Dit is Nostradamus en ik ga door met het tweede deel van het gesprek. In het eerste deel sprak ik over de manier waarop de mensheid als één geheel is, waarin ieder mens afzonderlijk een pakket van zichzelf is, met hun gedachten, hun woorden, hun emoties, hun gevoelens, hun gedrag, hun persoonlijkheid, en dat het hele pakket van ieder afzonderlijk mens verantwoordelijk is voor de huidige manifestaties en expressies van deze wereld en de huidige status van deze wereld. Dat is onweerlegbaar het geval. Dit wordt overal gezien. Dit wordt overal geweten. En het wordt overal begrepen.
Mensen weten wat honger in de wereld veroorzaakt. Mensen weten wat de oorzaak is van oorlog. Mensen weten wat de oorzaak is van de destructie van de natuur en de mensen weten, waardoor bepaalde dierenrijken op deze Aarde uitsterven. De mensheid heeft deze wereld eons lang bewoond. De mensheid is verantwoordelijk voor de huidige expressies in deze wereld. Maar de vraag blijft bestaan, wat gebeurt er als we daarmee doorgaan?
Wat gebeurt er als de mensheid wordt overgelaten aan haar eigen vernietiging? Dat is duidelijk: het einde der tijden. Het veld van deze Aarde, dit bestaan, ligt op een tijd/ruimtecontinuüm. Als de mensheid eenvoudig wordt toegestaan om door te gaan met al haar huidige expressies in deze wereld, zal het einde der tijden voor de deur staan.
Maar er zal zich een fascinerende ervaring voordoen op dit einde der tijden. Het is niet de komst van God. Nee. Het zal de realisatie zijn van de God, die de mensen hebben vereerd. Het zal de realisatie zijn van de God, waarin de mensen hebben geloofd, waarin de mensheid haar vertrouwen op heeft gebaseerd. De mensheid komt oog in oog te staan met de ware God... zichzelf.
verder lezen
