dat wanneer gedachten in je opkomen dat je niet zelfoprecht bent, dat je je uitgangspunt niet voor elkaar hebt, dat je jezelf niet hebt vergeven voor alles waarvan je dacht dat het je overkwam, wat maakt dat je bent wie je bent of je hebt jezelf je verlangens om meer te zijn dan een ander niet vergeven. Ik bedoel een mensenwezen houdt zo weinig in, menselijke wezens zijn werkelijk minder functioneel dan een verdomde DVD speler, dezelfde shit herhaalt zich goddomme opnieuw en opnieuw en opnieuw alleen met andere plaatjes, ik bedoel je moet enorm je best doen om dit punt van je krakkemikkigheid als gedachtes niet te zien. Zover zelfvergeven dat je alles verandert, verwijdert en stopt wat zich herhaaldelijk voordoet in jezelf - als iets zich herhaaldelijk voordoet en je vergeeft jezelf het punt niet, komt er een moment dat het punt verdwijnt uit je gedachten, het is niet langer een punt meer: je hebt 't onderdrukt. Wat betekent dat - je hebt 't nu fysiek gemaakt en het punt zal zich beginnen te manifesteren in je wereld. Als je het jezelf hebt vergeven dan heb je het duidelijk gestopt, zo werkt het voornamelijk. Wanneer de gebeurtenis zich dan voor doet, zie je wat je gedaan hebt, maar het is te laat. Als je je zelfoprechte punt niet herkent - en let wel, het is zelden een mooi punt, het is een tamelijk afschuwelijk ding en je wilt er niet over praten, je wilt er echt niet naar kijken - je beschouwt het als 'onuitspreekbaar'. Daarom zul je façades opstellen om jezelf beter te laten lijken dan je bent, begrijp alsjeblieft een ding - dat dit alles bekend is. De demon heeft nu alle gedachtepatronen en de angsten aangetoond, alle onderdrukte dingen die tevoorschijn komen maar deze dingen dringen niet eens tot het bewustzijn door.
Ze zijn al onderdrukt en dat betekent dat ze zich al in het leven afspelen. Dit gebeurt wanneer angst onderdrukt wordt. Het bevindt zich op een gemanifesteerd niveau in je fysiek en het bewustzijnsysteem als assistent, manifesteert het als jou. Naderhand, wanneer het voorbij is, zul je natuurlijk zeggen: 'mijn God, ik heb m'n lesje geleerd, dit doe ik nooit meer', maar dat is vast onwaarschijnlijk, je zult het waarschijnlijk weer doen. Totdat je op het punt komt waar je werkelijk naar jezelf begint te kijken - zal dit zich voortzetten. De manier waarop je jezelf stopt is d.m.v. zelfvergeving en door de zelfoprechte punten te zijn zodat je de stilte bent, de stilte van jezelf. Wanneer je creëert, ben je de bron van je creatie, wat uit je voortkomt is jij - het is niet iets wat bij je aangebracht is.
Als je al een zeker niveau van God-bewustzijn hebt gemanifesteerd, dan is het moeilijker omdat je in jouw optiek dingen begrijpt - want de ware betekenis van begrijpen is niet gebaseerd op kennis verkregen van anderen. Dat is niet begrijpen maar na apen. Je kunt daar onmogelijk een begrip door verkrijgen want je kunt niets wat in je aanwezig is vertrouwen. Je kunt geen enkel woord of definitie vertrouwen omdat je er niet bij was toen het in je geprogrammeerd werd - dus je weet niet wat er verdomme in je geprogrammeerd werd. Als je deze gelegenheid van onschuld aan de kant schuift, deze gelegenheid om te begrijpen dat wie je bent in feite onschuldig is omdat je werd geprogrammeerd en nu je dat weet en je zou niet in actie komen, dan ontzeg je jezelf het recht op onschuld. Ik stel voor dat iemand zoiets doms niet overweegt en toch zullen velen dat doen.
Je kunt je geen weg forceren door het bestaan als bewustzijnsysteem als ideeën van andere mensen. Dat is niet mogelijk. Je kunt het niet doen in onoprechtheid en bedrog. Dat is door het gehele bestaan heen bewezen voor de besten onder ons - de grootste meesters. Wees de dwaas die onschuldig ademt in elk moment en zuiver elke expressie en neem daarin alle leven in overweging, en overweeg zelfoprecht en deze zelfoprechtheid zal merkwaardig zijn. Er kan een punt komen waarop je dingen zult moeten doen die je nooit gedaan zou hebben omdat je ze als 'slecht' ziet - maar er kan zelfoprechtheid in zitten. Dus je moet echt zelfoprecht zijn in elk moment werkelijk op letten dat je je uitgangspunt helder krijgt en hen vergeven - je moeder, vader - de mensen die je wat 'aandeden': je moeder, je vader. Ze waren onschuldig - kom op - ze waren geprogrammeerd net als jij. Jij wilt nu dus absolutie maar je bent niet bereid om het iemand anders te geven? Verdomme, dat is onoprecht. Verwacht niet te krijgen wat je zelf niet bereid bent om te geven. Snap je? Het proces is echt simpel. Het zal echt ieders ware natuur beproeven en het is niet het fraaie spul en je moet er mee ophouden alsjeblieft. Denk eraan dat zelfs in je voorgeprogrammeerdheid, even een ander perspectief - dat wat er voorgeprogrammeerd werd was je aard. Maar natuurlijk is er een punt wat we kunnen gebruiken en wat werkt. Dus dit hebben we al gedaan en het werkt.
-Bernard Poolman-
14 januari 2009
lees meer op DesteniNL en Desteni Universe
