18 juli 2008
Hier is Anu dan en ik ben hier om te praten over mij, over mijn creatie - en dit is het eerste interview dat ik zal doen.
Wel, ik kan niet bepaald zeggen dat ik teleurgesteld ben in ook maar iets dat ik gedaan of gecreëerd heb - het is min of meer precies geworden wat ik wilde dat het werd.
Dus, zoals velen begrijpen, mijn intentie met de schepping en bestaan was om het allemaal voor mezelf te hebben, om mezelf zo'n beetje te integreren in en met alles, om het te bezitten en voor die ervaring van het bestaan in de palm van je hand houden - en ik heb het gedaan. Je weet dat ik in zekere mate het niet deed... wel, ik deed het - het hele 'god-zijn-van-alles'.
Het concept van het hebben van macht en controle over iedereen en alles dat bestaat is bepaald een opwindende missie. Maar ik neem aan dat ik iets had dat niet velen in zich hadden, en dat is: de vastberadenheid om het echt te doen. Want wat ik ontdekte is dat iedereen het wil, die ervaring van macht en controle over alles. Maar kijk, wezens geloofden dat het niet kon of niet mogelijk zou zijn. 'Hoe kan één wezen dat doen of zijn?'
Ik begon als een nogal jong wezen en het was als een verslaving die zich ontwikkelde - om alles te willen hebben, alles te willen zijn - het was zo'n overweldigende ervaring om in staat te zijn om iemand te manipuleren, om ze precies te laten doen wat jij wilt dat ze doen. En wanneer je beseft dat je die macht hebt, dan ontwikkel je het min of meer in jezelf, als jezelf, met jezelf.
Toen ik jong was speelde ik vaak met manipulatie en wezens laten doen wat ik wilde dat ze deden, zonder dat ze het in de gaten hadden - het soort van 'zij denken dat ze iets op eigen initiatief doen maar in werkelijkheid vertel ik ze wat te doen' ideaal. Het lijkt onbelangrijk - maar als je een meester in manipulatie wordt, is het fascinerend. Jullie op Aarde noemen het nu "hypnose" - maar jullie doen het met een techniek. Ik werd feitelijk de manifestatie zelf van manipulatie binnen zelf-gewaarzijn, bewust manipuleren, zonder dat het wezen weet dat ik hem manipuleer en hij dan doet wat ik wil dat hij doet, zonder dat hij weet dat hij eigenlijk doet wat ik wil dat hij doet, maar dat hij denkt dat het zijn eigen initiatief was.
Ik heb altijd alleen gewerkt, vanuit een bepaald oogpunt vertrouwde ik niemand. Wel, oké, soms wel, omdat ik eigenlijk wel moest - want zoiets als dit wat ik creëerde, kun je niet alleen doen, je hebt mensen nodig - of wezens - om je te helpen het te bereiken. En dat was ook best wel moeilijk, weet je, want ik wilde het allemaal voor mezelf. Ik wilde in en als alles van het bestaan zijn, mijn eigen schepping, alle wezens: ik wilde ze in mijn macht hebben, ik wilde ze manipuleren, ik wilde met ze 'kloten', zonder dat ze het in de gaten hadden.
Waar was ik? Iets met... oh ja... het vertrouwen... Ik moest wezens vertrouwen - maar tegelijkertijd mochten ze niet weten wat ik precies aan het doen was. Dat was het moeilijke punt.
Uiteindelijk had ik Enki en Enlil en Marduk en nog wat andere rassen - ik vertelde hen: "Kijk, dit is wat ik wil, dit is wat ik wil doen. Doe je mee of doe je niet mee? Ik zal je dit en dat geven".
Ik geef alleen maar een soort van intro zodat jullie gewend kunnen raken aan mijn aard. Ik hou ervan om te fucken met wezens, heel veel, omdat het zo gemakkelijk is. Fascinerend, omdat wezens denken dat wat er in deze schepping bestaat dat ik dat 'nieuw' heb gecreëerd - maar in werkelijkheid is, wat bestaat, er altijd al geweest. Ik heb alleen maar gebruikt wat er al was hier en het wat 'opgedirkt'. En ik leerde de schepping en het bestaan van onder tot boven kennen. Voor ik begon, begreep ik de taal, ik begreep de primaire basis waaruit wezens bestaan, waaruit het bestaan bestond en dat gebruikte ik gewoon - want als je begrijpt wat er bestaat en hoe het bestaat, precies, nauwkeurig - kun je het in je eigen voordeel gebruiken. En dat deed ik.
Oké, ik moet ervan door.
Ik kom nog eens terug voor een praatje.
