Hier volgt een ervaring van een interdimensionaal wezen. Ze deelt hoe ze zichzelf ervaarde tijdens een reïncarnatie in deze wereld waar ze zichzelf overgaf aan Prostitutie - allemaal door Geld:
Het Verhaal van een Prostituee
Wie ik werd door Geld
20 november 2008
Van mijn geboorte tot twee of drie jaar, genoot ik een normale opvoeding. Ik leefde met mijn moeder en vader in een appartement en ik herinner me vaag hoe ik in mijn kamer speelde met mijn pony's op een tapijt dat zo zacht was, dat ik, omdat het zo zacht was, het grootste deel van mijn tijd doorbracht met spelen op dat tapijt.
Van drie- tot vijftienjarige leeftijd leefde ik bij mijn tante, de zus van mijn moeder. Mijn ouders kwamen om bij een auto-ongeluk en ik had geen andere keuze dan bij mijn tante in te trekken, zij was de enige overgebleven verwante in de familie van mijn ouders. Ik zag de relatie van mijn ouders als 'voorbestemd'; twee mensen die alleen waren in deze wereld met niemand anders, geen familie, enkel elkaar - en ik verlangde naar hetzelfde voor mijzelf, omdat ik mijzelf op exact dezelfde manier ervaarde. Ik hoopte dat ik mijn ware zou vinden, iemand die net zo alleen is als ik in deze wereld, en dat we enkel maar elkaar zouden hebben.
Dit was mijn opvatting over liefde in mijn tienerjaren, een idee dat nooit werkelijkheid werd.
Ik ging naar een relatief goede school. Onderwijs is onderwijs. Leerkrachten zijn leerkrachten. Naar welke school je ook gaat; alles is altijd even afhankelijk van de leerling als van alle andere zaken die bij educatie komen kijken. Dus ik deed mijn uiterste best om uit te blinken op school en aan mijn eigen vooropgestelde verwachtingen te voldoen.
School was het enige dat ik had, aangezien mijn tante 24 uur van de dag en 7 dagen van de week stomdronken was. Ik dompelde mijzelf geheel onder in mijn schoolwerk en mijn boeken in een poging om de realiteit van mijn leven niet onder ogen te moeten komen: de dronken krankzinnigheid die daar zat net achter de deur van mijn kamer.
Ik probeerde alle methoden uit om haar te helpen. Ik verstopte de alcohol zodat ze hem niet zou vinden - maar dan werd ik wakker of kwam ik thuis in een appartement dat helemaal overhoop lag, op zo'n manier dat je amper nog op de vloer kon lopen.
De alcohol weggieten in de wastafel in de keuken - maar dan spendeerde ze het geld dat we nodig hadden voor het eten voor die dag aan nieuwe flessen alcohol.
Dus ik zag in dat ze niet geholpen wou worden - en men kan mensen die niet geholpen willen worden nu eenmaal niet helpen. Dus, “laat haar haar eigen graf graven en haar eigen gevolgen dragen, want die zijn enkel en alleen haar verantwoordelijkheid”. Dit besliste ik in frustratie en ergernis na mijn falende pogingen om haar te laten stoppen met het wegdrinken van haar leven.
Ik wou haar voornamelijk helpen vanwege mijn angst om nergens terecht te kunnen, alleen te zijn in deze wereld zonder geld om mij te ondersteunen als zij zou sterven. En ik kon elke dag zien hoe haar toestand exponentieel verergerde - ze dronk tot ze flauwviel, kwam enigszins terug bij haar zinnen, om dan gewoon nog wat meer te drinken en weer flauw te vallen, en zo bleef ze doorgaan.
Ik kan me niet herinneren dat we ooit echt spraken met elkaar. Zelden merkte ze me amper even op, wanneer haar ogen open waren om de rand van haar glas te zien als ze het naar haar lippen bracht om een scheut alcohol binnen te gieten. Het was alsof ik een geest was die samen met haar in het huis rondwaarde.
In wezen wou ik haar in leven houden zodat ik mijn school kon afmaken en dan mijn eigen weg zou kunnen gaan.
Dit is waarom ik mij zo absoluut op mijn studies stortte, omdat ik wist dat dit mijn enige ticket was in deze wereld, de enige kans die ik zou hebben om het te maken in deze wereld. Studeren, want ik had niet het geld om een universiteit te kunnen betalen om me zo van een baan te verzekeren die mij zou toestaan om genoeg geld te verdienen om te overleven in deze wereld. Dus ik hoopte dat door uit te blinken op school, ik zou kunnen aangenomen worden aan een universiteit, enkel en alleen door mijn hoge scores - en als dat niet het geval was, dat ik misschien een andere manier zou vinden om er binnen te komen.
Ik was er mij uitermate van bewust dat ik een universitaire opleiding nodig had om een beroep te kunnen hebben waarmee ik genoeg geld zou kunnen verdienen om onafhankelijk te zijn in deze wereld. Onafhankelijkheid in deze wereld = een goedbetaald beroep hebben of genoeg hebben, 'meer dan genoeg geld' om mijzelf te ondersteunen in deze wereld.
Dat is waar ik heen wou. Dat is waar ik naartoe aan het werken was. Dat is waar ik naartoe aan het leven was: Geld, en ik wist en begreep dit zeer goed.
Ik was een verlegen 'eenzaat', iemand van wie je zou zeggen dat die zich niet echt 'mengt' in een groep of met anderen vertrouwd raakt in het definiëren van zichzelf volgens de rest van de studentengemeenschap, maar iemand die wordt gezien als een 'buitenstaander' enkel en alleen omdat ik niet voldeed aan de wetten en normen van de studentengemeenschap door het hebben van een bepaalde persoonlijkheid, een bepaalde manier van kleden die paste bij een dergelijke persoonlijkheid, met vele vrienden die mijn vrienden zouden zijn omdat onze persoonlijkheden en manieren van kleden 'klikten' met elkaar.
Ik was gelabeld als een buitenstaander en gezien als een 'eenzaat', eerlijk gezegd omdat ik niet het geld had om uit te geven aan dezelfde kleren als de populairsten onder de leerlingen. Ik werd gelabeld als een buitenstaander door mijn uiterlijk, dat mijn geldstatus voor iedereen tentoon spreidde.
Ik was mij hiervan bewust omdat ik altijd fantaseerde hoe ik genoeg geld zou hebben om de kleren te kopen die ik zou dragen als de visuele presentatie van mijzelf, en hoe ik zou veranderen volgens de 'persoonlijkheid' die ik zou zijn. In zulke imaginaire dagdromen zag ik dat ik een compleet verschillende persoon zou zijn, totaal verschillend. Ik zag in dat ik zou veranderen en dat mijn leven zou veranderen en dat alles dat met mij en mijn leven te maken heeft zou veranderen - als ik genoeg geld had.
Dus ik zag de 'geldstatus-beoordeling' die in scholen bestaat. Waarom mensen zijn wie ze zijn en hoe ze zijn, volgens de visuele presentatie van zichzelf die kan worden aangeschaft met geld. Levende wezens als de wandelende voorstellingen van het geldbedrag dat ze bezitten of waar ze vandaan komen, dat bepaalt wie ze zijn en hoe ze zijn en al de rest dat te maken heeft met hun wereld.
Dus ik wist dat wie ik was en hoe ik was het resultaat was van de visuele presentatie van mij dat het 'gebrek aan geld' mij verschafte - dat vorm gaf aan de persoonlijkheidsopinie van mij als 'verlegen', buiten de geldstatus-perimeter, 'eenzaat' die ik leefde als mijn ervaring van mijzelf. Dat is waarom ik zo vastberaden was in het absorberen van mijzelf in mijn studies: Geld bepaalde mij in alles - inclusief hoe ik mij ervaarde als mijzelf en de wereld waarin ik leefde.
Geld maakte me wie ik was - door en door, elke fractie, elk deel van mij was gecreëerd naar het beeld en de gelijkenis van 'gebrek aan geld' - een levend wezen als de wandelende voorstelling van wat gevormd en gemodelleerd is door ‘gebrek aan geld’.
Toen ik vijftien was, kwam ik thuis van school en trof ik mijn tante dood aan. Bij het binnenkomen zag ik haar niet in haar stoel zitten zoals ze dat altijd deed wanneer ik thuis kwam, en haar glas lag in stukken verspreid op de grond. Toen ik door de deur kwam zag ik eerst haar voeten, ze lag plat op haar buik - haar rechterarm naar voren uitgestrekt naar het toilet, alsof het haar laatste verlangen in haar bestaan in dit leven was - om toch nog bij het toilet te komen - en het niet haalde.
Mijn grootste angst was op mijn vijftiende een realiteit geworden die mij in het gezicht staarde, ik voelde geen hartslag in mijn tantes nek en ik besefte dat ze dood was.
Geen verrassing, ik wist dat het er zat aan te komen - de schok en ontsteltenis was er niettemin, want ik had toch zo wanhopig gewenst dat het niet zo vroeg zou komen.
Ik had nog steeds vier jaar van mijn studies af te ronden en ik zag mijzelf niet kunnen omgaan met een weeshuis, of een tijdelijke intrek wachtend voor een plaatsing in deze wereld, of het verblijven bij mensen die een kind wilden, nu opgescheept met een vijftienjarig meisje dat hun 'idyllische dromen' niet tegemoetkomt over hoe ze wilden dat hun kind zou zijn, of achtergelaten worden in een tehuis met een boel andere kinderen bij mensen die wezen onder hun hoede nemen. Ik wou enkel alleen zijn in een kamer om mijn studies te voltooien - al het andere zou mij enkel afleiding bezorgen en mijn kansen om een thuis te vinden met 'twee liefdevolle personen' die onvoorwaardelijk zijn in het zorgen voor een kind in deze wereld op de rijpe leeftijd van vijftien waren schaars tot onbestaand, aangezien de meesten een baby verkiezen, zodat de baby kan opgroeien op zo’n manier dat ze zichzelf de 'ouders' en het kind 'hun kind' kunnen noemen. Een rijp vijftienjarig meisje bestaat als de herinnering aan een leven dat al geleefd is, grootgebracht en gevoed door anderen en mensen zouden het dus moeilijk vinden om mij 'hun kind' te noemen want om mij 'hun kind' en hen 'mijn ouders' te kunnen noemen, zouden ze mij moeten opvoeden en ik zou moeten opgevoed zijn door hen - en ik was al opgevoed, had mijzelf opgevoed - en dus waren mijn kansen voor adoptie schaars tot onbestaand.
Ik belde de ouders van mijn vriendin op, legde hen mijn situatie uit, mijn toewijding aan mijn studies - toonde hen resultaten en smeekte (vroeg vriendelijk in een poging om mijn haast te verbergen) of ik bij hen kon leven totdat ik mijn studies had afgemaakt.
Ik veronderstel dat het zo gebeurde dat zij keken naar de hoeveelheid geld waarover ze beschikten en toen oordeelden of ze genoeg hadden om nog een extra iemand in hun huis op te nemen, want het gebeurde niet uit medelijden - het hing allemaal af van geld. Er werd beslist; ik mocht blijven en werd geadopteerd, waarbij zij mijn voogden werden totdat ik voor mijzelf zou kunnen voorzien.
Tijdens en gedurende al die jaren in mijn leven - 'voelde ik nooit veel'; ik beheerste de vaardigheid om mijzelf te hypnotiseren om in evenwicht te blijven in de striktheid van 'wat er moet gebeuren' volgens hoe ik het toen begreep: De mogelijkheid hebben om alleen te zijn, onafhankelijk - met geld. De enige manier om succesvol te zijn met geld is het hebben van een beroep waarvoor je school en nadien universiteit nodig hebt. Dit was mijn aller-enigste doel, waardoor ik bezeten was, datgene wat mij 'erdoor trok' om 'niks te moeten voelen' over wat ik had meegemaakt.
Ik veronderstel dat het ook 'geholpen' heeft dat ik mijn ouders nooit kende, of nooit een relatie vormde met iemand dicht bij me, waardoor ik al zo goed als alleen was in deze wereld, ik als de enige die bestond met alle anderen als voorbijgangers, totdat ik, dit alleen zijn, een werkelijkheid kon worden van onafhankelijkheid met geld.
Waar ik naartoe had geleefd voor het grootste deel van mijn leven stortte in elkaar in en doorheen mijn hele wezen toen mijn resultaten niet voldeden aan de criteria om uitgenodigd te worden aan een universiteit zonder dat ik ervoor zou moeten betalen.
Het gezin waar ik verbleef, had enkel genoeg geld gespaard zodat hun enige kind kon beginnen aan een universiteit om er haar opleiding te vervolledigen, en ik koesterde op geen enkele manier de verwachting dat zij zouden betalen voor mijn verdere studies.
Ik weigerde om geld van banken te lenen, door mijn angstige onzekerheid dat ik het bedrag dat ik geleend had niet zou kunnen terugbetalen.
Deze absolute onzekerheid in angst ontwikkelde zich door mijn extreme teleurstelling door het falen van mijn 'levenswerk' in educatie, waarvan ik zo geloofde, met mijn hele wezen, dat het zou zijn zoals ik geloofde dat het zou zijn, waarvoor ik zo hard had gewerkt - en wanneer mijn geloof, mijn 'levenswerk' in educatie en alles waar ik voor geleefd had, kwam in één enkel ogenblik ineenstortte, werd mijn vertrouwen dat er enige zekerheid bestond in deze wereld, ook verwoest. Zekerheid in deze wereld: het bestaat niet - dat heb ik geleerd en ervaren op de harde manier.
Wraak, pijn, ontsteltenis, verdriet, ellende, woede - al mijn emoties die ik had onderdrukt gedurende het leven dat ik geleefd had tot op het moment dat ik mij realiseerde dat ik niet zou binnenkomen op een universiteit om mijn levenslange verlangen naar onafhankelijkheid in deze wereld te bevredigen, kwamen naar de oppervlakte, me consumerend als een onvoorspelbare getijdengolf die zijn monsterlijke verwoesting op mij losliet - elke fractie, elk deel van mij in mij ruïnerend. Mijn toekomst verdampte en ik zwoor aan mijzelf in mijn absolute ervaring van verwoesting - dat ik nooit opnieuw 'mijn hele leven zou wijden aan naar iets toeleven', enkel om het in mijn gezicht teruggeslagen te krijgen in één enkel moment.
Ik was zo gevuld met haat - naar deze wereld, mijzelf, mijn ouders en het feit dat ik ooit geboren was. De verklaring hiervan kwam naar voren: Geld. Het was allemaal door geld dat ik hier was, waar ik mijzelf ervaarde als bedorven, rot voedsel in de 'glitter & glamour' van deze wereld - enkel om buitengesmeten te worden, weggesmeten te worden alsof ik niks was. Het was geld dat mijn redding zou zijn in deze wereld. Nu was het getransformeerd in mijn grootste demoon, waarmee ik zou moeten leven voor de rest van mijn leven.
Dus ik besloot op mijn twintigste: Goed dan - ik zal onafhankelijk zijn door genoeg geld te hebben - ik ZAL onafhankelijk zijn. Ik zal het gewoon op mijn eigen manier moeten doen zonder de weg af te leggen via de universiteit om een diploma te halen naar een bepaald beroep. Er waren alternatieven die ik bereid was te accepteren - het enige dat ik wou was onafhankelijk zijn door geld, ik was niet bereid om mijzelf daarin te laten vallen. En als de weg van universiteit-diploma-beroep die de meeste 'deugdzame mensen' nemen – die het geld hebben om de paden te bewandelen om aan geld te komen – zijn deuren voor mij heeft gesloten – zal ik gaan, mijn eigen deur creëren en erdoor lopen.
Maar, bij God - dat waar ik voor geleefd heb, laat ik mij door niets of niemand van mij wegnemen - het zál een werkelijkheid worden voor mij.
Dus, ik belandde eerst in een baan als kassierster in een tankstation dat twee busritten verwijderd was van de familie waar ik bij verbleef. Dit was geregeld via de vader van mijn vriendin die goed bevriend was met de eigenaar van het tankstation en hij gaf me de baan als kassierster.
Mijn imaginaire-dagdroom-leven liep me regelmatig voorbij als ik mensen van mijn leeftijd zag die een stop hielden voor het een en het ander en die hun wagen tankten - hun geld tentoon spreidend in de wagens die ze bezaten, in de kleren die ze droegen en in hoe ze liepen, handelden, zich gedroegen - alsof ze niets anders aan hun hoofd hadden dan het genieten van de luxe van het hebben van geld in deze wereld. Dit terwijl ik net genoeg verdiende om de huur te betalen aan de familie bij wie ik verbleef, en om af en toe - als ik wat geld had gespaard - een kleinigheid voor mijzelf te kopen. Ik zag in dat dit niet de deur zou creëren die ik moest openen voor mijzelf om aan mijn verlangen naar onafhankelijkheid met betrekking tot geld tegemoet te komen - zelfs niet bijna.
Na anderhalf jaar - de woede en frustratie in mijzelf groeiden in dezelfde mate als mijn verlangen naar het ter vervulling brengen van mijn droom – en ik wist dat ik degene was die iets zou moeten doen om het zover te krijgen. Toen, het maakte met niet uit hoe - ik wou het gewoon gedaan krijgen zodat ik mijn leven kon leven zoals ik het wou zonder afhankelijk te zijn van de situatie waarin ik mij nu bevond. Ik wou bevrijd zijn van alle beperkingen en afhankelijkheden - ik wou vrij zijn in onafhankelijkheid, en geld was mijn vrijheid, mijn redding.
Na nog een dag 'in het paradijs', ik wandelde naar mijn eerste bushalte, en toen ik stond te wachten onder de kleine overdekking bij het bankje, merkte ik een flyer op: 'Dansers gezocht. Sterke, jonge, onafhankelijke, rijpe vrouw die weet hoe ze plezier moet hebben.' Ik noteerde onmiddellijk het nummer - de woorden hadden mijn aandacht gegrepen. Ik ervaarde mij altijd als 'volwassener dan mijn leeftijd' - alsof ik 35 jaar oud was op mijn twaalfde, alsof ik een vrouw was uit een vorig leven die in dit leven was gekomen om haar leven voort te zetten dat nog niet was afgelopen; een rusteloze ziel die zocht naar vervulling.
Ik wist dat het ging om strippen en ging op een zaterdagochtend auditie doen. Ik heb nooit gedanst en ik heb nooit 'plezier gehad' in de zin van dansen, drinken en feesten. Ik heb nooit een verjaardagsfeestje gehad en zoals ik al eerder zei: Studeren was mijn wereld, het was ik - en ik was alleen voor het grootste deel van mijn leven.
Ik was angstig en had schrik en ervaarde alles dat zich afspeelt in een meisje dat voor de eerste keer wordt voorgesteld aan de wereld van het strippen en dat nooit eerder haar kleren had uitgetrokken voor iemand anders dan zichzelf.
Maar mijn haat en verlangen dreven mij - mijn moraal van goed en kwaad verdwenen op het moment dat ik voelde hoe deze wereld alles waar ik voor geleefd had van mij had weggenomen. Zonder 'religie', zonder persoonlijke gehechtheid aan iets of iemand buiten mijzelf en mijn verlangen om eindelijk onafhankelijk te zijn in deze wereld met betrekking tot geld.
Daarom, in dit alles - zag ik mijzelf als de perfecte kandidate, zoals zij het stelden: Je danst, je stript, je wordt betaald, je gaat - geen gehechtheid, geen relaties. Perfect. Dit is iets dat ik kon doen en de bonus was, naar wat sommige ervaren strippers beweerden: Als je je werk goed doet en de toeschouwers tevreden stelt, is het geld overvloedig.
Ik sprak de eigenaar onder vier ogen - ik getuigde van mijn bereidheid om te leren. Hij merkte mijn naïviteit op in dit alles, maar keurde mijn fysiek goed. Hij wees mij een meisje toe dat mijn mentor zou zijn en zo begon mijn carrière als stripper.
Het geld was geweldig, doch niet voldoende. Ik kon nog steeds niet het geldbedrag verdienen dat ik verlangde om zonder geldzorgen te moeten leven, ik had een onherroepelijke zekerheid nodig met geld. Dat was er nog steeds niet.
Ik begon drastisch te veranderen wat betreft de kleren die ik droeg, het parfum, dan de make-up, 's ochtends vroeg thuiskomen, om dan slechts drie tot vijf uur te slapen om dan op te staan om naar mijn werk als kassierster van het tankstation te gaan.
Gek genoeg werd ik ondervraagd over de frequente late nachten en waar al het geld plotseling vandaan kwam waardoor ik kon voorzien in de drastische verandering in alles van mij en over mij - het was alsof ik voor de eerste keer werd opgemerkt door mensen, waar voordien, ik dezelfde spookachtige aanwezigheid was die ik altijd was geweest vanaf het moment dat ik bij mijn tante introk. De ouders van mijn vrienden ontdekten mijn 'geheime' carrière en dreigden ermee dat als ik er niet mee zou stoppen, ik niet langer welkom zou zijn om bij hen te wonen, en dus nam ik mijn bezittingen en ging er weg - ging naar de club en vroeg één van de meisjes of ze een appartement had dat we konden delen.
Dus mijn enige inkomen kwam van het strippen vier avonden per week en ik leefde op de kosten van de twee meisjes waarmee ik een appartement deelde - en ik had eigenlijk wel plezier, ik was echter nog steeds aan het wachten om mijn droom van onafhankelijkheid in vervulling te laten gaan en nu had ik nog minder geld omdat ik niet meer werkte als kassierster in het tankstation dat mijn connectie was met ‘het normale' naar de gemeenschap toe, terwijl ik nu compleet geboeid zat in een realiteit die door velen 'met een frons' bekeken werd - vooral door degenen die geld hadden en nooit de noodzaak zouden ervaren om hun toevlucht te nemen tot zo’n realiteit om te kunnen overleven in deze wereld.
Ik moest nog steeds mijn wraak nemen op deze wereld en op alles waarop ik mijn haat projecteerde - door te hebben wat ik verlangde, onafhankelijkheid met geld, hoe dan ook.
Ik wist dat de meisjes met wie ik samenwoonde actief waren in de prostitutie als bijverdienste - dat ze de straat op gingen op de avonden dat ze niet aan het strippen waren en zichzelf prostitueerden voor extra cash. Ze deden het voor het geld - om simpele luxe te hebben en van hun leven te genieten, volgens hoe zij genieten en leven definieerden, en ze waren 'gelukkig' met wie ze waren en wat ze deden.
Na enkele maanden werd ik door de meisjes benaderd en vroegen ze me of ik met hen mee de straat op wilde en me bij hen wou aansluiten in prostitutie - ze verwoordden het als: Een stapje verder gaan met het strippen en jezelf eens goed verwennen - lol.
Op dat moment was ik 24, bijna 25 en ik was tamelijk op mijn gemak met mezelf wat naakt zijn betreft in het zicht van mannen en vrouwen en het ervaren van mijn naakte lichaam op dat van een vreemde - want ik realiseerde mij in dit alles dat het draaide om mij - en om niemand anders.
Wanneer ik op het podium stripte op muziek - stripte ik op de muziek en niet VOOR iemand. Ik was alleen met mij, in mijn alleen-zijn dat mijn troost was, dat mij door het meeste dat ik in mijn leven ervaren heb, heeft heen getrokken. Dus ik nam hun aanbod aan om met hen mee in prostitutie te gaan en gebruikte mijn losgekoppeld zijn van mensen, samen met mijn haat en drijfveer van verlangen, om mijn wens te verwezenlijken. Dus ik kwam tot dit bestaan van mij waarin niets of niemand anders een rol speelde, op mijn voortdurend verlangend pad om mijn onafhankelijkheid te vervullen zodat het een realiteit werd voor mij en mij alleen.
De persoonlijke ervaring van mijzelf in strippen is een ander en geheel verschillend verhaal - op het moment, focus ik me op geld met betrekking tot wie, wat, waarom en hoe ik op deze wereld kwam en mijzelf erin ervaarde.
Tot op het moment dat ze me vroegen om mij aan te sluiten in hun prostitutie - had ik van mijn leven geen seksuele partner gehad, ik was nog maagd en dit had ik verborgen gehouden voor iedereen in de club - geruchten begonnen zich te verspreiden dat ik een lesbienne was - het kon mij niets schelen. Echt niet.
Ik veronderstel dat één van de redenen waarom ze mijn hun voorstel deden, was om te zien wat mijn reactie zou zijn, om erachter te komen of de geruchten dat ik een lesbienne zou zijn enige waarheid in zich hadden of niet - dus ik besloot om open met ze te zijn en voor de eerste keer in mijn leven, mijn ervaringen met hen te delen en uit te drukken waar ik mijn leven op gericht had.
De meisjes waren geweldig - ik voelde mij voor de eerste keer 'thuis' bij hen en zo ook bij de meeste mensen waarmee ik werkte in de club - een hechte wereld dat mijn enige wereld was. Ik ervaarde een 'thuis zijn' (lol) om het zo te zeggen, in het openen van mijzelf naar hen toe - ik vormde mijn eerste hechte relatie met hen door mij open te stellen voor hen.
Alweer, het geld dat ik verdiende door prostitutie was verleidelijk - zeer, zeer verleidelijk en ik ging ervan uit dat als ik kon strippen, ik vast en zeker ook prostitutie aankon. Dus ik dacht - laat mij gewaagd doen - waarom ook niet! Het geld was geweldig en kon de sleutel zijn om mijn al door het strippen gecreëerde deur te openen - om de deur te openen en de vervulling van mijn verlangens in te wandelen.
Ze begeleidden mij door de procedures en hoe het werd gedaan:
De meisjes hadden best een hecht systeem voor prostitutie waarin, ontdekte ik, de eigenaar van de stripclub ook betrokken was. Hij stuurde klanten naar de meisjes, enkel persoonlijke vrienden om 'overheidsbemoeienis' te voorkomen - of de meisjes hadden hun eigen klanten die hen dan opbelden om een plaats af te spreken waar ze elkaar zouden treffen, daar werden ze dan opgepikt en dan boekten ze een kamer voor de avond in de dichtstbijzijnde hotels en verdienden ze massa's cash aangezien hun prijzen vrij hoog waren door al de 'extra's' die te verkrijgen waren in een avondje plezier. Ik werd mij zeer bewust gemaakt van de risico's en ze deden veel om hun eigen veiligheid te verzekeren in deze branche - met betrekking tot zwangerschap en fysiek misbruik. Ze hadden zelfs een dokter waar ze naartoe gingen voor maandelijkse controle en in geval van een ongewenste zwangerschap - maar de voorzorgsmaatregelen waren vrij strikt, wat de risico's reduceerde en ik was tevreden.
Dus ik werd geïntroduceerd in de wereld van de prostitutie - waarop ik niet voorbereid had kunnen zijn en ik moest vele compromissen sluiten en manieren vinden om mijzelf 'erdoor te duwen' in het begin, aangezien het tegelijkertijd mijn eerste introductie was in de wereld van seksuele expressie.
De meeste van de mannen waren natuurlijk getrouwd - welgeplaatst op de statusladder van deze wereld met het geld waardoor ze zich de diensten die wij aanboden, konden veroorloven.
Lol – ook hier weer - mijn persoonlijke ervaring van de introductie in de wereld van de prostitutie is ook een ander lang verhaal - dus, we houden het bij het punt van geld gerelateerd aan de ervaring van mijzelf in deze wereld...
Ik werd tot tweemaal toe zwanger, liet tweemal een abortus uitvoeren - ik verkende de wereld van seks in al zijn vormen en manieren en uiteindelijk werd ik comfortabel met mijzelf in deze wereld en gedurende mijn ervaringen erin, door het comfortabel worden met mijzelf met sex en de verscheidene manieren, vormen en methoden van seksuele expressie door te oefenen en lezen met de meisjes - mijn mentoren.
Ik gebruikte het geld dat ik verdiende met strippen voor mijn dagelijkse noden, verwennerij en vereiste betalingen en het geld dat ik verdiende met prostitutie, spaarde ik.
Ik ging door met strippen en prostitutie tot mijn 34ste - de leeftijd waarop ik voor de eerste keer, mijn eerste wagen en appartement kocht en al het andere dat daarbij komt kijken. Ik had het geld om te voorzien in mijn levenslange verlangen om onafhankelijk te zijn door het hebben van voldoende geld en voldoende van alles dat ik nodig had om te overleven in deze wereld en ook echt comfortabel te leven: MAAR, één probleem - ik kon niet zo’n leven van onafhankelijk leiden in deze wereld waarin ik mij geen zorgen hoefde te maken om geld en zonder afhankelijk te zijn van een soort carrière om te kunnen voorzien in geld om een comfortabel leven te onderhouden met alles wat ik nodig had.
Ik gaf het op en zag er niets anders op dan mijn leven als prostituee te aanvaarden, aangezien mijn dagen van strippen voorbij waren; mijn fysieke uiterlijk was niet meer geschikt in vergelijking met dat van de jongere meisjes die stripten - men verlangde niet meer naar mij in de industrie van het strippen - maar ik ging verder met mijn leven als een prostituee samen met de meisjes met wie ik begonnen was, ging verder in hetzelfde systeem dat we sinds het begin gebruikt hadden, toen ik mij had aangesloten bij hun prostitutiepraktijk.
Op mijn 47ste pleegde ik zelfmoord toen ik ontdekte dat ik nogmaals zwanger was. Tegen die tijd had ik genoeg van deze wereld en was ik de prostitutie moe. Ik was het moe en had er genoeg van om mijzelf te prostitueren om toch dat beetje gevoel van onafhankelijkheid te hebben in deze wereld om comfortabel te leven, om mij geen zorgen te hoeven maken om geld – maar de prijs die ik moest betalen om een dergelijk leven te kunnen leiden was een te grote last om te dragen.
En door mijn ervaringen in deze wereld – in de ontkende en ongeziene werelden die bestaan in deze globale werkelijkheid, kon ik geen kind in deze wereld brengen, want de onzekerheid van een kinderleven in deze wereld en de onzekerheid of ik er altijd zou kunnen zijn voor het kind, waren een te groot risico, ik weigerde het risico te nemen dat een kind een leven zou moeten leiden als het mijne. De grootste prijs te betalen, is eigenlijk het leven in deze wereld, waar geld ofwel je teloorgang ofwel je redding betekent – en dit wordt niet door jezelf bepaald, maar door hoe deze wereld opereert in zijn geheel – waarbij je onder de genade valt van datgene dat jou geld kan bezorgen en van datgene dat bepaalt of je het pad hiernaartoe, kan bewandelen.
Een wereld waarin niemand acht slaat of zich bekommert om jou – je komt altijd weer uit bij het moeten ‘maken van je eigen weg’ om te proberen zo goed als mogelijk te overleven in deze wereld.
Niets in deze wereld – noch het geldsysteem, noch alle andere organisaties, inrichtingen en industrieën die deel uitmaken van het geldsysteem, ondersteunen elk individueel wezen, maar slechts enkelen in deze wereld die het geluk hebben om het te maken in het huidige opgezette ontwerp van het wereldsysteem in zijn geheel, dat ontwikkeld, gestructureerd en gebouwd is uitsluitend op het huidige geldsysteem.
Als je het ‘maakt’ in deze wereld door het volgen van het pad van het systeem waarbij je gaat van basisopleiding naar universiteit naar beroep naar het verdienen van geld – dan ligt het feit dat je van bij het begin genoeg geld had dat jou ondersteunde, aan de oorzaak hiervan; je vloog op de vleugels van geld je redding in deze wereld tegemoet.
Als je niet het geld had, maar erin slaagde om jezelf in het pad van het systeem te plaatsen door de ‘vrijgevigheid’ van anderen – dan is het geluk, aangezien slechts een select aantal in deze wereld zo’n kans krijgen, wat hoop promoot in anderen over de hele wereld, hoewel ze weten dat ze geen kans maken en dus gedwongen zijn om zich te onderwerpen aan een gecompromitteerd ‘verplicht te accepteren’ overlevingsrealiteit – dat valt onder de categorie van misdaad, drugs, prostitutie, strippen – niet door keuze, maar omdat ze geen kansen hebben binnen een systeem dat beheerst wordt door een geldsysteem waarin je enkel een kans maakt als je vanaf het begin geld hebt in deze wereld, of waarbij je het systeem binnen komt door geluk.
Ik heb mijzelf vermoord samen met een foetus die zich in mij aan het ontwikkelen was – in mijn eigen wagen, in mijn eigen garage – stikte ik in de rook om mijzelf te verlossen van alles – om een einde te maken aan mijzelf en dit ‘waardeloos-nergens-goed-voor’ leven dat ik geleid had waar ik helemaal niet trots op was – en om mijn kind het enige geschenk te geven dat ik kon: Het deze wereld besparen waarin niets anders bestaat dan onzekerheid in geluk en toeval om misschien, mogelijk ‘het te maken in deze wereld in het pad van het systeem’ – het besparen voor een leven dat ik geleid had – het stoppen van een andere ik, want dat is wat ik gewild zou hebben voor mijzelf – om nooit te zijn geboren geweest in een dergelijke wereld die wordt beheerst door het genadeloze monster dat geld is.
Mijn laatste woorden: “Ik heb genoeg van jou, wereld, je zult mij niet hebben en je zult mijn kind niet hebben…” Dit was mijn armzalige poging tot wraak op deze wereld en alles en iedereen waarvan ik geloofde dat ze de oorzaak waren van mijn teloorgang.
Ik wist niet dat ik een interdimensionaal bestaan zou binnentreden waarin ik alleen nog maar met mijn haat jegens deze wereld en alles wat erin bestaat zoals het nu bestaat, achterbleef: Een hel veel gruwelijker dan wat ik ervaren had in deze wereld, dit geïntensifieerd door de realisatie dat ik terug zal moeten, om mijn verantwoordelijkheid die deze wereld is, onder ogen te komen, inclusief het genadeloze monster dat geld is, dat het systeem is dat deze wereld is zoals het nu bestaat – dat ik heb helpen creëren gedurende mijn bestaan, dat bestaat zoals het bestaat door mij – want het is mij.
Mijn beproeving in deze wereld, in dat leven van strippen en prostitutie, komt zelfs niet in de buurt van de miljoenen die ook leiden in verscheidene uiterst gruwelijke, onvergeeflijke manieren, door de huidige realiteit die ik heb aanvaard en toegestaan te bestaan samen met alle anderen die bestaan in het geldsysteem.
Interdimensionaal kon ik zien hoe ik het huidige geldsysteem en de huidige realiteit van deze wereld zoals hoe die nu bestaat, gecreëerd, geaccepteerd en toegestaan heb – hoe we allemaal gebaseerd zijn op acceptaties en toestemmingen door ‘onderliggende overeenkomsten’ – ‘ieder voor zich’ zoals wordt gezegd: Dit is de realiteit van deze wereld waarin sommigen de ‘glitter, glory & glamour’ ervaren door de genade van geld, terwijl anderen leiden onder teloorgang en verwoesting door de genade van geld.
En wanneer je leven ‘oké’ is – dit ‘oké’ gerelateerd aan het geldbedrag dat jou bezit – zijn ‘alles en iedereen buiten mij schijnbaar ook oké’, want het enige dat bestaat is ‘enkel jij’ en ‘jij alleen’ – niet blootgesteld aan de wrede kwelling van het geldsysteem die zij die minder ‘fortuinlijk’ zijn als jij ervaren, wanneer het neerkwam op ‘toeval’ of ‘geluk’ in deze wereld toen ze geboren werden in deze werkelijkheid van geld, als geld.
Geld is de primaire dader van het leed van de meeste mensen in deze wereld, wat niet veel mensen zien of begrijpen, omdat men opzettelijk weigert om het te zien door zich blind te houden – iedereen is werkelijk alleen in deze wereld zoals ik was – slechts geesten die rondwaren tussen andere geesten – zich niet echt gewaar van elkaar en elkaars beproevingen, leed en schijnbare ‘tegenslagen’.
Op dit huidige moment in het proces van het bestaan:
Al degenen die een leven van geld leiden, zelfs zij die een leven zonder geld leven – we gaan allemaal door fysiek te ervaren reïncarnaties waarin we fysiek zullen ervaren wat de gevolgen zijn van ons aanvaard en toegestaan bestaan van ‘ieder voor zich’ binnen een overlevings-gehoorzaamheid ten aanzien van het geldsysteem dat we gecreëerd hebben, dat bestaat zoals het bestaat door ons allen, zonder acht of zorg om wat de ervaring van anderen is in deze wereld, doordat we enkel bezorgd zijn over onze verlangens van eigenbelang gerelateerd aan geld – geld dat wij gecreëerd hebben, dat bestaat – door ons, door ons allen.
Begrijp hierin goed, wat wij gedaan hebben, wat we nog steeds aan het doen zijn en de gevolgen hiervan – om echt te begrijpen wat het betekent om op te staan, om zelfverantwoordelijkheid te nemen en onszelf als wat we gedaan hebben en geworden zijn te stoppen en één en gelijk te staan en niet meer te bestaan in een ‘ieder voor zich zelf overlevings-alleen-zijn’ – de enige manier dat we zullen stoppen: door daadwerkelijk fysiek gemanifesteerde ervaringen.
Dit zal zo zijn – totdat we stoppen, zelfverantwoordelijkheid nemen, opstaan en veranderen als allen als één als gelijk als het leven.
Emily
Ga voor meer artikelen over het Geld-Systeem naar Desteni Geld
Desteni Geld is het Project om de realiteit in al haar vormen te veranderen, door aan te tonen dat het geldsysteem de voornaamste oorzaak is van alles wat rot is aan deze realiteit - om vervolgens een nieuw geldsysteem te ontwerpen en implementeren.
