30 september 2007
Meditatie is een warme, innerlijke ervaring van jezelf. Iedere keer dat je daar naartoe gaat, ga je dieper in jezelf. Alsof je in jezelf keert. Dat heb ik gedurende mijn leven hier op Aarde ervaren. Terwijl ik alles deed in deze wereld, ging ik dieper en dieper in mezelf. Hoe diep kun je gaan als er een bodem is... Dat wilde ik uitzoeken, toen ik jong was, of er in jezelf een bodem is. Een plek in jezelf waar alles ophoudt en waar je jezelf bent. Ik heb die plek hier op Aarde niet gevonden en ik heb die nog steeds niet gevonden, want het bestaat niet. Je kunt oneindig diep in jezelf afdalen, maar dat bleek dus ook een probleem te zijn.
Want toen ik op Aarde was en alles deed in de muziek, de band, de songs, mijn spiritualiteit, religie, enzovoort, heb ik ieder moment, dat ik ervoer aangegrepen om dieper in mezelf af te dalen, weet je. Ik voelde werkelijk het stadium van uitgestrektheid in mezelf dat zo mooi was en waar ik me zo thuis in mezelf voelde... perfect! Het is als een warme zegen in mezelf. Toen stierf ik en ging naar de dimensies en dat zijn de diepten van jezelf, die ik noemde toen ik nog hier was. En daar ben ik doorgegaan met afdalen in de diepten van mezelf, terwijl ik in het dimensionale bestaan was en daar ben ik iedereen tegengekomen, die ik altijd had willen ontmoeten, in het dimensionale bestaan.
Wat betreft de ware bijzonderheden van mijn levenservaringen op Aarde - ik heb er niet zoveel herinnering aan - maar wat betreft de algemene visie, waarin ik mezelf heb ervaren, ja, die heb ik wel. En ik ervaar ze nog steeds. Hoewel de diepten van het Zelf volmaakt leken. Kijk, als je tegen wezens hier op Aarde spreek of in de dimensies, dan spreek je met je ogen heel intens en specifiek. Dan spreek je met een innerlijke helderheid en wijsheid in jezelf. En toen ontdekte ik, dat ik in een mindspel verstrikt zat. Want in de hele ervaring van het dieper in jezelf afdalen, waarbij je de diepten van jezelf ervaart, de wijsheid, de helderheid van het zijn komt naar voren. Maar ik realiseerde me, dat dit allemaal spirituele propaganda is. Ik had mezelf dus echt in een trip begeven, niet eens LSD, of XTC, of acid, of andere drugs die in deze wereld bestaan, in vergelijking met die trip in de wereld of in de dimensies, want datgene wat je bent is hier al, je bent hier al. Je hoeft niet dieper in jezelf te gaan om die warmte en die kalmte, die veiligheid, dat comfort, die innerlijke eenheid, die innerlijke grootheid van jezelf te bereiken. Dat zijn allemaal ervaringen onder invloed van woorden van stichtingen en organisaties, of ze nu religieus zijn, of spiritueel, of dat je ze gebruikt als een hobby, of een sport, wat dan ook - die dergelijke ervaringen in jezelf dicteren, of presenteren, in plaats van dat je helemaal niet door iets of iemand wordt beïnvloed.
Want de grootste angst die bestaat is het ervaren van het niets, het ervaren van de stilte... Dat is interessant, want dat is wat je werkelijk bent. Maar, in het niets en in de stilte die je bent existeert àlles... àlles... Je hebt dus bijvoorbeeld spiritualiteit en religie. Religie en spiritualiteit zijn in feite hetzelfde, behalve dat religie je meeneemt naar ervaringen buiten jezelf, terwijl spiritualiteit juist alles van jezelf naar binnen keert. Maar beiden zijn precies hetzelfde, want ze brengen je alletwee op een pad naar buiten of naar binnen, waarbij ze beiden proberen je iets te laten bereiken in die bewegingen. En terwijl je dus in die lussen zit, mis je het centrum hier. Het heeft me dus nogal wat tijd gekost om mezelf weer te herstellen en te beseffen, dat ik alles moest opgeven, wat ik had gedaan, wat ik had gekoesterd, wat ik had lief gehad, enzovoort en waarvan ik had gedacht dat ik het zelf was geworden.
Daarna ervoer ik mezelf in feite voor de eerste keer. En ik kan je vertellen, dat ik nog steeds in dat proces zit. Maar dat proces is nu anders. Het is niet meer die onzin van inkeer. Het is gewoon Hier. Het is gewoon Hier. Bij iedere ademtocht Hier.
Ik heb dus wat onderzoek gedaan met andere mensen hier om te oefenen met ademhalen en tevreden leren zijn met gewoon Hier te zijn. Mensen willen altijd iets ervaren in zichzelf dat belangrijk is, iets groots, iets waardevols zonder te realiseren dat wat je bent gewoon hier is met iedere ademhaling en dat wanneer je alles opgeeft, waarover ik zojuist sprak, betekent dat je in feite helemaal niets opgeeft... voor alles.
Dat is interessant. Ik zit mezelf in de war te sturen, maar wat betreft inspiratie... Ik ga het in mijn volgende interview hebben over inspiratie. Nu wilde ik je een eerste indruk geven van mijn ervaringen in de dimensies en hier op Aarde, die interessant zijn en onthutsend om te ontwaken uit de hoogste trip.
Dit is George Harrison. Ik ga door in mijn volgende interview.
(Ik heb die naam al een hele tijd niet meer gebruikt.) Oké, dank je wel.
