Ik ben gestorven! Ik ben dood! 
Ik moet eerlijk toegeven, dat ik volstrekt niet had verwacht, dat ik mezelf nog als bestaand zou ervaren zoals ik op dit moment ben. En ik had helemaal niet verwacht, dat ik in feite hier voor een computer zou zitten typen in het fysieke lichaam van een ander mens, zoals ik nu doe.
En de meest vreemde ervaring van alles is, dat het zo normaal is, het comfort om hier te zijn in het lichaam van een ander mens, want ik realiseer me dat datgene wat werkelijk belangrijk is ikzelf ben, hier. Hoewel dat 'hier' niet wordt omschreven als tijd en ruimte noch door omgeving, zoals op Aarde te zijn of niet te zijn – waar het om gaat is, dat ik met mezelf ben!
In het proces van sterven heb ik in het bestaan van mezelf ontdekt, dat wat werkelijk belangrijk is ikzelf ben, de realisatie dat ik nog steeds besta ongeacht waar ik ben.
Grote goedheid, je zou je kunnen voorstellen dat de verplichtingen in deze wereld, zoals familie, vrienden, kinderen/kind en geliefden de belangrijkste aanwinsten zijn, die bestaan, die voorbij de dood nog bij je blijven. Maar ik ben erachter gekomen dat dit helemaal niet waar is. Dat zelfs onze liefde die we vanbinnen ervaren in de relaties tussen onszelf en anderen een illusie is, want ik ben hier, ik ben gestorven en niemand met wie ik contact had, dat ons zogenaamd bij elkaar hield in een of andere vorm van relatie, is nog in me aanwezig. Alles wat op dit moment in mezelf aanwezig is, is wie ik ben – ik met mezelf en dat is het.
verder lezen
Om je te abonneren op de DesteniNL nieuwsmail klik hier
Wil je reageren of heb je vragen, plaats die dan op het DesteniNL forum
Wil je reageren of heb je vragen, plaats die dan op het DesteniNL forum
