3 september 2007
Hallo, dit is Jezus.
Ja, ik ben een wezen dat echt naar de Aarde kwam en mezelf tot uitdrukking bracht. En ik ben hier om te vertellen over mijn eigenlijke ervaringen als... Jezus. Goed, dit is duidelijk nogal een tijd geleden. In het dimensionale bestaan waren wezens, die - ik kan niet zeggen volkomen - die tot op zekere hoogte een begrip hadden van zelfexpressie als eenheid en gelijkheid, maar die zich niet bewust waren van de situatie op Aarde.
En dat was ik in de dimensies, ik was een dimensionaal wezen en we waren maar met een paar sterke figuren, echt, we waren op één hand te tellen. Ik zou zeggen, wij waren die wezens op de planeet - we waren niet op een planeet, we waren meer in een dimensionaal bestaan - die werkelijk begrepen wie we waren in zelfexpressie zonder afhankelijk te zijn van iets anders buiten ons om ons te vertellen wie we moesten zijn of hoe we ons moesten uitdrukken enzovoort. Dus in onze zelfexpressie waren we 'vrij'. En op een dag kwam er een ander wezen naar me toe en zei dat er een situatie was, dat er een probleem was, dat er wezens waren, die zich op een planeet hadden gemanifesteerd die naar het scheen zichzelf waren kwijt geraakt, die vergeten schenen te zijn wie ze waren, die vergeten schenen te zijn dat ze dimensionale wezens waren. En dat ik eens moest gaan kijken, omdat de situatie nogal problematisch was, want ze begonnen zich tegen elkaar te keren, en zoiets was nog niet eerder voorgekomen in de dimensies of in het hele bestaan. Er was veel verwarring onderling, ze waren compleet afgescheiden van elkaar en hadden het stempel 'verloren' gekregen. Het was nodig dat ik daarnaar toe zou gaan en hen vertellen en herinneren aan wie ze zijn en te zien of ik in staat zou zijn tot ze door te dringen. En dat deed ik.
Ik ging naar de Aarde, het heette toen geen Aarde, dat hoorde ik pas toen mensen de planeet zo gingen noemen. Ik ging er naartoe, nog als een dimensionaal, ze konden me niet zien en ik keek naar de wezens die over de Aarde liepen en dacht: 'Wat is hier aan de hand? Er is iets mis hier'. Ik had nooit begrepen dat wezens in het bestaan zo konden zijn en dat ze zich hadden gemanifesteerd. Hoe was dat gebeurd? Ik begreep het niet. Maar alle informatie die ik kreeg, was dat ze verloren waren, en dat ze specifieke leiding nodig hadden om ze eraan te herinneren wie ze werkelijk waren zoals mezelf. Dus ik wist niet precies wat ik zou moeten zeggen, ik wist niet precies wat ik zou moeten doen. Het enige wat ik kon doen, was een voorbeeld zijn, want als ik liet zien wie ik ben, dan zouden ze zeker in staat zijn om zich te realiseren wie ze zelf zijn.
Dus op zeker moment manifesteerde ik me hier op Aarde. En het verhaal over mij, dat ik uit mensen werd geboren is een fabel, dat is niet waar. Ik manifesteerde me hier op Aarde tussen de mensen in één ogenblik en daarvan komt het 'idee' dat ik uit een man en een vrouw werd geboren, uit een 'maagd', want ze konden zich op dat moment niet voorstellen hoe ik in staat was me opeens te manifesteren.
En zo liep ik een tijdje mee met de mensen hier op Aarde en verzamelde vele mensen om me heen om me te volgen. Om me te volgen op een manier, waarop ze datgene konden worden wat ik aan hen presenteerde als een voorbeeld van eenheid als gelijken. Dat is de definitie van 'volgen', maar zelfs het woord 'volgen' is door de eeuwen heen op grote schaal door de mensheid misbruikt. Zelfs het 'volgen' in Bijbelse termen is volslagen verkeerd geïnterpreteerd. Volgen betekent geen blind geloof in datgene wat iets vertegenwoordigt of datgene wat de mensheid vertegenwoordigt, of dat ik zelf vertegenwoordig, nee. Wat betekent iemand volgen in zijn voetstappen? Volgen in iemands voetstappen betekent beoefenen, leven, toepassen en datgene worden wat het wezen aan je presenteert in eenheid en gelijk aan jou... voor jezelf, niet voor dat wezen of voor iets anders. Maar het concept van religie heeft de betekenis van volgen getransformeerd in blind geloof, terwijl volgen juist een toepassing is. Het is een expressie, het is een vorm... het is een manifestatie van de levende expressie van jezelf.
Dus ik manifesteerde me hier op Aarde, ik sprak met mensen en liet zien wie ik was en waartoe in staat was, waarmee ik eigenlijk zei, dat ze één en gelijk met mij zijn. Weet je, ik had vele toepassingen, bijvoorbeeld mezelf manifesteren, 'sterven' en mezelf van mijn lichaam verwijderen - precies als het interdimensionale portaal doet, precies hetzelfde -en terugkomen om te laten zien dat de dood niet echt bestaat. Dat is in principe wat ik ze liet zien. Dat de dood hier niet is, want ik zag dat iedereen doodsbang voor de dood was. Dat was de vraag die ik steeds van mensen kreeg: 'Wat is de dood. Waarom bestaat de dood. Waar gaan we naartoe?' Dus ik legde de hemel aan ze uit: 'Je gaat naar de hemel, die je kunt definiëren als een dimensionaal bestaan, maar op het ogenblik ben je verloren want je hebt jezelf geïdentificeerd met dit gemanifesteerde gebied van de Aarde, maar dat is niet wie je bent. Je bent niet je fysieke lichaam.' En dat toonde ik aan door uit mijn lichaam en er weer in te gaan.
Wij zijn... wie ik ben is de levensadem van de fysieke menselijke vorm. Bijvoorbeeld door muren heenlopen enzovoort, was simpel. En mensen opwekken uit de dood... simpel. Plaats je hand op de borst van dat wezen in de dimensies en breng het terug, de levensadem. Het is in principe, dat je je verbindt met je hand en jezelf verplaatst naar de dimensies en daar zoek je naar de signatuur van het wezen, wiens fysieke lichaam het was, je verbindt je aan het wezen en je brengt het terug in het fysieke lichaam en het wordt weer de levensadem - zo simpel is het. Zo werd het gedaan. Maar probeer het maar niet, want het werkt niet meer.
Met die voorbeelden heb ik aangetoond dat de dood niet bestaat, dat het louter een idee is.
Dank je wel. Dit is Jezus en ik ga hierna nog door.
lees verder op DesteniNL
