2 november 2007
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven, dat ik voldoende slaap nodig heb, omdat ik anders moe word.
Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan van slaap afhankelijk te worden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven, dat “gebrek aan slaap” bestaat en dat ik moe word, als ik slaap “tekort kom”.
Ik vergeef mezelf dat ik heb aanvaard en mezelf heb toegestaan een “tekort aan slaap” als moeheid te vertalen.
Ik vergeef mezelf dat ik heb aanvaard en mezelf heb toegestaan te geloven, dat vermoeidheid bestaat.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat vermoeidheid een idee is, dat door de mind is ontworpen, en dat vermoeidheid als een “normaal” gevolg van “gebrek aan slaap” wordt aanvaard en toegestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en het idee heb aanvaard, dat 8 tot 9 uur slaap of meer gezond is voor mijn fysieke lichaam.
Ik vergeef mezelf dat ik heb aanvaard en mezelf heb toegestaan om slapen als gezond te beschouwen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te beseffen, te zien of te begrijpen, dat slapen een systeem van de mind is, dat zichzelf oplaadt en wijzigingen doorvoert gedurende de tijd dat ik buiten bewustzijn ben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan om slapen te gebruiken en te misbruiken als een vluchtroute uit de realiteit, waarbij ik de reden en oorzaak van het slapen manipuleer en slapen "aanvaardbaar maak" met behulp van het idee, dat 8 tot 9 uur of langer slapen gezond is.
Ik vergeef mezelf dat ik heb aanvaard en mezelf heb toegestaan slaap te gebruiken als methode om me te verschuilen voor mijn eigen verantwoordelijkheden en de innerlijke confrontatie met mezelf als mijn eigen realiteit op ieder moment als moment van de adem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat het lichaam slechts maximaal 6 uur rust nodig heeft en niet meer.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te beseffen, dat de mind een sturend principe is, dat een vermogen heeft om schijnbare vermoeidheid te veroorzaken, wat echter een "teken" is van het mindbewustzijnsysteem, dat behoefte heeft aan regeneratie en verjonging door middel van 8 tot 9 uur of meer slaap.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan me te realiseren, dat vermoeidheid en slaap louter in de mind bestaan en dat ze niet zijn wat ik ben.
Ik vergeef mezelf dat ik heb aanvaard en mezelf heb toegestaan te worden gedirigeerd, beïnvloed en beheerst door de mind, waarbij het me informeert wanneer het "vermoeid" is en me vervolgens gebruikt om te gaan "slapen", zodat het zichzelf kan verjongen, regenereren en opfrissen op zijn reis door mijn onderbewustzijn en onbewustzijn om gebeurtenissen op te zoeken, waarmee ik me de volgende dag, wanneer ik "wakker" ben, ga bezighouden.
Ik vergeef mezelf dat ik heb aanvaard en mijn mind heb toegestaan me te gebruiken. Ik vergeef mezelf dat ik door het misbruik van mijn mind te aanvaarden mezelf niet heb toegestaan te beseffen, dat misbruik in mezelf bestaat. Omdat ik dit in mezelf aanvaard en toesta, aanvaard en sta ik dit ook toe in de rest van de wereld als mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik me niet heb toegestaan te realiseren dat “slapen” en “waken” gepolariseerde manifestaties van de mind zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat alleen de mind slaapt en dat alleen de mind wakker wordt en – dat ik dus nooit echt heb geleefd.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat de zogenaamde standaard van 8 tot 9 uur slaap per dag door de hele mensheid binnen het verenigd veld van bewustzijn wordt aanvaard en toegestaan, want deze norm is de exacte tijdsduur, die de mind nodig heeft om manifestaties in het onbewustzijn op te zoeken en ze vervolgens te laten samensmelten met het bewustzijn, zodra de mind "ontwaakt". Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te beseffen, dat de manifestaties, die in het bewustzijn zijn samengesmolten, aan het onbewustzijn van andere mensen in het verenigd veld zijn onttrokken, terwijl ik desondanks op het moment, dat ik denk dat een gedachte de mijne is als mezelf, deze manifestaties toe-eigen en op hetzelfde moment de gewoontepatronen en het gewoontegedrag van iemand anders in mezelf overneem als mindbewustzijnsysteem, dat zich in mezelf bevindt, waardoor zulke manifestaties iets van mezelf worden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te beseffen, dat de mind "aan het werk is" terwijl ik "slaap" en allerlei vormen van manifestaties aantrekt en verzamelt, die aan het onbewustzijn worden onttrokken en met mijn bewustzijn worden samengevoegd, waardoor ik denk, dat zulke manifestaties van mezelf zijn, louter omdat ze zich in mijn mind bevinden. Op die manier laadt het mindbewustzijnsysteem zich iedere nacht op, wanneer ik "slaap".
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat dromen door het mindbewustzijnsysteem worden gebruikt om mijn aandacht tijdens de slaap af te leiden, zodat ik niet kan weten en begrijpen, wat er werkelijk in mijn slaap gebeurt. Dat is de reden waarom dromen zinloos zijn.
Ik vergeef mezelf, dat ik heb aanvaard en mezelf heb toegestaan te denken, dat hetgeen ik ben bestaat uit gedachten, gevoelens en emoties, waarbij ik "veel slaap nodig heb" om "gezond" te blijven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat "veel slaap" – 8 tot 9 uur per dag of meer – goed is voor het mindbewustzijnsysteem in mezelf als datgene, wat ik heb aanvaard en mezelf heb toegestaan te worden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat het "probleem van 's morgens opstaan" bestaat uit het oprijzen van de mind uit het onbewuste gebied, dat terugkeert naar het onderbewustzijn en het bewustzijn, wat "een poosje" in beslag neemt, en dat ik, zodra ik "wakker" en "helder" ben, in feite functioneer als onbewuste mind, die actief deelneemt aan het verenigd bewustzijnsveld.
Ik vergeef mezelf, dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te omschrijven als slaap/slapen.
Ik vergeef mezelf, dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te omschrijven als vermoeid/vermoeidheid.
Ik vergeef mezelf, dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan deel te nemen aan de bezigheden en afleidingsmanoeuvres van de mind in de vorm van gedachten, gevoelens en emoties door niet te aanvaarden en niet toe te staan mezelf te ervaren als de levensadem als het moment, hier zoals ik ben.
Ik vergeef mezelf, dat ik niet heb toegestaan me te realiseren, dat wat ik ben de adem is als de adem als het moment, hier.
Ik vergeef mezelf dat ik heb aanvaard en mezelf heb toegestaan te denken, dat ik de volgende ochtend moe ben als ik "minder" slaap dan ik meestal doe in plaats van te realiseren, dat ikzelf juist de ervaring van vermoeidheid in de ochtend creëer door het idee te koesteren, dat minder slaap schijnbaar tot vermoeidheid leidt.
Ik vergeef mezelf dat ik het idee heb aanvaard en heb toegestaan, dat "minder slaap dan ik doorgaans geniet" overeenkomt met vermoeidheid in de volgende ochtend, wat de ervaring van mezelf vanbinnen en gedurende de hele volgende dag beïnvloedt in plaats van hier te blijven als de adem als mezelf op ieder moment.
Ik vergeef mezelf, dat ik mezelf niet heb toegestaan 's morgens op te staan als de adem als mezelf als het moment van mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat de mind iedere ochtend een strijd levert om wakker te worden, wanneer het zich vanuit het onbewustzijn door het onderbewustzijn naar het bewustzijn beweegt en zich bij me voegt als mezelf, waar het uiteindelijk pas later volkomen "wakker" wordt.
Ik vergeef mezelf, dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik 's morgens, wanneer ik mijn ogen open en mezelf toesta met één enkele gedachte bezig te zijn, alle bevindingen, manifestaties en bezigheden "activeer", die de mind uit het onbewustzijn heeft opgehaald gedurende de periode, waarin ik me bezighield met dromen, dat slapen heet, en vervolgens toesta, dat al die manifestaties als mezelf bij me binnenkomen, waardoor ik die manifestaties in de vorm van gedachten- en gedragspatronen in, en van, het verenigd veld van bewustzijn wòrd.
Ik vergeef mezelf, dat ik mezelf niet heb laten realiseren, dat slapen letterlijk slaap is, de volkomen onderdompeling van mezelf, wanneer de mind zijn werk doet, omdat ik, als wie ik ben, mezelf niet gewaar ben.
Ik vergeef mezelf, dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat "ontwaken" en "waken" - die binnen het verenigd bewustzijnsveld bestaan - iets van de mind in zijn geheel is en dat het niet gaat om wakker zijn, maar om praktisch te leven als wie ik ben, hier als het moment als de adem als ikzelf, want om "waken" en "ontwaken" mogelijk te maken moeten "slaap" en "slapen" bestaan, waarbij "waken/ontwaken" iets is van de mind en "slaap/slapen" iets is van mij, waarbij ik helemaal naar de achtergrond in mezelf verdwijn, totdat ik niet langer besta, terwijl alleen de mind nog bestaat als ikzelf als hetgeen ik heb aanvaard en zoals ik mezelf heb toegestaan te worden.
Ik vergeef mezelf, dat ik mezelf niet heb toegestaan te realiseren, dat ik altijd heb geslapen, waarbij mijn feitelijk slapen als gemanifesteerde ervaring het bewijs is, aangezien de mind altijd aanwezig is en altijd actief is. Dit vormt dus het bewijs, dat ik voorheen in de praktijk nooit werkelijk heb geleefd als wie ik ben als de adem als het moment als ikzelf.
Ik vergeef mezelf dat ik me nooit heb laten realiseren, dat ik eigenlijk nooit heb geleefd zoals ik ben als de adem als het moment als ikzelf, maar dat ik altijd heb aanvaard en toegestaan, dat de mind me beheerst, bestuurt en beïnvloedt door te geloven en waar te nemen, dat wat ik ben bestaat uit gedachten, gevoelens en emoties.
Ik vergeef mezelf dat ik heb toegestaan mezelf af te scheiden van het fysiek menselijk lichaam en van de levensadem, zonder me te realiseren, dat de adem leven is als ikzelf, dat de adem de uitdrukking en manifestatie voedt van het leven als menselijke fysiek lichaam als ikzelf – ik ben adem – ik ben een fysiek menselijk lichaam – ik ben hier – ik ben momentum.
Ik vergeef mezelf, dat ik heb aanvaard en heb toegestaan mezelf in mezelf onder te dompelen door mezelf te aanvaarden en toe te staan een mindbewustzijnsysteem te zijn en te worden, want ik heb de leugen aanvaard, dat ik het mindbewustzijnsysteem moet zijn en worden om te overleven, zodat ik in en als het verenigd bewustzijnsveld kan existeren.
Ik vergeef mezelf dat ik heb aanvaard en mezelf heb toegestaan een mindbewustzijnsysteem te zijn en te worden, bestaande uit gedachten, gevoelens en emoties, want dat is wat en wie iedereen is geworden die me zijn voorgegaan en van wie ik dacht en waarop ik vertrouwde, dat ze "mijn voorbeelden" waren in plaats van me te realiseren, dat ik de onvoorwaardelijke onschuld ben van de zelfexpressie van het leven, dat als moment als levensadem als ikzelf besta. De eenvoud van het praktische leven bestaat hier als moment als de adem in en als eenheid en gelijkheid als het fysiek menselijke lichaam als de manifestatie van het leven als leven van mij als ikzelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb laten realiseren dat ik eenvoud ben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb laten realiseren dat ik adem ben als leven van het leven als ikzelf.
Ik vergeef mezelf, dat ik mezelf niet heb laten realiseren, dat juist de manifestatie van de schepping als ikzelf van het leven in en als eenheid en gelijkheid hier is als het fysiek menselijke lichaam van de levensadem als ikzelf.
Veel plezier en voeg datgene toe wat je nodig hebt.
Jack
