- Jack –
26 augustus 2007
Dit is Jack weer. We gaan door met de constructie van de mind.
De Annunaki, de Sirians en de Serpents realiseerden zich dat ze over het hele bestaan moesten heersen - dat betekende alle wezens in het bestaan, geen enkele uitgezonderd. Zij, en hun rassen natuurlijk, waren de enige drie die overbleven in het bestaan om te heersen. Zij vonden de methode uit om het hele bestaan gevangen te nemen. Eerst plaatsten ze de manifestatie van de zwaartekracht, die de Atlantiërs hier op Aarde gebruikten, in alle planeten met alle rassen erop. Waarom deden ze dat – omdat ze wisten dat daardoor de planeten zich zouden manifesteren, maar de wezens zelf niet. De wezens zouden dan een probleem hebben, omdat ze niet in staat zouden zijn zich in hun steden te manifesteren of te bestaan daar op die planeer en konden zo gemakkelijk gevangen worden, of in de val gelokt.
Dus dat is wat ze deden, in het geheim natuurlijk. Ze plaatsten een zwaartekrachtkern in alle planeten waar wezens in hun steden leefden. Ze zorgden er wel voor dat ze dit in het geheim konden doen en zo de wezens gemakkelijk konden lokken en gevangen nemen. Anu zei: “Als we al die wezens te pakken hebben, plaatsen we ze allemaal in deze dimensie – in deze dimensie krijgen ze eerst een mindsysteem geïmplanteerd, dat verbonden is met de kristallen zodat wie ze zijn wordt onderdrukt en ze zich niets meer herinneren. En als ze dan de menselijke lichaamsvorm binnengaan, is dat centrale punt in hun interdimensionale mind in de interdimensionale constructie in de lichaamsvorm geplaatst en zo kunnen zij het gemakkelijk manifesteren. En als ze dan sterven, kunnen ze zich niets meer herinneren. Ze weten niet meer wie ze zijn, ze weten niet meer wat ze hebben meegemaakt en kunnen wij ze steeds blijven hergebruiken."
Zo begonnen de plannen vorm te krijgen. Toen de dimensie eenmaal was aangelegd – dat is de plek waar je naartoe gaat als je sterft en overgaat - maakten ze natuurlijk een paar aapmensen dood en plaatsten snel dat systeem om te zien wat er met ze zou gebeuren: ze werden in feite zombies. Ze dreven rond, dat is alles wat ze deden. Ze waren op een bepaalde manier dood.
Anu was tevreden, de Sirians waren tevreden. De Serpents waren nog niet tevreden natuurlijk, want ze wisten nog niet precies wat hun rol in dit alles was.
Hier kom Enki erbij. Enki zei: “Luister, persoonlijk voel ik er niets voor om die vormen voor al die wezens in het bestaan te maken - hoeveel tijd gaat ons dat wel niet kosten? Er moet een manier zijn, waarop ze het zelf ontwikkelen, geboren worden hier in deze wereld doordat twee bij elkaar komen of zoiets. En dan kan er, iedere keer dat zoiets gebeurt, een dimensionaal wezen binnenkomen en doorgaan. En op die manier kan alles hier zich beginnen uit te breiden. Want ik ga hier niet eons lang zitten en alleen maar vormen maken - dan hebben we geen tijd over om te genieten van de lol van macht en overheersing!”
Marduk begon toen gefrustreerd te raken – hij had inmiddels een grote genegenheid voor die schepselen opgevat. Hij begon respect voor hen te krijgen. Hij vertelde Anu, Enki en Enlil: “Dit zijn levende schepselen. Ze leven en het zijn echte wezens, ook al zitten ze in systemen ingepakt. Hoe zouden jullie je voelen, als je er zelf inzat?” Natuurlijk lachten ze Marduk in zijn gezicht uit en zeiden: “Als je ook maar iets voor iemand voelt, kom je nergens! Maar als je er zelf in wil, van ons mag je.” Anu bedreigde Marduk: “Als je nu je kop niet houdt en hiermee ophoudt, zet ik je in een van deze vormen, daarmee is de kous af.”
Dus hield Marduk zijn mond dicht. Marduk was een zwijgzaam type, meer een rustig dan een agressief wezen. Wat het ondernemen van actie betreft was hij passief en hij hield een hoop dingen voor zichzelf. En hoewel hij het niet eens was met wat Anu, Enlil en Enki allemaal deden, ging hij door met het programmeren van de wezens en liet hen zien wat hij tot dusver te weten was gekomen en had gedaan en gaf inzage in zijn plannen. Hij zei: “Weet je wat? Als deze wezens, deze Atlantiërs, hier moeten zijn, laten we ze dan op zijn minst een vorm van respect geven als wezens die systemen zijn geworden – systemen die echte wezens worden. Daarmee zou ik tevreden zijn.” Anu zei: “Prachtig! Dat zouden we uiteindelijk toch willen. Ga jij dan daarmee verder.”
In de periode van de aapmens en de dinosaurus waren ze nog steeds in staat om interdimensionaal goud te delven. En daarmee gingen ze door. De interdimensionaliteit kwam tot stilstand toen Adam en Eva ten tonele werden gevoerd. Dat is ook een fascinerend verhaal.
Dus Marduk ging door met het programmeren en werd steeds slimmer en ontwikkelde grote inzichten. Hij werkte nauw samen met Enki en ook met Enlil. Enki hield zich meer bezig met de ontwikkeling van DNA. Enlil was bezig met de expressies van man en vrouw en hoe de organen moesten werken. Totdat Enki jaloers werd omdat Enlil met de vormen van man en vrouw werkte en hoe die moesten samenwerken. Daarvoor moest hij experimenten doen. Op dat moment waren er interdimensionaal vrouwelijke expressies. Enki werd gefrustreerd, want Enlil had altijd zoveel vrouwen en hij testte ze in het hele bestaan, omdat hij de perfecte vorm van vrouwelijke expressie moest vinden, zodat de twee menselijke vormen die samenkomen een andere perfecte menselijke vorm zouden creëren, waarbij de genen en het DNA specifiek moesten zijn. Daarom ging hij van het ene ras naar het andere. Hij plaatste zich feitelijk interdimensionaal als een van die vormen en had sexuele gemeenschap met die vrouwelijke expressies om te zien of het DNA erbij paste.
Ik ga door in mijn volgende interview. Dank je wel.
