We staan in essentie voor het worden van gelijkheid en eenheid, het Levende Woord. Dit betekent in beginsel dat wie we in essentie werkelijk zijn als het levende woord van gelijkheid en eenheid vanbinnen als gewaarwording. We zijn één met alles wat bestaat, we dragen niet langer de afzondering die we hebben toegelaten met ons mee en we staan voor alles wat bestaat en staan niet langer afgescheidenheid toe. Dat wij als onze waarheid zoals we werkelijk zijn, terugkeren naar onze natuurlijke staat van het Levende woord, de ik ben, de levende God. God is nooit buiten jezelf geweest. De gelijkheid en eenheid van onszelf als wie we werkelijk zijn komt voort uit ons begrijpen, dat we alles wat bestaat in ons hebben als wie we zijn en dat we daarom in essentie alleen staan en verantwoordelijk zijn voor onszelf en voor alles als één.
Het Levende woord is ‘Ik ben iedereen en alles wat bestaat als één en gelijk’. Dit ene bestaan bestaat vanbinnen en zoals iedereen en ieder persoon met iedereen is verbonden. Ik ben het beeld (dat wat ik ben – God) en de gelijkenis (mijn acties/daden) van God. Het Levende Woord is de gesproken waarheid zoals degene die ieder wezen echt is en zichzelf iedere dag afschildert. Het levende woord is in je daden en kan in je woorden worden gehoord – het beeld en de gelijkenis van degene die je bent als eenheid en gelijkheid als het Levende Woord.
Leven als God betekent gewaar worden dat niets langer in staat is om zich afzijdig te houden en ongelijk te zijn, want we zijn gelijkheid en eenheid. Het levende woord is de waarheid van degene die we werkelijk zijn, in essentie, niet datgene wat we hebben gecreëerd, zoals bewustzijnsystemen die alles wat we in deze wereld kennen hebben overheerst. Onwetendheid, hebzucht, lust, hunkering, leugens, bedrog, obsessies zijn allemaal voorbeelden van het Levende Woord dat niet volkomen werd toegepast als de ik ben, ik ben hier, ik blijf ieder moment als gewaarwording. Het levende woord – het leven van de woorden ‘ik ben’.
In het begin was het woord en het woord was God en het woord was met God. Zijn wij, allemaal in het bestaan, niet louter woorden? De vraag moet zijn, mensen – welke woorden leef je als stelling van wie je bent? Ben je beeld en gelijkenis van degene die je werkelijk bent als eenheid en gelijkheid hier in gewaarwording, of ben je beeld en gelijkenis van bewustzijnsystemen, slavernij en overheersing en is de gelijkenis in je uitdrukkingsvorm de beeltenis ervan in de dagelijkse ervaringen van jezelf. Zijn de woorden die je ieder moment spreekt een absolute stellingname en een uitdrukking van degene die je werkelijk bent, of praat je in gesprekken maar wat woorden in de rondte en ben je de bewustzijnspersoonlijkheden aan het voeden van degenen die je bent geworden?
Mensen leven niet de woorden die ze zijn, maar lopen in de val, raken verloren en worden slaaf van de kennis en informatie en bewustzijnsystemen die door emoties en gevoelens worden gegenereerd, systemen in afgescheidenheid, angst voor verlies en oordeel. Dit kan regelmatig worden gezien en ervaren in en door gesprekken met andere mensen. Als het ene wordt gezegd en iets anders wordt gedacht, dat totaal het tegenovergestelde is dat eerst werd gezegd.
Het levende woord daarentegen is het absolute opstaan en worden die we zijn als woorden zoals we zijn, zoals we de woorden leven absoluut zoals we zijn in zelfexpressie hier als gewaarwording op ieder moment. De uitspraak bijvoorbeeld, ‘Ik ben gelijkheid’ betekent dat je het woord gelijkheid lééft en wòrdt vanbinnen en wòrdt als je hele wezen en aanwezigheid als zelfexpressie in je wereld met anderen.
