- Jack –
26 augustus 2007
Dit is Jack weer.
De Atlantiërs versmolten met het water en niemand wist natuurlijk hoe hen er weer uit te halen. Ze legden daarom een gigantische geluidscocon over het gebied waar de Atlantiërs verbleven in wat we nu water noemen, zodat ze niet verder konden ontsnappen dan de gemanifesteerde geluidscocon.
Dit was het moment waarop de slavernij van de mens een aanvang nam. Het moment waarop de Atlantiërs in de aapmens werden geplaatst. En ze werden achtergelaten. Af en toe kwam Marduk terug om te controleren hoe ze de wereld zagen, hij programmeerde hen in wat ze aten, wat ze vingen, wat te maken zodat ze in staat waren om te eten en meer van die zaken – de overlevingstechnieken die in de aapmens waren geprogrammeerd zodat ze konden overleven. Ze waren natuurlijk naakt en ze hadden een soort lap nodig om zich te bedekken, want ze hadden geen bed of ander comfort, zoals dat nu bestaat. Alles bestond uit zand. Ze materialiseerden het zand en wat nog niet bestond op deze planeet; het zag er redelijk uit toen, maar niet zo volkomen als het nu is.
Marduk begon te spelen met het programmeren van hun mind: de systemen, die nu door de Atlantiërs werden aangedreven en hij speelde met overlevingstechnieken. Marduk was behoorlijk intelligent en slim. Hij maakte gebruik van de beginselen van gezond verstand. Hij was tot op zekere hoogte nogal goedhartig. Hij vroeg zich af: “Wat zou ik nodig hebben om te kunnen overleven?” Hij verplaatste zich in de aapmens en keek wat er nodig was om te leven. Ten eerste: hoe aan voedsel te komen, wat natuurlijk de meest voor de hand liggende vraag was. Ten tweede: hoe moesten ze zich bedekken, want de vorm kreeg vreemde zweren en dat soort dingen op hun genitaliën, die toen al wel waren ontworpen, maar nog niet werden gebruikt. Ze dienden vooral om te urineren en natuurlijk om te… Wat is het juiste woord voor poepen? Ontlasting! Het uitscheiden van verteerd voedsel uit de maag… iedereen doet het, dus we houden het duidelijk. En dat was de taak van Marduk, daarmee hield hij zich bezig en hij amuseerde zich enorm, want het was een deel van hem, het was ook zijn creatie. Hij werd er geweldig trots op, hij vond het prachtig!
En zo gingen de Annunaki, Sirians en Serpents verder met hun plan om het bestaan over te nemen met alle planeten en wezens die zich daar bevonden. En ze wilden ook een plek manifesteren, die de dimensies werd genoemd, waar de wezens naartoe konden gaan als ze stierven, zodat ze zich niet meer konden herinneren wat er met hen gebeurd was en zo opnieuw gebruikt konden worden in de kringloop.
Eerst moesten ze die extra dimensionale laag aanleggen, waar wezens naartoe konden gaan wanneer ze stierven, wanneer hun systemen stierven – onthoud dat, want wezens sterven niet, hun systemen sterven af. Daar zouden ze niet meer weten dat ze voor hergebruik zouden worden aangewend. Het is een vorm van vergetelheid, je ‘vergeet’ niet echt. Je kunt niet vergeten, dat is onmogelijk want het maakt niet uit waaraan je hebt meegedaan, of waar je bent geweest, het maakt niet uit wat er bestaat in het bestaan, als je je realiseert dat je dat bent, dat jij die ervaring bent - dan herinner je je dat. Maar tot op zekere hoogte werkt het zo niet echt. Wat ik bedoelde is dat het erom ging dat de interdimensionale wezens, de Atlantiërs, zouden vergeten wie ze zijn als ze stierven. Het was niet persé noodzakelijk dat ze ook vergaten wat ze hadden meegemaakt.
Later kwamen de Annunaki erachter dat ze helemaal niet in staat waren om de herinnering aan ervaringen in deze wereld, of die van de wezens zelf, definitief uit te wissen. Ze beseften dat ze nog een dimensionale laag rond de Aarde moesten aanleggen. Daarin manifesteerden ze een systeem gebaseerd op geluidfrequenties met behulp van vier kristallen in de vier hoeken van de Aarde. Dit systeem resoneerde op een bepaalde geluidfrequentie, die verbonden was met de geluidfrequentie in het centrum van de mind van de wezens op het moment dat ze overgingen. Met andere woorden: de dimensionale wezens van toen hadden ook een mindsysteem. Precies hetzelfde als het systeem van de menselijke vorm, maar dan interdimensionaal. De vier kristallen die in de dimensies waren geplaatst, hielden het op zijn plaats maar het strekte zich interdimensionaal uit. Als je dus een dimensionaal wezen was dat in een menselijke vorm zat, bleef dat systeem intact, of je nu hier was of in de dimensies. De constructie van het systeem was altijd aanwezig. Wie je werkelijk bent wordt totaal onderdrukt door dat systeem. Maar je kunt het leven niet uitwissen. Je kunt jezelf niet vernietigen, we bestaan oneindig! Toch is het mogelijk om je te onderdrukken. Dat is mogelijk gedurende een zekere periode, maar niet oneindig lang. Dus de dimensionale wezens hadden ook dat mindsysteem.
Daarmee ga ik verder in mijn volgende interview, dank je wel.
