden en gewoon dit leven uit te zitten, om het af te maken en te proberen te overleven, zolang ik hier nog ben – door de stelling te leven, "Ach, nou ja, ik ben nu eenmaal hier, dus ik doe het ermee, totdat ik de pijp uitga".

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te geloven, dat ik niet de moed en de wil heb om op te staan en te zeggen, "Tot hier en niet verder", maar in plaats daarvan van mezelf heb aanvaard en toegestaan mezelf te conformeren, om te vormen en te conditioneren volgens de noodzaak tot overleven in deze wereld, om in deze wereld als verenigd bewustzijnsveld te worden geaccepteerd – en daarmee mezelf te hebben aanvaard en te hebben toegestaan te 'vallen', verliefd te worden op het ontwerp van het verenigd bewustzijnsveld, het ontwerp van het huwelijk, het ontwerp van het gezin en het ontwerp van de relatie – om binnen het systeem te worden 'gezien' en te worden 'geaccepteerd'.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan verslaafd aan, geobsedeerd door, en bezeten te zijn van de constante noodzaak tot, en het verlangen naar waardering van anderen, want het ego van de mind moet worden gezien, gewaardeerd en worden gewenst om zichzelf in stand te houden en zich in mij als mezelf te laten gelden.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te willen, te moeten en het nodig te hebben om door een ander 'te worden gewenst' – want door te worden gewenst door een ander word ik gezien, aanvaard en gewaardeerd, want ik heb mezelf zelfs nog nooit gezien, aanvaard en gewaardeerd.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan om geobsedeerd, bezeten, gehypnotiseerd en gemagnetiseerd te worden door de eendimensionale afbeelding van mezelf, die ik waarneem als de weerschijn van het geprojecteerde ego van mijn mind in de spiegel iedere dag, waarvan ik heb aanvaard en toegestaan mezelf te definiëren als 'wie ik ben'.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan te worden gedefinieerd, beheerst, gemagnetiseerd en gehypnotiseerd door obsessie, bezetenheid, verlangen, behoefte en noodzaak, waarmee ik mezelf in en als mijn eigen mindelijke ego opsluit, kooi en afsluit en ten prooi val aan het verval van de komende levenservaring, totdat ik een langzame dood sterf door veroudering.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan geobsedeerd, bezeten, gemagnetiseerd en gehypnotiseerd te worden door mijn eigen mind, mijn eigen ego als mijn 'eigen opinie', als 'mijn gezichtspunt' en van mezelf niet toesta of aanvaard om 'buiten de doos' te kijken, de doos van opsluiting en gevangenschap van mijn eigen mindelijke ego, dat altijd 'gelijk' heeft, moet hebben, en zal hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan om altijd behoefte te hebben aan en te verlangen naar waardering van een ander - ik vergeef mezelf dat ik van mezelf niet heb aanvaard en toegestaan te realiseren, dat mijn ego van de mind altijd waardering en liefde van een ander nodig heeft en verlangt, want ik heb van mezelf aanvaard en toegestaan dat ik me van mezelf afzonder.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan om altijd bekrachtiging, bevestiging en overeenstemming van anderen te willen hebben, nodig te hebben en te verlangen – ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb toegestaan te realiseren, dat alleen het ego van de mind behoefte heeft en verlangt naar bekrachtiging, bevestiging van en overeenstemming met anderen vanwege zijn eigen inferioriteit, onzekerheid en 'mindere' status, die door anderen wordt 'opblazen' wanneer ze mijn ego voeden door het met me eens te zijn en achter me te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en heb toegestaan te realiseren, dat ik mijn positie, mijn status en mijn statuur in deze wereld en mijn wereld als die van anderen heb gedefinieerd als belangrijk, geldig en gerechtigd volgens het ego van mijn mind, volgens datgene waarvan 'ik weet', dat het 'waar' is volgens 'mijn opinie' en 'mijn gezichtspunt'.

Ik vergeef mezelf dat ik niet van mezelf heb aanvaard en toegestaan te worden achtervolgd door het verlangen, de wil en de behoefte om belangrijk te zijn, te worden opgemerkt, te worden erkend, te worden geaccepteerd, te worden gewenst, te worden geliefd, en gewild te zijn – allemaal attributen van het ego van de mind, die ik mezelf heb toegestaan te worden en waardoor ik mezelf op een voetstuk in mijn eigen wereld plaats, 'nog hoger' dan wie dan ook vanwege 'mijn opinie', 'mijn gezichtspunt', mijn eendimensionale bestaan als ego van de mind van wat ik waarneem, dat mij is geleerd en dat ik als 'juist' heb leren zien.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en heb toegestaan verloren te gaan, bezeten, geobsedeerd, gemagnetiseerd en gehypnotiseerd te worden door mijn eigen eendimensionale perspectief van de zelfgedefinieerde aard van mezelf als ego van de mind.

Goed, hier gaan we – dit is de vergeving voor het Vrouwelijk Ego en het Moedermatrixsysteem. Je kunt zelfvergeving voor jezelf op andere punten toevoegen, die je zijn opgevallen toen je deze lijst doornam.

Veno


Terug naar Index

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definiëren volgens het vals ego van mijn mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik het ego van mijn mind ben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van mijn mind te gebruiken om mezelf zodanig te definiëren, dat ik de onzekerheden, angst en inferioriteit, die ik in mezelf ervaar, kan verbergen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat het vals ego van mijn mind de polariteitenmanifestatie is van de mind als superioriteit om de inferioriteit en onzekerheid te verbergen, die ik in feite in mezelf ervaar, maar niemand wil laten zien of laten opmerken uit angst, dat ze me daarop beoordelen, als ze me zouden kunnen zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van mijn mind te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan een misleidende presentatie van mezelf te vormen als vals ego van de mind door mezelf als superieur te presenteren, zodat anderen kunnen denken en geloven dat ik de man ben, dat ik sterk ben en niet bang ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van de mind te worden, want het was de enige manier die ik kende om een man te worden en iedereen in mijn wereld te laten zien, dat ik de sterke, onafhankelijke man ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat alleen het ego van de mind wraak zoekt, ruzie zoekt, conflict zoekt om zichzelf te bekrachtigen, te genereren en zichzelf als mezelf op te bouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren dat participatie aan het ego en als ego verslavend werkt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan de egomanifestatie van mijn vader te kopiëren, want ik zag mijn vader als voorbeeld voor mezelf, die ik als idool zag wat ik ook wilde worden – dus ik werd een ego om mijn vader te worden, zodat hij trots op me kon zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van mijn mind te worden om het ego van de mind te gebruiken als een verdediging en bescherming voor mezelf door een presentatie van superioriteit te worden, zodat niemand het in zijn hoofd haalt om MIJ een oor aan te naaien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan een gevoel van plezier, een gevoel van voldoening, een gevoel van macht te ervaren, wanneer ik toegang krijg tot het ego van de mind als ikzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definiëren als macht volgens het ego van de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het vals ego van de mind te worden om me machtig te voelen, om me sterk en onverwoestbaar te voelen – om er zeker van te zijn dat niets of niemand me op geen enkele wijze een oor kan aannaaien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik niet het vals ego van de mind ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven, dat ik het vals ego van de mind nodig heb om mezelf te beschermen en te verdedigen – en anderen te beschermen en te verdedigen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat het ego van de mind plezier heeft in conflicten, vechtpartijen en argumenten en daarom dus altijd zal trachten bij zulke situaties betrokken te raken – om naar voren te stappen en te zeggen, "Hier ben ik, dit is het ego – kom maar op en probeer mij een oor aan te naaien, dan zal ik jullie eens laten zien wie ik ben".

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven, dat ik het ego van de mind nodig heb om sterk te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te aanvaarden en te geloven, dat ik het vals ego van de mind nodig heb om sterk en machtig te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te denken en te geloven dat door het ego van de mind te worden en door de misleiding van mezelf als superieur aan anderen te presenteren ik me in feite defensief kan beschermen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik mezelf heb toegestaan een ego van de mind te worden en erin te participeren bij de ervaring van mezelf in deze wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat het vals ego van de mind door woede, frustratie en haat wordt gegenereerd en zoekt naar mogelijkheden om betrokken te raken in situaties en scenario's die woede, frustratie en haat in mezelf oproepen om zich daarmee aan te jagen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ego de echo van de mind is, het 'verloren onderdeel' van mezelf waarvan ik mezelf heb afgescheiden en dat op die manier in mezelf de demon werd, die leeft op het genereren en het aanwakkeren van woede, frustratie en haat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat het ego van de mind de vertegenwoordiging is van de demon in mezelf, het 'deel' van mezelf, dat ik heb aanvaard en heb toegestaan zich van mezelf af te scheiden, omdat ik me niet kon voorstellen, dat 'zoiets' in me kon bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan me van mezelf af te splitsen en de demon te manifesteren als het vals ego van de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat inferioriteit eigenlijk is: in angst en beven, in angst en beven van mijn eigen confrontatie, in angst en beven van mezelf – in angst en beven van de demon, die ik heb aanvaard en heb toegestaan mezelf te worden als ego van de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van de mind te gebruiken om situaties te manipuleren, zodat het gebeurt Op Mijn Manier.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat wanneer het 'ego een deuk oploopt' het ego zich voelt opgepompt en aangevuurd om naar de situatie terug te keren en zich opnieuw te laten gelden en te genereren door te zeggen, "Hier ben ik, kijk naar mij, wat ik allemaal kan".

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat alleen het ego wil vechten en de zaken wil rechtzetten door middel van conflicten en argumenten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik dit vals ego in mezelf als mezelf heb gevormd en gemanifesteerd, omdat ik mezelf vanbinnen niet heb aanvaard als eenheid en gelijkheid zoals ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik op ieder moment verantwoordelijk ben voor mijn eigen activiteiten en woorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mijn inferioriteit (angst en beven voor mezelf) en mijn onzekerheid te verbergen met het vals ego als superioriteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan om sterker en machtiger dan anderen te willen, te moeten en wens te zijn om leiding te kunnen geven aan situaties – en dat ik in dit willen, moeten en wensen het ego van de mind heb gemanifesteerd, aangezien ik van mezelf denk, dat ik, zoals ik ben, te zwak ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan bang te zijn om zwak te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat zwakheid bestaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het spel van de polariteitenfrictie van de mind te spelen door superioriteit te worden, waarbij ik inferioriteit en onzekerheid in mezelf als mezelf verberg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat het vals ego van de mind bestaat uit onderdrukte woede in mezelf, die zich als ego van de mind heeft gemanifesteerd – de demon die mij is geworden.

Ik vergeef mezelf dat ik mijn onderdrukte woede heb toegestaan zich te manifesteren als het vals ego van de mind om zich uit te drukken en uit te leven op andere mensen, situaties en scenario's buiten mezelf in plaats van zelfvergeving toe te passen om de woede in mezelf los te laten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik andere mensen, situaties en scenario's opzoek om deze onderdrukte woede in mezelf buiten mezelf uit te leven door het vals ego van mijn mind te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik situaties en scenario's met opzet aanwakker om de onderdrukte woede in mezelf op anderen buiten mezelf uit te leven door het vals ego van mijn mind te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik het ego van mijn mind gebruik om aandacht van andere mensen te trekken, om door andere mensen op iedere mogelijke manier te worden opgemerkt, omdat ik mezelf niet heb aanvaard zoals ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van de mind te gebruiken om activiteiten, daden, reacties en antwoorden op bepaalde mensen, situaties en scenario's te rechtvaardigen om te worden aanvaard als reden en oorzaak om te willen, te wensen en te moeten doen wat schijnbaar nodig is om te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan om rechtvaardigingen, redenen en excuses te aan te voeren om te worden, te doen, te beantwoorden aan en te reageren op specifieke scenario's, situaties en andere mensen van binnenuit als het ego van de mind om de honger naar de beleving van het gevoel van macht, aanzien en beheersing van brandstof te voorzien en op te bouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van de mind te gebruiken en dit te worden in mijn pogingen om specifieke situaties, gebeurtenissen en omstandigheden te beheersen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik macht ontleen aan het ego van de mind om controle op een situatie te krijgen, zodat ik de zaak op 'mijn manier' kan laten verlopen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven, dat door het ego van de mind te worden ik 'één van de jongens' ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven, dat ik door het ego van de mind te worden ik vrouwen kan aantrekken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van de mind te worden om tot de gemeenschap van mannen te behoren – want om een man te zijn moet je een ego hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf als het ego van de mind vanbinnen en als deze wereld te vestigen, omdat ik dacht en geloofde, dat je, om in deze wereld een man te zijn – vooral om te overleven – een ego nodig hebt om jezelf daarmee te beschermen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik in mijn broek schijt voor zelfintimiteit en intimiteit met een ander, waardoor ik het ego van mijn mind word om mezelf op geen enkele manier te hoeven ervaren – maar liever een man ben, een man volgens – en van deze wereld, het verenigd bewustzijnsveld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van de mind te gebruiken om te zorgen, dat niets en niemand me op welke manier dan ook iets kan aandoen – niet emotioneel – en door helemaal niets te voelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven, dat het hebben van een ego duidt op kracht en macht – een man.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat, wanneer ik het ego van mijn mind ben, ik controle en macht over, in en op mijn wereld kan hebben met iedereen en alles erop en eraan, waarbij niets kan of mag worden veranderd zonder mijn toestemming als ego van de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van mijn mind te worden uit angst om de beheersing te verliezen en niet te weten wat ik moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan om zonder het ego van mijn mind bang te zijn uit angst om mezelf te verliezen en als een doetje of een zak kippenstront te worden bestempeld, als ik niets doe en vanbinnen niet reageer als ego van de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat, indien ik niet het ego van mijn mind ben, ik inferieur, een zak kippenstront, een doetje, een verliezer, een nietsnut, of een klungel ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren dat superioriteit niet zonder inferioriteit kan bestaan. Om het ego te stoppen moet ik me realiseren, dat beide polariteiten van de mind in de vorm van inferioriteit en superioriteit illusoire manifestaties van de mind zijn, waarmee ik me heb geïdentificeerd zoals ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan gewoon 'een van de jongens' te willen zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van mijn mind te worden om te worden geaccepteerd en door anderen en vrouwen te worden gezien, omdat ik mezelf niet heb aanvaard zoals ik ben als de levensadem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ongeduld een eigenschap is van het ego van de mind, omdat het ego van de mind het wil en het ego wil het nu.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat vrouwen een man met een ego willen hebben, een gigantisch ego, dat een misleidende presentatie van superioriteit voorspiegelt, waarvan het zelfvertrouwen en de zekerheid afdruipen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van de mind te worden om vrouwen aan te trekken omwille van sexueel plezier.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan het ego van de mind te definiëren als zelfvertrouwen, omdat ik geen zelfvertrouwen heb aanvaard als mezelf zoals ik ben.

Veno


Terug naar Index