-Jack-
26 augustus 2007
Dus na een aanzienlijke tijd was het fysieke voertuig klaar en naar tevredenheid.
Mijn excuses voor het springen van de hak op de tak - het is eigenlijk nogal veel informatie. Nu gaan we het hebben over de prehistorische tijd van de dinosaurussen, toen de Atlantiërs al tot slaven gemaakt waren in de fysieke vorm van de aapmens. Laten we daar beginnen.
Anu had nu de vorm gereed, terwijl de Serpents bezig waren om de dinosaurussen te maken, althans zo worden ze tegenwoordig genoemd. En de Leviticus waren bezig met de aanleg van de natuur. Hoe kregen ze toegang tot deze planeet om dat allemaal te doen zonder dat de Atlantiërs het in de gaten hadden? Dat was het plan van de Sirians. Zij sloten zich op in een cocon van geluid op een stuk land hier op Aarde, zodat ze niet werden opgemerkt door de Atlantiërs.
Het lijkt op een luchtspiegeling met een voorstelling, maar erachter speelt zich iets anders af. Zo konden ze hun vormen testen en gadeslaan of ze zich zouden manifesteren. Ze creëerden er een kleine habitat om hun creaties te testen. Het was een heel kleine omgeving, echt heel klein met een paar planten, een stuk of zes exemplaren van dinosaurussen en tien menselijke vormen. Anu testte eerst een paar exemplaren van zijn eigen ras, die rondliepen in de aapmensvorm om te kijken hoe het werkte - en dat was perfect! Ze waren primitief, dom en stom. Het was interessant, want toen hij eerst exemplaren van zijn eigen ras gebruikte, liepen ze ernaar binnen... Het was echt een systeem dat alles voor de eerste keer zag. Dus de aapmens liep rond zo van 'huh huh' en maakte rare geluiden, want het was een systeem. Alsjeblieft, onthoud dat, het waren systemen. Het waren geen wezens. De wezens waren degenen die de systemen tot leven brachten. En toen ze in die systemen zaten in de fysieke vorm, wisten ze niets meer, ze konden zich niets meer herinneren en wisten niet meer dat ze bestonden. Zo werkte het. Dus toen Anu een paar wezens van zijn eigen ras gebruikte liepen ze zo in die vormen naar binnen. Ze hoefden alleen een aansluiting te maken op het centrum van de installatie in het hoofd. Ze moesten er dus inlopen en aansluiting vinden op dat punt in het midden van het hoofd van de fysieke vorm, waardoor ze door het systeem in het centrum werden opgezogen. Er liep in het midden door het lichaam een centrale pool met een centraal punt van het hersengedeelte en dat activeerde het hele systeem in de fysiek menselijke vorm. Dus ze liepen erin en werden eraan vastgezogen. Nee, niet vastgezogen: het is een interdimensionaal wezen dat letterlijk in een vacuüm werd geplaatst in een voertuig alleen maar om systemen op gang te zetten.
Anu was tevreden. Anu, de Sirians, de Serpents en de Leviticus waren echt heel tevreden. Anu zei: "Goed, volgende stap. Nu moeten we zien dat we de Atlantiërs zover krijgen dat ze deze fysiek menselijk vorm binnengaan, zodat ze van ons worden." Met 'van ons' bedoel ik dat ze de systemen worden in de fysieke vorm.
Maar voordat ze dat konden doen zei Anu: "Hoelang moeten we ze eerst testen? En wat gebeurt er als ze in de test niet blijken te werken? Waar gaan die Atlantiërs naartoe?" Dat wisten ze niet. Totaal niet. Ze gingen ze testen. Je weet dat een aantal van Anu's ras in die vormen zaten. Anu zei: "Het enige wat we kunnen doen is het systeem doden, deze fysiek menselijke vorm en misschien sterft het wezen dan ook. Dat is althans te hopen." En dat deden ze. Ze sneden de hals door om het hoofd - dat het belangrijkste onderdeel was - te scheiden van de rest van het systeem, waardoor het systeem ermee ophoudt. Dat deden ze, maar dat werkte helaas niet. Het wezen kwam er desondanks weer uit en vroeg wat er was gebeurd - zonder zich ook maar iets te kunnen herinneren. Het enige wat het wist was dat het de vorm was ingelopen en er nu weer uitliep. Ze begrepen dat ze een probleem hadden, want dit was nog niet het eindproduct. Ze moesten het nog specifieker maken en bijwerken maar ze wilden het nu testen met het oog op de Atlantiërs. Ze hadden dus een probleem. Want als dat wezen zou blijven bestaan en het zich kon herinneren wie het was zodra de systemen als het menselijk lichaam zou sterven... En dat mocht dus niet gebeuren!
Dit is het moment waarop de dimensies een rol gaan spelen: het ontwerp en de creatie van het dimensionale bestaan. Wat ze moesten doen was het volgende. "Ten eerste, we hebben de Atlantiërs in deze voorhistorische vormen van de aapmens gezet - zoals die tegenwoordig door de mens wordt genoemd. Ten tweede, we hebben de dinosaurussen hier voor een paar miljoen jaar neergezet. In die tussentijd doen we het volgende. We ontwerpen een nieuwe menselijke vorm met meer details. We maken een plan om te zorgen, wanneer die vorm op de een of andere manier sterft - wanneer de systemen afsterven - dat de wezens die eruit komen zich niets meer kunnen herinneren, zodat we ze opnieuw kunnen gebruiken en ze opnieuw in een vorm kunnen zetten, elke keer opnieuw."
In mijn volgende interview zal ik doorgaan met de rest van het verhaal. De geschiedenis van de mens.
