23-08-07
Dit is John F Kennedy en ik weet zeker dat er veel mensen zijn die iets willen horen over de samenzwering in Amerika en wat ik meemaakte in Amerika en wat er in godsnaam aan de hand is in Amerika en in de wereld en god weet wat.
Wat ik kan zeggen is, dat ik ontzettend bedroefd was toen ik stierf. Het klinkt als een kind, als ik zeg ik was bedroefd, maar het was heel wat en het ging heel snel en het werd een toestand. Weet je, ik was hier om het anders te doen en ik wist dat ik de capaciteit had om het anders te doen, ik had de macht om het anders te doen en ik had het overwicht om het anders te doen. Ik wist wat nodig was om een verandering in Amerika door te voeren en niet alleen daar maar in alle buitenlandse betrekkingen. Ik wist, als ik het niet zou doen, wat er met Amerika zou gebeuren...
Kijk, een land kan twee kanten opgaan. Je hebt een land dat de mensen steunt, dat het land steunt, waar het land de mensen steunt, waar de president en regeringen de mensen steunen, maar het gaat altijd om steun. Je hebt een infrastructuur die op steun is gebaseerd. Het gaat om gelijkheid en eenheid. In ieder geval, ik had het vermogen om dat te doen. Ik wist precies wat ik wilde doen, hoe ik het wilde doen, welke mensen op welke posities moesten zitten, mijn god, ik had alles klaar liggen... en toen werd ik neergeschoten, hm...
Dan realiseer je je iets. Want ik ging na waarom ik was gestorven, ik had alles klaar liggen, het was perfect... ik bedoel, ik ben niet achterlijk, mensen zijn niet achterlijk. Mensen weten precies wat ze moeten doen en hoe ze het moeten doen en wat gedaan moet worden. Maar er zijn altijd mensen die het anders zien, altijd. Als je kijkt... altijd, ik bedoel, als je kijkt, alles gaat rechtstreeks, direct, op de man af, "manifesteer het, doe het, dit is het, zo moet het gaan!" En die rechtstreekse stellingname, het plaatsen van de dingen die moeten gebeuren, is voor iedereen het beste. Ik deed altijd het beste voor iedereen en ik had consideratie, dat is niet moeilijk, zelfs niet in mijn positie. Het is echt niet moeilijk. Het is de meest simpele richting die genomen kan worden.
Maar wat ik ontdekte is interessant. Dat is het volgende. Ik kan dan zijn neergeschoten, maar dat schot was niet alleen van degene die het uitvoerde, maar door alle mensen in het land. Ik ontdekte iets interessants. Mensen zijn die ze zijn, niet omdat ze dat zelf zijn, maar omdat ze dat allemaal samen zijn. In termen van mijn moord is het een inherent verlangen van mensen om een strijd te leveren. Het inherente verlangen van mensen om te proberen te overleven in ellende, problemen, frustratie. Het verlangen van mensen om iemand of iets de schuld te geven van hun wereld, hun leven, de ervaring van zichzelf.
Dat is interessant, want toen ik werd neergeschoten gebeurde alles op een manier waarop mensen wilden dat het gebeurde. Kijk naar Amerika op dit moment, wat is het voor een land op dit moment? Je kunt de regering de schuld geven, je kunt George Bush de schuld geven, je kunt Dick Cheney de schuld geven... maar zij zijn het niet. De positie van een regering is de positie van de mensen in dat land. De presentatie van mensen in dat land. Hun gedrag, hun positie en hun uitdrukking zijn die van iedereen samen in dat land.
Je zult je misschien afvragen waarom. Waarom doen we dat? Ik heb dat niet in de gaten en niemand heeft dat in de gaten. Het is inherent, het is zoals wat je hebt geaccepteerd en toegelaten. Het is een gewoonte. Het is niet zoals je bent. Je kunt iets niet zien, totdat iemand je erop attent maakt, die er doorheen kijkt. Als je in iets en als iets bent, kun je het natuurlijk niet zien.
Kijk, als je bijvoorbeeld in een ijsklont zit en je ervaart jezelf als een ijsklont, maar je praat met mij. Je bent een molecuul in die ijsklont. En ik zeg tegen je, "Je bent een ijsklont, wist je dat?" Maar je bent een enkele molecuul als ijsklont en je zegt, "Nee, ik ben gewoon een molecuul." Zoiets als dit. Het is een stom voorbeeld, maar het is bedoeld om je een perspectief te geven.
Dus wat laten George en Cheney en al die mensen in de regering van Amerika je zien? Wat je in en als jezelf toelaat en accepteert, dat is het.
Ik zal een advies geven. Ik zou zeggen houd op met de schuld aan anderen geven, hou op met kwaad worden, stop met rechtvaardigen, houd op met ontkennen. Kijk wat het inherente verlangen in jezelf is om problemen te willen hebben, om te overleven, om ellende te willen ervaren. Waarom zou zoiets als dit bestaan, mensen? Waarom zou zoiets als macht in deze wereld bestaan? Wie zijn hier anders dan wij?
Verder kan ik zeggen dat de dimensionale wezens bezig zijn om op te ruimen, maar ze hebben hier geen invloed. Alle invloed die zich in deze wereld manifesteert zijn we zelf, want wie anders dan wij zijn hier, alsjeblieft! Kijk om je heen. Kijk links, kijk rechts, kijk voor je uit, kijk achter je, of kijk naar jezelf, wie is hier? Jij bent hier!
Waarom zou je je bezig houden met Amerika of met de wereld? Begin met jezelf! Weet je, begin met jezelf. En als anderen je niet hier willen hebben, maak je niet druk om ze. Richt je aandacht op jezelf en wees duidelijk.
Dus ik zou zeggen, kijk eerst naar jezelf, voordat je een ander de schuld gaat geven, of rechtvaardigt voor de huidige toestand in Amerika. Het is niet George Bush, niet Dick Cheney, ze vertegenwoordigen alleen de positie van het hele land bij elkaar. En bij mijn dood gebeurde hetzelfde. Dat was in feite waar ze om vroegen. Omdat niemand wilde aanvaarden en ervaren om in een wereld van ondersteuning te leven, waarin ik het vermogen had om te doen wat gedaan moest worden. Je kunt erom vragen. Je kunt schreeuwen, je kunt huilen, je kunt verlangen, je kunt willen. Maar in dat geschreeuw en gehuil om hulp, vraag je in feite om meer.
Dit is John F Kennedy,
dank je wel.
