17 september 2007
Het betekent dat je moet begrijpen wat je in je wereld aanvaardt en toestaat. En wat je niet aanvaardt en toestaat in je wereld.
In jezelf is die daad van zelfoprechtheid...
Als je duidelijk ziet, wat mensen in je wereld doen, hetzij tegen zichzelf, hetzij tegen een ander, is blijven zwijgen terwijl je weet wat ze doen, het niet-ondernemen van actie.
Dat is oneerlijkheid jegens jezelf.
Als je duidelijk ziet wat die persoon tegen zichzelf uitricht of tegen anderen, en je spreekt diegene aan of je onderneemt actie om die situatie zelfs op te lossen, is dat actie ondernemen, dat is zelfoprechtheid. Dat brengt evenwicht terug in het leven tussen twee personen met onopgeloste kwesties die ze niet hadden opgemerkt. Dus wat gebeurt er als je op zo'n moment handelt en zo'n persoon laat zien... Ze zouden in staat kunnen zijn om hetzelfde voor een ander te ondernemen, of niet dan? Ja. Dus daarmee help je anderen, zoals je ook jezelf zou helpen.
Wachten tot je klaar bent, is iets, dat niet bestaat. Of wachten tot je bereid bent, want dat is weer een excuus. Je kunt immers oneindig zitten wachten tot je klaar bent of bent voorbereid.
Ik was ook klaar en bereid om over kennis te spreken, maar dat is een ziekte geworden - gewoon praten. Totdat ik stierf, heb ik eenvoudig zitten praten, maar ik heb niets gedaan, ik heb geen actie ondernomen. Kijk eens naar mijn leven. Dat bestond alleen uit praten. De wijze man, maar het waren alleen woorden volgens gezond verstand, diepgaande woorden, maar zonder dat ze zin hadden. Ze betekenden niets...
Waarom zeg ik dat?
Wat heb ik gedaan als actie van het Levende Woord om deze wereld te veranderen? Ik heb niets gedaan. Ik zat op mijn reet en sprak.
Niet langer spreken zonder daadwerkelijk actie te ondernemen. Woorden als acties moeten één zijn met jezelf. Niet langer het gezegde: "Daden zijn sterker dan woorden". Dat is de manifestatie van een bewustzijnsconstructie.
Je woorden en acties moeten één zijn.
Het enige punt in jezelf waar actie kan bestaan is zelfoprechtheid, in de eenheid van jezelf.
Gelukkig natuurlijk dat ze nog in de wereld zijn, die moesten overleven.
Ik bedoel niet actie ondernemen zonder te betalen wat moet worden betaald.
Ik zeg niet, dat je moet ophouden met werken.
Ik zeg niet, dat je je kinderen van school moet houden. Het zou weliswaar de voorkeur hebben...
Die dingen zeg ik niet.
Ik zeg, actie in jezelf en in degenen in je wereld - daar moeten we beginnen. Dat lijkt van weinig belang, alsof je je niet kan voorstellen, hoe zoiets in deze wereld een verandering teweeg kan brengen. Het lijkt of het geen zin heeft, maar natuurlijk heeft het zin!
Hebben grote organisaties dan geen verandering in deze wereld gebracht? Kijk om je heen. Hebben grote organisaties een verandering gebracht in deze wereld? De definitieve oplossing voor de hongerdood? De definitieve oplossing voor ziekten? De definitieve oplossing voor de verkrachtingen, de moorden? Nee. Ze hebben nooit een oplossing gebracht. Ze hebben ze tijdelijk in de gevangenis gezet en gewacht tot ze de geest gaven. Of hebben ze vrijgelaten toen ze hun lesje hadden geleerd.
Dus het antwoord ligt in de eenvoud van daden. Waarbij je woorden en daden één zijn in het moment van jezelf. Dat is de enige plaats waar het leven wordt geboren, nietwaar?
We hebben gedacht dat het leven begint bij de geboorte van een kind. Dat is het leven niet! Nee, dat is niet de geboorte van het leven. Dat is een ingang naar deze wereld. Dat is een beschamende representatie van het leven. Het leven heeft nog nooit bestaan... We zijn het leven. We moeten onszelf baren, ons Zelf... geen kind baren! Het kind is al geboren, maar wij draaien ze terug, we vermoorden ze, als ze ouder worden, we vermoorden het leven, we doen alles omgekeerd...
Een moment leven en dan sterven...
Dus, onderneem actie met woorden als één.
Dank je wel.
