- Jack –
26 augustus 2007
Dit is Jack weer. Over sexuele gemeenschap.
Dit sexuele gemeenschap-scenario is ook weer een onderwerp dat ik afzonderlijk moet behandelen. In dimensionaal opzicht ging het niet op die manier. Zoals mensen hier die baby’s krijgen, nee – de conceptie werkte niet op die manier. Dat ging anders.
Enlil speelde met de ideeën en Enki werd jaloers en ging voor zijn eigen vertoon. Hij zei dat hij degene zou zijn die de juiste genen zou vinden. Enki en Enlil gingen dus op weg om de perfecte partner te vinden met de juiste genen. Het was toen al bekend dat dimensionale wezens een bepaalde genetische essentie hadden, die in en als die wezens bestond en die hen hun vorm en expressie gaf enzovoort. Anu zei dat hij volmaakte mensen wilde zien. Hij wilde mooie, prachtig gevormde mensen hebben. Zodat, wanneer hij zou terugkomen, hij de volmaakte vrouwelijke expressie zou aantreffen, die perfect en bijzonder was. Hij wilde niets anders dan dat. En opnieuw werd Marduk gefrustreerd. Hij zei: “Hoe kan je dat nou doen? Hoe kun je je eigen schepping beoordelen, hoe die er ook uit ziet en hoe die zich ook uitdrukt?” Marduk maakte veel van dergelijke opmerkingen, maar Anu, Enki en Enlil trokken zich niets van hem aan. Voor hen waren deze menselijke voertuigen gewoon systemen waar ze de Atlantiërs inzetten, meer niet. Zij hechtten geen enkele waarde aan die dingen, maar Marduk steeds meer, want hij werkte nauw samen met de mensen. Hij maakte voortdurend van die opmerkingen.
Wie vond uiteindelijk de genen? Enki vond het ras met de volmaakte genen van een vrouwelijke expressie die samen met een man de volmaakte, menselijke vorm reproduceerde door middel van sexuele gemeenschap.
Maar waarom hadden ze specifieke genen, een specifieke genetische code nodig? In die tijd zagen alle aapmensen er exact hetzelfde uit. De vrouwen, de vrouwelijke expressie was exact hetzelfde. Ze waren letterlijk duplicaten van zichzelf. Omdat ze allemaal op elkaar leken begonnen ze met elkaar te vechten – ze zagen zichzelf. Stel je voor, dat je in een wereld wordt geboren en alles voor het eerst ziet en je ziet dat iedereen precies hetzelfde is. Dat is behoorlijk verwarrend! Ze begonnen dus met elkaar te vechten en de aapmensmannen en vrouwen begonnen zichzelf om te brengen – ze werden gek. Hun eerste project was dus mislukt. De Atlantiërs zaten in de aapmensen samen met een aantal exemplaren van Anu’s eigen ras en die stierven. Hun systemen stierven en ze gingen over naar de dimensionale laag die op dat moment gereed was gekomen. Ze waren erg blij dat die klaar was, want Marduk kon ze niet laten ophouden met elkaar uit te moorden. Ze waren buitengewoon grof en primitief. In dat opzicht was het project dus een mislukking, maar wat de integratie en de overgang naar de dimensies betreft, dat bleek effectief. De Atlantiërs waren dus de eersten die in de dimensies terecht kwamen en daar rond dreven; ze wisten van niets meer.
Marduk was niet tevreden en Anu en de Serpents ook niet. Dus zeiden ze: “Goed, laten we dit project helemaal schrappen.” Alleen de dinosaurussen waren overgebleven. Ze zeiden: “Laten we die voorlopig hier houden en eerst iedereen bij elkaar roepen.” Dat deden ze. Ze moeten eerst nog wachten totdat de planeten zich met behulp van hun gravitatievelden die erin waren aangelegd, hadden gemanifesteerd. Ze versnelden dat proces, dus het ging allemaal tamelijk vlug. Enki, Enlil, Anu en Marduk werkten aan het menselijk lichaam zoals dat nu bestaat. Ze programmeerden alles en het was perfect, het was echt perfect.
Hier begint het verhaal van de Schepping in Zeven Dagen. Hierbij waren de Annunaki, de Sirians, de Serpents en de Leviticus betrokken. Ze hebben alles opnieuw ontworpen – ze moesten wel. De dieren waren natuurlijk te groot voor die kleine mensen om naar behoren te vangen en op te eten. Bovendien waren ze te primitief om te doen wat hier gedaan moest worden. De Marsianen, de Sirians en de Serpents gingen op weg naar de planeten en toen de tijd rijp was namen ze het bestaan over. Dit gebeurde toen de menselijke vorm perfect was ontwikkeld en getoetst tijdens de testperioden. De planeet Aarde werd in zijn totaliteit opnieuw verborgen onder een geluidsvacuüm. Op die manier kon geen enkel ander bestaan binnenkomen. Niemand wist wat hier eigenlijk gebeurde en waarmee men hier eigenlijk bezig was. Het was heel eenvoudig om zo te handelen. Over de Atlantiërs werden smoesjes opgehangen: ze zeiden dat de Atlantiërs bezig waren met het ontwikkelen van een creatie en dat het een verrassing was voor de rest van de schepping, weet je, dat soort dingen. En trouwens, niemand verwachtte iets slechts. Niemand dacht aan vreselijke dingen. Want niemand deed zoiets, niemand had ooit gedacht dat zoiets mogelijk was. Dat bestond niet in hun wereld. Dat bestond niet op hun planeet of in hun stad! Men dacht gewoon dat alles rustig was en dat alles prima ging. “We vermaken ons in onze stad, op onze planeet in ons melkwegstelsel en dat is alles."
De dieren op deze planeet zijn de enige wezens, zou ik zeggen, die door het evolutieproces zijn gegaan, waarbij ze zich hebben ontwikkeld tot de vorm die ze nu hebben vanuit hun oorspronkelijke gedaante. Ze waren erg druk met het ontwerpen van de evolutie van het dierenrijk en de natuur. Het dierenrijk werd ontwikkeld door de Serpents; de ontwikkeling van de mens door de Sirians en de evolutie van de natuur door de Leviticus. Toen ze vonden dat ze klaar waren met hun lay-out… oh, eerst de dood.
Enki en Marduk waren samen de levensduur van mensen aan het uitdenken. In mijn volgende interview ga ik verder met de levensduur.
Dank je wel.
