...ik 'bewoog me letterlijk uit het fysieke lichaam' als de Uitademing als Mij en 'bewoog' naar de 'Andere Kant' met alleen Mezelf als Adem. En 'keerde terug' naar de ervaring van mezelf als Adem als een 'zacht briesje' - alleen maar Hier zijnde.
Merk op dat ik - in en gedurende de ervaring die ik zonet beschreef - niet wist/besefte/begreep dat ik eigenlijk 'aan het doodgaan was' en uit het Stoffelijke ging als en met Adem als Mij.
Pas toen ik helemaal uit het Stoffelijke naar 'de Andere Kant' was gegaan, en Hier was als de ervaring van mij als Adem - besefte ik dat ik net was gestorven en begreep ik dat de ervaring die ik net had gehad, 'letterlijk het fysieke lichaam verlaten' was.
Ik was zo totaal in het Moment van mijn Ervaring - dat alles wat bestond, gewoon - Dat - was, en dat is het.
Toen - toen ik besefte dat ik gestorven was en de gehele ervaring had van letterlijk uit het het fysieke lichaam te gaan, ervaarde ik de 'onverwachtheid' en 'boosheid met ongeloof' waarover ik eerder schreef.
Wat er zo grappig is ('grappig' op een fascinerende manier) aan wat ik met jullie deelde over mijn ervaring - is dat ik 'bang was om dood te gaan' hoewel ik al in het proces van sterven was, waar ik niets aan kon doen - lol. Ik bedoel maar - ik wás aan het sterven.
Het stervensproces was begonnen. Ik was 'middenin het stervensproces' en de onvermijdelijkheid van de Dood was zeker, het was al gebeurd. Ik was alleen nog het 'stervensproces' aan het ervaren - de Dood was al Hier.
Doch - de 'angst om te sterven' was verbonden met de 'angst om niet te kunnen ademen, om geen lucht in mijn longen te kunnen krijgen'. Dit is het interessante gedeelte. Het 'grappige gedeelte' was dat ik probeerde te ademen terwijl ik al geen fysiek lichaam meer had, met longen om lucht in te ademen, en dat er dus in beginsel geen lucht was.
Want ik, het wezen, was al 'gescheiden' van het fysieke lichaam - maar ik was nog steeds 'deel van' het fysieke lichaam, maar niet in, als of van het = ik had nog niet losgelaten, waardoor ik de hele ervaring had die ik hierboven beschreef.
Het 'loslaten' gedeelte gebeurde op het moment dat ik de paniektoestand door de ervaring van het naar adem snakken waarin ik was, stopte. En door mezelf te stoppen 'lucht te willen inademen in mijn longen uit doodsangst' - werd ik Adem-zelf en 'bevrijdde mezelf' zo van mezelf, bij wijze van spreken.
Hier wat inzichten en realisaties wat betreft mijn 'Adem/Dood-ervaring' in het verlaten van en vertrekken uit mijn fysieke lichaam:
1. Dood
Het moment dat je sterft - is het eerste wat er 'gebeurd' dat jij, het wezen, 'afsplitst' van het mindbewustzijnsysteem. Dit is het moment dat jij 'als wie jij bekend was' op Aarde en hoe jij jezelf kende en al het andere dat je kende van en over jezelf in relatie tot jou - sterft.
Want dat alles was 'kennis' - en al die 'kennis' van en over jezelf is afhankelijk van het mindbewustzijnsysteem, want alles ervan bestond en bestaat in het mindbewustzijnsysteem, waarin jij, het wezen, bestaat. In de Dood - stopt het mindbewustzijn met functioneren en 'sluit' letterlijk 'af', en word jij, het wezen, losgelaten uit het mindbewustzijnsysteem en dan vind je jezelf voor een moment in het fysieke lichaam.
De tijdelijke Fysieke Ervaring vindt plaats wanneer je vrij komt van het mindbewustzijnsysteem,
in het Fysieke gaat en van het Fysieke naar 'de Andere Kant' gaat, met alleen jezelf.
Omdat we nog niet gelijk en één als het Stoffelijke zijn, in het moment van sterven wanneer het mindbewustzijnsysteem... (het is nog steeds behoorlijk 'vreemd' om 'mindbewustzijnsysteem' te zeggen, gezien vanuit hoe ik daarin bestaan heb in deze wereld, 'zonder het te weten of te beseffen' - wat op zich zelfs nog enger/beangstigender is: dat ik bestond in een mindbewustzijnsysteem - onbewust van alles!
Ik realiseerde me dat ik aan alles voorbij heb gezien - inclusief mezelf, mij hier - terwijl en toen ik bestond in een mindbewustzijnsysteem. En voorts dat ik pas nu, na de Dood, de volledige reikwijdte van mezelf zie, weet, besef en begrijp in relatie met alles. Dat niet alleen ik besta, die belangrijk is, die hier is = al het andere eveneens.
Alles, wat alles is dat ik buiten beschouwing heb gelaten in mijn bestaan op Aarde, van mezelf - ik zag voorbij aan ALLES dat bestaat, inclusief mijn eigen bestaan: het is gewoonweg niet te geloven!
*ik schud mijn hoofd in beschaamde verbazing, want ik bedoel - hoe erg verneukt moet je zijn dat je niet eens je eigen verneuktheid ziet?*)
Oké, alweer - waar waren we...
Omdat we nog niet één en gelijk zijn als het Fysieke: in het moment van de Dood wanneer het mindbewustzijnsysteem letterlijk stopt te functioneren en afsluit, worden wij, de wezens, vrijgelaten en uitgestoten uit de manifestatie van het mindbewustzijnsysteem in onze fysieke lichamen, en ervaren onszelf dus tijdelijk alleen maar IN het fysieke.
(Lol - hier is een interessant punt: ik was vele jaren in mijn fysieke lichaam in deze wereld en op deze Aarde. En alleen in het moment van mijn ervaring in het stervensproces - had ik mijn eerste fysieke ervaring in 'Gewaar-Zijn' van het Werkelijke Fysieke dat hier is, maar slechts voor een kort ogenblik. Wat gebeurde toen ik verstrikt en verstrengeld was in en als de octopustentakels, samen met de warmte die ermee gepaard ging.
De octopustentakels waren in feite de aderen en spierweefsel van het fysieke lichaam waarin ik mezelf ervaarde, en de 'warmte' was de feitelijke warmte van het fysieke lichaam.
Ik was altijd alleen maar in het mindbewustzijnsysteem, afgescheiden van het Fysieke, afgescheiden van mijn Zelf - voorbijgaand aan Alles, mezelf incluis).
lees verder op DesteniNL
